Σε όλες τις σοβαρές δημοσκοπήσεις (εάν είναι δυνατόν να υπάρχουν σοβαρές δημοσκοπήσεις…) η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αναδεικνύεται σε τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας με ένα ποσοστό τουλάχιστον ίσο και μεγαλύτερο του αποτελέσματος των τελευταίων εκλογών. Εάν συνυπολογίσουμε ότι σε όλες αυτές τις έρευνες υπάρχει ένα ποσοστό 30% σχεδόν του ελληνικού λαού που δηλώνει αναποφάσιστο, λευκό ή άκυρο, τότε σύμφωνα με τις εταιρείες του συστήματος το ποσοστό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ πλησιάζει εάν δεν ξεπερνά το 10%. Μάλιστα, σε αρκετές από αυτές τις δημοσκοπήσεις όπου υπάρχει και το στοιχείο του άνω φράγματος, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ξεπερνά το 10%!
ΠΟΣΟΣΤΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
Βεβαίως, για εμάς τους Εθνικιστές ασφαλώς και τα ποσοστά δεν παίζουν τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο γιατί εάν ίσχυε κάτι τέτοιο τότε θα ήμασταν απλά ψηφοθήρες πολιτικάντηδες και τίποτε άλλο. Δεν πρέπει στο σημείο αυτό να παραλείψουμε την φανερή προσπάθεια των “νταβατζήδων” της δημόσιας ζωής να αναδείξουν το ΠΑΣΟΚ σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη και δεν λείπουν και οι δημοσκοπήσεις (οι οποίες είναι για γέλια και για κλάματα) στις οποίες το ΠΑΣΟΚ ξεπερνά ή είναι ίσο με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! Η προσπάθεια αυτή θα κλιμακωθεί και είναι πολύ πιθανόν τις επόμενες εβδομάδες να δούμε το ΠΑΣΟΚ να “ανεβαίνει”… Με αφορμή τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούμε παρά να μπούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε την τραγελαφική περίπτωση του κόμματος ΠΟΤΑΜΙ του Σταύρου Θεοδωράκη, ο οποίος έβαλε για υποψήφιος πρόεδρος στο νέο ΠΑΣΟΚ, αλλά θέλει και μετά τις εσωκομματικές εκλογές να έχει δική του κοινοβουλευτική ομάδα και φυσικά χρηματοδότηση… και συμφώνησε σε αυτό και η Φώφη Γεννηματά!
Αλλά ας μιλήσουμε περί των ποσοστών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και ας δώσουμε μια απάντηση σε αυτούς που λένε ότι ανεβαίνουν τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα όχι! Λένε ψέματα, παραπληροφορούν ή μάλλον το ορθότερο λένε την μισή αλήθεια, προκειμένου να υποβαθμίσουν την επιτυχία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ να είναι δυναμικά παρούσα στην δημόσια ζωή της χώρας και με τον τρόπο αυτό να την πλήξουν.
ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Στην Γαλλία επί παραδείγματι, στις βουλευτικές εκλογές, το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν πήρε μόλις 8% και αυτό σε μία χώρα όπου συμβαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον υπήρχε εθνικιστική παράδοση και από την δεκαετία του ’50 ακόμη με το κόμμα του Μπουζάντ έπαιρναν τα εθνικιστικά σχήματα ποσοστό μεγαλύτερο του 10%. Δεύτερος λόγος και σημαντικότερος ότι στην Γαλλία δεν υπάρχει πλέον ένα ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα εξουσίας για να λειτουργεί η πόλωση υπέρ της κεντροδεξιάς, όπως στην Ελλάδα υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εις ό,τι αφορά την Αυστρία, το εκεί κόμμα των Ελευθέρων, είχε συγκυβερνήσει πριν όχι πολλά χρόνια την χώρα και εκεί υπήρχε επίσης ανάλογη παράδοση. Όσο για την Γερμανία, το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία, είναι ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν έχει τον χαρακτήρα του εθνικιστικού.
Ας περάσουμε, όμως, και σε άλλες χώρες όπως στην Ισπανία και την Πορτογαλία, στις οποίες επικρατεί παρόμοιο με την Ελλάδα οικονομικό και κοινωνικό κλίμα, και εκεί δεν υπάρχει καν εθνικιστικό κόμμα. Αυτό δεν το βλέπουν οι επικριτές μας, οι οποίοι αγνοώντας την ολομέτωπη και ολοκληρωτική πολεμική εναντίον μας, μας κατηγορούν ούτε λίγο, ούτε πολύ, γιατί δεν έχουμε γίνει ακόμη κυβέρνηση;
Όσο για την Ιταλία, εκεί το μόνο κόμμα με στοιχεία εθνικιστικά είναι η Λέγκα του Βορρά, το οποίο όμως κόμμα (με ποσοστό περίπου 10%) έχει στοιχεία αυτονομιστικά και εκφράζει μία ιδιαιτερότητα, η οποία ευτυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Το αυθεντικά, θα μπορούσαμε να πούμε εθνικιστικό κόμμα, είναι το κόμμα “Frattelli di Italia”, το οποίοι κινείται μεταξύ του 2% με 3%. Αυτά για την προπαγάνδα περί Χρυσής Αυγής και Ευρώπης.
ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Αλλά ποιοι τα λένε όλα αυτά; Τα λένε κάποιοι θλιβεροί τύποι, οι οποίοι όποτε συμμετείχαν σε εκλογές έπαιρναν ποσοστά, στα οποία σταθερά ευρίσκετο πάντοτε μπροστά το μηδέν, όπως συνέβαινε και με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μέχρι το 2012, εάν εξαιρέσουμε τις εκλογές για τον Δήμο των Αθηναίων τον Νοέμβριο του 2010.
Ας δούμε όμως και την πολιτική ιστορία της Ελλάδος από το 1974 μέχρι σήμερα και τι υπήρχε στον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο από πλευράς εκλογικής. Ήταν εθνικιστικό κόμμα το 1974 η ΕΔΕ του πρώην υπουργού της Ενώσεως Κέντρου Πέτρου Γαρουφαλιά ή μήπως το κόμμα Προοδευτικών το 1981 του Σπύρου Μαρκεζίνη; Αστεία πράγματα…
Δύο περιπτώσεις είχαμε όπου εισήλθαν στην Βουλή κόμματα, τα οποία θεωρήθηκαν, κακώς για την άποψη μας, εθνικιστικά. Η Εθνική Παράταξη το 1977, που ένας από τους πέντε βουλευτές της ήταν ο μουσουλμάνος της Θράκης και Τούρκος κατά δήλωσή του Χασάν Ιμάμογλου, κόμμα το οποίο διαλύθηκε και προσχώρησαν οι περισσότεροι βουλευτές του στην Νέα Δημοκρατία και το οποίο δεν άφησε πίσω του τίποτε. Το δεύτερο κόμμα ήταν ο ΛΑΟΣ, ο οποίος από μόνος του υπέγραψε την καταδίκη του με την προσχώρησή του στο μνημόνιο και τις κραυγές του Καρατζαφέρη να γίνει πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, κόμμα το οποίο επίσης ιδρύθηκε από έναν πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας.
Καμία σύγκριση, λοιπόν, μεταξύ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και όλων όσων συμβαίνουν στην Ευρώπη και είχαν συμβεί στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια της μεταπολιτεύσεως. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ παραμένει σε μία σταθερή ανοδική πορεία σε πείσμα ενός ολόκληρου συστήματος και κάποιων “φίλων” οι οποίοι “αγωνιούν” για τα ποσοστά μας… Εμείς πάντως δεν αγωνιούμε.
ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/gi-autous-pou-anhsuchoun-gia-ta-pososta-mas#ixzz4zHREnipC
