Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν αυτές τις ημέρες για την εκλογή αρχηγού σ’ ένα κόμμα το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει ιδρυθεί, αλλά όταν (και αν…) αυτό γίνει, θα έχει ως επικεφαλής του την Γεννηματά. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να επικεντρωθούμε, έστω και εν ολίγοις, σε ορισμένα ζητήματα επί του συγκεκριμένου θέματος που χρήζουν πολιτικής σημασίας και αντίστοιχης διερεύνησης. Επί του παρόντος, έχουμε την κατασκευασμένη ωραία ατμόσφαιρα για την εξίσου κατασκευασμένη «μεγάλη συμμετοχή».
Αποτελεί κι αυτή μέρος του προπαγανδιστικού παιχνιδιού, το οποίο δεν αμφισβητείται από τα υπόλοιπα κόμματα του «Συνταγματικού τόξου», γιατί είτε έχουν κάνει το ίδιο (ΝΔ) είτε σκοπεύουν μελλοντικά να κάνουν το ίδιο (ΣΥΡΙΖΑ). Τα (πολύ) δύσκολα θα αρχίσουν μετά, μόλις τελειώσει «ο μήνας του μέλιτος» ανάμεσα στους 9 (!) υποψήφιους για την αρχηγία και φανεί το πραγματικό τεράστιο κενό απόστασης ανάμεσα στο εκκολαπτόμενο νέο εκλογικό μόρφωμα και την απήχησή του στον Ελληνικό Λαό. Τα προβλήματα, καταρχάς, εμφανίζονται εάν χωρίσουμε τους ψηφοφόρους των εσωκομματικών αυτών εκλογών σε δύο μεγάλες ηλικιακές κατηγορίες. Θα δούμε, λοιπόν, ότι η ομάδα 17-44 ετών αποτελούσε το 22% του συνόλου, ενώ η ομάδα άνω των 44 ετών αποτελούσε το 78%! Μάλιστα, στην πρώτη ομάδα, η υποομάδα 17-24 ετών αποτελούσε μόλις το 2% των ψηφοφόρων και η ομάδα 25-34 ετών το 9%. Στην δε δεύτερη ομάδα, η ηλικία 45-54 ετών αποτελούσε το 16%, η ομάδα 55-65 το 25% και η ομάδα 65 ετών και άνω το 37%. Αυτά είναι στοιχεία που δίνουν οι ίδιοι οι πασόκοι και οι λοιποί συνοδοιπόροι τους στο βρώμικο μονοπάτι που βαδίζουν, περιγράφοντας δηλαδή ένα σαφέστατα γερασμένο εκλογικό σώμα. Αυτό είναι κάτι που δεν περιγράφει κανένα ελπιδοφόρο μέλλον, ειδικά με αρχηγό την… Γεννηματά, της οποίας η αδυναμία να μιλήσει μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα χωρίς «ότο-κιου» είναι κάτι παραπάνω από εμφανής….
Ξεκάθαρο, επίσης, είναι ότι ο «νέος φορέας» θα (εξακολουθεί να) είναι το ΠΑΣΟΚ και κάποια συνεργαζόμενα συμπληρώματα. Ο Τζέφρυ τάχθηκε καθαρά υπέρ ενός πολυκομματικού φορέα και όχι υπέρ ενός ενιαίου κόμματος, οπότε με βάση την συμφωνία για διατήρηση ξεχωριστών κοινοβουλευτικών ομάδων από τα μορφώματα των Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι αυτή η τάση σαφέστατα δείχνει να υπερισχύει. Τόσο ο Θεοδωράκης όσο και ο Καμίνης, μετά την ψυχρολουσία που δέχθηκαν, το μόνο που θα επιδιώξουν θα είναι να μπορέσουν να σώσουν το πολιτικό τους τομάρι και να μπορέσουν να έχουν έναν σχετικό διεισδυτικό ρόλο στο αναπαλαιωμένο ΠΑΣΟΚ. Η διαδικασία συγκρότησης ενός νέου φορέα-μορφώματος (ΠΑΣΟΚ διανθισμένο με «τσόντες») δεν θα είναι προϊόν κάποιας ιδεολογικοπολιτικής διαδικασίας (εδώ γελάνε), αλλά μια αόρατη διαδικασία σκοτεινού παρασκηνίου, στο οποίο θα επιδιωχτεί να μοιραστούν τα εσωκομματικά «φέουδα» με τέτοιον τρόπο, ώστε να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι είναι από δύσκολο έως αδύνατον.
Μπορεί τα αποτελέσματα των εκλογών να έδειξαν έναν σχετικό «δείκτη» για την «μοιρασιά», αλλά δεν πρόκειται αυτός να γίνει δεκτός ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τους «άλλους». Δεν πρόκειται, για παράδειγμα, να δεχθεί το Ποτάμι να πάρει μόνο το 10% των συνέδρων στο ιδρυτικό συνέδριο, ούτε ο Καμίνης να εκπροσωπηθεί από τον εαυτό του, δεδομένου ότι δεν έχει δικό του κόμμα. Το εκδοτικό κατεστημένο πιέζει ήδη για ενότητα (τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές), «φουσκώνει» τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, αλλά αυτά δεν αρκούν από μόνα τους, καθώς λείπει αυτό που αποτελεί την ουσία. Δηλαδή, το «πράσινο φως» από τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος δείχνει ξεκάθαρα ότι είναι αδιάφορος μπροστά (και) στο νέο εκκολαπτόμενο αυτό εκλογικό μόρφωμα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-kleftopasok-kai-to-politiko-adiejodo-sto-opoio-brisketai#ixzz4zI9z4yan