Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
«Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των…». Με αυτόν τον τρόπο περιγράφει στο έργο του «Έμποροι των Εθνών» ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, επίκαιρα και διαχρονικά αυτούς που κάνουν κουμάντο στις ζωές των ανθρωπίνων μαζών και των διοικητικών τους συστημάτων. Αυτοί είναι οι κυρίαρχοι της εποχής που καλπάζοντας οδηγεί στο απόγειο της δύναμής τους. Αυτοί, οι οποίοι εργάζονται άοκνα για να σκλαβώσουν τον κόσμο, την ώρα που ο κόσμος τεμπελιάζει εμπρός από τις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές που του πωλούν. Αυτοί, που αναγκάζουν κάθε εργαζόμενο, κάθε προϊόν εργασίας, κάθε ανθρώπινο κόπο και κάθε συναλλαγή να περνά από τις θυρίδες των τραπεζών τους. Αυτοί, είναι δυνατοί, μα όχι παντοδύναμοι. Δυνατοί αλλά όχι παντοδύναμοι, γιατί απέναντί τους έχουν δυο αντιπάλους που δεν θα μπορέσουν ποτέ να νικήσουν: Τον Βασιλιά και τον Επαναστάτη.
«Ο βασιλεύων άρχει και κρατεί έθνους και λαού και πλήθους, ουχί λίθων τε και ξύλων, άτινα αποτελούσι τα τείχη και τα πυργώματα», γράφει στον πάπα της Ρώμης, ο Ιωάννης Βατάτζης. «Αυτός που βασιλεύει είναι άρχοντας και κύριος έθνους και λαού και πλήθους, δεν είναι άρχοντας και αφεντικό σε πέτρες και ξύλα, με τα οποία χτίστηκαν τα τείχη και οι πύργοι». Να η διαφορά του ηγέτη των ανθρώπων από τον έμπορο των μαζών. Εκεί που ο Έμπορος διαλέγει τον χρυσό, ο βασιλιάς διαλέγει τους ανθρώπους που του εμπιστεύτηκε η Μοίρα. Ξέρει πως μαζί με αυτούς θα ορθώσει και πάλι την αυτοκρατορία του.
Κι ο Επαναστάτης; Ο Επαναστάτης είναι αυτός που δεν υπακούει στους νόμους των Εμπόρων, κάποτε ούτε και σε αυτούς των Βασιλέων, αλλά ακούει τον βηματισμό του Σύμπαντος. Είναι αυτός που σαν καταφέρει να ξεσηκώσει το έθνος του, τότε το έθνος γίνεται δύναμη νικηφόρα και αήττητη. Ο Επαναστάτης ξέρει πως κι αν χάσει, δεν ηττάται, γιατί η νίκη είναι αυτός ο ίδιος. Ο Επαναστάτης είναι η ζωντανή απόδειξη πως πάντοτε, και στην πλέον βαθύζωφη σκοτία που απεργάζονται οι Έμποροι των Εθνών, μια εναλλακτική θα υπάρχει, που θα είναι αρκετά δυνατή για να ξεδιαλύνει τα σκοτάδια και να ανοίξει τον δρόμο στο Φως. Ο Επαναστάτης περιφρονεί τους κλαυθμούς των προφητών και τα συνθήματα των ναρκίσσων. Δεν υπόσχεται, αν δεν είναι σε θέση να επιβάλλει με όλη του την ύπαρξη όσα καλεί τον λαό να πιστέψει.
Στις εποχές που διανύουμε, εποχές μεταβατικές, ρευστές, που κάνουν τις καρδιές να γονατίζουν από αβεβαιότητα, ο «θαυμαστός καινούριος κόσμος» θα επιβληθεί. Μην αμφιβάλλει κανείς, και μην νομίζει πως είναι δυνατόν να αποφύγει αυτός μόνος την κοιλάδα των δακρύων. Η επανάσταση που ελπίζει να κάνουν οι διπλανοί του, δεν θα γίνει, γιατί τούτος ο κόσμος ο χάρτινος, είναι προγραμματισμένος να μην εκρήγνυται μα να κατατονεί, ανεπαίσθητα και συστηματικά. Μόνοι θα ζήσουν αυτοί που θα ζουν αληθινά. Αυτοί θα αλλάξουν τον κόσμο. Πότε, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Όμως αυτό δεν είναι το σημαντικό. Γιατί, καταπώς λέει ο φιλόσοφος, «μπορεί να μην αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά ο κόσμος δεν θα μας αλλάξει». Αυτή είναι η μόνη δύναμη που μπορούμε να ορίσουμε.
Το Αύριο ανήκει σε αυτούς που θα κρατήσουν την σκέψη τους επαναστατημένη και την ψυχή τους ελεύθερη. Σε αυτούς που η ψυχή τους θα καταφεύγει στον κόσμο των Κενταύρων, όταν ο κόσμος των Εμπόρων γίνεται ανυπόφορος, Σε αυτούς που πίνουν από το αέναα τροφοδοτούμενο και τροφοδοτών νερό της Κασταλίας. Αυτούς που καβαλικεύουν με τους ελεύθερους των εσχατιών της Αυτοκρατορίας, του Απελάτες, τους Ακρίτες, τους Κλέφτες και τους Αρματολούς. Ανήκει σε αυτούς που από την λασπερή Βενετιά των Εμπόρων, θα δώσουν σχήμα στον δικό τους κόσμο, πλυμένο και απαστράπτοντα σαν τις κολώνες Δωρικού ναού. Αυτούς που την ύστατη ώρα θα καταφύγουν στην Πατρίδα που κυλά στο αίμα τους και κουβαλά στις φλέβες τους, τους δικούς τους λόγγους και τις δικές τους θάλασσες. Αυτούς που, πάνω απ’ όλα θα θυμούνται πως το βιβλίο της Ιστορίας μένει πάντα ανοιχτό.
Κανένας νόμος έξω από τους νόμους της Φύσης δεν δεσμεύει τον Επαναστάτη. Ούτε η εξουσία, ούτε ο πλούτος, ούτε η βία μπορούν να αγγίξουν την ψυχή του, γιατί είναι αποφασισμένος να μην αφήσει κανέναν να μαγαρίσει το άδυτο ιερό της. «Η γαρ αν αδικοίημεν και φύσεως νόμους και πατρίδος θεσμούς και πατέρων τάφους και τεμένη θεία και ιερά, ει μη εκ πάσης τους ισχύος, τούτων ένεκα, διαγωνισόμεθα», συνεχίζει ο Βασιλιάς. Ποτέ δε θα πάψουμε να δίνουμε μάχες και να πολεμούμε αυτούς που κατέκτησαν την Πατρίδα και την κατέχουν, γιατί αλήθεια, πώς δε θα διαπράτταμε αδικία απέναντί στους νόμους της φύσης, και στους θεσμούς της πατρίδας μας, και στους τάφους των προγόνων μας, και στα θεία και ιερά τεμένη, αν δεν πολεμήσουμε γι΄ αυτά με όλη τη δύναμή μας; Πώς θα κοιτούσαμε αύριο στο κρύσταλλο της ψυχής μας, και πώς θα ομολογούσαμε την ανθρωπινή μας ύπαρξη αν προδώσουμε ό,τι πραγματικά αγαπήσαμε, ό,τι μας ξεδίψασε στην έρημο, ό,τι είχαμε αληθινό να πιαστούμε, ό,τι ακριβό, τόσο πανάκριβο που δεν μπορεί να αγοραστεί γιατί δεν το πουλήσαμε;
Να μην μας αλλάξει ο κόσμος. Και τον κόσμο, θα τον αλλάξουμε.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-epanastaths-kai-oi-emporoi-twn-ethnwn#ixzz4zXhc3zxR