Το να σχολιάσει κανείς τη διγλωσσία και την αδιέξοδη υπαρξιακή και ιδεολογική ταυτότητα ενός κόμματος σαν αυτό της ΝΔ είναι, αναμφισβήτητα, εγχείρημα που προσφέρει πολλούς πειρασμούς ως προς την διερεύνηση των βαθύτερων κινήτρων της που την αναγκάζει να υιοθετεί μια ήπια, αλλά δήθεν ξεκάθαρη πατριωτική ρητορική. Κι αυτό γιατί η ασυνέπεια σε λόγια και έργα δεν είναι η μοναδική που αποδεικνύει την εκ πρώτης όψεως «αθώα» απάτη της ΝΔ να προσπαθήσει να επαναπροσεγγίσει τους ψηφοφόρους που η ίδια εκδίωξε από το κόμμα με τις ανθελληνικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της, αλλά, περισσότερο, γιατί η εννοιολογική σύγχυση και η καπηλεία του όρου πατριωτισμός πρέπει επιτέλους να απαντηθεί καταλλήλως σε πολιτικό, ιστορικό και ιδεολογικό επίπεδο.
Ως γνωστόν πριν λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε στην Θεσσαλονίκη ένα από τα πολλά προσυνέδρια της ΝΔ παρουσία του αρχηγού του κόμματος και πλειάδας άλλων βουλευτών, προσυνέδριο που είχε ως κεντρικό θέμα τον «Νέο Πατριωτισμό». Καθήκον, λοιπόν, του προέδρου της ΝΔ ήταν να αναπτύξει τις θέσεις του κόμματος για μια σειρά από ζητήματα και να αποκρυσταλλώσει το ιδεολογικό του στίγμα, στίγμα, όπως προδίδει και ο τίτλος των εσωκομματικών διεργασιών, πατριωτικό. Ο θλιβερός μονόλογος, όμως, του Κυριάκου Μητσοτάκη επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά τη σύγχυση αλλά και το αδιέξοδο στο οποίο έχει εγκλωβιστεί το άλλοτε «δεξιό» κόμμα, καθώς η απόπειρα προσέγγισης του πατριωτισμού με αλλοιωμένη χροιά, μορφή και χαρακτήρα έπεσε σε σοβαρές αντιφάσεις.
Συγκεκριμένα, από την εισαγωγή της ομιλίας του ακόμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι για τη ΝΔ ο πατριωτισμός, όπως αυτή τον αντιλαμβάνεται, είναι έννοια συνώνυμη της αλήθειας και της ευθύνης και ιδεολογικό «αγαθό» στο οποίο οι (παραθέτουμε αυτούσια τα λόγια του) «πατριδοκάπηλοι, λαϊκιστές και οπαδοί του ανέξοδου εθνικισμού» δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση. Όμως, το τι εστί αλήθεια και ευθύνη για το κόμμα της ΝΔ είναι ευρέως γνωστό στους έχοντες μνήμη και ορθή κρίση και σε αυτούς που με αντικειμενικό μάτι μπορούν να κρίνουν χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς τους χειρισμούς της επί σημαντικών εθνικών (και μη) θεμάτων όπως φέρ’ ειπείν του Κυπριακού, του Μακεδονικού, της σύναψης στρατηγικών συμμαχιών με ξένες δυνάμεις κλπ.
Για τη ΝΔ πατριωτισμός επίσης είναι η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, η παραμονή της με κάθε κόστος στην ευρωπαϊκή οικογένεια και η επιδίωξη των «κοινών» στόχων και οραμάτων που τα μοιραζόμαστε ως ισότιμο κράτος-μέλος με όλα τα υπόλοιπα. Επιχείρημα για τον «αναμφισβήτητο» πατριωτισμό της ΝΔ αποτελεί για τον Μητσοτάκη και τους βουλευτές του η παρακαταθήκη των Κων/νου Καραμανλή και Κων/νου Μητσοτάκη, αμφότεροι οι οποίοι άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας, αφού έθεσαν τις βάσεις για την εσαεί παραμονή της Ελλάδος στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Είναι δε τόσο αδιαμφισβήτητος ο πατριωτισμός της ΝΔ που ο νυν πρόεδρος της επικαλέστηκε μέχρι και την ανάληψη πρωτοβουλίας περί προσέγγισης της Τουρκίας με διάθεση επικοινωνίας και -γιατί όχι- φιλίας, πρωτοβουλία η οποία ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην ΝΔ και συγκεκριμένα στον αποθανόντα επίτιμο πρόεδρο της και κάτι για το οποίο οι σημερινοί ακόλουθοι του αισθάνονται υπερηφάνεια.
Αυτά τα λιγοστά παραδείγματα και τα σημαντικά επιχειρήματα που διάλεξε ο Μητσοτάκης για να αποδείξει το πόσο πατριώτης είναι, αρκούν για να αντιληφθεί κανείς το πόσο υποκριτική και προσβλητική είναι η νέα πατριωτική θέση της ΝΔ απέναντι στους γνήσιους πατριώτες. Η ένταξη στην Ε.Ε., η ελληνοτουρκική φιλία, η ψήφιση μνημονίων και εθνοκτόνων μέτρων, η συναίνεση στην ανέγερση μουσουλμανικών τεμενών, η ανοχή στη λαθρομετανάστευση, η έκδοση «αναθεωρητικών» βιβλίων Ιστορίας σαν αυτό της Ρεπούση, η ψήφος συναίνεσης στα σύμφωνα συμβίωσης και άλλα τινά συνθέτουν τον ένα και μοναδικό ιδιότυπο πατριωτισμό της ΝΔ. Η σύμπλευση της με τους τοκογλύφους και τη Νέα Τάξη στη βουλή και το πατριωτικό της κήρυγμα εκτός αυτής δεν πείθει πλέον κανέναν, εφόσον στην πολιτική ζωή της χώρας δραστηριοποιείται ενεργά ένα γνήσιο, αυθεντικά λαϊκό και πατριωτικό κόμμα, αυτό της Χρυσής Αυγής, υπό το φόβο της οποίας οι νεοφιλελεύθεροι απατεώνες τρέχουν πανικόβλητοι προς το τελευταίο καταφύγιο τους.
Ματθαιόπουλος Αρτέμης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/nea-dhmokratia-sth-boulh-me-tous-tokoglufous-sthn-koinwnia-me-thn-patrida#ixzz50lu5YMN2