«Οι κλέφτες προσκυνήσανε
και γίνανε ραγιάδες,
μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν λέει να προσκυνήσει»
Οι λαοί πλάθονται, οι λαοί ακολουθούν και κατά τούτο ασφαλώς δεν φέρουν και την μεγάλη ευθύνη για τον ολέθριο και ορμητικό ποταμό της παρακμής, ο οποίος τους παρασύρει προς την καταστροφή, προς το μηδέν και επί του προκειμένου προς την εθνική αμνησία. Με αφορμή την επίσκεψη Ερντογάν θα εκφράσω για μια ακόμη φορά την ένστασή μου για όλους αυτούς τους “έγκυρους” αναλυτές, που όλο και βλέπουν ότι καταστρέφεται η Τουρκία, αλλά η Τουρκία δεν καταστρέφεται. Το αντίθετο γίνεται όλο και περισσότερο δυνατή!
Το επικίνδυνο ψεύδος της Ελληνοτουρκικής “φιλίας”
Από το 1821 μέχρι την τελευταία θρυλική επέλαση του ένδοξου Στρατού μας στα βάθη της Μικράς Ασίας, ο Ελληνισμός όλο και προχωρούσε. Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη και τέλος δίπλα στην Πόλη των ονείρων μας, την Κωνσταντινούπολη και στην Σμύρνη και στον Πόντο όπου οι αντάρτες σήκωσαν τα λάβαρα των Κομνηνών για εκατό ολόκληρα χρόνια επέλαση και ύστερα η καταστροφή του 1922 και η κυριαρχία ενός ολέθριου δόγματος στην εξωτερική μας πολιτική, η κυριαρχία του μεγάλου και επικίνδυνου ψεύδους της ελληνοτουρκικής “φιλίας”.
Τραγική η πρόταση του Ελευθερίου Βενιζέλου για να δοθεί το βραβείο νόμπελ στον Μουσταφά Κεμάλ, τραγική και η συνάντησή του με τον Ινονού το 1930 στην Αθήνα. Τότε, που ο περίφημος Γ.Α.Β. (Γεώργιος Αγγέλου Βλάχος) έγραφε ότι το μόνο που δεν ακούσαμε είναι το “ζήτω η Τουρκία” μέσα στην Αθήνα και από την συνάντηση αυτή προέκυψε το ξεπούλημα των περιουσιών των Μικρασιατών με αντάλλαγμα κάποιες άθλιες παράγκες στις παρυφές των Αθηνών και του Πειραιώς.
Ο μόνος που δεν πίστεψε, το αντίθετο μάλιστα, στο ανιστόρητο δόγμα της ελληνοτουρκικής “φιλίας” ήταν ο Στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος, που κυβέρνησε την χώρα μετά την καταστροφή και ετοίμαζε εκστρατεία για την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης και κατηγορήθηκε για αυτό σαν προδότης λόγω των μυστικών συμφωνιών που είχε κάνει με την Σερβία!
Χάριν της ελληνοτουρκικής “φιλίας” επιτρέψαμε τον εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της Θράκης και το ξερίζωμα του Ελληνισμού από Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο κατά παράβασιν της Συνθήκης της Λωζάννης και ύστερα το 1974 ο Αττίλας. Και το 1996 τα Ίμια και η ευθεία απαίτηση της Τουρκίας η οποία κρατά μέχρι τις ημέρες μας για συγκυριαρχία στο Αιγαίο!
“Όταν οι λαοί λησμονούν …”
Και έγραφα σε αυτήν εδώ την εφημερίδα, σε ένα από τα πρώτα της φύλλα το 1993: “Το 1922 με τη βοήθεια των «καλών μας συμμάχων» και των μπολσεβίκων του Λένιν ο Κεμάλ Ατατούρκ ξερίζωσε από τη Μικρασία 3000 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Το λησμονήσαμε! …
Το 1955 οι Τούρκοι ξεσπούν σε διωγμό κατά των Ελλήνων της Πόλης και τους εξαναγκάζουν να φύγουν. Το λησμονήσαμε!
Το 1974 στην Κύπρο οι Τούρκοι κατέκτησαν το 40% της μεγαλονήσου και έδειξαν όλη τη βάρβαρη φύτρα τους. Δολοφόνησαν, εβίασαν, ελεηλάτησαν, κατέστρεψαν, εσφαγίασαν. Το λησμονήσαμε!
Το 1993 οι Τούρκοι μιλούν για «αυτονομία» στη Θράκη και ζητούν ο νομάρχης Ροδόπης να γνωρίζει τουρκικά.
Οι Σκοπιανοί προκαλούν τον Ελληνισμό με τις πλάτες της Τουρκίας και της Αμερικής και μιλούν για «Ελεύθερη Μακεδονία», που θα φτάνει μέχρι τη Λάρισα! Οι Βούλγαροι ρίχνουν πλάγιες αιχμές μέσω του Αχμέτ Ντογκάν και λένε ότι η Βουλγαρία δικαιούται διέξοδο στο Αιγαίο! Εχθροί κυκλώνουν την πατρίδα και εμείς εφησυχάζουμε και σκεπτόμαστε τον εαυτούλη μας, την ‹κονόμα μας, το ρουσφετάκι μας, το βόλεμα μας. «Μάθαμε» πάρα πολύ καλά να είμαστε «ειρηνιστές» και αδιάφοροι σε κάθε πρόκληση.
Είμαστε για μια ακόμη φορά έτοιμοι να λησμονήσουμε, ξεχνώντας τη μεγάλη αλήθεια ότι η Ιστορία λησμονεί αυτούς που λησμονούν!” – Ν. Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ – 24/1/1993
Λησμονούμε την Ιστορία, μια Ιστορία που δεν άρχισε πριν λίγα χρόνια, αλλά σχεδόν χίλια χρόνια πριν. Από τον Αύγουστον εκείνον του 1071 μ.Χ., όπου ο Αυτοκράτορας μας Ρωμανός Διογένης νικήθηκε στο Μαντζικέρτ από τους Τούρκους, προδομένος την ίδια την ώρα της μάχης από σκοτεινούς μηχανορράφους, που βυσσοδομούσαν εναντίον του και τον άφησαν μόνο του την κρίσιμη στιγμή.
Η σκληρή πραγματικότητα της Γεωπολιτικής
Χίλια ολόκληρα χρόνια ο Ελληνισμός μάχεται για την επιβίωσή του ενάντια στην Ασιατική απειλή! Και η σκληρή πραγματικότητα της Γεωπολιτικής σήμερα μας έχει οδηγήσει σε σημείο θλιβερό.
Και ήταν αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν ο αείμνηστος καθηγητής και μεγάλος δάσκαλος για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις Παναγιώτης Κονδύλης έγραφε: “Λίγο µετά την εγκατάσταση της Τουρκίας και της Ελλάδας στα σηµερινά τους περίπου σύνορα και επίσης µετά την ανταλλαγή των πληθυσµών η Ελλάδα είχε 6.200.000 κατοίκους (απογραφή 1928) και η Τουρκία 13.600.000 (απογραφή 1927), ήτοι πάνω-κάτω τους διπλάσιους. Μόλις σε διάστηµα µιας γενεάς η διαφορά αυτή διπλασιάστηκε: η Ελλάδα είχε πληθυσµό 8.400.000 κατοίκων (απογραφή 1961) και η Τουρκία 31.100.000 (απογραφή 1964), ήτοι σχεδόν τετραπλάσιο. Μετά από µίαν ακόµη γενεά η Ελλάδα έχει πληθυσµό 10.200.000 (απογραφή 1991), ενώ η Τουρκία έχει ξεπεράσει τα 62.000.000: η διαφορά έχει περάσει το εξαπλάσιο, και ακόµα κρισιµότερη είναι η διαφορά των ρυθµών της αύξησης. Ενώ στην Ελλάδα η δηµογραφική απίσχνανση καθίσταται ενδηµικό φαινόµενο µε ήδη αισθητές συνέπειες για την οικονοµία και την άµυνα, στην Τουρκία ο πληθυσµός αυξάνεται τουλάχιστον κατά 2% τον χρόνο (το 1993 π.χ. oι γεννήσεις ήσαν το 2,7% επί του συνόλου και οι θάνατοι το 0,7%. Έτσι, από τους 56.500.000 κατοίκους της απογραφής του 1990 φτάσαµε στους σηµερινούς 61-62.000.000). Αυτό σηµαίνει ότι κάθε χρόνο προστίθενται πάνω από 1.000.000 άνθρωποι στο ενεργητικό της χώρας – µια ολόκληρη Ελλάδα κάθε 7-8 χρόνια! Γύρω στο 2020 η Τουρκία θα έχει φτάσει ή και ξεπεράσει τα 100.000.000, δηλαδή το σηµερινό εξαπλάσιο θα έχει γίνει δεκαπλάσιο, ενώ παράλληλα η Ελλάδα, έχοντας µετατραπεί εν τω µεταξύ πλήρως σε χώρα ηλικιωµένων, θα δέχεται ισχυρότατη δηµογραφική πίεση και από µίαν άλλη, όχι οπωσδήποτε φιλική πλευρά.”
Η σκληρή πραγματικότητα της γεωπολιτικής δείχνει ξεκάθαρα ότι εάν δεν αντιδράσουμε αποφασιστικά θα γίνουμε μια χώρα δορυφόρος της Τουρκίας και αυτό δείχνει χωρίς αμφιβολίες η προγραμματισμένη περιοδεία του “νεοσουλτάνου” Ερντογάν στην Θράκη μας.
Μόνο εάν γίνουμε ένα Ισραήλ της περιοχής, πανίσχυρο και αποφασιστικό, με μία δύναμη αποτροπής την οποία δεν θα μπορεί κανείς να μη λάβει υπ’ όψιν του, μόνον τότε θα επιβιώσουμε σαν Έθνος Ελεύθερο, αλλιώς θα γίνουμε ραγιάδες και ακόμη χειρότερα των ραγιάδων οι ραγιάδες και το πλέον τραγικό θα νομίζουμε ότι θα είμαστε… ελεύθεροι.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-epistrofh-twn-othwmanwn-ston-kairo-twn-ragiadwn-arthro-tou-n.-g.-michalol#ixzz50lv8qoWq
