Οι εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας στο εκκολαπτόμενο μόρφωμα του «νέου κυοφορούμενου φορέα της Κεντροαριστεράς» ανήκουν εδώ και λίγο καιρό στο παρελθόν, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι κάτι παραπάνω από αναμενόμενο.
Από εκεί και πέρα, το μόνο βέβαιο είναι πως το όλο «σόου» της εκλογής αρχηγού, παρά την… φιλότιμη προσπάθεια συγκεκριμένης πτέρυγας των καθεστωτικών ΜΜΕ, δεν αποτέλεσε «πολιτικό γεγονός». Δεν έκανε καμία ουσιαστική αίσθηση, δεν ταρακούνησε ούτε στο ελάχιστο το πολιτικό σκηνικό. Γιατί αντιμετωπίστηκε ακριβώς ως αυτό που πραγματικά ήταν. Δηλαδή, ως μια εσωτερική υπόθεση των «μπάζων» του ΠΑΣΟΚ και κάποιων λοιπών «ερειπίων», που προσπαθούν απεγνωσμένα να γίνουν ξανά ισχυρό οικοδόμημα, αλλά είναι σαφές ότι δεν το μπορούν.
Αναμφισβήτητα, η νίκη της Γεννηματά είναι αντίστοιχη νίκη του «βαθύ πυρήνα» που απέμεινε στο ΠΑΣΟΚ και το καθοδηγεί. Δεν είναι καθόλου τυχαία η φωτογράφηση του Λαλιώτη, με τον «πισινό» του καθισμένο στο τραπέζι, το πόδι στο τραπεζάκι του σαλονιού κι ένα τσιγάρο στο χέρι, για να παραπέμπει η όλη φωτογραφική πόζα στο «παλιό καλό και πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ», το οποίο είναι αυτό που επανακάμπτει. Αυτό, βεβαίως, δεν αρέσει καθόλου ούτε στους σημιτικούς (που στήριξαν τον Καμίνη), ούτε στους βενιζελικούς (που στον δεύτερο γύρο στήριξαν απροκάλυπτα τον «νεοσσό» Ανδρουλάκη). Ανεξάρτητα πάντως από την μορφή που θα πάρει τελικά αυτό το νέο επιχειρούμενο εκλογικό μόρφωμα (πολυκομματικό κατασκεύασμα ή πολυτασικό κομματίδιο) και από το πώς θα μοιραστούν οι «βαρονίες» και τα «φέουδα» στον υπό κατασκευή φορέα, αυτό που θα κληθούν σχετικά άμεσα να απαντήσουν οι επικεφαλής είναι στο «ζουμερό» ερώτημα: Σε ποιον «εταίρο» θα «πουλήσουν» το τομάρι τους οι εκ νέου μεταμφιεσμένοι πασόκοι; Στην ΝΔ ή στον ΣΥΡΙΖΑ;
Μπορεί η επίσημη γραμμή να είναι «με κανέναν από τους δυο», αλλά το «σλόγκαν» αυτό δεν ακούγεται (και δεν είναι) καθόλου πειστικό. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν τα εκφωνεί η Γεννηματά με το γνωστό ύφος ρομπότ μπροστά από «ότο-κιου»… Ήδη, το σύνολο σχεδόν των καθεστωτικών ΜΜΕ που στήριξαν με θέρμη το εγχείρημα του «νέου φορέα της Κεντροαριστεράς» πιέζει στην κατεύθυνση προσκόλλησης και μετεκλογικής συνεργασίας με την ΝΔ. Γι’ αυτό και προκαλούν κάθε ίχνος σοβαρότητας με τα διψήφια (!) ποσοστά που δίνουν (το πάθημα με το μόρφωμα του Ποταμιού, που του έδιναν μέχρι και 15% όταν πρωτοδημιουργήθηκε, φαίνεται ότι δεν τους έγινε μάθημα) στην νέα επιχειρούμενη μεταμφίεση του ΠΑΣΟΚ.
Το «παλιό καλό ΠΑΣΟΚ», όμως, με τα γνωστά «αντιδεξιά» σύνδρομα (έστω και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο πλέον) ίσως έχει άλλη άποψη. Το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης κάνει τους πασόκους αρκετά σκεπτικούς ως προς την υιοθέτηση της γραμμής αυτής. Θα ρισκάρουν μια τέτοια συνεργασία γνωρίζοντας ότι θα αρχίσει άμεσα η κατηφόρα, χαρίζοντας έτσι αρκετό κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αυτός θα νιώθει άνετα πλέον και αναβαπτισμένος από την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Θα επαναλάβουν την κυβερνητική σύμπραξη του 2012, με ό,τι συνεπάγεται αυτό; Ή μήπως θα προτιμήσουν μια συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλιστα θα προέκυπτε μετά από επαναληπτικές εκλογές που θα γίνονταν με απλή αναλογική;
Αυτό το ξέρουν, βεβαίως, και στο ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και με την εκλογή της Γεννηματά ο Τσίπρας επιχείρησε μια, σχετικά διακριτική, «επίθεση φιλίας», στην οποία εξέφρασε την ελπίδα «η εκλογή της να συμβάλει στην βελτίωση των σχέσεων και στον διάλογο μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων, όπως ήδη γίνεται σε όλη την Ευρώπη». Η τελευταία αναφορά δεν είναι τυχαία, καθώς είναι γνωστές οι πιέσεις που ασκούν οι χειμαζόμενοι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, προκειμένου να συμπορευτεί στρατηγικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει γίνει από την πρώτη στιγμή δεκτός στις ευρωσυνόδους κορυφής της σοσιαλδημοκρατίας. Όλο αυτό, όμως, προσκρούει στις επιθυμίες των εγχώριων ΜΜΕ που (μέχρι στιγμής) «σπρώχνουν» το ΠΑΣΟΚ σε κραυγαλέο βαθμό αηδίας και τα οποία ωθούν ξεκάθαρα σε συνεργασία με τη ΝΔ.
Η Γεννηματά και οι παρατρεχάμενοί της γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν θέλουν να συνεχιστεί το νέο εγχείρημα-μόρφωμα, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι κάτι «ευρύτερο του ΠΑΣΟΚ», και να συνεχίσει να έχει την υπερβολική και «φουσκωμένη» υποστήριξη συγκεκριμένου μέρους των καθεστωτικών ΜΜΕ, δεν πρέπει να επιχειρήσουν την τωρινή περίοδο την παραμικρή προσέγγιση προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο θα έδινε σε Καμίνη και Θεοδωράκη το πρόσχημα για να αποχωρήσουν, ενώ θα ανέβαζε στα κεραμίδια –σαν νταβραντισμένους γάτους τον Ιανουάριο- τους σημιτικούς και βενιζελικούς στο ΠΑΣΟΚ. Επομένως, θα συνεχίσουν, ιδιαίτερα σ’ αυτή την περίοδο, να επιτίθενται ρητορικά κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο στην ΝΔ.
Σε έναν φορέα «σαλάτα», με εντελώς αλλοπρόσαλλες και αντικρουόμενες απόψεις, τις οποίες όμως ενώνει το πάθος για την επιστροφή στην εξουσία, θα χρειαστεί η αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική, προκειμένου να μετρήσουν τις δυνάμεις τους στις επόμενες εκλογές. Μόνο που το «άλογο» του νέου φορέα είναι «μουλάρι» τύπου «Αστραχάν» και δεν τραβάει. Μια το «λούζερ» ύφος της Γεννηματά, μια η αδυναμία να απεγκλωβίσουν εκείνους που βολευτήκαν στις αγκάλες του ΣΥΡΙΖΑ, μια τα «φέουδα» και οι «βαρόνοι» που θα αρχίσουν πάλι να τρώγονται μεταξύ τους, όλα δείχνουν ότι παρά το όποιο «τρομπάρισμα» από τα ΜΜΕ, το αποτέλεσμα θα είναι οικτρό και ισχνό.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-pasok-se-dilhmma#ixzz51BdRm9LG