Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, οι θρασύδειλοι εκμεταλλευτές και παραχαράκτες των εργατικών αγώνων και δικαιωμάτων πολιτικοί μαγαζάτορες του ΚΚΕ εξηγούν ότι δεν πρόκειται να πάρουν μέρος σε μια νέα «οικουμενική κυβέρνηση», λέγοντας ότι η ανάλογη περίπτωση της κυβέρνησης Τζανετάκη το 1989 «ήταν μια συγκεκριμένη, προσωρινή κυβέρνηση».
Ποια ήταν, όμως, η πραγματικότητα της τότε εποχής για το ΚΚΕ; Δια μέσω του Συνασπισμού (στον οποίο τότε συμμετείχε), το ΚΚΕ πήρε μέρος σε μια συμμαχική και αργότερα μια οικουμενική κυβέρνηση. Στην πρώτη με την ΝΔ του Μητσοτάκη (κυβέρνηση Τζανετάκη) και στην δεύτερη με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (κυβέρνηση Ζολώτα).
Έμειναν στην εξουσία κάτι λιγότερο από έναν χρόνο. Και θα έμεναν περισσότερο, αν ο Μητσοτάκης δεν διέλυε, με πρωτοβουλία του, την κυβέρνηση Ζολώτα, επειδή ήθελε να πάει σε εκλογές και να κερδίσει αυτοδύναμη πλειοψηφία (όπως και έγινε, έστω και οριακά, τον Απρίλιο του 1990). Οι δύο προαναφερόμενες κυβερνήσεις άσκησαν εξουσία, όχι διεκπεραίωση τρεχόντων θεμάτων. Και άσκησαν αντιλαϊκή εξουσία, με επιθέσεις εναντίον του Εργαζόμενου Λαού. Θυμίζουμε ότι τότε ήταν που πρωτακούστηκε ο όρος «άγριες και αντικοινωνικές απεργίες», από το στόμα του πρωθυπουργού Ξενοφώντα Ζολώτα, ο οποίος είχε για «δεξί του χέρι» τον εκ του ενιαίου Συνασπισμού προερχόμενο υπουργό Θεόδωρο Κατριβάνο.
Μπορεί οι «ορίτζιναλ» κατσαπλιάδες του ΚΚΕ να θέλουν να ξεχαστούν τα… κατορθώματά τους εκείνη την περίοδο, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς τίποτα στην ιστορική διαδρομή δεν μπορεί να σβηστεί. Απλά, το ΚΚΕ σήμερα έχει όλη την άνεση να δηλώνει, εκ του ασφαλούς, ότι δεν θα (ξανά)συμμετάσχει σε οικουμενική κυβέρνηση (ή «μεγάλο συνασπισμό» όπως θα λεγόταν υπό τις σημερινές μνημονιακές συνθήκες), διότι η συμμετοχή του δεν είναι πλέον απαραίτητη. Σήμερα προσφέρει στο σύστημα, το οποίο ανέκαθεν υπηρετεί, από την θέση μιας νομοταγούς και προσηλωμένης στους Θεσμούς αντιπολίτευσης που βοηθάει όποτε χρειαστεί («προστασία» Κοινοβουλίου από τους «αγανακτισμένους» το 2011, απόλυτη σιωπή Καραθανασόπουλου και ολοκληρωτική αποχή από ερωτήσεις σε εγχώριους κεφαλαιοκράτες κ.τ.λ.).
Κατά τ’ άλλα, το «πρόβλημα» του 1989-90 δημιουργήθηκε από τον εκλογικό νόμο που είχε φτιάξει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ήταν ο αναλογικότερος εκλογικός νόμος που υπήρξε από το 1974 και μετά και ως στόχο είχε να κόψει την αυτοδυναμία από την ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Παπανδρέου υπολόγιζε πως το ΠΑΣΟΚ, ως δεύτερο κόμμα, θα μπορούσε να φτιάξει κυβέρνηση συνεργασίας με τον ενιαίο Συνασπισμό, όμως δεν τα λογάριασε καλά και κυβέρνηση συνεργασίας έφτιαξε η ΝΔ με τον Συνασπισμό-ΚΚΕ. Έγιναν ξανά εκλογές (Νοέμβριος 1989), κανένα κόμμα δεν πήρε αυτοδυναμία και έτσι δημιούργησαν την οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα.
Διδακτικές ιστορίες από το παρελθόν που υπενθυμίζουν τον βρώμικο και απόλυτα συστημικό ρόλο του χρεωκοπημένου μαγαζιού του Περισσού.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-susthmiko-kubernhtiko-parelthon-tou-kke#ixzz51EwuFTmH
