Θλιβερές εικόνες ανέχειας και μιζέριας, που παραπέμπουν στην τραγική κατάσταση που επικρατούσε στην Χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του 1940 (μετά την συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας) επανέρχονται στην επικαιρότητα, με την αξιοποίηση των πλέον πρόσφατων εμπειρικών δεδομένων ερευνών της Eurostatκαι της ΕΛΣΤΑΤ, με τα οποία η UNICEF συνέταξε την έκθεση με τίτλο «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2017-Τα παιδιά της κρίσης».
Σύμφωνα με αυτή, «η έντονη και παρατεταμένη ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας έχουν πλήξει ιδιαίτερα τις οικογένειες με παιδιά. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά αντιμετωπίζουν πλέον σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας και αποστέρησης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό».
Ο κίνδυνος σχετικής φτώχειας των παιδιών από 23% το 2009 αυξήθηκε σε 28,8% το 2012 και στην συνέχεια μειώθηκε ελαφρά στο 26,6% το 2014. Αυτό σημαίνει ότι περί τα 500.000 παιδιά στην Χώρα ζουν σε φτωχές οικογένειες.
Ωστόσο, «μετά το 2009 έχουμε δραματική μείωση των εισοδημάτων στην χώρα, γεγονός που επιφέρει ανάλογες μεταβολές και στο εκάστοτε όριο σχετικής φτώχειας που υπολογίζεται ως ποσοστό του διαμέσου ισοδύναμου εισοδήματος της χώρας σε κάθε έτος. Ως αποτέλεσμα, την περίοδο αυτή το όριο φτώχειας από 598 ευρώ το μήνα που ήταν το 2009 μειώνεται σε μόλις 376 ευρώ τον μήνα το 2014. Με άλλα λόγια, το όριο φτώχειας μειώθηκε κατά 37%, γεγονός που αντανακλά την αντίστοιχη μείωση που υπέστησαν την ίδια περίοδο τα μεσαία εισοδήματα στη χώρα» εξηγεί η UNICEF στην έκθεσή της.
Με βάση το όριο φτώχειας του 2007, το ποσοστό παιδικής φτώχειας από 22,6% το 2008 αυξήθηκε με δραματικά γρήγορους ρυθμούς και το 2014 έφτασε στο 55,1%. Επιπλέον, το 2015 σχεδόν ένα στα δυο Ελληνόπουλα ζει σε συνθήκες υλικής αποστέρησης. Με ποσοστό 45%, η Ελλάδα είναι η Χώρα όπου τα παιδιά αντιμετωπίζουν την υψηλότερη υλική αποστέρηση μεταξύ των 14 παλαιότερων χωρών-μελών της Ε.Ε., καθώς το ποσοστό αυτό είναι διπλάσιο από αυτό που παρουσιάζει η αμέσως επόμενη χώρα!
«Η επιδείνωση της φτώχειας και της αποστέρησης κάνει επιτακτική την ανάγκη σχεδιασμού και εφαρμογής κατάλληλων πολιτικών για την υποστήριξη και ενίσχυση των οικογενειών με παιδιά. Η συρρίκνωση των δαπανών για κοινωνική προστασία στο πλαίσιο της κρίσης και των πολιτικών λιτότητας αποδυναμώνουν περαιτέρω το ήδη ασθενές σύστημα κοινωνικής προστασίας της χώρας ως προς την αντιμετώπιση της φτώχειας και αποστέρησης των παιδιών» καταλήγει η έρευνα.
Και βεβαίως, η θλιβερή αυτή κατάσταση θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη, καθώς ο δρόμος των εθνοκτόνων Μνημονίων παραμένει τόσο μακρύς όσο και ολισθηρός.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/nea-aujhsh-ths-paidikhs-ftwcheias-sthn-ellada-twn-mnhmoniwn#ixzz52UoKSb3Z
