Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
Μετά την Σερβία, το Ιράκ, την Λιβύη, και την Συρία, μια νέα «λαϊκή εξέγερση» σιγοβράζει στην γειτονιά μας. Οι διοργανωτές των μεγάλων «επαναστάσεων» της Ιστορίας, από την Γαλλική και την Μπολσεβίκικη ως την «εξέγερση» του «δικού μας» Πολυτεχνείου, έχουν μακρά εμπειρία στο θέμα. Αυτήν άλλωστε την βεβαιότητα μας είχαν καταθέσει απερίφραστα εν μέσω του μαινόμενου πολέμου, ηγετικές προσωπικότητες της Συριακής πολιτικής ζωής κατά την επίσκεψή μας στην Δαμασκό, τον Απρίλιο του 2016. Σε μια επανέκδοση του σεναρίου της εξεγέρσεως «ενάντια στους εχθρούς της δημοκρατίας», ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι «τα καταπιεστικά καθεστώτα δεν μπορούν να διαρκέσουν για πάντα». Από την πλευρά του, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, κατηγορεί τους «εχθρούς του Ιράν» για επίθεση στην κυβέρνηση της χώρας. Αλλά ακόμη και οι μεταρρυθμιστές, με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο Μοχάμαντ Χαταμί, μιλούν για την «μεγάλη εξαπάτηση» από τις ΗΠΑ.
Η πτώση του Ιράν στα νύχια της Δύσης, δεν θα γίνει βεβαίως από την μια μέρα στην άλλη. Όπως η πάλαι ποτέ «επανάσταση» των μουλάδων, έτσι και αυτή, θέλει τον χρόνο της. Όπως με τον πρώην φίλο της Δυτικής συμμαχίας, Σαντάμ, και τον βουτηγμένο στο πετρέλαιο κορμοράνο, έτσι και τώρα περιμένουμε να κατασκευαστεί το κατάλληλο σκηνικό επί του οποίου κάποιοι θα θυσιαστούν, θύματα στο όνομα του ηρωικού ιρανικού λαού, και εν αγνοία τους υποχείρια του διεθνούς θεάτρου σκιών. Οι διαδηλώσεις, προοίμιο μιας «πορτοκαλί» επανάστασης, όπως αυτές στην Τιμισοάρα το 1989, θα δώσουν στην Δυτική συμμαχία την δυνατότητα να εγκαταστήσει το επικοινωνιακό προγεφύρωμα το οποίο χρειάζεται προκειμένου να ανατρέψει μια κυβέρνηση, να αποσταθεροποιήσει έναν λαό και να τοποθετήσει τους τοποτηρητές της στην περιοχή, για λογαριασμό των μεγάλων αφεντικών.
Για την Συμμαχία δεν υπάρχει άλλωστε «ίσως», παρά μόνον «μαζί μας ή εναντίον μας». Η αμετροέπεια, ίδιον των νικητών του ΒΠΠ, ενισχύει βεβαίως την δυναμική της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά δεν αρκεί για να τον μετατρέψει σε κυρίαρχο της περιοχής, θέση την οποία και ο ίδιος δεν δείχνει πρόθυμος να επιδιώξει. Αλλά αυτό δεν μας εκπλήσσει, δεδομένης της επαγγελματικής προϋπηρεσίας του. Μια προσέγγιση ήπια, αλλά ασκούσα μια σταθερή πίεση, είναι η προτιμότερη για τον έμπειρο πρώην σοβιετικό. Η «ιρανική επανάσταση» θα επενδυθεί τάχιστα με αντι-ισλαμιστικό μανδύα. Η εισβολή των εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην Ευρώπη, έχει ετοιμάσει το έδαφος για την εκτόνωση της ευρωπαϊκής δυσαρέσκειας και οι μουλάδες του Ιράν είναι ιδανικοί στόχοι.
Ο διεθνής παράγων δεν διστάζει να παίξει με τα εθνικιστικά αντανακλαστικά. Έτσι στην περίπτωση της Κριμαίας προκάλεσε την σύμπλευση πολλών εθνικιστών με την Ουκρανία, και καλλιέργησε την εχθρότητα απέναντι στο φυσικό γεωστρατηγικά αντίπαλο δέος, την Ρωσία, εξιτάροντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά τα οποία αποδείχθηκε ότι εύκολα χειραγωγούνται με την θελκτική επίκληση φετιχιστικών αναφορών. Ομοίως στην περίπτωση του Ιράν είναι πολύ εύκολο να δούμε την χρησιμοποίηση της επίκλησης στην «λευκή φυλή» των ιστορικών Περσών, έναντι του επεκτατικού Ισλάμ των Αράβων. Είπαμε, δεν έχουν αναστολές να χρησιμοποιήσουν αυτό που δημοσίως απορρίπτουν προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους.
Το ίδιο σενάριο το βλέπουμε να εφαρμόζεται στην περίπτωση της εισβολής ισλαμικών πληθυσμών στην Ευρώπη. Οι λαοί καταφέρνουν να σηκώσουν το βλέμμα στο εργαλείο, αλλά όχι και στο χέρι που το κινεί. Στα του οίκου μας, την ερχόμενη εβδομάδα περνά και πιθανότατα οριστικοποιείται από την βουλή το σχέδιο νόμου περί μουσουλμάνων Θρησκευτικών λειτουργών, στο πλαίσιο των αλλαγών του status quo στην Θράκη που προωθείται από την κυβέρνηση, σε συνέχεια των διόλου αθώων γλωσσικών πειραματισμών στην Παιδεία, παρότι από κανέναν μουσουλμανικό οικισμό της Θράκης δεν ηγέρθη θέμα τουρκικής γλώσσας. Σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στην αλλοδαπή και είθισται να καταμαρτυρούμε στον «ξένο παράγοντα», οι ελλαδικές κυβερνήσεις όπως έχει άλλωστε ομολογήσει «ακροδεξιός» τηλεμπακάλης, δεν πιέζονται, αλλά μόνες τους αποφασίζουν την τελετουργική αφαίμαξη της ζωής, των ελπίδων και της περιουσίας του λαού μας.
Με την ίδια αυτόβουλη προδοτική προθυμία, η ελλαδική συγκυβέρνηση «αριστεράς – ακροδεξιάς» ετοιμάζεται να υποχωρήσει, με την σύμφωνη γνώμη των «πατριωτών» εμπρός στις… αφόρητες πιέσεις της υπερδύναμης που λέγεται Σκόπια. Η επιρροή ηγετών με επικοινωνιακό «γκελ» και ουσία, όπως ο μακαριστός Χριστόδουλος, η εποχή των μεγάλων συλλαλητηρίων για την Μακεδονία, πολλώ δε μάλλον των επαναστάσεων που πραγματοποιούν κάποιοι γνήσιοι τρελλοί, μπορεί να έχει παρέλθει. Από τούτη εδώ όμως την εφημερίδα απευθύνουμε έκκληση σε όσους έχουν την δύναμη και τα κότσια, η προδοσία να μην περάσει «ατουφέκιστη». Για την Τιμή του Έθνους.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/skepseis-gia-mia-epanastash#ixzz53VERl82H