![Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι [#56]](https://i0.wp.com/antepithesi.gr/media/k2/items/cache/662393b046c60ed1adbdcba53880d219_XL.jpg)
Η Σπάρτη, περί τον 6ο – 7ο αιώνα π.Χ., γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση, με την μεταλλουργία και την κεραμική να βρίσκονται σε μεγάλη ακμή, όπως ακριβώς και οι εξαγωγές προϊόντων στις αγορές της Μεσογείου.
Όπως είδαμε νωρίτερα, όμως, το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου αυτής υπήρξε η κατάκτηση άλλων περιοχών, μεταξύ των οποίων η Κυνουρία και η νότια Αρκαδία, καθώς και κάποιες απόπειρες που δεν στέφθηκαν με επιτυχία, όπως η ατυχής επίθεση κατά της Τεγέας.
Εντούτοις, κατά το 570 – 560 π.Χ., η σπαρτιατική πόλη – κράτος έστρεψε ξανά την προσοχή της εναντίον της Τεγέας. Σύμφωνα με χρησμό που είχαν λάβει οι Σπαρτιάτες, η νίκη τους θα ήταν βέβαιη, αν ανακάλυπταν τα οστά του Ορέστη και τα μετέφεραν στην πόλη τους. Εντέλει, η κατάληψη της Τεγέας έλαβε χώρα το 550 π.Χ., για να ακολουθήσει η προσχώρηση της στην Πελοποννησιακή Συμμαχία, η οποία μόλις είχε ιδρυθεί, με τις πόλεις της να αποτελούν, λίγες δεκαετίες αργότερα, τον ουσιαστικό πυρήνα της αντίστασης εναντίον των Περσών.