Ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για ένα γραφικό άτομο χρήζον ψυχιατρικής βοήθειας ή αν ισχύει η ρήση «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», αυτό που μετρά είναι ότι υπήρξε αντίδραση τόσο από την εγχώρια πρεσβεία του Ισραήλ όσο και από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος (ΚΙΣΕ) στις δηλώσεις αυτές του Φριζή. Η πρεσβεία του Ισραήλ χαρακτήρισε ως «ακραίες» τις δηλώσεις του εν λόγω ραββίνου, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για προσωπική άποψή του που «δεν έχει καμία σχέση με την επίσημη θέση της πρεσβείας», ενώ το ΚΙΣΕ δήλωσε ότι «οι ακραίες αυτές απόψεις άλλωστε, που δεν συνάδουν με τις αξίες της Εβραϊκής θρησκείας, ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίου δεν μπόρεσε να παραμείνει ούτε στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, όπου υπηρέτησε για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα».
Δίπλα σ’ αυτούς και διάφοροι άλλοι πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι του «Συνταγματικού τόξου», οι οποίοι φαίνεται ότι ενοχλήθηκαν και αυτοί για τις εκδικητικού και σχεδόν δολοφονικού τύπου αναφορές και στοχεύσεις του Φριζή στα δρώντα εντελώς ανεξέλεγκτα μέλη του Ρουβίκωνα. Για την επιλεκτική «ευαισθησία» τους θα αναφερθούμε παρακάτω. Είναι όμως έτσι, τόσο απλά τα πράγματα; Οι «ακραίες», σύμφωνα με την πρεσβεία του Ισραήλ και το ΚΙΣΕ, απόψεις του ραββίνου εκφράζουν, όντως μόνο τον ίδιο ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Το λέμε αυτό, γιατί η ρητορική μίσους είναι τόσο διαδεδομένη στο κράτος του Ισραήλ, που στους διαμένοντες εβραίους (τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος τους) όχι μόνο δεν θα τους δημιουργήσει αισθήματα δυσφορίας ο εμπρηστικός λόγος του Φριζή, αλλά ίσως τους φανεί και σχετικά μετριοπαθής.
Στο ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ οι Παλαιστίνιοι δολοφονούνται «δι’ ασήμαντον αφορμήν», ακόμη και ανάπηροι δίχως πόδια και καθηλωμένοι σε καροτσάκι πυροβολούνται στο κεφάλι, ενώ η κοινή γνώμη αγκαλιάζει και συμπαρίσταται στους δολοφόνους που με την σειρά τους ενθαρρύνονται από τους πνευματικούς-θρησκευτικούς ηγέτες του Ισραήλ. Παρατηρώντας τις ηλεκτρονικές σελίδες ισραηλινών εφημερίδων και ιστοσελίδων θα γίνουν αντιληπτές πολλές τέτοιες… θεόπνευστες παροτρύνσεις, όπως του Shmuel Eliyahu, αρχιραββίνου της πόλης Σαφέντ, ο οποίος επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει «να καταστραφούν και να συνθλιβούν», με τρόπο σαφή όσο και ξεκάθαρο. «Ο ισραηλινός στρατός πρέπει να πάψει να συλλαμβάνει Παλαιστινίους. Πρέπει να τους εκτελεί επιτόπου» έγραψε στο Facebook, ενώ σύμφωνα με την Jerusalem Post έχει πει στο παρελθόν ότι «εάν δεν σταματήσουν να διαδηλώνουν αφού θα έχουμε σκοτώσει 100, τότε θα πρέπει να σκοτώσουμε 10.000. Και εάν πάλι δεν σταματούν, τότε θα πρέπει να σκοτώσουμε 100.000, ακόμη και 1.000.000»! Απόψεις ξεκάθαρα γενοκτονικές, οι οποίες όμως είναι όχι απλώς ανεκτές στην ισραηλινή κοινωνία, αλλά κυρίαρχες.
Ουσιαστικά, λοιπόν, ο Φριζής δεν έκανε τίποτα άλλο από το να κινηθεί σύμφωνα με το πνεύμα των θρησκευτικών ηγετών του Ισραήλ. Όμως, όλοι αυτοί που «αγανάκτησαν» με τις «ακραίες» θέσεις που ξεστόμισε ο συγκεκριμένος ραββίνος και τις οποίες βρήκαν ως «απαράδεκτες», επειδή είχαν ως αποδέκτες τα χαϊδεμένα όργανα του παρακρατικού Ρουβίκωνα, σιώπησαν πλήρως πριν από 4 και πλέον χρόνια. Τότε που ο ίδιος πρώην αρχιραββίνος Θεσσαλονίκης και νυν μόνιμος κάτοικος Ισραήλ, Μαρδοχαίος Φριζής, αναφερόμενος στην άνανδρη δολοφονία των δύο αδικοχαμένων Αδερφών μας Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, χαρακτήρισε τους δολοφονημένους ως «βρωμερούς αντισημίτες» οι οποίοι «εξολοθρεύτηκαν». Έτσι μίλησε το θλιβερό αυτό ανθρωπάκι, το οποίο παρότι έζησε για πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα (ήταν δηλαδή «της ημετέρας παιδείας»…) δεν σεβάστηκε στον ελάχιστο βαθμό ούτε τα δύο δολοφονημένα με τον πλέον άνανδρο τρόπο αυτά νέα παιδιά ούτε τις οικογένειές τους.
Παρότι τότε είχαμε φέρει στην επιφάνεια το λυσσασμένο κήρυγμα μίσους του («Περιύβριση νεκρών από τον αρχιραββίνο Θεσσαλονίκης: “Εξολοθρεύτηκαν δύο βρωμεροί Χρυσαυγίτες”»), ουδείς από τους τώρα πρόθυμους να καταδικάσουν την «ακραία ρητορική» του δεν ένιωσε τότε την ανάγκη να καταδικάσει αυτή την περιύβριση νεκρών που έκανε ο κατάπτυστος αυτός τύπος. Ούτε η πρεσβεία του Ισραήλ, ούτε το ΚΙΣΕ, ούτε αυτοί που τώρα ανησυχούν (αδίκως) μην τυχόν και πειραχθεί καμία τρίχα από το κεφάλι των εκ του ασφαλούς και εκ του πονηρού παριστάνοντας τους «αντιεξουσιαστές», τους «αντισυστημικούς», τους «επαναστάτες». Η «ευαισθησία» τους ήταν τόσο επιλεκτική «αλά καρτ», ώστε τελείωσε εκεί που αρχίζει η ιδεολογική και πολίτική διάσταση Ανθρώπων, οι οποίοι δολοφονήθηκαν όχι για τις πράξεις τους, αλλά γι’ αυτό το οποίο πρέσβευαν. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/enas-chudaios-ubrisths-dolofonhmenwn#ixzz556Xo9klj