Το παγωμένο ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου 1996, αποτελεί αναμφίβολα την απαρχή του κλυδωνισμού της κυριαρχίας της καθεστηκυίας μεταπολιτευτικής τάξεως των φιλελεύθερων και των μαρξιστών και της γέννησης μιας νέας Εθνικής Τάξεως η οποία για πρώτη φορά από το 1974 αμφισβήτησε ευθέως τα πρωτεία και το αλάθητο της γενιάς του πολυτεχνείου. Στο αίμα τριών Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού οι οποίοι Έπεσαν υπέρ Πατρίδος, βαπτίσθηκε η γενιά εκείνη η οποία μέχρι και σήμερα μάχεται για τα ακατάλυτα Ιδανικά και τις Αξίες του Έθνους, η γενιά εκείνη που προκαλεί στους περιθωριοποιημένους συμπατριώτες μας αισθήματα ανακούφισης κι ελπίδας, στους δε αντιπάλους της, αισθήματα μίσους και τρόμου. Όπως και να έχει, η γενιά των Ιμίων αποτελεί μια πραγματικότητα την οποία κανείς πια δεν μπορεί να αγνοήσει.
Πολλοί ήσαν εκείνοι οι οποίοι έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να σκεπάσει της λήθης η ομίχλη την θυσία των τριών Αξιωματικών. Θυσία εξόχως παράταιρη και ξένη σε ένα κόσμο που κυριαρχούσε και εξακολουθεί να κυριαρχεί η λατρεία του χρήματος και η επιβαλλόμενη διά παντός τρόπου προσήλωση στις ψευδεπίγραφες αξίες του διεθνισμού, ενός διεθνισμού τον οποίο αναμφιβόλως υπηρετούν τόσο οι μαρξιστικές όσο και οι φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Για εκείνους, η θυσία των Καραθανάση, Γιαλοψού και Βλαχάκου υπήρξε μια ατυχής στιγμή, μια «άσχημη» παρένθεση, ένα «vertigo της Ιστορίας».
Για Εμάς τους Εθνικιστές όμως η θυσία εκείνη υπήρξε και παραμένει το γκρέμισμα όλων των νοσηρών, αντεθνικών κηρυγμάτων και η εκ νέου ανάδειξη του μεγαλείου της Ελληνικής Ψυχής που βάσταξε επί αιώνες ζωντανό το Λαό και το Μεγάλο μας Έθνος. Υπήρξε, απλά και λιτά, η αποτύπωση στο σήμερα της Ελληνικής Ανδρείας ως αυτή εξεδηλώθη προς υπηρέτηση του Εθνικού Καθήκοντος.
Ένα έτος μετά την δολοφονία των τριών γενναίων από τουρκικά πυρά στα Ίμια, το επίσημο Κράτος, αυτό που θρασύτατα καλείται «ελληνικό» ενώ επί της ουσίας συνιστά ότι ανθελληνικότερο υπάρχει επί γης, σιωπά ένοχα. Το ίδιο άλλωστε, έπραξε σε μύριες περιπτώσεις μεταπολιτευτικών εγκλημάτων και σκανδάλων, τα οποία κουκουλώθηκαν χάρη κυρίως στην αμέριστη και εργολαβική αρωγή των μέσων ενημέρωσης. Ευελπιστούν ότι ο Λαός θα έχει ξεχάσει, μεθυσμένος στην μεγαλειώδη απάτη των «Μεγάλων Ιδεών» της εποχής, του χρηματιστηριακού κέρδους και της κατοπινής διοργάνωσης των Olympic Games. Η κρατική καλλιέργεια του ραγιαδισμού εντούτοις, δεν έπιασε σε όλους: ένα Κίνημα φτωχό σε υλικά μέσα και ανθρώπινο δυναμικό αλλά εξόχως πλούσιο σε Εθνικά Ιδανικά και δη σε Αγωνιστικότητα και διάθεση αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με το αντεθνικό Καθεστώς, καθαγίασε τις Σημαίες του στο Αίμα των Ηρώων.
Από τον Ιανουάριο του 1997, το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα διέθεσε όλες του τις δυνάμεις προκειμένου η Προδοσία που συντελέστηκε στα Ίμια και η δολοφονία των τριών Αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού να μην ξεχαστεί ποτέ από το Λαό. Διότι αναπόφευκτα, εάν ξεχαστεί η Προδοσία θα λησμονηθεί η Θυσία τους και αν ξεχαστεί η Θυσία τους, θα λησμονηθεί η πρότερη Προδοσία των πολιτικάντηδων.
Χάρη στη Χρυσή Αυγή, ξετυλίγεται στα τέλη Ιανουαρίου εκάστου έτους το χρονικό της εθνικής προδοσίας που οδήγησε στο θάνατο τον Βλαχάκο, τον Γιαλοψό και τον Καραθανάση. Στις καρδιές δε, ενός ολάκερου Έθνους, ζωντανεύει ξανά η θλίψη, το εθνικό όνειδος και ακολούθως η οργή. Το κυριότερο όμως είναι το γεγονός πως χάρη στη Χρυσή Αυγή, η Ελληνική Νεολαία από γενιά σε γενιά έγινε κοινωνός μιας Πατρίδος που έτεινε να εξαφανιστεί για να λάβει τη θέση της ένα ετερόκλητο μόρφωμα δειλών και προσκυνημένων υπό τον καταχρηστικό τίτλο «δημοκρατία». Χιλιάδες Ελληνόπουλα, ορκίστηκαν κάτω από τις Σημαίες και τις Δάδες στην Αιωνία Ελληνική Πατρίδα, αποστρέφοντας μετά βδελυγμίας το βλέμμα στα προκλητικά προνόμια του διεφθαρμένου και προπαντός αντεθνικού Καθεστώτος.
Κι ένας Λαός που θαμπώθηκε από ελπίδες φρούδες και υποσχέσεις πλουτισμού και καλοπέρασης ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της προδοσίας και το αίμα της θυσίας και από το ψευτορωμέικο των εθνικών ταπεινώσεων και της υποταγής ξεπήδησε ξανά η Ελληνική Πατρίδα της Τιμής, της Αξιοπρέπειας και πάνω απ’ όλα της Ελευθερίας!
«Φασιστική φιέστα λίγων γραφικών» αποκαλούσε τότε την Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης ο δημοσιογραφικός συρφετός των μαρξιστών. «Επίδειξη πατριδοκαπηλείας από ακραίους», συμπλήρωναν τα καλοπληρωμένα φερέφωνα της ψοφοδεξιάς. Σήμερα τόσο οι κόκκινοι όσο και οι ψευτοπατριώτες βαστούν την ανάσα τους: η Γενιά των Ιμίων, πολιτικά ανδρωμένη και εκπεφρασμένη από το Λαϊκό Σύνδεσμο-Χρυσή Αυγή, δεν έρχεται να διαπραγματευτεί γυρεύοντας συμβιβασμούς. Έρχεται δίκην Εθνικής Τιμωρίας για την κατάπτυστη γενιά του πολυτεχνείου, ως Εθνική Πρωτοπορία και κινητήριος δύναμη ενός Νέου Λαού κι ενός Νέου Κράτους που θα εγγυώνται εξίσου την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Όταν οι Σημαίες ευλαβικά κλίνουν και οι Δάδες ανάψουν προς Τιμήν των Μεγάλων μας Νεκρών, μη λησμονήσετε ούτε στιγμή πως Εκείνοι ζουν και μάχονται μέσω Ημών στον αέναο και ακατάπαυστο Εθνικό Αγώνα.
Έκτορας Γιαλοψός, Παναγιώτης Βλαχάκος, Χριστόδουλος Καραθανάσης: ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/imia-2018-doja-kai-timh-stous-treis-athanatous-hrwes-ajiwmatikous#ixzz562Y5S1SR