Πριν από λίγο καιρό η γνωστή «αντιφασίστρια» και «αντιρατσίστρια» Μαρία Γιαννακάκη έγραψε ένα κείμενο με τίτλο «Ελευθερία του λόγου και ρητορική μίσους». Η ιδιότητά της (και μόνον) ως Γενικής Γραμματέως Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι αυτή που μας ωθεί να δούμε με προσοχή το κείμενό της και να επιχειρήσουμε να αναλύσουμε το περιεχόμενό του.
Να ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα του κειμένου της: «Δεν μπορούμε να συγχέουμε όμως την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης με τη ρητορική του μίσους. Πρέπει να διακρίνουμε πού τελειώνει η άποψη του καθενός από εμάς και πού αρχίζει η σπορά του μίσους[…] Από την άλλη πλευρά όμως, η ανεκτικότητα και ο σεβασμός προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αποτελούν επίσης θεμελιώδεις αξίες σε μια δημοκρατική και πλουραλιστική κοινωνία. […]Συνεπώς όταν πρόκειται για ρητορική μίσους, δηλαδή για υποκίνηση σε βία ή μίσος, το ΕΔΔΑ κρίνει θεμιτούς τους περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης. Η στάση της Γενικής Γραμματείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι να αποστέλλει προς τις δικαστικές αρχές για τυχόν ενέργειές τους, δημόσιες τοποθετήσεις που μπορεί να συνιστούν υποκίνηση σε βία ή μίσος, διότι είναι αρμοδιότητα της ελληνικής Δικαιοσύνης να διερευνά τη διάπραξη τυχόν ποινικών αδικημάτων. Δεν κάνει καμία τοποθέτηση επί της πράξης ούτε κάποιον χαρακτηρισμό. Γνωστοποιεί απλώς το γεγονός στην ελληνική Δικαιοσύνη. […]Παρατηρείται επίσης συχνά, η ύπαρξη ακραίου λόγου, επώνυμου ή ανώνυμου, ο οποίος αντιμετωπίζεται με όρους ψυχανάλυσης. Και λέγοντας ακραίο, εννοούμε προφανώς λόγο που σαφώς και ευθέως παραπέμπει σε χρήση βίας. Ο φορέας του, συχνά, απαλλάσσεται λόγω γραφικότητας ή ακόμη και προφανούς, γιατί όχι, βλακείας. Έχουμε έτσι μια πολύ διευρυμένη ερμηνεία της ελευθερίας, χωρίς την ανάλογη αυστηρότητα κρίσης ως προς το περιεχόμενο. Η δυνατότητα της γρήγορης διάδοσης του μίσους στον εικονικό κόσμο αυξάνει ακόμη περισσότερο την ικανότητά του να βλάψει. Με δεδομένη την πολλαπλασιαστική ισχύ των νέων μέσων, δυστυχώς αυτά τα φαινόμενα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε πλέον με όρους τύπου «ο τρελός του χωριού» με τον οποίο ουδείς ασχολείται. […]Αν αυτά τα φαινόμενα δεν αντιμετωπιστούν αφενός θα εκφυλιστεί η ίδια η έννοια της ελευθερίας της έκφρασης και αφετέρου η ίδια η κοινωνία εθίζεται σταδιακά στην ανοχή της βίας. Η Πολιτεία δεν μπορεί να παραμείνει παρακολουθητής της κατάχρησης του δημόσιου χώρου. Οφείλουμε να παραπέμπουμε στη Δικαιοσύνη τις ανάλογες περιπτώσεις, ώστε η ίδια να κρίνει κατά τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία. Αυτή είναι η θεσμική στάση της παρούσας κυβέρνησης. Μηδενική ανοχή στη ρητορική βίας και μίσους που συνιστούν παραβίαση του σκληρού πυρήνα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στο ρατσιστικό έγκλημα.»
Πολλά θα μπορούσε να πει ή να γράψει ο οποιοσδήποτε για τα όσα υποστηρίζει η Γιαννακάκη, η οποία θυμίζουμε ότι ήταν εκείνο το κυβερνητικό στέλεχος που «νομιμοποίησε» πολιτικά με την παρουσία της το τουρκόφιλο μόρφωμα του DEB σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.
Κάποιοι, διαβάζοντας το κείμενό της, θα μιλούσαν για επιχείρηση λογοκρισίας και απόπειρα φίμωσης κάθε αντίθετης προς την κυβέρνηση και τις ιδεοληψίες της άποψης. Ας προσπαθήσουμε, από την δική μας μεριά, να δείξουμε ένα αίσθημα… καλής θέλησης απέναντι στις… ανθρωπιστικές ανησυχίες που διέπουν την συνομιλήτρια του DEB. Θα την βοηθήσουμε, λοιπόν, ως προς την καταπολέμηση της «ρητορικής του μίσους» που οδηγεί σε «υποκίνηση μίσους και βίας», παραθέτοντας της ξεκάθαρες θέσεις τέτοιας ρητορικής και προτροπής προς εξόντωση ανθρώπων, ώστε με την σειρά της να «γνωστοποιεί απλώς το γεγονός στην Ελληνική Δικαιοσύνη».
Ενδεικτικά και μόνον, λοιπόν, παραθέτουμε μια σειρά τέτοιων προτροπών, όπως αυτές έχουν δημοσιοποιηθεί τόσο στον γνωστό διαδικτυακό ιστότοπο των (δήθεν) «αντιεξουσιαστών» όσο και από συγκεκριμένες «αντιφασιστικές» και «αντιρατσιστικές» ομάδες: «Μόνο εντατικές για τους εθνικιστές», «Φουντούλης-Καπελώνης ήταν η αρχή», «Κρεμάλα στους φασίστες», «Καλός φασίστας μόνο ο νεκρός», «Θάνατος στους φασίστες», «Ένα μεγάλο λάκκο για τον Μιχαλολιάκο και ένα φτυάρι για τον Κασιδιάρη», «Στον Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά», «Φασίστες και αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο», «Ο καλός φασίστας κοιμάται στις 9mm», «Να πεθάνει η Ελλάδα για να ζήσουμε εμείς», «Ελλάδα σκάσε!», κ.ο.κ.
Θα συμφωνήσουμε, μάλιστα, μαζί της ότι οι υποσχόμενοι ξεκάθαρα δολοφονίες αυτοί «αντιφασίστες» δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να απαλλαχθούν των εγκληματικών ευθυνών που τους βαραίνουν για προτροπή σε ανθρωποκτονίες και ρατσιστική συμπεριφορά εναντίον της Ελλάδας, είτε «λόγω γραφικότητας» είτε «ακόμη και προφανούς, γιατί όχι, βλακείας». Το να είναι κάποιος βλάκας ή ηλίθιος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ακίνδυνος ή ανίκανος στο να εγκληματήσει. Ακόμη και οι Εθνικιστές (ή «φασίστες», όπως γενικά και αόριστα τους αποκαλούν οι μισάνθρωποι που παριστάνουν τους «αντιφασίστες») έχουν το δικαίωμα «προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», καθώς αποτελούν κι αυτοί ανθρώπινα όντα, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που τους αναλογούν.
Περιμένουμε, λοιπόν, από την τόσο ευαισθητοποιημένη σε θέματα «ρητορικής μίσους» Μαρία Γιαννακάκη να κινήσει τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες και να αποστείλει προς τις δικαστικές αρχές τους φορείς των παραπάνω τοποθετήσεων που παροτρύνουν σε μίσος και δολοφονική βία.
Όπως λέει και η ίδια, «Δεν κάνει καμία τοποθέτηση επί της πράξης ούτε κάποιον χαρακτηρισμό. Γνωστοποιεί απλώς το γεγονός στην Ελληνική Δικαιοσύνη». Αυτό ακριβώς θέλουμε κι εμείς. Θα το κάνει; Τι ρωτάμε, ε; ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-rhtorikh-misous-kata-twn-ethnikistwn#ixzz595SDk92N