Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές όταν μιλάνε για την ελληνική κρίση αναφέρονται κυρίως στον οικονομικό τομέα, το χρέος, την έλλειψη παραγωγής και όλα αυτά. Πρόκειται για άλλη μία περίπτωση που μαρξιστές και φιλελεύθεροι τυφλωμένοι από τον υλισμό τους παραμένουν προσηλωμένοι στο δάκτυλο, αντί να κοιτάνε το φεγγάρι που τους υποδεικνύεται.
Η ελληνική κρίση είναι πρωτίστως κρίση αξιών και εδώ είναι και ο πυρήνας των όσων θα ειπωθούν παρακάτω, αφού στον καιρό της ανηθικότητας βασιλεύει η ηθικολογία, γεγονός λογικό σε έναν κόσμο χτισμένο πάνω σε θεμέλια υποκρισίας, όπου ακόμα και «την σημασία των λέξεων αλλάζουν, για να δικαιολογούν τις πράξεις τους», όπως έγραφε ο Θουκυδίδης.
Τι οδήγησε στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και τα μνημόνια; Η διαχειριστική ανεπάρκεια των πολιτικών; Τα λαμόγια, είτε αυτά βρίσκονταν στην Βουλή, είτε στην ηγεσία των συνδικαλιστικών φορέων, της δικαιοσύνης, της αστυνομίας και στους επιχειρηματικούς κύκλους; Μήπως φταίγανε οι ξένοι; Οι διεθνείς συνωμοσίες;
Η πραγματικότητα είναι ότι όλα τα παραπάνω είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, που όντως οδήγησαν στην κατάρρευση, όμως ο κύριος υπεύθυνος για όλα αυτά είναι ο ίδιος ο Έλληνας, ο οποίος όχι μόνο επέτρεψε να συμβούν, αλλά αποτέλεσε και ουσιαστικός χειροκροτητής τους. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι από τα κεριά για τον Καραμανλή, την ώρα που οι τούρκοι έσπερναν τον θάνατο στην Κύπρο μας, μέχρι το καταναλωτικό όργιο της εποχής Σημίτη, ο Ελληνικός Λαός στάθηκε στο πλευρό των δημίων του.
Ας επεκτείνουμε, όμως, την σκέψη μας και σε άλλα επίπεδα, αφού πρώτον είναι εξόχως κουραστικό να μένουμε στο ρηχό πολιτικό επίπεδο και, δεύτερον, επειδή εν τέλει όλοι οι πτυχές της ζωής μας καταλήγουν να παράγουν πολιτική.
Ένα παράδειγμα: Ο δημογραφικός μαρασμός στην Πατρίδα μας, αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη, είναι μία από τις ορθολογικές προφάσεις, που χρησιμοποιεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων για να επιβάλλει την λαθρομετανάστευση. «Δεδομένης της γήρανσης των πληθυσμών στην Ευρώπη, τα οφέλη που φέρει η μετανάστευση υπερτερούν κατά πολύ του κόστους ενσωμάτωσης των μεταναστών», όπως είχε γράψει πρόσφατα ο γνωστός και μη εξαιρετέος George Soros. Με ακόμα πιο απλά λόγια, «οι τωρινοί λαθρομετανάστες θα πληρώνουν τις συντάξεις σας σε μερικές δεκαετίες, οπότε μην μιλάτε» και όλα αυτά επειδή πλέον η δημιουργία οικογένειας και η τεκνοποιία θεωρείται… ντεμοντέ αφού “yolo” (μια ζωή την έχουμε) και τα παιδιά… «μπαίνουν εμπόδιο στην διασκέδασή μας».
Η ηθική των νεοελλήνων
Θα μπορούσαμε να έχουμε ομοβροντία παραδειγμάτων, όπου θα γινόταν εξόχως σαφές ότι η ελληνική κρίση είναι πρωτίστως ηθική κρίση. Το είπαμε κοντολογίς στην προηγούμενη παράγραφο. Ο Έλληνας έγινε ένας άνθρωπος της εποχής του, ένας άθεος κοσμοπολίτης που δεν διαθέτει κανένα ανώτερο σκοπό στη ζωή του και περιορίζει την σκέψη του στο «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε».
Δεν θα πρέπει να μας προκαλεί απορία που η Χρυσή Αυγή απολαμβάνει τόσου διάχυτου και σκληροπυρηνικού μίσους από τους εχθρούς της, μαρξιστές και φιλελεύθερους πάσας αποχρώσεως και τους υποστηρικτές τους. Είναι τα υπολείμματα της συνειδήσεώς τους, που προσπαθούν να φιμώσουν αυτούς που καταδεικνύουν την ενοχή και παρακμή τους. Γι’ αυτό και δεν ενδιαφέρονται καν για τα σημεία και τα τέρατα που γίνονται στην δίκη και αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας την αθωότητας της Χρυσής Αυγής και την φαιδρότητα του κατηγορητηρίου.
Στην σύγχρονη Ελλάδα, η επιχειρηματικότητα κατάντησε λαμογιά, η ενημέρωση προπαγάνδα, η φιλία παρέα, ο έρωτας σεξ, η πολιτική διαγωνισμός για το μεγαλύτερο ψέμα και θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε αυτή την λίστα ες αεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, που οι κυβερνήσεις επιτίθενται ολομέτωπα στην ίδια την ανθρώπινη υπόσταση με τα νομοσχέδιά τους, τα οποία φτάνουν να καταργούν μέχρι και την παραδοσιακή οικογένεια. Υπήρξε μία προεργασία δεκαετιών και μία σιωπηλή συναίνεση του πόπολου, το οποίο ναι μεν σοκάρεται, αλλά δεν αντιδρά. Και πώς να αντιδράσει, παραδείγματος χάριν στην διδαχή περί της «ομαλότητας» των διάφορων σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων, όταν ο ίδιος εδώ και καιρό δεν ενδιαφερόταν για το ζήτημα και είχαμε φτάσει στο σημείο οι συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες να είναι πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική τηλεόραση.
«Πρόοδος» εναντίον «Συντήρησης»
Επί των θεμάτων που συζητούμε δύο είναι τα κυρίαρχα ρεύματα σκέψεως. Το ένα ήταν της ψευδεπίγραφης «προόδου», η οποία προστάζει όλη αυτή την παρακμή να την ενστερνιζόμαστε ως την αναπόφευκτη «καλητέρευση της κοινωνίας», ως «πρόοδο» και το άλλο είναι αυτό της αντιδραστικής συντήρησης, η οποία ευστόχως είχε διακωμωδηθεί με το σύνθημα «Εμπρός, πίσω». Πρόκειται για το ίδιο μοτίβο που στην πολιτική αποτελεί τον στείρο δικομματισμό.
Παρομοίως με την πολιτική, και στην ηθική ο συγκεκριμένος «δικομματισμός» είναι εξόχως στείρος, αδιέξοδος και παράλογος. Και επειδή το ερωτικό επίπεδο είναι πιο πρόσφορο στην παροχή παραδειγμάτων, από την μία έχουμε τους «πανσεξουαλιστές» και από την άλλη τις «θεούσες». Και αν κάποιος βλέπει διαφορές να πούμε ότι πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου ανθελληνικού νομίσματος, αφού στην ουσία το ένα τροφοδοτεί – πυροδοτεί το άλλο. Η δυσωδία του «πανσεξουαλισμού» είναι επιχείρημα για τις «θεούσες», όπως αντίστοιχα η ναφθαλίνη και το αντι – φυσικό της «συντήρησης» οδηγεί στο άλλο άκρο. Αμφότεροι δε ηθικολογούν ακατάπαυστα από το δικό τους μετερίζι προκαλώντας πονοκέφαλο, αλλά και τον γέλωτα σε όποιον αντιλαμβάνεται την υποκρισία τους.
Είπα, ότι όλα αυτά είναι δύο όψεις του ίδιου ανθελληνικού νομίσματος και οφείλω να εξηγήσω την χρήση του επιθέτου, ώστε να μην υπάρχει καμία παρανόηση. Ναι, αμφότερες οι δύο κοσμοθεάσεις, τόσο η «πρόοδος», όσο και η «συντήρηση» είναι βαθύτατα ανθελληνικές, υπό την έννοια της αντιθέσεώς τους με την ελληνική σκέψη, η οποία ανέκαθεν υπήρξε ρηξικέλευθη, ριζοσπαστική, αλλά ταυτοχρόνως απολύτως σύμφωνη με την φυσική τάξη πραγμάτων.
Από τον «Φαίδρο» του Πλάτωνος όπου ο ερωτισμός οδηγεί την ψυχή στα ουράνια μέχρι ερωτικά διηγήματα του κοσμοκαλόγερου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (μερικά εκ των οποίων έχουν ευτυχή κατάληξη όπως η «Βλαχοπούλα») και τον ριζοσπαστικό ρεαλισμό του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», όπου η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα χήρα του χωρίου λυτρώνεται μέσα από τον έρωτα και τον θάνατο, οι Έλληνες ουδέποτε υπήρξανε σεμνότυφοι ή πουριτανοί. Αλίμονο, ο πατέρας των Θεών, Δίας, υπήρξε αν μη τι άλλο «μπερμπάντης».
Δεν υπήρξαν, όμως, ούτε «πανσεξουαλιστές» ή «προοδευτικοί», αφού στο ίδιο έργο του Πλάτωνος υπάρχει σαφής καταδίκη των παρά φύσιν ασελγειών, αφού όπως ρητώς τονίζεται υπάρχουν περιστάσεις όπου το μαύρο άλογο προσπαθεί να τραβήξει το άρμα της ψυχής προς τον βούρκο. Αντίστοιχα, δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε στους νόμους του Σόλωνα περί των «εταίρων», υπό την έννοια του πόρνου, της αρσενικής εταίρας, που ήταν εξόχως σκληρή και σαφέστατα θα παρέβαινε την σύγχρονη νομοθεσία, οδηγούσα σε διακρίσεις κατά μίας μειονότητας.
Στον χώρο της πολιτικής δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ιδιαίτερα πολλά, αφού στην χώρα μας ήταν που γεννήθηκαν, μεγαλούργησαν και ακολούθως απαξιώθηκαν ή νοσταλγήθηκαν όλων των ειδών τα πολιτεύματα, με εξαίρεση τον αποκαλούμενο ως «δημοκρατία» κοινοβουλευτισμό που έχουμε σήμερα, καθώς και όλες οι σχολές σκέψεως από το δέντρο του υλισμού, αλλά και του ιδεαλισμού. Στην Ελλάδα υπήρξε ο Ηράκλειτος, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, πνευματικοί προπάτορες του Εθνικισμού, όσο και ο Επίκουρος, αλλά και οι σοφιστές από τους οποίους απορρέουν οι υλιστικές ιδεολογίες, μέχρι και η ιδεολογία της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Παρόλη την πανσπερμία φιλοσοφικών ρευμάτων εν τέλει επικράτησαν και μνημονεύονται μέχρι και σήμερα οι ιδεαλιστές της γραμμής που άρχεται από τον Ηράκλειτο και καταλήγει στον Γεώργιο Πλήθωνα Γεμιστό, γεγονός που αποδεικνύει ότι η ελληνική σκέψη ήταν απολύτως ευθυγραμμισμένη με την φυσική τάξη πραγμάτων. Μάλιστα, οι σοφιστές κατέληξαν να λοιδορούνται εις τους αιώνας των αιώνων, αφού ως σόφισμα θεωρείται ένας παράδοξος συλλογισμός που σκοπό του έχει να εξαπατήσει τον αποδέκτη του.
Σπάστε τις πλάκες!
Ο μεγάλος φιλόσοφος του Βορρά στο έργο του πολλάκις έκανε έκκληση για επαναξιολόγηση όλων των αξιών. «Σπάστε τις πλάκες!», όπως φώναζε όλο αγωνία στον Ζαρατούστρα του.
Όντως, κάτι έχει πάει εξόχως στραβά στην ηθική των Ελλήνων και των Ευρωπαίων γενικότερα. Παρά το γεγονός ότι συνήθως η ηθική απορρέει από την θρησκεία αυτό δεν ισχύει πλέον, αντιθέτως η θρησκεία φτάνει στο σημείο να άγεται και να φέρεται από την νέα «ηθική» που σταδιακά, ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επικρατεί.
Μιλώντας συγκεκριμένα, η ηθική που φυσιολογικά επάγει ο Χριστιανισμός και φάνηκε ξεκάθαρα σε χρυσές σελίδες της Ιστορίας όπου επεκτεινόταν, κατακτώντας τις καρδιές των ανθρώπων, ουδεμία σχέση έχει με την σύγχρονη παρωδία του οικουμενισμού και της «ανεκτικότητας». Ακόμα περισσότερο δεν έχει σχέση η Πατρώα Θρησκεία των Ελλήνων, αλλά και των υπολοίπων Ευρωπαίων, σχέση με το πολύχρωμο πανηγύρι της Παγκοσμιοποίησης.
Όμως, είπαμε ένα ψέμα προηγουμένως. Και σήμερα, πάλι, η ηθική απορρέει από μία θρησκεία, της οποίας τις «πλάκες» οφείλουμε να σπάσουμε. Πρόκειται για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία προωθεί εν είδει θρησκείας εντός των θρησκειών την «γραμμή» της. Αυτή, λοιπόν, η «θρησκεία» πλέον διαθέτει και Ιερά Εξέταση, η οποία επιτίθεται προσπαθώντας να διαγράψει ακόμα και τα κομμάτια του παρελθόντος που δεν την συμφέρουν ή που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν το «ρατσιστικό παρελθόν», όπως ακόμα και ένα… δέντρο στις ΗΠΑ.
Σε αντίθεση με αυτούς, εμείς έχουμε ένα αξιακό σύστημα στιβαρό για να οδηγήσει στην βελτίωση της ανθρώπινης υπόστασής μας, αλλά και την υλική ευημερία της Πατρίδος μας. Αρκεί να αφήσουμε την κλάψα για τα περασμένα μεγαλεία και τους φανταστικούς ή υπαρκτούς εχθρούς μας και να κάνουμε «ό,τι πρέπει κι ό,τι είναι ας γίνει». Αρκεί να αφήσουμε την ηθικολογία και να ενστερνιστούμε την πραγματική ηθική. Αρκεί να αντιληφθούμε ότι ανάμεσα στις συμπληγάδες του πλασματικού μανιχαϊσμού που επικρατεί στο σύνολο της κοινωνίας μας και να αντιληφθούμε ότι στα πάντα, σαν μία εντελώς διαφορετική κοσμοθέαση, ξανοίγεται ένας τρίτος ανηφορικός, γεμάτος αγκάθια, δρόμος για να ακολουθήσουμε.
Κώστας Αλεξανδράκης
Διαβάστε αυτό και άλλα πολλά στο δέκατοεκτο τεύχος του περιοδικού “Μαίανδρος”
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-kosmotheash-tou-tritou-dromou#ixzz59SLqvOpm