Τα δύο συλλαλητήρια για την Μακεδονία ΜΑΣ βοήθησαν τα μέγιστα και σε έναν ακόμη τομέα. Αυτόν της εκ νέου αποκάλυψης της εθνομηδενιστικής αποσύνθεσης που χαρακτηρίζει τον ακροαριστερό χώρο, ο οποίος ενώ ηδονίζεται να κλίνει την λέξη «ταξικό» σ’ όλες τις πτώσεις, εν τούτοις αδυνατεί εξ ολοκλήρου να επεξηγήσει την έννοιά της. Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε τον αριστερό εθνομηδενισμό να προχωρεί σε εγχειρήματα εθνικής αποδόμησης, συνοδοιπορώντας με τον φιλελεύθερο κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου. Αυτή η κοινή πορεία διεθνιστών (ή μήπως απλώς αεθνιστών;) και κοσμοπολιτών διαπερνά οριζόντια τον κυρίαρχο πολιτικό άξονα ξεκινώντας από τον (κακώς εννοούμενο) «αντιεξουσιαστικό χώρο» και καταλήγει στις απολήξεις του νεοφιλελευθερισμού.
Το να βλέπεις «αντιεξουσιαστές» να απολογούνται υπέρ του ανεκδιήγητου Μπουτάρη μπορεί να φαντάζει ως ένα κακόγουστο αστείο, αποτελεί όμως θλιβερή πραγματικότητα. Τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που παριστάνουν τους εκπροσώπους του «ταξικού κινήματος» έρχονται να συνταυτιστούν και συμπορευθούν, υποστηρίζοντας με φανατισμό, τον τύπο εκείνο ο οποίος έμπασε στον δήμο Θεσσαλονίκης το Ίδρυμα Ροκφέλερ, το ίδρυμα Σόρος, την Παγκόσμια Τράπεζα, την Coca Cola 3E, το αμερικανοϊσραηλινό «λόμπι», τον ύμνο στον θεμελιωτή του τουρκικού επεκτατισμού, αυτόν που συμφώνησε με την ΙΒΜ, ώστε να αποκτήσει πρόσβαση η πολυεθνική στα υπερπολύτιμα δεδομένα που διαχειρίζεται ο δήμος, παίρνοντας αντάλλαγμα υπηρεσίες… «Έξυπνων Πόλεων», εκείνον που ασκεί πολιτική σκανδαλωδώς μεροληπτική υπέρ του μεγάλου (τουριστικού) κεφαλαίου, την ίδια στιγμή που επιδεικνύει ένα απίστευτο (πραγματικό) ταξικό μένος προς τα πλατιά φτωχά λαϊκά στρώματα της Θεσσαλονίκης.
Πίσω, λοιπόν, από τις τόσο γενικές «αντικαπιταλιστικές» λεκτικές πρόζες κρύβεται η πιο χυδαία υποστήριξη της πλέον κυνικής εκδοχής ταύτισης μεγάλου κεφαλαίου και συστημικής πολιτικής εξουσίας. Μπορούμε, βεβαίως, να γίνουμε και πιο συγκεκριμένοι, αναφέροντας (ορισμένα μόνο) τμήματα του ακροαριστερού χώρου. Ξεκινούμε από τους γνωστούς «χαζοχαρούμενους» του γραφικού ανθελληνικού μορφώματος ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα), θυμίζοντάς τους αρχικά ότι οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι (οι… Έλληνες τροτσκιστές) κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στεκόντουσαν… αλληλέγγυοι προς τους Γερμανούς εργάτες, οι οποίοι όμως κατά τα άλλα δεν είχαν κανέναν… ταξικό ενδοιασμό να εισβάλουν στην Χώρα μας και να την κατακτήσουν.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την βαθύτατα αντιπαθή αυτή ολιγομελή γκρούπα, είναι αναφαίρετο δικαίωμα «στους γείτονες να έχουν όποιο όνομα θέλουν»! Το να υπερασπίζεται η Ελλάδα το όνομα της Μακεδονίας ΜΑΣ είναι για αυτούς «εθνικιστική υστερία», αλλά το να ζητούν να ονομαστούν έτσι τα Σκόπια είναι… «δικαίωμα»! Οι «χαζοχαρούμενοι» του ΣΕΚ ρίχνουν νερό στον μύλο του σκοπιανού εθνικισμού, υπερθεματίζοντας, μάλιστα, τις προθέσεις τους με το ανεκδιήγητο «να έχουν όποιο όνομα θέλουν». Άμα γουστάρουν, δηλαδή, μπορούν να ονομαστούν και «Θεσσαλονίκη» «Ήπειρος», ακόμη και… «Μαντζουρία», «Μπουτάν» ή «Ακτή του Ελεφαντοστού», χωρίς να πέφτει λόγος σε κανέναν άλλο για την επιλογή του ονόματός τους.
Ανάλογος βαθμός γελοιότητας και για τους «αντιεξουσιαστές» (οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι πρόθυμοι λακέδες της πιο στυγνής εξουσίας) και «αναρχικούς» που με νηπιακού επιπέδου συνθηματολογία αναγνωρίζουν κυριαρχικά δικαιώματα σε… ζώα, όχι όμως σε ανθρώπους, πόσο μάλλον σε («καταραμένα») Έθνη. Με εξυπνακίστικες-γελοίες αφίσες, με κεντρικό τίτλο «Η Μακεδονία ανήκει στις αρκούδες της» (κατά το αλήστου μνήμης «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»), η «αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία Ροσινάντε» ταυτίζεται με τις άμεσες και έμμεσες επιθυμίες των Σκοπίων, του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας.
Και μιας και μιλήσαμε για Τουρκία (και Ερντογάν) ιδού και οι επιδοτούμενοι (και) από την ΜΙΤ «αντίφα», οι οποίοι είναι σαφέστατοι: «Φτάνει πια με την πατριωτική μαλακία!» ο τίτλος και «Δεν πολεμάμε! Ούτε για την Κύπρο! Ούτε για το Αιγαίο! Ούτε για την Μακεδονία!», ο υπότιτλος. Προφανώς η… αγαπημένη χειρονακτική «εργασία» κάποιων πρέπει να έχει «ταξικό περιεχόμενο» για να αποκτά… θετικό πρόσημο, ενώ τι είναι αυτό για το οποίο θα πολεμούσαν δεν μας το διευκρινίζουν. Βεβαίως, έχουμε και εκείνους που, οριστικά και αμετάκλητα, έχουν αποφανθεί ότι το κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων, το οποίο έχει εξελιχθεί στην νέα αγάπη των ΗΠΑ στην περιοχή των Βαλκανίων, έχει όνομα και συνεπώς δεν υφίσταται κανένα θέμα.
Έτσι, λοιπόν, ένα τσούρμο ελάχιστων εθνοπροδοτών που παραπέμπουν σε ονόματα όπως ΕΕΚ, ΟΕΝ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και (τα φιλαράκια του υιού Σκουρλέτη) ΟΡΜΑ κατέληξαν ότι το όνομα του κρατικού αυτού κατασκευάσματος είναι «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Στο ίδιο μήκος (ανθελληνι κού) κύματος κινούνται με ίδιας θεματολογίας αφίσα και η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε (τους ξανασυναντήσαμε νωρίτερα), η Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ, η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, η Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά, όπου παίρνοντας την σκυτάλη του εθνομηδενισμού από τους προηγούμενους διαπιστώνουν με στόμφο ότι «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα»! Έτσι, λοιπόν, «αντιεξουσιαστές», «αντιφασίστες» και «αντιρατσιστές» συντάσσονται απόλυτα με τον Μπουτάρη και τον Σταύρο Θεοδωράκη. «Συγχαρητήρια»…
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/makedonia-kai-ethnomhdenismos#ixzz59jkpPA5G