Ο πρωθυπουργός του Καναδά Τζάστιν Τριντό αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα-προϊόν της σύγχρονης «πολιτικής ορθότητας». Σύμφωνα με κάποιο πατριωτικό ιστολόγιο, το οποίο αναφέρεται στην περίπτωσή του, «Ο Καναδός πρωθυπουργός Justin Trudeau (Τζάστιν Τριντό), είναι η επιτομή του “pajamaboy” ή “soy boy” ή – για να το εξηγήσουμε ελληνικά και λαϊκά – ο πιο “αδελφίστικος” πολιτικός ηγέτης στον κόσμο. Ακόμα και ο «γκέι» πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, Leo Varadkar, γιος Ινδού μετανάστη, είναι λιγότερο θηλυπρεπής από τον Trudeau».
Από την δική μας μεριά, μπορούμε να πούμε ότι ο Τριντό είναι κάτι σε… Μπουτάρης, αφαιρώντας απλώς από την ηλικία του καμιά 40αριά χρόνια. Με απλά, λαϊκά, λόγια κάτι ανάμεσα σε «νούμερο» και «ψώνιο». Ο γελοίος (όσο και γραφικός) αυτός τύπος φρόντισε πριν από λίγες εβδομάδες να δώσει ένα ακόμη «σόου» που να ξεχειλίζει σε περιεχόμενο «πολιτικής ορθότητας». Κατά την διάρκεια δημόσιου διαλόγου με καναδούς πολίτες στο Πανεπιστήμιο Mac Ewan στο Έντμοντον, διέκοψε μια γυναίκα εκ των πολιτών «διορθώνοντάς» την, καθώς πρότεινε να αντικατασταθεί η λέξη «mankind» («ανθρωπότητα») (που χρησιμοποίησε η καναδή πολίτης) με το ανύπαρκτο στην αγγλική γλώσσα «peoplekind», γιατί η πρώτη λέξη έχει ως συνθετικό το «man», που σημαίνει άντρας, και αυτό, σύμφωνα με τον έχοντα μονίμως ύφος «χαζοχαρούμενου» Τριντό, αποκλείει τις γυναίκες!
Εννοείται ότι οι… γλωσσολογικές «γνώσεις» του «μπούφου», «τούβλου» και «σκεπαρνιού» Τριντό προκάλεσαν τόσο άφθονα κοροϊδευτικά και χλευαστικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά του εν λόγω «φλούφλη», που ακόμη και ο ίδιος αναγκάστηκε να βάλει ένα δράμι μυαλό και να δηλώσει ότι όσα είπε ήταν ένα «χαζό αστείο». Απίστευτα γραφική σε βαθμό «δεν περιγράφω άλλο», όμως, ήταν και η σχετικά πρόσφατη επίσκεψή του στην Ινδία, όπου κυκλοφορούσε φορώντας ινδικές παραδοσιακές στολές! Για να αντιληφθείτε τον βαθμό γελοιότητας του όλου εγχειρήματος, φανταστείτε κάποιον ηγέτη ξένης χώρας να έρχεται στην Ελλάδα και να φοράει χλαμύδες ή φουστανέλα…
Η όλη του εμφάνιση ήταν τόσο «κιτς» και γραφική ώστε ακόμη και οι ίδιοι οι ινδοί δήλωσαν ενοχλημένοι με το όλο θέαμα. Όπως έγραψε σχετικά ένας άγγλος δημοσιογράφος: «Αυτό δεν ήταν επίσκεψη πρωθυπουργού, ήταν οντισιόν για ταινία του Μπόλιγουντ»… Αυτό ακριβώς το «νούμερο» (που, δυστυχώς, φαίνεται να οδηγεί στον ίδιο ολισθηρό δρόμο και τον… 3χρονο γιο του, τον οποίο άφησε να κάνει κινήσεις αυτογελοιοποίησής του μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες) είναι που τα καθεστωτικά ΜΜΕ μας πλασάρουν ως ένα πρότυπο «έξυπνου», «μορφωμένου» και «μοντέρνου» ηγέτη, ιδανικού στο να προωθήσει τις κοινές πολιτικές της κοσμοπολίτικης και διεθνιστικής συναίνεσης (τραπεζοκρατία, ανοικτά σύνορα, «αντιρατσισμός»).
Το πρόβλημα, βεβαίως, δεν εξαντλείται στον έχοντα ποικίλα συμπλέγματα «πολιτικής ορθότητας» φαιδρό Τριντό, αλλά έχει βαθύτερες προεκτάσεις. Έχει να κάνει με τον περιβόητο «δικαιωματισμό» και τα θλιβερά παράγωγά του. «Δικαιώματα» που δεν περιορίζονται στην εντελώς ανεξέλεγκτη κίνηση τέτοιου είδους, που δεν λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν τα δικαιώματα των άλλων στην απλή καθημερινή ζωή («Έχω δικαίωμα να μιλώ πολύ δυνατά στο κινητό» ή –πολύ χειρότερα- «έχω δικαίωμα να ρεύομαι μπροστά σε άλλους» και «έχω δικαίωμα να “σκαλίζω” την μύτη μου δημοσίως» κτλ.), αλλά επεκτείνεται σε όνειρα θερινής νυκτός και χίμαιρες του τύπου «έχω δικαίωμα να γίνω πλούσιος» (χωρίς να έχει εργαστεί σκληρά, φυσικά), «έχω δικαίωμα να είμαι ευτυχισμένος» (έτσι, γενικά και αόριστα) και άλλα παρόμοια, στα οποία δεν (είναι δυνατόν να) υπάρχουν όρια, με τραγικό αποτέλεσμα να μην υφίσταται πλέον ξεκάθαροι ρόλοι σε κομβικά σημεία, όπως στην Παιδεία, στην Οικογένεια, στην Δικαιοσύνη. Έτσι, φτάνουμε σε κραυγαλέα φαινόμενα «δικαιωματισμού», όπως «Έχω δικαίωμα να μισώ το Έθνος μου», «έχω δικαίωμα να χλευάζω την θρησκεία των Ελλήνων» (και μόνον αυτών), «Έχω το δικαίωμα να μείνω αμόρφωτος», «έχω το δικαίωμα να είμαι αγενής», «έχω το δικαίωμα να παίρνω ναρκωτικά», «έχω το δικαίωμα να διαθέτω ανδρικά γεννητικά όργανα και γένια, αλλά να δηλώνω ό,τι θέλω» κ.ο.κ.
Παντού «δικαιώματα», με διαστρεβλωμένο περιεχόμενο ως προς την ουσία της έννοιας, αλλά πουθενά καθήκοντα και υποχρεώσεις απέναντι στην Πολιτεία, την Κοινωνία, τους συνανθρώπους μας, εν τέλει, απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Οι «φιλελεφτ» και οι λοιποί ακόλουθοί τους, επέβαλαν έναν «άρρωστο» τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, όπου η μόρφωση και η αριστεία θεωρούνται «ρετσινιά» και «χολέρα». Οι εγχώριοι ιδεολογικοί συγγενείς του συμπλεγματικού Τριντό, ανεξαρτήτως του αν είναι φιλελεύθεροι κοσμοπολίτες ή μαρξιστές διεθνιστές, ανάγοντας τον εθνομηδενισμό σε κινητήριο μοχλό των ενεργειών τους, έχουν μετατρέψει αυτόν τον νοσηρό «δικαιωματισμό» στο «Ιερό βιβλίο» που (πρέπει να) ωθεί την κοινωνία.
Το νιώθουμε, το βλέπουμε, το «εισπράττουμε» σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Η «πολιτική ορθότητα» προωθεί την ατζέντα της, συγχωνεύοντας τις αριστερές και δεξιές επιλογές του συστήματος σ’ ένα μεικτό σύστημα διακυβέρνησης και ελέγχου σκέψης. «Λίμπεραλ» δεξιοί και «ροζ» αριστεροί αποτελούν τους πολιτικούς υπηρέτες-όργανα αυτού του αντεθνικού, αντιλαϊκού και αφύσικου συστήματος. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-arrwstia-tou-dikaiwmatismou#ixzz5ANq1eNyr