Ολοσέλιδο «σεντόνι» αναπόλησης της κυβέρνησής του έγραψε στην «Καθημερινή» ο Σαμαράς, προκειμένου να πείσει για την αναγκαιότητα της συνεργασίας μεταξύ των δύο παλαιότερων εγκληματικών οργανώσεων στην Ελλάδα, του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Μέσα σε όλα αυτά αναγάγει εαυτόν και σε «κυνηγό νεοναζί», ομολογώντας για άλλη μία φορά την ορχηστρική του θέση στην σκευωρία εναντίον του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος.
Το πρόβλημα του άρθρου Σαμαρά είναι ότι δεν έχει παρέλθει αρκετό χρονικό διάστημα για να ξεχαστούν τα γεγονότα της διακυβερνήσεώς του, από κοινού με τον Βενιζέλο, τα οποία τους αναγάγανε σε μισητές φιγούρες που ο τόπος θέλει να ξεχάσει με κάθε τρόπο. Μέχρι και Τσίπρα ψηφίσανε οι Έλληνες μετά από το κακό που τους βρήκε με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.
Πάντως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Σαμαράς διαθέτει το απαραίτητο θράσος για έναν πολιτικάντη, αν και ξοφλημένος. Γιατί απαιτείται πραγματικό θράσος να κουνά ο Σαμαρά ο «πες του Παναθηναϊκάκια» να μιλά για παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη. Απαιτείται θράσος ο Σαμαρά ο «ήρα το εμπόλεμο με την Αλβανία» να μιλά για άνοιγμα συνόρων. Απαιτείται θράσος ο αρχιτέκτονας της «δίκης της Χρυσής Αυγής» να μιλά για «αυτούς που επιχειρούν να σπιλώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους με προστατευόμενους ψευδομάρτυρες». Απαιτείται θράσος για να επαναλαμβάνονται τα fake news του “success story” σε έναν Λαό που δεν έχει ξεχάσει ακόμα τι έγινε πριν από μερικά χρόνια.
Η πραγματικότητα, την οποία δεν μπορεί να δει ο Σαμαράς, είναι ότι είναι πολιτικά τελειωμένος με εντολή Χρυσής Αυγής. Δεν αναφερόμαστε μονάχα στην σκηνή που ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής με τον αντίχειρα προς τα κάτω σηματοδοτούσε το τέλος της κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου προς τέρψιν όλων των Ελλήνων. Αναφερόμαστε στην όλη υπόθεση της Χρυσής Αυγής στην οποία αποκαλύφθηκε περίτρανα το πιο ανάλγητο πρόσωπο του συστήματος της κλεπτοκρατίας και οδήγησε στο πολιτικό τέλος του Σαμαρά και του Βενιζέλου.
Ιδιαιτέρως στην περίπτωση αυτού του άρθρου είναι θλίβεται κανείς με την ψυχολογική κατάντια του συντάκτη του άρθρου, ο οποίος ενθυμείται με δάκρυα την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός και παρακαλάει να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Δυστυχώς, όμως, Αντώνη Σαμαρά, ο χρόνος δεν γυρνά πίσω, ούτε και το ποτάμι του Εθνικισμού που διαρκώς διογκώνεται.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/paralhrhma-samara-sthn-kathhmerinh#ixzz5C1wjVY6T
