Άρθρο της Ειρήνης Δημοπούλου στην εφημερίδα “Εμπρός”
Όλοι θυμόμαστε την εν μια νυκτί εκπαραθύρωση του Στηβ Γιατζόγλου από τον Πανιώνιο, με μόνη αιτιολογία την παλαιότερη δημόσια δήλωσή του ότι στηρίζει την Χρυσή Αυγή και τον εναγκαλισμό του με τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο. Ένα έγκλημα καθοσιώσεως για τους ηρακλειδείς των θεσμών, των ίδιων θεσμών τους οποίους καταπατούν συλλήβδην τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα λοιπά νομοθετήματα μιας σηπομένης και παρακμάζουσας Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο Γιατζόγλου δεν είναι ένας στρατευμένος «διάσημος» όπως μια σειρά ηθοποιών, τραγουδιστών, αθλητών και λοιπών κατά καιρούς διασημοτήτων. Δεν διανοήθηκε κανείς να μεμφθεί τον Αποστολάκη, τον Ζαγοράκη, την Πατουλίδου ή τον Δήμα, και πολλούς πολλούς άλλους για την ενεργό ανάμειξή τους στην πολιτική και μάλιστα σε δημόσια αξιώματα. Τότε προς τι ο σάλος με τον Γιατζόγλου ο οποίος στο κάτω-κάτω πουλάει τον εαυτό του και τις ικανότητές του και δεν αγοράζει κάποιο ρουσφέτι στο Δημόσιο;
Αν κάποιος νομίζει ότι το θέμα έληξε εκεί, με την αποπομπή δηλαδή του προπονητή από τον Πανιώνιο, η ιστορία έχει και συνέχεια. Την εβδομάδα αυτή, ένας επιφανής αθλητικογράφος ονόματι Καρπετόπουλος, συνέταξε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Στηβ Γιατζόγλου και το κόστος μιας μοδάτης οργής». Σε αυτό σημειώνει ότι «ο Γιατζόγλου πλήρωσε ότι έχει εκφραστεί δημοσίως υπέρ της Χρυσής Αυγής – ο κόσμος του Πανιωνίου δεν του το συγχώρεσε».
Ο αθλητικογράφος αδυνατεί από την αρχή μέχρι το τέλος της τοποθετήσεώς του να τεκμηριώσει γιατί «ο κόσμος του Πανιωνίου» διαθέτει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από το μισό εκατομμύριο Ελλήνων (αναμφισβήτητα πολύ περισσότεροι τώρα) που έστειλαν με την δημοκρατική ψήφο τους την Χρυσή Αυγή στην Βουλή και στην Αυτοδιοίκηση, συνεχώς σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012, δηλαδή εδώ και έξι χρόνια. Είναι «ο κόσμος του Πανιωνίου» ο ιερός στάβλος του φίλαθλου κόσμου; Μια κάστα παντογνωστών επί του δημοσίου βίου, η οποία αποφασίζει και διατάζει για τα πολιτικά φρονήματα των άλλων και επιβάλλει την θέλησή της ετσιθελικώς; Ούτε μπορεί να τεκμηριώσει ο ίδιος αλλά και κανένας άλλος, σε τι έγκειται το κολάσιμο του να πει κανείς δημοσίως ότι υποστηρίζει ένα πολιτικό κόμμα.
Τι θα γινόταν αν οι οπαδοί κάποιου αθλητικού συλλόγου έστελναν σπίτι του τον Ζαγοράκη ή τον Γκάλη γιατί στηρίζει αυτό ή το άλλο κόμμα; Δεν συζητώ τι θα γινόταν εάν ο διωχθείς εκφραζόταν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ. Τα καλόπαιδα των αντιεξουσιαστών Βορείων Προαστίων θα έσπαζαν και θα έκαιγαν την Αθήνα.
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια τάξη. Α) Πέραν πάσης λογικής είναι ο αυτοχαρακτηρισμός ως εισαγγελέων της Δημοκρατίας αυτών που κατηγορούν την Χρυσή Αυγή για αντιδημοκρατικότητα την ίδια ώρα που οι ίδιοι την αποκλείουν από τον δημόσιο διάλογο, με πρώτους και καλύτερους τους δημοσιογραφούντες επί παντός επιστητού.
Β) Όσοι επικροτούν εμφυλιοπολεμικές αποφάσεις όπως αυτές του «κόσμου» του Πανιωνίου, επιβραβεύουν τον τραμπουκισμό και την μισαλλοδοξία. Δεν γνωρίζουν άραγε ότι οι αποκλεισμοί γεννούν αποκλεισμούς ή μήπως τους επιδιώκουν για να κρατούν την ελληνική κοινωνία διαιρεμένη στα κομματικά και στα ποδοσφαιρικά μαντριά που υπηρετούν;
Γ) Ο χαρακτηρισμός ως «μοδάτης», της διάχυτης λαϊκής οργής για την κατάρρευση της χώρας μας και κάθε ελληνικού νοικοκυριού ξεχωριστά, πλην των ποικιλοτρόπως «βολεμένων», απαξιώνει με τρόπο αποκρουστικό τα αδιέξοδα εκατομμυρίων Ελλήνων που δεν είχαν την τύχη σαν τον κο Καρπετόπουλο να αναδειχθούν άνευ ουσιαστικής παιδείας μέσα από τους διαδρόμους του συγκροτήματος Λαμπράκη σε κριτές όχι ενός οφσάιντ και πέντε γκολ, αλλά των «πιστεύω» ενός εκάστου. Πλήθος κονδυλοφόρων που βολεύτηκαν κατά καιρούς σε Γραφεία Τύπου Υπουργείων και Γενικών Γραμματειών (όχι ο ίδιος γιατί δεν… πληρώνουν καλά, λέει!), που έκαναν σεμινάρια στις Βρυξέλλες για να πουλήσουν στον Λαό το όραμα του ευρώ και εν συνεχεία το μνημόνιο, είναι σήμερα αρκετά βολεμένοι ώστε να περιφρονούν πάνω από το τιμόνι των Βόλβο τους τον συνταξιούχο που του έκοψαν την σύνταξη στο ένα τρίτο, τον άνεργο που έχασε την δουλειά του από την μια μέρα στην άλλη, τον καταχρεωμένο που του παίρνουν το σπίτι. Πάνω στα γκρεμισμένα όνειρα και την δίκαιη οργή των Ελλήνων ασελγούν οι παπαγάλοι των εκδοτικών συγκροτημάτων που στήριξαν και στηρίζουν το καθεστώς της φαυλοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα φιμώνουν την τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας.
Όμως, τα πραγματικά κίνητρα του αθλητικού συντάκτη για την απαξίωση του Γιατζόγλου, όσων στηρίζουν την Χρυσή Αυγή, αλλά και όσων πλήττονται από τα άγρια χαράτσια και τα απόνερα της πολιτικής των Παπανδρέου-Σημίτη-Τσίπρα και Σία, βρίσκονται σε μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Εκτός του ότι ο Καρπετόπουλος είναι κάτοικος Νέας Σμύρνης και εμπλέκεται με τον Πανιώνιο, είναι και κολλητός φίλος του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, μάρτυρα κατηγορίας στην δίκη της Χρυσής Αυγής, και υπέρμαχου της αντιδημοκρατικής αναθεώρησης του Συντάγματος.
Πρόκειται για τον νομικό συνοδοιπόρο του Σημίτη, ο οποίος βρίσκεται πίσω από τις ρυθμίσεις Ραγκούση για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες, και ο οποίος από το 2012 είχε υποστηρίξει ότι «τίποτα δεν εμποδίζει τον χαρακτηρισμό της Χ.Α. ως εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187 ΠΚ (…), κάτι που θα σήμαινε ότι εκτός από τους μαχαιροβγάλτες της θα μπορούσαν να διωχθούν και οι ηγήτορές της». Όταν βεβαίως βρέθηκε ενώπιος ενωπίω στη δίκη, ο έγκριτος έσπευσε να δηλώσει πως «Για τα γεγονότα που με ρωτάτε έχω μια θολούρα και αυτό μειώνει το βάρος των όσων λέω». Ενδεικτική είναι και η ακόλουθη τραγελαφική στιχομυθία:
«Εισαγγελέας: Δηλαδή από τους βουλευτές που εμπλέκονται σε αυτήν την υπόθεση,ενδεικτικά ποιους θεωρείτε δηλαδή ότι πράγματι ενέχονται;
Αλιβιζάτος: Δεν θυμάμαι, είπα τέσσερα ονόματα τυχαία (σ.σ. είχε κατονομάσει τους Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη, Παππά και Παναγιώταρο)
Ε: Με ποια κριτήρια;
Α: ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥΣ(!!!). Επικαλούμαι την πείρα μου από τη ζωή. Μεγαλώνουμε και αποκτούμε πείρα. Το καταλαβαίνω από τον τόνο της φωνής τους. Ο, τι και να πούνε εμπεριέχει τη βία. Εξάλλου, αυτοί βγαίνουνε πιο συχνά στα κανάλια.»
Αυτά λοιπόν είναι τα κριτήρια του αντιδημοκρατικού, αντιλαϊκού και παράλογου «δημοκρατικού τόξου». Αυτής της κατάχρησης δημοσίου λόγου θύμα, είναι και ο Στηβ Γιατζόγλου.
Επιτέλους, ας πάρουμε την Δημοκρατία στα χέρια μας, και ας στείλουμε τους ενόχους και συνενόχους, πραγματικούς εχθρούς του Λαού μας, στον απόπατο της Ιστορίας.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/mia-katholou-modath-orgh-kai-o-sthb-giatzoglou#ixzz5FhIfJ0Mr