Όταν μιλάμε για εθνομηδενιστές, όταν καταγγέλλουμε τα κακώς κείμενα αυτού του ανθελληνικού συρφετού που νομοθετεί με το έτσι θέλω , όταν υψώνουμε λίγο τον τόνο της φωνής μας, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι διαμαρτυρόμαστε για τους δικούς μας πολιτικούς λόγους. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που δεν συμφωνεί με τα αίσχη των «προοδευτικών» πολιτικών και ταυτίζεται μαζί μας.
Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ, αγωνιούν για το εάν θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν στο έπακρον τα θελήματα των ξένων απογόνων των δήθεν ελευθεριακών αξιών (δηλαδή των «αγωνιστών» της γαλλικής επανάστασης, που κάποιοι διόλου τυχαία υποστηρίζουν ότι καλά έκαναν και έσφαζαν…), ώστε να λάβουν το «χρίσμα» του Ευρωπαίου.
Φτάνοντας στο σήμερα, λοιπόν, για να λάβεις αυτό το «χρίσμα» πρέπει να δώσεις το όνομα της Μακεδονίας μας και να αποδέχεσαι την φυλάκιση δυο Ελλήνων στρατιωτικών, για χάρη των λεγόμενων «θεμελιακών αξιών» του ευρωπαϊκού προτύπου (ειρήνη, καλή γειτονία κλπ). Την ίδια στιγμή, βέβαια, δεν σημαίνει τίποτα το γεγονός ότι καταπατούνται βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα ευρωπαίων πολιτών. Ακόμη, πρέπει να αποδέχεσαι τους οικονομικούς όρους που σου επιβάλουν οι δανειστές, καθώς και οτιδήποτε νομοθετεί το αντεθνικό καθεστώς εις βάρος της νεολαίας, αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης.
Έτσι, λοιπόν, γέμισε όλη η Αθήνα με διαφημιστικές αφίσες για το χασισοφεστιβάλ, το οποίο προπαγανδίζει ότι η κάνναβη είναι το μέλλον! Πως γίνεται, όμως, ένας «ανθρωπιστής» του 21ου αιώνα να προωθεί, και όχι φυσικά για ιατρικούς λόγους, μια ουσία η οποία καταστρέφει το ανθρώπινο ον, πολτοποιώντας το ίδιο το μυαλό του;
Και όμως γίνεται…
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση