Άρθρο της διευθύντριας της “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”
Στα 1941, ο Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Δημοσιογράφος Δρ. Ευάγγελος Λεμπέσης (1904-1968), συγγράφει ένα πόνημα το οποίο θα παραμείνει αξεπέραστο ως προς την διορατικότητα και την οξύνοια των παρατηρήσεων αλλά και την διαχρονική επικαιρότητα των γραφομένων. Η ανατομία του «De Imbecillitate» ομαδοποιεί και ανατέμνει τους βλάκες ως μια ενιαία και επικίνδυνη κοινωνική κατηγορία, ιδιαιτέρως όταν αυτή αγγίζει την εξουσία. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί κοιτάζοντας τόσο τον πρωθυπουργό όσον και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως εάν είναι προδότες ή βλάκες ή και τα δύο. Σε αυτό το ερώτημα και σε άλλα επίκαιρα ακόμη απαντά το πόνημα του αειμνήστου Λεμπέση.
Οι βλάκες, γράφει, συναντώνται και στις κατώτερες και στις ανώτερες κοινωνικά ομάδες. Τείνουν να αγελοποιούνται και να συνασπίζονται «βάσει της αρχής της «ελαχίστης προσπαθείας» προς αντιμετώπισιν ισχυροτέρας δυνάμεως εις το πρόσωπον των ολίγων ή του ενός. Η οργάνωσις αύτη περιωρισμένης εκτάσεως καλείται κοινωνιολογικώς κλίκα (clique).».
Έχουμε πολλάκις ακούσει ότι «καλός ο τάδε ηγέτης, αλλά τον έφαγε η κλίκα του», όπου κλίκα ο υπασπιστής του, η σύζυγός του και το περιβάλλον της, κ.ο.κ. Οι βλάκες είναι αυτοί που δεν θέλουν να ανακινούνται τα λιμνάζοντα ύδατα ώστε να μην ξεβολεύονται από τα πόστα που ως ραγιάδες στο πνεύμα, ενίοτε και τουρκόσποροι στο αίμα, έρποντας και λείχοντας, έχουν υφαρπάξει από τους ευφυείς οι οποίοι περιφρονούν τις αβελτηρίες των βλακών, έχοντας την ματιά τους στο Αύριο. Για τους βλάκες «η απλή παρουσία του ευφυούς ανθρώπου είναι δια τον βλάκα εις το έπακρον προκλητική», αφού «ηύπαρξις πνευματικής και ψυχικής ζωής έχει ως γνωστόν αναποτρέπτους αντανακλάσεις επί της εξωτερικής φυσιογνωμίας» και «η ελευθερία της σκέψεως, χρήσιμος μόνον εις εκείνους, οίτινες διαθέτουν σκέψιν, είναι μονίμως και εξόχως αντιπαθητική».
Συνασπισμένοι οι βλάκες σχηματίζουν ένα σύνολο το οποίο οδηγεί στην καταστροφή τους ηγέτες στους οποίους παριστάνουν τους άτεγκτους πιστούς, στην πραγματικότητα χειραγωγώντας τους για την δική τους επιβίωση.Οι βλάκες, συνήθως ανεπάγγελτοι προ της συμμετοχής τους στην κλίκα, κάνουν καριέρα ως αυλοκόλακες, προσεταιριζόμενοι συζύγους, τέκνα και τους ιδίους τους ηγεμόνες. «Ο δε ούτω ανελθών βλαξ θα προωθήση ο ίδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα εαυτού». Πάει περίπατο από το παράθυρο, δηλαδή, και η αξιοκρατία και η αριστεία, προ της «βλακικής αγέλης», προ του πλέγματος καχυποψίας με το οποίο παγιδεύουν το θύμα τους (τον ηγέτη) και πονηρίας με το οποίο επιχειρούν την εξουδετέρωση των ευφυών.
Η περιγραφή των μεθόδων των οποίων μετέρχονται εγείρει τον συναγερμό σε κάθε λέξη: «κολακεία, ψεύδος, ραδιουργία, συκοφαντία, σωματεμπορία, χαφιεδισμός, ξεσκονίσματα, το «ποιείν τον καραγκιόζην», ή τον gigolot, χειροφιλήματα προς τον «Εθνικόν Κυβερνήτην», εκφωνήσεις λόγων, συρραφή κολακευτικών στίχων, μεταφορά λαχανικών, κλπ.». Κι επειδή «ο βλαξ, στερούμενος ευφυΐας, είναι ανίκανος να μεταχειρισθή έντιμα μέσα, διότι έντιμα μέσα ως δυσκολώτερα, χρησιμοποιεί μόνον ο κεκτημένος πραγματικάν ατομικήν αξίαν, (…) ο βλαξ εξαπατεί». Όμως, προσοχή γιατί «η απάτη δεν ανάγεται εις την ευφυΐαν του απατεώνος (…) αλλ’ εις την ευπιστίαν του θύματος». Ευφυείς αλλά εύπιστοι, οι το πάλαι ποτέ, πριν την επιρροή των κλικών αρειμάνιοι ηγέτες, μετατρέπονται έτσι σε άβουλα υποκείμενα των βλακών.
Το τελευταίο χαρακτηριστικό των βλακών που αναφέρει ο αείμνηστος Λεμπέσης, είναι απολύτως ταυτοποιητικό των βλακών: «Απόλυτος εσωτερική συνέπεια της πνευματικής αναπηρίας του βλακός είναι άλλως τε όχι μόνον η αγελαία του τάσις, όχι μόνον η προώθησίς του «πλάτην με πλάτην» με την λεγεώνα των ομοίων του, όχι μόνον η προσφυγή εις τα ευτελέστερα μέσα της επιτηδειότητος, την έλλειψιν αντιθέτου γνώμης, την προσφοράν ευκόλων και ανηθίκων εκδουλεύσεων και την κολακείαν, αλλά και η συστηματικήαποφυγή πάσης συγκρούσεως και πάσης μάχης».
Αυτό το τελευταίο χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής, καθώς οδεύουμε προς τις εκλογές. Οι βλάκες, οι οκνηροί κόλακες, αυτοί που δεν πιστεύουν ότι θα νικήσουμε ως Έθνος και ως Ιδέα, απωθούν κάθε σκέψη στοχευμένου και επιτυχούς αγώνος, είτε πρόκειται για την Μακεδονία είτε για την ανατροπή των μνημονίων, και ό,τι άλλο θα ήθελε κανείς να προσθέσει.
Όλα τα παραπάνω, σχετίζονται με την διεξαγωγή της κατεξοχήν αγελαίας εκφάνσεως του πολιτικού βίου, των εκλογών, προώρων ως φαίνεται, αφού η Οικονομία, με τα νέα μέτρα και τις περικοπές στις συντάξεις, η στάση του ΔΝΤ, η επέκταση των Ευρωσκεπτικιστικών τάσεων εντός της Ε.Ε., οι εξελίξεις στο Σκοπιανό και οι πιθανές μετασεισμικές δονήσεις από τις τουρκικές εκλογές της 24ης Ιουνίου, σε συνδυασμό με τις προκλητικές δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας αναφορικά με τους «8» στρατιωτικούς, το αγκάθι των δύο αιχμαλώτων Ελλήνων Στρατιωτικών, αλλά και την καταρράκωση της τουρκικής οικονομίας, δημιουργούν ένα πρόσφορο μείγμα. Βέβαια η κυβερνητική συμμαχία έχει δείξει ότι είναι αρκούντως ενωμένη προ της εξουσίας, ώστε να επιχειρήσει την εξάντληση της τετραετίας ή έστω την παράταση ζωής έως τις Ευρωεκλογές του 2019. Όμως αυτό δεν επηρεάζει τον με προοπτική νίκης πολιτικό σχεδιασμό.
Το Εθνικιστικό Κίνημα της Χρυσής Αυγής, διεξάγοντας, όπως αναφέρει πρόσφατη ανακοίνωσή του έναν αγώνα «υπό τόσον αντίξοες συνθήκες διώξεις, δικαστική διαδικασία, πεσόντες δολοφονημένους συναγωνιστές» έναν αγώνα που είναι «ιδεολογικός, έντιμος και μοναδικό μέλημά του το καλό της πατρίδας» και ένας έκαστος των συναγωνιστών, έχει καθήκον να αγωνιστεί με όλη του την θέληση και τον ζήλο,με την πίστη ότι η Ελλάς θα σωθεί και οι Εθνικιστές θα αναλάβουμε την διακυβέρνηση της χώρας.
Το διακύβευμα είναι εμείς οι ίδιοι να πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα νικήσουμε, και αυτό αξιοποιώντας τους ευφυείς και διαχειριζόμενοι τους βλάκες, ώστε η Χρυσή Αυγή που θα ξημερώσει, να είναι Χρυσή για όλους, κατά το μέτρο και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί. Γιατί το χειρότερο εξ όσων επιδιώκουν οι βλάκες είναι να εξαλείψουν από τον συναγωνιστή, τον αγώνα.
Μέχρι την νίκη!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/blakeia-kai-htta-h-ergasia-kai-nikh#ixzz5IIcBeC9f