Η προδοσία κατά της Μακεδονίας είναι πια και απτό γεγονός. Οι φυσικοί και πνευματικοί απόγονοι των κατσαπλιάδων που αιματοκύλισαν την χώρα μας προσπαθώντας να εξοντώσουν, όποιον και ότι θύμιζε Ελλάδα και Ελληνικό Έθνος, έφεραν πλέον εις πέρας το προδοτικό έργο των προγόνων τους. Και ότι κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες αμέτρητων ηρώων, παραδίνεται με μια απλή υπογραφή, σε μια συμφωνία που αποτελεί την επιτομή της Εθνικής μειοδοσίας και ευτελισμού των ιερών και οσίων του Ελληνικού Έθνους.
Κεραυνός εν αιθρία λοιπόν η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας και ότι άλλο συνεπάγεται από αυτό; Ή απλά η ευλαβική συνέχεια των οραμάτων των μπολσεβίκων συμμοριτών; Επειδή η ιστορία έχει γράψει ορισμένα πράγματα και επειδή ως γνωστό τα γραπτά μένουν, είναι καλό να θυμηθούμε ορισμένα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία των εθνοπροδοτών μπολσεβίκων, που όσο και αν θέλουν να τα ξεχάσουμε δεν θα τα καταφέρουν.
Έτσι λοιπόν: Τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου του 1932 το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη είχε τίτλο: ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!Σε αυτό το κατάπτυστο κείμενο του επίσημου οργάνου του τότε κουμουνιστικού κόμματος καλούνται οι “οι αδελφοί μακεδόνες” να συνταχθούν με το ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές κατά της ληστρικής εκμετάλλευσης της Μακεδονίας από τους ιμπεριαλιστές των Αθηνών, που τρομοκρατούν και αποξενώνουν τον Μακεδονικό λαό από τα δικαιώματα του για αυτοδιάθεση. Βέβαια η ιστορία αυτή είχε ξεκινήσει πρωτύτερα και καλό είναι να κάνουμε μια μικρή, αλλά διαφωτιστική αναδρομή.
Τον Οκτώβριο του 1918 με την συμμετοχή Ελλήνων κομουνιστών, ιδρύθηκε στην Μόσχα η Ομοσπονδία Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής με ιδρυτικά μέλη και έλληνες κομμουνιστές. Ο σκοπός της ήταν η επέκταση της κομμουνιστικής επανάστασης στα Βαλκάνια και η προσάρτησή τους στην υπό διαμόρφωση, τότε, ΕΣΣΔ. Τον Ιανουάριο του 1920 μετονόμασαν αυτό το φανταστικό κράτος σε ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (ΒΚΟ). Προτεραιότητα της ΒΚΟ ήταν να θέσει θέμα αυτονομίας της Μακεδονίας αναφερόμενη στις τρεις “Μακεδονίες”: του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου. Σημ.. Στις ίδιες περιοχές αναφέρεται κατά τρομερή σύμπτωση και το σύνταγμα των Σκοπίων.
Στην συνέχεια το ΚΚΕ πιστό στην προδοτική του στάση, υπερψηφίζει εισήγηση των Βούλγαρων συντρόφων, στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) που πραγματοποιήθηκε στην Μόσχα, η οποία έκανε λόγο για αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης. Στην Ελλάδα, στο Γ’ Συνέδριό του, τον Δεκέμβριο του 1924, επικυρώνει την απόφαση του 7ου συνεδρίου της ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ. (Σεπτέμβριος 1924) για “Ανεξάρτητο κράτος της Μακεδονίας” και για «το δικαίωμα των προλετάριων της Μακεδονίας – Θράκης να αποκτήσουν πλήρη κοινωνική και εθνική ανεξαρτησία».
Ακολούθως το επίσημο έντυπο του ΚΚΕ, η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», επισημαίνει τον Οκτώβριο του 1924: “Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης. Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει τον θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.”
Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να θυμηθούμε τους μεγάλους τίτλους του Ριζοσπάστη στις 14 Δεκεμβρίου του 1924 όπου αναφερόμενος στο 3ο συνέδριο του ΚΚΕ τονίζει τα παρακάτω συνθήματα: Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η εργατοαγροτική κυβέρνηση! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη! Περνώντας στα γεγονότα μετά την μικρασιατική καταστροφή η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να εγκαταστήσει στη Μακεδονία χιλιάδες ξεριζωμένους Έλληνες. Άμεσα το ΚΚΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι «με τον βίαιο εποικισμό της Μακεδονίας εξοντώνουν τον μακεδονικό λαό»!
Τον Νοέμβριο του 1931, η μαμά Σοβιετία καθαιρεί την εκλεγμένη ηγεσία του ΚΚΕ και διορίζει αρχηγό του τον Νίκο Ζαχαριάδη ο οποίος τονίζει: «Το Κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των Μακεδόνων και Τούρκων».
Και για να μην υπάρχου και τυχόν παρανοήσεις το επαναλαμβάνει στις 6 Μαρτίου 1932: “Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό, που κατέκτησε διά της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες από άλλες εθνότητες (Μακεδονία, Θράκη) που τις καταπιέζει και τις υποβάλλει σε μια αποικιακή εκμετάλλευση”.
Φθάνοντας στο 1940 και λίγο πριν η Ελλάδα μπει στον πόλεμο, ο φυλακισμένος στην Ακροναυπλία Παντελής Πουλιόπουλος, πρώτος Γ.Γ. του ΚΚΕ γράφει: “Οι κομμουνιστές δεν θ’ αρνηθούνε την πραγματικότητα της εθνικής καταπίεσης μιας εθνότητας και τον πόθο της που υπάρχει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε Μακεδόνα εργαζομένου ν’ αποτινάξει μια μέρα τον εθνικό ζυγό. Διακηρύττουν δυνατά από τώρα το δικαίωμά του να αυτοδιατεθεί μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού του, αν τέτοια είναι η θέλησή του και έτσι ετοιμάζουν από τώρα την αυριανή επαναστατική συμμαχία του κοινωνικού επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου με το εθνικό επαναστατικό κίνημα των Μακεδόνων κατά του κοινού εχθρού της βαλκανικής μπουρζουαζίας.”
Το 1943, ενώ μαίνεται ο Β’ ΠΠ το ΚΚΕ σε συνεργασία με τον ΕΛΑΣ και τον Τίτο ιδρύουν στην Καστοριά και τη Φλώρινα το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front) ή ΣΝΟΦ. Σκοπός του το “χτίσιμο” εθνικής σλαβομακεδονικής συνείδησης στους πληθυσμούς της ελληνικής Μακεδονίας, και η στρατολόγησή τους για τη δημιουργία μιας ενιαίας ανεξάρτητης Μακεδονίας την οποία ο Τίτο εποφθαλμιούσε θέλοντας να την ενσωματώσει στην μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία. Ίδιες βλέψεις είχαν και οι Βούλγαροι. Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ιωαννίδης, στις 12 Ιουλίου 1943, υπογράφει στο Πετρίτσι της Βουλγαρίας, με τον αντιπρόσωπο του ΚΚΒ Δασκάλωφ, συμφωνία για κοινή προσπάθεια των δύο πλευρών για να αποσπασθεί η Μακεδονία από την Ελλάδα και να ενταχθεί στη ΒΚΟ! Από την άλλη η κομμουνιστική “Μακεδονική ταξιαρχία” που συγκροτείται στο τέλος του 1943, με συμμετοχή 850 Ελλήνων θέλει να προσαρτήσει την Ελληνική Μακεδονία στη Γιουγκοσλαβία!
Την ίδια εποχή διεισδύει στη Μακεδονία η ΟΧΡΑΝΑ, μια βουλγαρική αυτονομιστική οργάνωση με αρχηγό τον κομιτατζή Άντον Κάλτσεφ, που προσπαθεί να προσαρτήσει τη Μακεδονία στη Βουλγαρία. Ένα τμήμα του ΣΝΟΦ συνεργάζεται μαζί της. Φυσικά, εχθρός των ενωμένων Σνοφικών και των βούλγαρων κομιτατζήδων είναι ο ελληνικός πληθυσμός της Μακεδονίας. Τον οποίον κατασφάζουν. Περισσότεροι από 3000 Μακεδόνες πλήρωσαν με τη ζωή τους το όραμα του ΚΚΕ για ενιαία κομμουνιστική Μακεδονία.
Ακόμη στις 16 Ιουνίου 1944 ιδρύεται, με πρωτοβουλία του Μάρκου Βαφειάδη, σλαβομακεδονικό τάγμα στην Έδεσσα που υπάγεται στο 30ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ! Στις 2 Αυγούστου 1944, στο χωριό Χαλάρα της Καστοριάς, ιδρύεται το σλαβομακεδονικό τάγμα Φλώρινας-Καστοριάς, γνωστό ως Τάγμα Goce. Τελειώνει ο Β’ ΠΠ, φεύγουν οι Γερμανοί, ξεσπάει ο εμφύλιος, και το ΚΚΕ απόλυτα συνταγμένο με την προδοτική του ιστορία, συνεχίζει να μιλά για ανεξάρτητη Μακεδονία. Έτσι σύμφωνα με την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», 1 Μαρτίου 1947 ο Παύλος Μελάς ήταν Έλληνας… κομιτατζής που έσφιγγε τη θηλιά στον λαιμό του μακεδονικού λαού», ο οποίος «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς»
Ακόμη και την τελευταία στιγμή του συμμοριτοπόλεμου λίγο πριν την συντριπτική ήττα των συμμοριτών, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1949, στον Γράμμο, προπαγάνδιζε την απόσχιση της Μακεδονίας.
Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης.” (“Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 6ος, σελ. 337-338).
Παρόλη την νίκη του Εθνικού στρατού και την συντριβή των μπολσεβίκων στο Γράμμο και το Βίτσι, οι κουμουνιστές δεν ξεχνούν τα προδοτικά όνειρά τους. Έτσι στις 30 Ιουλίου 1963 στη Μόσχα απονέμεται στον τότε βουλευτή της ΕΔΑ, Μανώλη Γλέζο το «Βραβείο Ειρήνης Λένιν». Ένας Καναδός δημοσιογράφος, ρωτάει τον Γλέζο την άποψή του για το Μακεδονικό. Χωρίς ντροπή και άμεσα ο δήθεν αγωνιστής της εθνικής αντίστασης απαντά: «τριμερείς βαλκανικές διαπραγματεύσεις θα επέτρεπαν εις δεδομένην στιγμήν την ίδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας».
Την είδηση μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων προκαλώντας μεγάλο θέμα. Ο Γλέζος στην αρχή προσπαθεί να το μαζέψει, μετά το διαψεύδει, όμως το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων επιμένει επιβεβαιώνοντας την είδηση με επίσημη απάντηση που έστειλε στο πρωθυπουργικό γραφείο. Όλα αυτά είναι τα ντοκουμέντα, που προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε οι απόγονοι των συμμοριτών του ΕΛΑΣ για να συνεχίσουν το προδοτικό έργο τους, ντυμένο με τον μανδύα μιας δήθεν ειρηνικής και προοδευτικής επίλυσης που είναι για το γενικό καλό των λαών της βαλκανικής. Και όμως δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσήλωση τους σε ότι διακήρυσσαν από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν την αντεθνική τους πορεία.
Απέναντι τους θα βρουν όμως, ακόμη μια φορά, τους Έλληνες Εθνικιστές. Κανένας συμβιβασμός για την Μακεδονία μας!
ΝΑΚΟΣ ΦΩΤΗΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/makedonia-to-chroniko-enos-proanaggelthontos-thanatou-apo-ta-orfana-tou-sta#ixzz5IQVMTdcy