Τα τρία τελευταία έτη ο ελληνικός λαός υφίσταται μια άγρια πολιτική λιτότητας από μια κυβέρνηση αριστερή. Βιώνουμε ως λαός το τελευταίο σκηνικό του δράματος, στο οποίο μια εθνοδιαβρωτική κυβέρνηση προσπαθεί εναγωνίως και μεθοδικώς να εφαρμόσει όλες τις πτυχές του ισοπεδωτικού δόγματος της νέας διεθνούς αριστεράς, της παγκοσμιοποιήσεως, των αντιλαϊκών πολιτικών και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Η αριστερά λοιπόν ουδέποτε προάσπιζε το λαϊκό συμφέρον. Είναι άκρως εσφαλμένη η αντίληψη ότι «τέτοια άγρια μνημονιακή πολιτική δε συνάδει με την αριστερά» ή ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά». Η κάλυψη και καθαγίαση της αριστεράς είναι ένα δυνατό όπλο στα χέρια των έμμισθων ή μη αριστερών.
Αυτή ήταν πάντα η αριστερά. Ένας εξουσιαστικός μηχανισμός κατά των Λαών και των συνεκτικών του στοιχείων. Άλλωστε η «ταξική πάλη» εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς το στόχο: Την υπονόμευση των λαϊκών συμφερόντων, τον αποπροσανατολισμό από μια ενιαία αντιμετώπιση των ανακυπτόντων ζητημάτων και την παρεμπόδιση μιας κοινής πορείας της Λαϊκής Κοινότητας δια της συγκροτήσεως νέων επί μέρους ομάδων – «τάξεων».
Στο πολυνομοσχέδιο με τα περίφημα προαπαιτούμενα (γνωστό ως Μεσοπρόθεσμο) αντανακλάται αυτή ακριβώς η αγαστή και άρρηκτη σχέση αριστεράς με το κεφάλαιο και τον φιλελευθερισμό, σε αντίθεση με τα ηθικιστικά και λαϊκίστικα επιχρίσματα της αριστεράς περί «λαϊκών αγώνων», «αντικαπιταλιστικής θεωρήσεως», «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» κτλ. Τέτοιου είδους φληναφήματα αποτελούν ευσεβείς φαντασιώσεις των αριστερών, καθώς νιώθουν συνεχώς την ανάγκη να αποδείξουν ότι ο κομμουνιστικός παράδεισος υφίσταται, ασχέτως αν ο κομμουνισμός χρεωκόπησε και τα συναφή εναγή κομμουνιστικά καθεστώτα κατέστησαν ανδράποδα ολόκληρους πληθυσμούς. Δεν μας προκαλεί καθόλου έκπληξη λοιπόν στο επαίσχυντο και επαχθές πολυνομοσχέδιο ότι όχι μόνο συνεχίζονται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αλλά καθορίζεται εκ νέου στο σχέδιο νόμου η επίσπευση της διαδικασίας των πλειστηριασμών («πρέπει να επιλύεται η κατάσταση που ανακύπτει μετά την άκαρπη έκβαση των πλειστηριασμών»). Αυτή η διάταξη δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την μετεξέλιξη του κομμουνιστικού δόγματος, το οποίο καταπολέμησε την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας. Εκεί προσανατολίζεται άλλωστε και η τροπολογία για τον επαχθή Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ).
Συνεπώς η πολιτική του κυβερνητικού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το οποίο προβαίνει αβιάστως σε κατάσχεση των κατοικιών των Ελλήνων, απηχεί τις γνήσιες κομμουνιστικές θεωρίες, κατά της ατομικής ιδιοκτησίας αλλά και τα σύγχρονα κελεύσματα του καπιταλιστικού συστήματος. Άλλωστε εκεί στόχευε και η ελαφρά μεταβολή του άκαμπτου ορθοδόξου και αντιανθρωπιστικού κομμουνιστικού δόγματος σε ένα νέο χαλαρό, ανειμένο ιδεολογικό πλέγμα – επικαλούμενο έναν αόριστο «ανθρωπισμό» – αυτό της περιώνυμης (δυτικής) νέας Αριστεράς, ή του λεγόμενου «πολιτισμικού μαρξισμού» το οποίο θα συνδεόταν νομοτελειακώς με τον κοσμοπολίτικο διεθνισμό, τη παγκοσμιοποίηση και το διεθνές τραπεζικό σύστημα.
Εις ό,τι αφορά το αρραγές μέτωπο αριστεράς – καπιταλισμού και κεφαλαίου, άκρως διαφωτιστικός είναι ο καθηγητής Κονδύλης ο οποίος κατηγορεί τους αριστερούς ως συμμάχους των πολυεθνικών.
«Μετά την κατάρρευση της Ουτοπίας της Ανατολής, η εξημερωμένη πλέον δυτική «Αριστερά»… αποτελεί σήμερα τον «χρήσιμο ηλίθιο» των πολυεθνικών εταιρειών και του οικουμενιστικού αμερικανισμού. Κίνητρά της είναι η πολιτική αφέλεια και τα χειροπιαστά κοινωνικά οφέλη. Η ιδεολογία του συστήματος, δηλαδή η συνείδησή του, αποτελεί εξ ίσου μέρος του…». (Από τον 20ό στον 21ο αιώνα, σσ. 66-67).
Η σχέση αριστεράς με κεφάλαιο λοιπόν είναι σχέση εγγενούς πάθους. Δια της εγκολπώσεως όλων των παγκοσμιοποιητικών τάσεων, του παγκοσμιοποιητικού διεθνισμού, των ελεύθερων αγορών, των ανοικτών συνόρων, του αντι-εθνικισμού, αναμφιρήστως η αριστερά ταυτίζεται και εκφράζει το κεφάλαιο, τις πολυεθνικές, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα κελεύσματά του.
Το κυβερνητικό και ετερόκλητο συριζαίϊκό μόρφωμα ως φορέας της νέας αριστεράς, φυσικά δεν μένει μόνο στην καταπάτηση της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά φυσικά παγιώνει και κανονικοποιεί την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Εννοούμε προφανώς το επονείδιστο άρθρο 109 του πολυνομοσχεδίου με το οποίο εκχωρείται η δημόσια περιουσία του ελληνικού λαού και συγκεκριμένα στην ενεχυρίαση στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) όλης της δημόσιας περιουσίας (αμετάκλητα και άνευ όρων!) που ανήκει στο Yπερταμείο ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου ύψους 86 δις. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα με το Τρίτο Μνημόνιο του 2015!
Η μοναδική Φωνή Αντιστάσεως στην εθνική υποδούλωση και στην υποτέλεια είναι ο Λαϊκός Εθνικισμός. Είναι η βιοθεωρία που αντιμάχεται όλα τα διεθνιστικά, ισοπεδωτικά δόγματα, τα οποία προέρχονται από την ίδια μήτρα, και θέτει το συμφέρον του Λαού, τα Δίκαια του Έθνους, την Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία ως δομικά στοιχεία – αδιαπραγμάτευτες αρχές – της Εθνικής Ταυτότητας, του Πολιτισμού, της πνευματικής ανατάσεως, και της κοινωνικής ευημερίας.
Γιώργος Σύρος
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-arrhkth-schesh-aristeras-kai-kefalaiou#ixzz5Im6rUWcM