Μιας και αποδεχόμαστε ως αναντίρρητο ιστορικό φαινόμενο την επικοινωνιακή πολυπροσωπία και τον τακτικισμό ως πολιτικές πρακτικές, δεν θα σταθούμε στις φατριαστικές και κοντόφθαλμες πολιτικές απόψεις των ποικίλων μεγαλοστόμων, επικεφαλής «καλαμοβατών». Όμως σ’ αυτή την κρίσιμη φάση που διέρχεται η χώρα μας είναι στατιστικά αναμενόμενο να υπάρχουν κάποιοι έντιμοι συνέλληνες, οι οποίοι μέσα στον άδολο πατριωτισμό τους σαγηνεύονται και παγιδεύονται από μεγαλόσχημους ποσαπέρνηδες, θρονοθήρες, έμμισθους ή χομπίστες προβοκάτορες, δειλούς φανφαρόνους και μικροαστούς πατριδέμπορες.
Όταν υπάρχουν εύπιστοι και πρόθυμοι, άδολοι αγανακτισμένοι πατριώτες, το ξενόδουλο και ψοφοδεές Καθεστώς διοχετεύει αμέσως κακόβουλους, ύπουλους και δόλιους διαχειριστές του, ώστε να τους πουλήσουν έμπνευση. Είτε ως «πατριωτική και ριζοσπαστική αλλά μη ακραία επιλογή», είτε ως αποφασιστική «εξέγερση και αντίσταση» εξωκοινοβουλευτικού τύπου. Και οι δυό κάλπικες λύσεις από ενεργούμενα του εθνοαποδομητικού «κράτους – ακράτεια», είναι πασπαλισμένες με ανοητολογίες και κομπαστικές φλυαρίες.
Επίσης δεν θα σταθούμε στην ορθότητα ή μη των πολυποίκιλων απόψεων που εκφράστηκαν ενίοτε από «ηγέτες» (τρομάρα τους) και διάφορα στελέχη του κάθε ταχαριζοσπαστικού «βαλσαμωμένου κόμματος», του κάθε μεγαλόπνοου «εθνικού» συλλόγου ή συνδέσμου. Διότι εκ προοιμίου θεωρούμε ότι, η πολυτασική πραγματικότητα του κάθε (δήθεν) ανένταχτου σχηματισμού, οδηγεί με βεβαιότητα σε φθισική ασαφή ιδεολογική πολυμέρεια και σε παραλυτική αδυναμία συγκρότησης στοιχειώδους πολιτικού λόγου.
Το να προβάλλει κάποιος την ατομική του πολιτική ανυπομονησία και ιδεολογική ατέλεια ως θεωρητικό επιχείρημα, όταν δεν είναι ντροπή και ξεπεσμός, είναι επιεικώς παιδική αφέλεια ή ανοϊκή άγνοια! Μάλιστα δε όταν ένα τέτοιο επιχείρημα επαναλαμβάνεται ασταμάτητα, ώστε από την ακατάσχετη φλυαρία και την μπουρδολογική λογοδιάρροια καταντάει κακόφωνη «βραχνάδα» και παράταιρος «βραχνάς», τότε χρειάζονται πολιτικές εισπνοές και ιδεολογικοί γαργαρισμοί για να συνέλθει και να συντηρηθεί ο νεόκοπος, μικρομέγαλος «πολιτικός ασθενής» και καθεστωτικός λακές. Έτσι, υποστηριζόμενο από φανερά και κρυφά δεκανίκια, ξέχειλο από εγωπάθεια και φανφαρονισμό, το κάθε εθνικοπατριωτικό ανδρείκελο υπό δελαπατρίδεια ηγεσία θα περιφέρεται οπουχού της Εθνικής Επικρατείας -και δη στον Ελληνικό Βορρά, όπου διακυβεύεται η υπόσταση της Μακεδονίας μας-, κηρύσσοντας τάχα «Εθνικό Συναγερμό».
Εμείς, οι άνθρωποι του Κινήματος και του Αρχηγού, «αμόρφωτοι», «άεργοι» και «ακραίοι», προς το παρόν περιμένουμε σε θέση αμύνης, θέση «οργανωθείσης τοποθεσίας», παρατηρούντες ψυχρά: Ένα δήθεν παρεμβατικό κοινωνικοπολιτικό μόρφωμα που αυτοχαρακτηρίζεται εύσχημα ως «εθνικό» και «πατριωτικό», δηλώνει με περισσή απερισκεψία μια προκλητική ταυτότητα, που αν θέλει να αληθεύει θα δοκιμαστεί σκληρά. Η πολυτέλεια του να εμπεριέχει με βλακώδη και υπερφίαλη πολυσυλλεκτικότητα κάποιες αντικρουόμενες συνιστώσες δεν μπορεί παρά να εξωτερικεύσει τελικά μιαν εικόνα συγκαλυμμένης σύγχυσης και άθλιου μικροπολιτικού καιροσκοπισμού, των νηχομένων σε θουκιδύδεια νάματα και σάλια … οπλαρχηγών.
Αυτό βεβαίως, είναι δικό τους πρόβλημα, των …. σφριγηλών νέων «εθνικών» σχηματισμών και όχι πρόβλημα του συμπαγούς Εθνικιστικού χώρου. Για να το επιλύσουν και να σχηματίσουν επί τέλους μια βιώσιμη πολιτική τάση, υπεύθυνοι είναι οι «τυραννοκτόνοι», Αριστογείτονες και «Αρμόδιοι», αυτοί οι αναρμόδιοι φίλαρχοι και υπερφίαλοι οπλαρχηγοί της ντομάτας και του γιαουρτιού, οι βουκόλοι βοϊβόδες «ψευτο-Παπάγοι». Αυτοί και μόνον αυτοί, οι μεγαλόστομοι πομποί και μικρόψυχοι δέκτες ενός φτηνιάρικου υπολογιστικού μικροαστισμού, ντυμένου με φανταχτερή στολή παρελάσεων, πασπαλισμένων με μπόλικη «πατρίς».
Από την άλλη, αν οι ποικίλες πολιτικές μαζορέτες της μασωνοδεξιάς προβοκάτσιας καταφέρουν (μέσα στην δυσαρθρική «βραχνάδα» τους και στον «ανεξάρτητο» πολιτικό ψευτοπλουραλισμό τους) να επιβιώσουν πολιτικά και να συγκροτηθούν ως σημαντική πολιτική δύναμη της χώρας, τότε ακόμη καλύτερα για τη λειτουργία του Καθεστώτος των αφεντικών τους. Εμείς απλώς αξιολογούμε πολιτικά, με λεπτολόγο διεισδυτικότητα, τους αλληλοδιάδοχα και ομοιοστατικά αποκαμωμένους πασοκογλείφτες και κατόπιν μασωνοδεξιούς και τούμπαλιν λούστρους της εξουσίας, που ξάφνου μεταμορφώθηκαν σε «παρτιζάνους του πατριωτισμού» και σημαιοφόρους μιας τυφλής και αφασικής, δήθεν σκληροπυρηνικής «ελληνικότητας».
Βέβαια ο Λαός μας πλέον δεν βιώνει «παραλυτικά» την συνήθη μεταπολιτευτική απόλυτη αμάθειά του, έχει αποκτήσει πλέον στοιχειωδώς μνήμη και κρίση. Δεν χειραγωγείται εύκολα με την υπόσχεση μιας νεφελώδους, αόριστης, τάχα «πατριωτικής» εξέγερσης για την δημιουργία μιας «υγιούς κοινωνίας», ώστε μπορεί κατά τι να αντιληφθεί «ποιος είναι ποιος». Συνεπώς αυτό που επαγγέλλονται οι διάφοροι εμποροπατριώτες πρέπει πρώτα να το κάνουν πράξη οι ίδιοι, στις οργανωτικές συνελεύσεις, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και στα χωριά.
Η πατριωτική αλληλεγγύη και ο ιδεολογικός αλληλοσεβασμός, η αναγνώριση του επιτυχημένου διαφορετικού τρόπου δράσης και η απροκατάληπτη προσέγγιση της αλήθειας μέσω της ερμηνείας της εντόπιας, περιφερειακής, εθνικής και διεθνούς πολιτικής πραγματικότητας του 21ου αιώνα, μαζί με την ουσιαστική και όχι θεατρική συμπαράσταση στον δοκιμαζόμενο Έλληνα συνάνθρωπο (πράγματα που οι εμποροπατριώτες παραμελούν με κομπορρημοσύνη, δισταγμό και κομπασμό, μέσα στον αμείλικτο αγώνα υπερίσχυσης της προσωποπαγούς γραμμής τους) αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν την αληθή επαναστατικότητα των θέσεων. Όχι ο στείρος συμφεροντικός φατριασμός, η «επανάσταση της τρακατρούκας», η πληθώρα δράσεων και δραστηριοτήτων μιας εύστοχης «μασαμπούκας» και η περιχαράκωση του ψευτοτσαμπουκά, πίσω από γλυκερά πολιτικάντικα τερτίπια επιβεβαίωσης κι αναπαραγωγής των πολυεπίπεδων καθεστωτικών μορφών εξουσίας, με «πατριωτικό», «όχι ακραίο» κι «ετοιματζίδικο» κουστούμι.
Το Εθνικιστικό Κίνημα πορεύεται ενάντια σ’ αυτήν την εκφυλιστική κατεύθυνση και με ολότελα ξεκάθαρο αξιακό πλαίσιο, ενώ δεν δίστασε να διαλέξει την μοναχική πορεία του «Εναντίον Όλων». Μακριά από κάθε συμφεροντική ψευτοσυνεργασία και «λυκοφιλία» ή ανοχή κακοήθειας και μικροπολιτικαντισμού, στέκοντας αλληλέγγυο με την δράση πατριωτικών κινήσεων και συλλόγων σ’ όλη την επικράτεια και στην Μεγαλόνησο.
Το τερατώδες λάθος της επιλογής κάποιων αφελών ή και δολίων προσώπων και κύκλων να στοχοποιούν το Κίνημα ως αντίπαλο, θα το εξαργυρώσουν με συνάλλαγμα την αντιπαλότητά μας και ξεχωριστό επιτόκιο …. για τον καθένα κατά τα έργα του!
Κάποιοι «δεινοί αρχαιολάτρες» και τάχα βαθυστόχαστοι «ελληνοκεντρικοί» με δήθεν θουκυδίδειο βάθος σκέψεως και προβληματισμού, ας αναρωτηθούν αποτιμώντες το επιπόλαιον του πολυσυλλεκτικού φρούδου συναγερμού τους «πέρδονται νέκυες ;». Τις ωφελείται εν τέλει κύριοι και «κύριοι»; Άνθρακες γαρ ο θησαυρός σας!
Είναι πολύ εύκολο να δείχνεις τον δήθεν καθάριο «πατριωτισμό», την ασυμβίβαστη «αποφασιστικότητα» και την «επαναστατικότητά» σου, με αοριστολογίες, βρωμερούς υπαινιγμούς, βρισιές, συκοφαντίες, ψευδολογίες, εξορκισμούς και αφορισμούς ενάντια στην «ήπια και συμβιβασμένη Χρυσή Αυγή», ως δήθεν έντιμος «super – επαναστάτης». Έτσι απλά, υπερφίαλα, «χαλαρά» και «large»… μάλιστα δε με μιαν ανέξοδη και πομπώδη –εκ του ασφαλούς – καταδίκη της Χρυσής Αυγής! Αλλά ακριβώς επειδή αυτό είναι πάρα πολύ εύκολο στις τρέχουσες ημέρες, το Καθεστώς έχει στην υπηρεσία του από την μια «παραεθνικιστικούς», «μη – ακραίους» ζητωπατριώτες συνοδοιπόρους και από την άλλη τάχα ανδρείους, εξεγερτικούς παλιάτσους και «εξεγερμένους του καναπέ», τους ultras – «εξωκοινοβουλευτικούς εθνικιστικούς βρυκόλακες». Και οι μεν και οι δε, παριστούν άθλια και σιχαμερά, έρποντα απάρτια του Καθεστώτος και μέσα υπονόμευσης του Εθνικιστικού Κινήματος, άρα και εν τέλει της καταστροφής του Έθνους.
Οπότε, στην μεταπολιτευτική «αστική δημοκρατία της ψωρο-λακόσταινας», στο σύγχρονο ραγιάδικο προτεκτοράτο των Διεθνών Πλουτοκρατών, η επιλογή της συστηματικής ιδεολογικοπολιτικής αντίστασης και της ακατάπαυστης καταγγελίας ενάντια στα ανδρείκελα αυτών των δύο τύπων, είναι προφανώς μονόδρομος του Εθνικιστικού Αγώνα.
«Αιδώς οίου Άργους Αργείοι τε και αχρείοι!» (Ντροπή σας του όποιου Άργους Αργείοι και συνάμα αχρείοι!).
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/kapnismenwn-h-akapnwn-skiamachies#ixzz5JKEEqItV