Μπορεί η αριστερά, σε όλες τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις της, να ισχυρίζεται ότι ενεργεί υπέρ του Λαού και των συμφερόντων του, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Μια σύγκριση με ένα περιστατικό που συνέβη πριν από περίπου 3 χρόνια αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Μιλάμε για τις γνωστές δηλώσεις της «φιλελέφτ» Αντιγόνης Λυμπεράκη για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Η τότε βουλευτής του Ποταμιού είχε πει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι φτωχοί δεν είναι κακοί άνθρωποι, αλλά στις κρίσιμες στιγμές κάνουν λάθος επιλογές…
Γι’ αυτή της την δήλωση, η Λυμπεράκη είχε δεχθεί, δικαιολογημένα, οργισμένες λεκτικές επιθέσεις απ’ όλο το φάσμα της αριστεράς, καθώς ξεσπάθωσαν σε βάρος της ενάντια στην «ταξική δολοφόνο», η οποία «ανοιχτά υποστήριζε τον ολοκληρωτισμό και την δικτατορία των αγορών». Μέχρι εδώ δεν έχουμε κάποιον λόγο να διαφωνήσουμε.
Τι γίνεται, όμως, όταν ανάλογα επιχειρήματα ακούμε από τον χώρο της αριστεράς για το όνομα των Σκοπίων και το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος; Μιλάμε όχι μόνο για την κυβερνητική εκδοχή της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και για όσους άλλους αριστερούς δεν τον υποστηρίζουν (τουλάχιστον ανοιχτά), δεν είχαν όμως κανέναν ενδοιασμό να ταχθούν μαζί τους (και) στο συγκεκριμένο ζήτημα. Με μια επιχειρηματολογία «καρμπόν», ισχυρίζονται ότι ο Λαός (ο «κυρίαρχος» κατά τ’ άλλα…) δεν έχει ούτε την επιβεβλημένη γνώση ούτε τα απαραίτητα δεδομένα να αποφασίσει σε ένα δημοψήφισμα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, αλλά θα αποφάσιζε με βάση το «θυμικό» ή το συναίσθημα για κάτι που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς.
Το συμπέρασμα της συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας είναι ότι η κυβέρνηση αποφασίζει με ψυχραιμία, με γνώση των δεδομένων και αντικειμενικότητα, με τεχνοκρατικά κριτήρια. Οι προθέσεις της κυβέρνησης, η πολιτική της αντίληψη, η εξάρτησή της, όλα αυτά ξεχνιούνται και τίθενται στο περιθώριο. Και δεν είναι τα μόνα. Στο βάθος της αριστερής σκέψης, ο Λαός δεν είναι παρά ένας αντιφατικός και «ετερόκλητος όχλος» (όπως είχε χαρακτηρίσει την λαοθάλασσα των Συλλαλητηρίων για την Μακεδονία ΜΑΣ ο Τσίπρας), ο οποίος δεν δικαιούται να αποφασίζει ό,τι αυτός θεωρεί ως δίκαιο και σωστό, εάν η οποιαδήποτε απόφασή του δεν συμβαδίζει με την (αλάνθαστη) αριστερή άποψη.
Επομένως, πού διαφέρει η προαναφερθείσα λογική από αυτή της νεοφιλελεύθερης Λυμπεράκη; Αφού και γι’ αυτήν, η πολιτική είναι δουλειά των ειδικών, έχει τους τεχνικούς της, την επιστήμη της. Η «πλέμπα», (ο «λαουτζίκος» όπως θα έλεγε και ο Πρετεντέρης…) διακατέχεται από φαντασιακά φορτία, πάθη, συναισθηματικά βάρη. Άρα, ο Λαός είναι ανίκανος να παίρνει σωστές αποφάσεις στα κρίσιμα ζητήματα.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, καθώς στα μυαλά των αριστερών, και ιδίως αυτών που αυτοπροσδιορίζονται(!) ως «διανοούμενοι», η έννοια του Λαού έχει μια βαθιά ιδεολογική επένδυση, με σαφή χαρακτήρα υποβάθμισης. Πέρα του ότι και η ίδια η λέξη «Λαός» φαντάζει ενοχλητική, γιατί έχει ενιαίο αναφορικό σύνολο και είναι «μη καθαρά ταξική», οι Έλληνες ανήκουν, επί τω πλείστον, στα «μικροαστικά στρώματα», στους «μικροϊδιοκτήτες», που «διέπονται από τον συντηρητισμό», «ρέπουν επικίνδυνα προς τον εθνικισμό» και «επηρεάζονται από αντιδραστικές προλήψεις».
Ως απάντηση, λοιπόν, στον «σκοταδισμό» και την «μισαλλοδοξία» έρχεται η «Πρώτη φορά Αριστερά κυβέρνηση, η οποία ως… πεφωτισμένη πρωτοπορία φροντίζει να «καθαρίζει» με συνοπτικές διαδικασίες μια σειρά από Εθνικά και Κοινωνικά θέματα με «προοδευτικό πρόσημο», πηγαίνοντας κόντρα στις «αναχρονιστικές προλήψεις» της «συντηρητικής μάζας». Γι’ αυτό και ο Λαός είναι «επικίνδυνος» να αποφασίσει μόνος του, όταν υπάρχει η «ψύχραιμη» κυβέρνηση που θα φροντίσει από μόνη της να αποφασίσει γι’ αυτόν χωρίς αυτόν.
Το πάθημα-εξευτελισμός της 5ης Ιουλίου 2015 έγινε μάθημα-αναισθησία και έτσι οι αριστεροί εξουσιαστές μας θα φροντίσουν να μην επαναληφθούν δημοψηφίσματα, προκειμένου να μην ξαναέρθουν σε τόσο δεινή θέση. Τι διαφορά, λοιπόν, υπάρχει από τα όσα περιφρονητικά για τον Ελληνικό Λαό ξεστόμισε πριν από 3 χρόνια η Λυμπεράκη; Αν μάλιστα θυμηθούμε ότι η ξαδέρφη του Κυριάκου Μητσοτάκη διετέλεσε κι αυτή στα νιάτα της κομμουνίστρια, όπως και η άλλη της ξαδέρφη Ντόρα Μπακογιάννη, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο απλά και κατανοητά…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-apechtheia-kai-to-misos-ths-aristeras-gia-ton-ellhniko-lao#ixzz5JcJtMGdh