Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Στις 18 Ιουλίου αρχίζει ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία. Πολλοί θεωρούν ότι ο ισπανικός εμφύλιος ήταν η «πρόβα-τζενεράλε» του Β΄ Π.Π., μιας και παρουσιάστηκαν δύο μπλοκ, τα ίδια που αργότερα βρέθηκαν αντιμέτωπα στον Β΄ Π.Π., από την μία μεριά η Αγγλία (η ανάμειξη της οποίας δεν ήταν ιδιαιτέρως ενεργή), η Γαλλία και η ΕΣΣΔ υπέρ των λεγομένων «δημοκρατικών» (που ήταν στην πλειοψηφία τους σταλινικοί…) και από την άλλη, η Γερμανία και η Ιταλία υπέρ των εθνικιστών. Η γερμανική ανάμειξη στον πόλεμο της Ισπανίας προήλθε ύστερα από γραπτή έκκληση του στρατιωτικού ηγέτου των εθνικιστών, στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο προς τον Χίτλερ, που παρεδόθη από ειδικούς απεσταλμένους, μια εβδομάδα μετά την έναρξη της Εθνικής Επαναστάσεως.
Ας κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, στα προηγηθέντα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου.
Κατά την διάρκεια του Α΄ Π.Π., η ουδετέρα Ισπανία ανέπτυξε πολεμική βιομηχανία –με επίκεντρο την Βαρκελώνη- και με τις εξαγωγές που έκανε γνώρισε μια περίοδο μεγάλης ευημερίας. Όμως, ο πόλεμος τελείωσε και τα εργοστάσια παραγωγής πολεμικού υλικού έπαψαν να προσφέρουν εργασία. Συνεπεία αυτού, ξέσπασε οικονομική κρίση και ανέβηκε αλματωδώς η ανεργία.
Την κρίση επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν οι αναρχοκομμουνιστές, οργανωμένοι στην περιβόητη «αναρχοσυνδικαλιστική» C.N.T., οι οποίοι εξαπέλυσαν κλίμα άγριας τρομοκρατίας, κυρίως στην περιοχή της Καταλωνίας. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν στην επιβολή Εθνικού Καθεστώτος, υπό τον στρατηγό Πρίμο ντε Ριβέρα, ο οποίος αποκατέστησε την τάξη και επανέφερε την χώρα στον δρόμο της προόδου και της ευημερίας.
Διαβάστε την συνέχεια στο Εθνικισμός.net
