Αμετανόητος απολογητής της κόκκινης τρομοκρατίας
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Crash στις 22 Ιουλίου 2015, ο ιδεολογικός πατέρας των Ερυθρών Ταξιαρχιών ισχυρίζεται, ψευδόμενος αναίσχυντα, ότι για την «Στρατηγική της Έντασης» που αιματοκύλισε την Ιταλία κατά τη διάρκεια των «μολυβένιων ετών», υπεύθυνη ήταν η αστυνομία και όχι οι ακροαριστεροί που ο ίδιος «βαφτίζει» «εργαζομένους» (λες και όλοι οι εργαζόμενοι είναι μπολσεβίκοι). «Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε πάντα είναι ότι ήταν η ιταλική αστυνομία που άνοιξε πυρ εναντίον των εργαζομένων, δηλαδή δεν ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι να οπλίζονται. Οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν προκειμένου να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Μετά από αυτό, μετά τις κινητοποιήσεις του ’69» (sic!) δήλωσε χαρακτηριστικά.
Υπερασπιζόμενος τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, δηλώνει ότι: «Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν μια στρατιωτική εξτρεμιστική ομάδα, με θέσεις μαρξιστικές-λενινιστικές που υπήρχαν μέσα σε ένα πλατύτερο κίνημα, ένα κίνημα κυρίως της αυτονομίας, οργανωμένο σε οριζόντια βάση. Ακόμη, και σε αυτό το αυτόνομο κίνημα υπήρχε, όπως είναι φυσικό, η ένοπλη δράση, αλλά πάντα αποφεύγονταν οι δολοφονίες. Η δολοφονία για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν εκτός των μεθόδων του» (sic!).
Δηλαδή ο προφέσορας της ερυθράς τρομοκρατίας προσπαθεί να μας πείσει ότι οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» ήταν μια φιλειρηνική oοργάνωση» που απέφευγε τις δολοφονίες!!!
Όσο για τον ανακριτή και εκτελεστή του Άλντο Μόρο, Μάριο Μορέτι, ο Νέγκρι τον θεωρεί «άνθρωπο απολύτως ευγενή και σύντροφό όλων» «Ο Μορέτι ήταν ένας τεχνικός στο εργοστάσιο της Siemens στο Μιλάνο. Ήταν ένας άνθρωπος απολύτως ευγενής, σύντροφος όλων. Όλοι τον γνωρίζαμε. Δεν ήταν κανένας δαίμονας. Ήταν ένας μαχητής κομμουνιστής, όπως πολλοί ακόμη. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα πούμε. Δεν ήταν βασανιστής ούτε επαγγελματίας δολοφόνος. Είναι κάποιος που έδωσε τη μάχη του με τους συντρόφους του, μια μάχη κομμουνιστική, και έχασε». (Περιοδικό Crash, 22 Ιουλίου 2015).
Ο ίδιος παραδέχεται στη συνέντευξή του ότι γνώριζε προσωπικά από το 1968 όλους τους αρχηγούς των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Ο Νέγκρι δεν παραλείπει να κατακρίνει το Κ.Κ.Ι. και να το θεωρεί ως ένα μετριοπαθές σοσιαλιστικό κόμμα. «το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν πάντα ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και μάλιστα ένα εθνικό, λαϊκό κόμμα» έχει δηλώσει επανειλημμένως.
«Οι ηγέτες του κομμουνιστικού κόμματος θα έπρεπε να δικασθούν δημοσίως. Όταν οι σύντροφοι των Ερυθρών Ταξιαρχιών τους πυροβολούσαν στα πόδια έκαναν καλά που τα έβαζαν μαζί τους, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει μια ολόκληρη κληρονομιά αγώνων» είχε δηλώσει τον Μάιο του 2013. στα πλαίσια μιας συνάντησης με θέμα «Παγκόσμια Κρίση και Συγκρότηση της Κοινότητας» που έγινε στη Φεράρα.
Ο δήμαρχος της Ferrara είχε πει τότε ότι οι δηλώσεις του αυτές προκαλούν ντροπή και αποτροπιασμό και ότι «ο cattivo maestro (κακός δάσκαλος) Νέγκρι κατέστρεψε μια ολόκληρη γενιά, καλυμμένος πίσω από την πανεπιστημιακή του έδρα».
Οι δηλώσεις του «πατριάρχη» της κόκκινης ιταλικής τρομοκρατίας προκάλεσαν ακόμη και την αντίδραση των κομμουνιστών. «<Πρόκειται για βαριές δηλώσεις, επικίνδυνες και ντροπιαστικές», έγραψε ο αριστερός διευθυντής του Ινστιτούτου Γκράμσι της Φεράρα, Fiorenzo Baratelli στον ιστότοπο Estense.com.<
Τον Φεβρουάριο του 2017, σε ένα συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Αρχιτεκτονικής στην πόλη της Γένοβας και είχε ως θέμα το 1968 στην Ιταλία και τα χρόνια πολιτικής βίας που ακολούθησαν, είχε δηλώσει ότι: «Η εργατική βία ήταν μια μεγάλη στιγμή του αγώνα. Η βία υπήρξε πάντα μια μορφή πάλης του εργατικού κινήματος και η ανασυγκρότηση του κινήματος θα περάσει αναγκαστικά απ’ όλα τα στάδια του σκληρού αγώνα
Η παρουσία και τα λεγόμενα του απολογητή των Δολοφόνων των Ερυθρών Ταξιαρχιών πυροδότησαν αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία της Γένοβας αλλά και σ’ ολόκληρη την Ιταλία, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους αντιπροσώπους των αρχών, καθώς και δημότες και συγγενείς των θυμάτων της τρομοκρατίας να ζητήσουν την παραίτηση του δημάρχου της Γένοβας, Marco Doria και του πρύτανη, Paolo Comanducci
Ο Νέγκρι – τις θέσεις και απόψεις του οποίου έχουν καταδικάσει ακόμη και οι κομμουνιστές συμπατριώτες του – βρίσκει συμπαραστάτες και θαυμαστές στο τελευταίο σοβιέτ της Ευρώπης και ένα από τα τελευταία του πλανήτη, που δεν είναι άλλο από το σημερινό Γραικυλιστάν.
Ο Νέγκρι και η ελληνική αριστερά
Ο Νέγκρι έχει επισκεφτεί την Ελλάδα πολλές φορές, έχει συναντηθεί με ελλαδίτες κομμουνιστές και είχε δώσει συνεντεύξεις σε αριστερά και «δεξιά» συστημικά μέσα ενημέρωσης.
Αμέτρητες είναι οι συνεντεύξεις του «προφεσόρε» σε ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά («Το Βήμα», «Έθνος», «Ελευθεροτυπία», Crash κ.λπ), οι οποίες με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς όπως: «ο κορυφαίος Ιταλός φιλόσοφος», «το έμβλημα της ιταλικής άκρας αριστεράς της δεκαετίας του ’70», «το σύμβολο μιας εποχής», «η ιστορική φυσιογνωμία του ιταλικού κινήματος της Αυτονομίας», «ο καθηγητής που φυλακίστηκε άδικα ως εγκέφαλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών», «ο όμηρος από τα Μολυβένια Χρόνια», κ.λπ. συνέθεσαν την «αγιογραφία» του «πατριάρχη» των Ερυθρών Ταξιαρχιών, στην προσπάθειά τους να πείσουν τους αναγνώστες ότι ο Νέγκρι δεν φέρει καμιά απολύτως ευθύνη για τις δολοφονίες και αιματηρές επιθέσεις των ακροαριστερών τρομοκρατών κατά τη διάρκεια των «μολυβένιων χρόνων» στην Ιταλία, αλλά υπήρξε θύμα πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ιδού τι έγραφε ο περιβόητος «Ιός» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 22-11-1997), όταν ο Νέγκρι βρισκόταν για δεύτερη φορά στις ιταλικές φυλακές, αφού επέστρεψε οικειοθελώς από τη Γαλλία για να εκτίσει την ποινή που του είχε επιβληθεί:
«Η “υπόθεση Νέγκρι” βρέθηκε και πάλι στην επικαιρότητα την εβδομάδα που μας πέρασε, θυμίζοντας ότι ο σημαντικός Ιταλός φιλόσοφος παραμένει έγκλειστος στις φυλακές της Ρώμης, ενώ σοβαρές δυσκολίες συνεχίζει να αντιμετωπίζει η πρόταση αμνήστευσης των πολιτικών αδικημάτων που διαπράχθηκαν στην Ιταλία τις δεκαετίες ’70 και ’80. Εκτός από τον καθηγητή Νέγκρι, στις ιταλικές φυλακές κρατούνται ακόμη 180 άτομα, καταδικασμένα σε εξοντωτικές ποινές βάσει ενός νομοθετικού οπλοστασίου “έκτακτης ανάγκης”, που ακόμη δεν έχει καταργηθεί. Πολλοί είναι και εκείνοι που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό και έχουν καταδικαστεί ερήμην. Μόνο στη Γαλλία, οι Ιταλοί πολιτικοί εξόριστοι συνεχίζουν να υπερβαίνουν τους 150»…..
«Είναι σαφές ότι μία είναι η λύση για τον Νέγκρι και εκείνους που βρίσκονται σήμερα στην ίδια θέση: η κατάργηση της νομοθεσίας που επιτρέπει την επί μία ολόκληρη εικοσαετία ταλαιπωρία εκατοντάδων Ιταλών πολιτών και η αμνήστευσή τους για αδικήματα που διαπράχθηκαν -αν και εφόσον διαπράχθηκαν- σε εντελώς διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες».
Οι «εκατοντάδες Ιταλοί πολίτες» που αναφέρει ο «Ιός» δεν ήταν παρά ακροαριστεροί τρομοκράτες ή συνεργάτες των τρομοκρατών, που έδρασαν κυρίως κατά την περίοδο των «μολυβένιων ετών». Πολλοί από αυτούς, εκμεταλλευόμενοι το «Δόγμα Μιτεράν», διέφυγαν στη Γαλλία όπου έτυχαν προστασίας, χωρίς να είναι δυνατή η έκδοσή τους στην Ιταλία.
Για τους εγχώριους αριστερούς και συριζαίους, βέβαια, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και γενικότερα η κόκκινη τρομοκρατία δεν θα πρέπει να δαιμονοποιείται μιας και η τρομοκρατία των μπολσεβίκων, σύμφωνα με τους ίδιους, έχει ως κίνητρο «ευγενείς σκοπούς», που διέπονται από «ανθρωπιστικά» κριτήρια. Ως εκ τούτου, κατά την άποψη των μπολσεβίκων, θα πρέπει να δοθεί «άφεση αμαρτιών» για τα ειδεχθή εγκλήματά των τρομοκρατών, αφού αυτά διαπράχθηκαν σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, «υπό εντελώς διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες» και η κοινωνία θα πρέπει να δεχθεί στις αγκάλες της τους «μεταμελημένους» εγκληματίες (βλέπε περίπτωση Κουφοντίνα). Είναι εξάλλου γνωστό ότι για τους αριστερούς, δεν υπάρχει «κόκκινη» τρομοκρατία παρά μόνο «φασιστική» τρομοκρατία.
Να σημειωθεί ότι η ιταλική δικαιοσύνη στάθηκε υπέρμετρα επιεικής προς τους συλληφθέντες τρομοκράτες των Ερυθρών Ταξιαρχιών, καταδικάζοντας πολλούς εξ αυτών σε λίγα χρόνια φυλάκισης (ανάλογα με τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει), τα οποία οι περισσότεροι εξέτισαν είτε προσφέροντας κοινωνική εργασία είτε ευρισκόμενοι σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Πάμπολλοι εξάλλου ήταν εκείνοι που ουδέποτε τιμωρήθηκαν, είτε διότι οι αρχές δεν διέθεταν επαρκή στοιχεία για την ενοχή τους, είτε επειδή διέφυγαν στο εξωτερικό.
Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο ακροαριστερός δολοφόνος του αλησμόνητου συναγωνιστή μας Μίκη Μάντακα.
O Νέγκρι στήριξε από την πρώτη στιγμή τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
«Πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη στο Τσίπρα για να μη γίνει σαν το Ρέντσι, ένας παραπαίοντας σοσιαλδημοκράτης… Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε από μια πλευρά του κλασικού κομμουνιστικού κινήματος (sic!), ενώ αντίθετα οι Podemos δημιουργήθηκαν κατευθείαν από το κίνημα διαμαρτυρίας…» είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του προς τη δημοσιογράφο Άντζελα Μάουρο, που δημοσιεύτηκε στην ιταλική έκδοση της Huffington Post τον Σεπτέμβριο του 2015.
Από τις παραπάνω δηλώσεις, ο Νέγκρι προφανώς φαίνεται να μη γνωρίζει ότι οι «κομμουνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερβαίνουν το 4% – 5%, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων προέρχεται κυρίως από το χώρο του κλεφτοΠΑΣΟΚ και των απογοητευμένων λόγω της οικονομικής κρίσης πολιτών, οι οποίοι πίστεψαν ότι ο Τσίπρας θα «σχίσει» τα μνημόνια.
Σε συνέντευξή του στην «Αυγή» (13-04-2015) ο Νέγκρι είχε δηλώσει: «Βλέπω την κυβέρνησή σας με μεγάλη συμπάθεια…Εάν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια ουσιαστική στήριξη στην ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να κερδίσει και να λύσει τα προβλήματα της χώρας…(sic!)», συντασσόμενος στην ουσία με τις φρούδες ελπίδες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για μια «αριστερή» Ευρώπη. Οι εκλογές στην Ισπανία και η «πανωλεθρία» που υπέστη το «αριστερό» κίνημα των Podemos («Syriza, Podemos Vinceremos») συν το γεγονός ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. η «αριστερά» δεν είναι σε θέση να προσελκύσει τους εξαθλιωμένους από την οικονομική κρίση πολίτες, προσγείωσαν τον Τσίπρα και τους συριζαίους στην πραγματικότητα, καθιστώντας τους τα πλέον πειθήνια όργανα των διεθνών τοκογλύφων.
«Θεωρώ ότι ο αγώνας του Αλέξη Τσίπρα και ο αγώνας που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το δημοψήφισμα ήταν μια σημαντική εμπειρία ανανέωσης της ευρωπαϊκής ελπίδας…ο κινηματικός πόλεμος του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δημοψήφισμα, έγινε πόλεμος θέσεων…(sic!)…Βεβαίως είναι δύσκολο να ανακάμψει η Ελλάδα εάν δεν ανακάμψει το κομμουνιστικό κίνημα στην Ευρώπη». (Η Εφημερίδα των Συντακτών, 17-18 Σεπτεμβρίου 2016)
Τον Σεπτέμβριο του 2016 βρέθηκε ξανά στην Ελλάδα στα πλαίσια τηςσυνάντησης Documenta 14,που πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας. «Η αντίσταση μπορεί να υπάρξει μόνο αν δημιουργηθούν επεισόδια τα οποία θα μεταδίδουν σαν μηνύματα τις δυνάμεις της επανάστασης παντού. Πρέπει να δημιουργηθεί ξανά ένας νέος διεθνισμός.» δήλωσε ο «κακός δάσκαλος»
Όσον αφορά στις σχέσεις του με την αντίσταση κατά του καθεστώτος της 21ης Απριλίου (1967-1974), ο Νέγκρι παραδέχεται ότι βοήθησε να περάσει ένα φορτηγό που περιείχε όπλα από την Ελβετία στο Μπρίντιζι και από εκεί στην Ελλάδα, αν και απομυθοποιεί την «αντίσταση κατά της «χούντας των συνταγματαρχών» από τους Έλληνες «αντιστασιακούς». «Ενισχύαμε την ελληνική αντίσταση, αλλά η ελληνική αντίσταση δεν άσκησε πολιτική επιρροή» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Βέβαια μετά την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών το 1974, εμφανίστηκαν ξαφνικά χιλιάδες «αντιστασιακοί», τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Οι επιστρέψαντες από το εξωτερικό «αντιστασιακοί» ήταν όλοι αυτοί που έκαναν «αντίσταση» εκ του ασφαλούς στις καφετερίες του Παρισιού, στις μπυραρίες του Μονάχου και τις πιτσαρίες της Μπολόνιας και ερχόμενοι στην Ελλάδα διεκδικούσαν «δάφνινα στεφάνια» και οφίτσια. («Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται»).
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2016, ο Νέγκρι ήταν μεταξύ των συμμετεχόντων στο θέατρο Volksbühne, στην πλατεία Ρόζας Λούξεμπουργκ του ανατολικού τμήματος του Βερολίνου, όπου έλαβε χώρα το «Διεθνές Κίνημα για τον Εκδημοκρατισμό της Ευρώπης» (DiEM 2025) υπό την καθοδήγηση του Γιάνη Βαρουφάκη. Ήταν τότε που ο ναρκισσιστής πρώην υπουργός της «δημιουργικής ασάφειας» και της μπαρουφολογίας, ένας από τους βασικούς υπευθύνους για την οικονομική ασφυξία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας λόγω των «σκληρών διαπραγματεύσεων» και των Capital Controls, προσπάθησε να ηγηθεί ενός πανευρωπαϊκού «κινήματος» για τον «εκδημοκρατισμό» των χωρών της Ευρωζώνης.
Ο διαβόητος Βαρουφάκης, απευθυνόμενος προς το ετερόκλητο αυτό πλήθος του DiEM25, μίλησε για «τη δημιουργία μιας αυθεντικής ευρωπαϊκής δημοκρατίας» (όπως βέβαια την εννοούν οι αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης) και τάχθηκε κατά των εθνικών κομμάτων, τα οποία θεωρεί «παρωχημένα», θέση που βρίσκει απόλυτα σύμφωνους τον Νέγκρι και τους άλλους νεομαρξιστές και νεοταξίτες που συμμετείχαν στη συνάντηση. Μίλησε, επίσης, για «ανοικτά σύνορα και όχι φράκτες» για τους λαθροεποίκους και εξέφρασε την ανησυχία του «για την άνοδο του Εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας».
Στη συνάντηση του DiEM25 συμμετείχαν πολλοί αριστεροί πολιτικάντηδες, μαρξιστές «διανοούμενοι», «κομμουνιστές του χαβιαριού», καθώς και νεοταξίτες νεοφιλελεύθεροι, φίλοι του αρχι-τοκογλύφου Τζορτζ Σόρος. Να σημειωθεί ότι ο Νέγκρι θεωρεί τον Βαρουφάκη «εξαιρετικά έξυπνο» πλην όμως «τυχοδιώκτη» και τον παρομοιάζει με τον Σλοβένο μαρξιστή γελοίο αμπελοφιλόσοφο Σλαβόι Ζίζεκ (φίλο του Τσίπρα και υποστηρικτή του ΣΥΡΙΖΑ) ο οποίος ήταν επίσης παρών στη συνάντηση.
Δεν πρέπει να παραβλέψουμε τις διασυνδέσεις του Τσίπρα με τα σκοτεινά κέντα εξουσίας των νεοταξιτών. Θα αναφερθώ σε τρεις μόνο περιπτώσεις: α) στην επίσκεψη του Τσίπρα στις Η.Π.Α. λίγους μήνες πριν αναλάβει την εξουσία και την συνάντησή του με τα αμερικανοσιωνιστικά λόμπυ, με την μεσολάβηση του ζεύγους Δημήτρη Παπαδημητρίου και Ράνιας Αντωνοπούλου, οι οποίοι, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπουργοποιήθηκαν, β) στην στήριξη που του παρείχε η ιταλοεβραία κεντροαριστερή δημοσιογράφος, Barbara Spinelli, (σύντροφος του Ιταλού νεοταξίτη τραπεζίτη Τommaso Padoa-Schioppa) μέσω του κινήματος «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» γ) στη συμμετοχή του στο «Φόρουμ του Κόμο».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο του 2014, προτού ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, ο Τσίπρας βρέθηκε στο πολυτελές ξενοδοχείο «Βίλα ντ’ Έστε» στη λίμνη του Κόμο, όπου συμμετείχε στο κλειστό «Φόρουμ του Κόμο» έπειτα από την πρόσκληση που του απηύθυνε το ιταλικό ίδρυμα European House Ambrosetti (γνωστό και ως «Ιταλική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ»).
Ο Τσίπρας συμμετείχε στην «Ιταλική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ» μαζί με πολιτικούς, επιχειρηματίες και οικονομικούς παράγοντες από την Ευρώπη, όπως οι Μπαρόζο, Μόντι, Αλμούνια, Άσμουσεν, Τρισέ, Μπαρνιέ κ.α. Μαζί με αυτούς ο Σιωνιστής εγκληματίας Σιμόν Πέρες, ο Αμερικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν ( ο οποίος σε παλαιότερη δήλωσή του είχε χαρακτηρίσει ακατανόητη την ελληνική θέση για το όνομα της Μακεδονίας), ο Αμερικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ (τακτικός θαμώνας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ), ο Πίτερ Σάδερλαντ, πρόεδρος, της Goldman Sachs International στο Ηνωμένο Βασίλειο κ.λπ. («όλο το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο κατεστημένο» όπως είχαν αναφέρει τότε ορισμένα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας», αντιδρώντας στη παρουσία του Τσίπρα στο Φόρουμ).
Η συμμετοχή του Τσίπρα χαρακτηρίστηκε τότε από κάποιους πολιτικούς αναλυτές ως απόδειξη παραλαβής του χρίσματος του επόμενου πρωθυπουργού του προτεκτοράτου ΕΛΛΑΣ, ο οποίος θα διαδεχόταν τον Σαμαρά.
Λίγο αργότερα ακολούθησε μια μυστική συνάντηση Σαμαρά – Τσίπρα σε σπίτι γνωστού Αθηναίου, που δημοσίευσε η εφημερίδα Kontranews, όπου πιθανολογείται ότι συζητήθηκε η διαδικασία παράδοσης εξουσίας από τον Σαμαρά στον Τσίπρα.
Επίλογος
Αποτελεί γεγονός ότι χιλιάδες από τους αριστερούς ψευδοεπαναστάτες και μαρξιστές αμπελοφιλόσοφους των περασμένων δεκαετιών, όπως ο Νέγκρι, έχουν μετατραπεί στα πιο πιστά σκυλιά των αμερικανοσιωνιστών, της παγκόσμιας χρηματιστηριακής ολιγαρχίας και της Παγκοσμιοποίησης. Να αρχίσουμε από τον πρώην κνίτη «επαναστάτη» Αλέξη Τσίπρα, που έγινε ο πλέον πρόθυμος εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων. Τον πρώην κνίτη και νυν διαπλεκόμενο της ντόπιας και ξένης (κυρίως) πλουτοκρατίας τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα. Την πρώην κνίτισα του «Εδώ Πολυτεχνείο», ακολούθως συνασπίστρια και τελικώς πασόκα επίτροπο της Ε.Ε. Μαρία Δαμανάκη. Τον πρώην υπουργό και ευρωβουλευτή του κλεφτο-ΠΑΣΟΚ και αργότερα μεγαλοστέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Χρήστο Παπουτσή. Τον πρώην μαοϊκό, πρώην σοσιαλιστή και πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, φαιδρό Πορτογάλο οπορτουνιστή Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, που κατέληξε υψηλόβαθμο στέλεχος της αμαρτωλής Τράπεζας Goldman Sachs, η οποία ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και χειραγωγεί ολόκληρα κράτη. Τον Γερμανο-εβραίο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, πρώην αναρχοκομμουνιστή και έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων του Μάη του 1968 στη Γαλλία, ευρωβουλευτή των «Πρασίνων», υπέρμαχο των στρατιωτικών επεμβάσεων των αμερικανοσιωνιστών, και αναρίθμητους άλλους.
Είναι όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, που μιλούν για «δημοκρατία», «αλληλεγγύη», «καταπολέμηση της φτώχειας», «ισότητα» και «δικαιοσύνη», ενώ στην πραγματικότητα εννοούν τα προσωπικά τους προνόμια. Είναι όλοι αυτοί που έχουν μετατραπεί στους πλέον βολικούς υπηρέτες της Παγκοσμιοποίησης και έχουν οδηγήσει τα έθνη και τους λαούς σε κατάσταση πολλαπλής κρίσης και αποσύνθεσης.
Θα κλείσω αυτό το κείμενο έρευνας και αναδίφησης με ένα στιχάκι ενός τραγουδιού του γνωστού αντιφασίστα λαϊκού τραγουδιστή Μανώλη Μητσιά, αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους άθλιους πολιτικούς σαλτιμπάγκους:
«Έχεις μια σκέψη τραβεστί
Σ’ ένα μυαλό σοσιαλιστή,
όλο ιδέες μα στην πράξη
ανήκεις πια στη Νέα Τάξη».
Παύλος Γκάσταρης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/toni-negkri-apo-tis-eruthres-tajiarchies-sthn-ethnoapodomhsh-kai-th-nea-taj#ixzz5LseVmmWT
