(Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια, ….αλλά να μην ξεχνιόμαστε)
Οικουμενική Κυβέρνηση – Κυβέρνηση Μητσοτάκη (1989-1993)
Το 1989 υπήρξε έτος αστάθειας, καθώς οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν έβγαλαν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μετά μια σύντομη παρένθεση από την κυβέρνηση Τζαννετάκη και την οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα (23 Νοεμβρίου 1989 – 10 Απριλίου 1990, στην οποία συμμετείχαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΕΑΡ), η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας στις 11 Απριλίου του 1990, ύστερα από την εκλογική αναμέτρηση της 8ης Απριλίου του 1990, με το κόμμα της Ν.Δ. να κερδίζει με ισχνή πλειοψηφία. Ο Μητσοτάκης σε πολλές από τις δηλώσεις του αργότερα έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ, οι συντεχνίες και τα οργανωμένα συμφέροντα δεν του επέτρεψαν να «νοικοκυρέψει» το κράτος και ότι αν είχε αφεθεί η κυβέρνησή του να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που είχε σκοπό να κάνει, η χώρα δεν θα έμπαινε στα μνημόνια.
Βέβαια οι όποιες «μεταρρυθμίσεις» έγιναν επί κυβερνήσεώς του είχαν σαν βασικό σκοπό τις εξυπηρετήσεις κάποιων λαμογιών της πλουτοκρατίας και το βόλεμα των «ημετέρων», ενώ συνέχιζε να οργιάζει η διαπλοκή, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, η κομματοκρατία, η κλεπτοκρατία.
Οι οικονομικές «μεταρρυθμίσεις» του Μητσοτάκη κατάφεραν μεν να εμφανίσουν πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό, αλλά αύξησαν το χρέος κατά 30 περίπου ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μέσα σε τρία μόλις έτη (1990-1993). Αν και για λόγους ιστορικής αληθείας θα πρέπει να τονίσουμε ακριβοδικαίως ότι η απότομη αυτή αύξηση του χρέους οφείλεται εν πολλοίς στο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πλήρωνε τα τοκοχρεολύσια του υπέρογκου χρέους που άφησε πίσω του το κλεφτοΠΑΣΟΚ.
Να σημειωθεί ότι από το 1993 μέχρι το 2001, οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες έχουν πληρώσει μόνο για τοκοχρεολύσια περίπου 210 δις ευρώ! Ο Μητσοτάκης μαζί με τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά ευθύνονται επίσης για το «άνοιγμα» των συνόρων και τις μαζικές εισροές δεκάδων χιλιάδων «οικονομικών προσφύγων», κυρίως από την Αλβανία (πολλοί από τους οποίους ήταν εγκληματίες τρόφιμοι φυλακών), με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας για φτηνά εργατικά χέρια.
Κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη (Οκτώβριος 1993- Μάρτιος 2004)
Μετά την σχετικά σύντομη διακυβέρνηση της χώρας από τον Μητσοτάκη και την ψευτοδεξιά, το κλεφτοΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1993 λαμβάνοντας ποσοστό 46,8%!
Οι κυβέρνηση Σημίτη, που ακολούθησε μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου το 1996, με τη μετάλλαξη του κλεφτοΠΑΣΟΚ σε κεντροαριστερό κόμμα, που υποστήριζε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο, συνέχισαν με μικρές παραλλαγές την ίδια καταστροφική πολιτική.
Η πολιτική της χορηγήσεως παροχών, συνεχιζόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης Σημίτη αλλά και αργότερα, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, παρά τις προειδοποιήσεις πολλών «συμβούλων» και οικονομολόγων για τον υπέρμετρο κρατικό δανεισμό, που μαζί με την ιδιωτική υπερκατανάλωση, υπερέβαιναν τα όρια αντοχής της ελληνικής οικονομίας. Κάποιες προτάσεις που είχαν γίνει για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων (όπως π.χ. οι προτάσεις του Γιαννίτση για την ανάγκη οικονομικών μεταρρυθμίσεων ή του Σπράου για την ανάγκη λήψης μέτρων για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος) προκάλεσαν την αντίδραση πολλών στελεχών του κλεφτοΠΑΣΟΚ, καθώς και των κόκκινων και γαλάζιων συντεχνιών, με αποτέλεσμα να παραμείνουν στο κενό.
O Κώστας Σημίτης κυβέρνησε την Ελλάδα προσπαθώντας μέσω του ψεύδους, της απάτης, της εικονικής πραγματικότητας και των «Greek Statistics», να παρουσιάσει, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, μια «ισχυρή Ελλάδα της ανάπτυξης και της προόδου», που δεν είχε όμως καμιά σχέση με την πραγματική υπερδανεισμένη Ελλάδα, με τους πολίτες της να αμείβονται και να καταναλώνουν πολύ περισσότερο από τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της χώρας.
Επί Σημίτη η ελληνική ανάπτυξη και παραγωγή υπέστη καθίζηση. Εκατοντάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, ενώ άλλες μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό, κυρίως στις βαλκανικές χώρες, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας. Ο πρωτογενής τομέας δέχτηκε την χαριστική βολή. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε τα ελληνικά φρούτα και λαχανικά να σαπίζουν στις χωματερές και να εισάγουμε πατάτες από την Αίγυπτο, λεμόνια από τη Βραζιλία, ντομάτες από την Τουρκία και σκόρδα από την Κίνα.
Το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ του Σημίτη καταχρέωσε το κράτος, ώθησε τους Έλληνες στον δανεισμό και την υπερκατανάλωση, θεσμοποίησε την ατιμωρησία των φαύλων πολιτικών, διέλυσε το σύστημα Υγείας, δημιούργησε και εδραίωσε την διαπλοκή, παρέδωσε την χώρα στους λαθρομετανάστες, αποδυνάμωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, υποβάθμισε την διπλωματική ισχύ και το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, ενώ αναγνώρισε τις διεκδικήσεις γειτονικών μας κρατών εις βάρος της Ελλάδας.
Εξακολουθούσε να κυριαρχεί η διαφθορά και η κλεπτοκρατία σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου. Τελικά το μόνο πράγμα που είχε «εκσυγχρονιστεί» επί κυβερνήσεως Σημίτη ήταν η κλεψιά και η απάτη. Τότε οι κλεφτοπασόκοι «εκσυγχρονιστές» είχαν «εκσυγχρονιστεί» στις ληστείες των δημόσιων πόρων (μέσω ξεπλύματος μαύρου χρήματος, εταιρείες offshore κ.λπ.) σε αντίθεση με τους «άγαρμπους» σοσια-ληστές συντρόφους τους της δεκαετίας του 1980 που έκλεβαν απροκάλυπτα και ατιμώρητα, καλυπτόμενοι πίσω από τους διαφόρους «κουτσονόμους» που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει.
Οι τράπεζες χορηγούσαν δάνεια σωρηδόν (στεγαστικά, καταναλωτικά,…. εορτοδάνεια, και άλλα απίθανα δάνεια) στα οποία κατέφευγαν χιλιάδες πολίτες, κυριευμένοι από την καταναλωτική μανία και την επίπλαστη οικονομική σιγουριά εκείνης της περιόδου.
Ο Σημίτης, όπως και οι προκάτοχοί του, δεν τόλμησε να κάνει μεταρρυθμίσεις και να έλθει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των «πράσινων» εργατοπατέρων και λαμογιών, συνεπικουρούμενων από τους νεοδημοκράτες της ΔΑΚΕ, τους κομμουνιστές του ΠΑΜΕ και τους ποικιλόχρωμους αριστερούς συνδικαλιστές. Με ψευδή στοιχεία, που αφορούσαν κυρίως στο έλλειμμα της χώρας ως προς το Α.Ε.Π., η κυβέρνηση Σημίτη ενέταξε την Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε. (Οικονομική και Νομισματική Ένωση) χωρίς ωστόσο η χώρα μας να πληροί τις προϋποθέσεις ένταξής της.
Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια και ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί το μέγεθος της κομπίνας. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το έλλειμμα το 1998 ήταν 6,3% (μείον 7,852 δισ. ευρώ) και το 1999, 5,8% (μείον 7,751 δισ. ευρώ). Ο Σημίτης παρουσίασε στην ΟΝΕ το έλλειμμα 6,3% του 1998 ως 4,3% και το έλλειμμα 5,8% του 1999 ως 3,5%!
Έγκυρες πηγές εκτιμούν ότι η πλαστογραφία του Σημίτη, που εμφάνισε το έλλειμμα κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερο, κόστισε στον ελληνικό λαό περί τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του ευρώ υπήρξαν μεγάλες αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων ώστε να διατηρηθεί η ίδια αγοραστική δύναμη των πολιτών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον υπερδανεισμό και τη ραγδαία εκτίναξη του δημόσιου χρέους. Με την εισαγωγή του ευρώ, αυξήθηκαν οι εισαγωγές προϊόντων, αλλά επήλθε δραματική συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής προϊόντων και κάθετη μείωση των εξαγωγών.
Επί κυβερνήσεως Σημίτη, το 2001, συνάφθηκε το γνωστό swap μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της αμαρτωλής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs, το οποίο τελικά αποδείχθηκε τεράστιο σφάλμα καθώς επιβάρυνε τον ελληνικό Προϋπολογισμό με αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Την απάτη της εισόδου της Ελλάδος στο ευρώ το 2001 κατήγγειλε ο αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, Μάικλ Σέργουντ, σε δύο συνεντεύξεις του (στο αγγλικό Channel 4 και στο Bloomberg) πριν πέντε περίπου χρόνια, μιλώντας για τη συναλλαγή μεταξύ του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος με την κυβέρνηση του κλεφτοΠΑΣΟΚ (βλ. άρθρο «Η Goldman Sachs καρφώνει την εγκληματική συμμορία ΠΑΣΟΚ – Σημίτη», ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, Κυριακή, 24 Νοεμβρίου 2013).
Κατά την περίοδο του «εκσυγχρονιστικού» κλεφτοΠΑΣΟΚ έγιναν μεγάλες ρεμούλες τόσο από υπουργούς και κομματικά στελέχη, όσο και από μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα. Δικαιολογημένα, η κυβέρνηση του Σημίτη ονομάστηκε «Κυβέρνηση των Νταβατζήδων».
Να θυμίσουμε τον χρηματισμό των σοσια-ληστών υπουργών, βουλευτών, στελεχών και των «κολλητών» τους από μεγάλες εταιρείες ώστε να αναλαμβάνουν αυτές τα δημόσια έργα. Να λάβουμε επίσης υπόψη μας το γεγονός ότι αυτές οι μαφίες των δημόσιων έργων έκλεβαν τεράστια ποσά και από τον προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κακοτεχνίες και προχειρότητες.
Η οκταετία Σημίτη σημαδεύτηκε με το «σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου», ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Να θυμίσουμε την αναίσχυντη προπαγάνδα του κλεφτοΠΑΣΟΚ ώστε να εμπιστευτούν οι πολίτες το Χρηματιστήριο και να καταθέσουν τις οικονομίες τους. Ήταν η περίοδος που κυριαρχούσε το σλόγκαν «Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει το Χρηματιστήριο».
Ο Σημίτης, ο υπόδικος πρώην υπουργός Γιάννος Παπαντωνίου και άλλα πιστά …. «πασοκόσκυλα» εξώθησαν μεθοδικά τους πολίτες να επενδύσουν τις οικονομίες τους στο Χρηματιστήριο για να πλουτίσουν κάποια λαμόγια εις βάρος των…. κορόϊδων. «Ο τζίρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώσει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει» δήλωνε σε συνέντευξή του στη ΔΕΘ ο Σημίτης στις 5 Σεπτεμβρίου του 1999. «Το χρηματιστήριο θα συνεχίσει να αντανακλά τη δύναμη της Ελληνικής Οικονομίας» έλεγε επίσης τον Σεπτέμβριο του 1999 ο Γιάννος Παπαντωνίου.
«Όσοι είναι στο Χρηματιστήριο θα είναι κερδισμένοι. Είναι πολύ απλό το μήνυμα, το συμπέρασμα, το διά ταύτα αυτών των εκτιμήσεων. Θα πάει καλά το Χρηματιστήριο, διότι η οικονομία πάει πολύ καλά….» δήλωνε ο …. λήσταρχος Γιάννος στις 28 Μαρτίου του 2000, ο οποίος εδώ και καιρό παραμένει «εξαφανισμένος», αλλά κανείς δεν τον αναζητεί ώστε να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του.
Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, κυριευμένοι από την μανία του εύκολου πλουτισμού, έσπευσαν να ανταποκριθούν. Όταν τελικά έσκασε η φούσκα και δεκάδες χιλιάδες οικογένειες καταστράφηκαν, ο ανάλγητος απατεώνας Σημίτης, αντί να ζητήσει συγγνώμη, δήλωσε κυνικά «Ας πρόσεχαν».
Παρόλο που το «σκάνδαλο του χρηματιστηρίου» υπήρξε ένα από το μεγαλύτερα οικονομικοπολιτικά σκάνδαλα της μεταπολεμικής Ελλάδας, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα συγκάλυψε όλες τις ευθύνες των εμπλεκομένων.
Ο Σημίτης κατόρθωσε με ψέματα και κάθε είδους απάτες να κερδίσει στις εκλογές του 2000. Ας δούμε κάποια αποσπάσματα από την ομιλία του αναίσχυντου απατεώνα στις εκλογές του 2000: «Οι Έλληνες περπατάμε σ’ ένα σταθερό δρόμο. Έχουμε ασφάλεια. Έχουμε σταθερότητα. Είμαστε δύναμη ειρήνης και συνεργασίας. Έχουμε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης. Και έχουμε μπροστά μας το στόχο της ολοκλήρωσης του κοινωνικού κράτους. Έχουμε το στόχο μιας καλύτερης ζωής για όλους τους Έλληνες»…..
«Σήμερα η Ελλάδα συμβάλει στην ειρήνη. Κατοχυρώσαμε στο Ελσίνκι τα εθνικά μας συμφέροντα. Η Τουρκία είναι τώρα κάτω από τους κανόνες της Ευρώπης. Και η Ελλάδα είναι κομμάτι αυτής της Ευρώπης. Έχουμε θωρακίσει την Ελλάδα οικονομικά. Έχουμε θωρακίσει την Ελλάδα στις διεθνείς της σχέσεις. Έχουμε θωρακίσει την Ελλάδα αμυντικά με το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία της χώρας. Αυτή είναι η ισχυρή Ελλάδα της ειρήνης και της συνεργασίας»…..
«Θα συνεχίσουμε τις μεγάλες αλλαγές στην Δημόσια Διοίκηση. Την αποκέντρωση εξουσίας. Τον εκσυγχρονισμό της Διοίκησης. Δέσμευσή μου είναι να γίνει η Δημόσια Διοίκηση φιλική και εξυπηρετική στον πολίτη»….. «Απόφασή μας είναι να τελειώνουμε με το έγκλημα. Είμαστε αμείλικτοι με την εγκληματικότητα. Ήδη αποδίδει καρπούς η μάχη για την εμπέδωση της ασφάλειας στην πόλη και την ύπαιθρο. Το πρόγραμμα Ασφαλείς Πόλεις, οι Πεζές Περιπολίες εντείνονται. Έχουμε την χαμηλότερη εγκληματικότητα στην Ευρώπη»….
Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Σημίτη η «ισχυρή Ελλάδα» των νεόπλουτων λαμογιών ξόδεψε για τα Olympic Games του 2004 τουλάχιστον 13 δις ευρώ αν και πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι το πραγματικό κόστος ήταν κατά πολύ υψηλότερο. Ο Σταύρος Λυγερός στο βιβλίο του «Από την Κλεπτοκρατία στη Χρεοκοπία» (Εκδόσεις Πατάκη, 2011) αναφέρει ότι «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες κόστισαν πολύ και τελικώς προσέφεραν ελάχιστα. Ας σημειωθεί ότι ούτε η κυβέρνηση Σημίτη ούτε η κυβέρνηση Καραμανλή που τη διαδέχτηκε, ενημέρωσε τον ελληνικό λαό κατά τρόπο αναλυτικό και εμπεριστατωμένο για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων. Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις, πρέπει να αύξησαν το δημόσιο χρέος κατά 35-40 δις ευρώ».
Για την διεξαγωγή των Olympic Games δεν έγινε κανένας σοβαρός σχεδιασμός. Το ελληνικό κράτος προτίμησε να μη χρησιμοποιήσει λυόμενες εγκαταστάσεις, αλλά σταθερές, χωρίς να λάβει υπόψη του τις υπέρογκες δαπάνες που εκτοξεύθηκαν σε αρκετά δις ευρώ. Οι καθυστερήσεις και τα έργα της τελευταίας στιγμής αύξησαν περαιτέρω το κόστος. Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις, τα Olympic Games ανέβασαν το κόστος δώδεκα φορές πάνω από εκείνο που είχε προϋπολογισθεί.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα Olympic games έγιναν για να πλουτίσουν κάποια λαμόγια και όχι για να προβληθεί η Ελλάδα, όπως ισχυρίζονταν οι πολιτικοί απατεώνες του κλεπτοκρατικού συστήματος. Να σημειωθεί ότι, παρά τις εξαγγελίες των κλεφτο-πασόκων για τα «μεγάλα αντισταθμιστικά οφέλη» και την προβολή της «ισχυρής Ελλάδας» στο Εξωτερικό μέσω των Olympic Games, το 2004 επισκέφτηκαν τη χώρα μας περίπου ένα εκατομμύριο τουρίστες λιγότεροι σε σχέση με το 2003!
Με αφορμή τα Olympic Games κάποια ντόπια και ξένα λαμόγια θησαύρισαν εις βάρος του υπόλοιπου λαού που καλείται τώρα να πληρώσει τα «σπασμένα». Σήμερα τα περισσότερα από τα έργα παραμένουν σε αχρηστία, ενώ είναι αδύνατη η συντήρησή τους λόγω της οικονομικής κρίσης
Για τη δεύτερη τετραετία Σημίτη, ο αμετροεπής Θόδωρος Πάγκαλος, ένας από τους πρωταγωνιστές σε όλες τις πασοκικές κυβερνήσεις, είχε ομολογήσει πριν λίγα χρόνια ότι «την τετραετία 2000-2004 διαλύσαμε τη χώρα».
Παύλος Γκάσταρης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-chreokopia-ths-patridas-mas-meros-g#ixzz5N7tL2ruD
