Το περιοδικό Der Spiegel φιλοξένησε εκτενές ρεπορτάζ για την δήθεν έξοδο της Ελλάδος από τα Μνημόνια σημειώνοντας τα τραγικά αποτελέσματα που βιώνουν οι Έλληνες από την οικονομική κρίση.
«273,7 δισ. ευρώ έδωσαν στην Ελλάδα η ΕΚΤ, η Κομισιόν και το ΔΝΤ. Η χώρα μπορεί πια να δανειστεί μόνη της από τις διεθνείς αγορές. Ένα από τα μεγαλύτερα δράματα στην ευρωπαϊκή ιστορία φτάνει προσωρινά σε ένα τέλος: η ελληνική κρίση χρέους. Οδήγησε το ευρώ στο χείλος του γκρεμού και δίχασε την ΕΕ. Και μετέτρεψε την Ελλάδα σε μια άλλη χώρα. Κανένα άλλο κράτος του κόσμου δεν έχει μελετηθεί τόσο ενδελεχώς.
Με ένα σκληρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα περικόπηκαν μισθοί και συντάξεις και αυξήθηκαν οι φόροι. Τουλάχιστον μέχρι το 2060 οι Έλληνες θα πρέπει να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Παραδόξως παραβλέφθηκε το σημαντικότερο: χρέη μπορεί να αποπληρώσει μόνο μια χώρα που αναπτύσσεται. Η Ελλάδα όμως συρρικνώνεται: 550.000 άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει από την αρχή της κρίσης και περίπου 10,7 εκατομ. άνθρωποι διαβιούν στη χώρα» σημειώνει το Der Spiegel. Το περιοδικό δεν παραλείπει να σχολιάσει τον άπιαστο όπως χαρακτηρίζει στόχο της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγας Γεροβασίλη «να θέσει τέλος στις πελατειακές σχέσεις».
«Αυτό έχει υποσχεθεί κάθε πολιτικός που ανέλαβε αυτή τη θέση αλλά κανείς δεν τα κατάφερε. Για αιώνες η ελληνική διοίκηση λειτουργούσε σαν πρόφαση για τη νομιμοποίηση του νεποτισμού. Οι πελατειακές σχέσεις ήταν θεμελιώδης αρχή της κοινωνίας (…) Θα πρέπει όμως να μπει ένα τέλος». Το περιοδικό κάνει αναφορά στις προσπάθειες για εκσυγχρονισμό του δημοσίου με τη βοήθεια και γαλλικής τεχνογνωσίας, χαρακτηρίζει όμως την όλη προσπάθεια ως ένα «πείραμα ανυπέρβλητων διαστάσεων».
Πώς άλλωστε θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να θέσει ένα τέλος στις πελατειακές σχέσεις την στιγμή που ο ίδιος βασίστηκε σε αυτές για να εκλεγεί; Αλλά ακόμα και την στιγμή που έχει ανοίξει την αγκαλιά του σε κάθε λωποδύτη – απατεώνα που θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμος και να καλύψει τυχόν οικονομικές ατασθαλίες των μελών του προερχόμενα από το παλαιοκομματικό σύστημα; Αντιστοίχως αδύνατο είναι και το θέμα της ψηφιοποίησης της ελληνικής διοικητικής και κυβερνητικής μηχανής που έχει αναλάβει ο αρμόδιος υπουργός Ν. Παππάς. «Άλλη μια επανάσταση», σημειώνει σχεδόν ειρωνικά το περιοδικό. «Η απαρχαιωμένη δομή της ελληνικής διοίκησης ήταν παροιμιώδης», προσθέτει.
Το περιοδικό παρατηρεί, δε, ότι παρά τις μεταρρυθμίσεις η ελληνική αγορά εργασίας είναι από τις πιο απορυθμισμένες στην ΕΕ και η ανεργία έχει ελάχιστα μειωθεί. Η ίδρυση νέων επιχειρήσεων είναι το ίδιο δύσκολη όσο και πριν από την κρίση ενώ δυσκολίες υπάρχουν και στον τομέα των ξένων επενδύσεων.
Κλείνοντας το ρεπορτάζ αναφέρει: «Κάποτε φαινόταν ότι η ελληνική κρίση χρέους θα βύθιζε την ΕΕ στην άβυσσο. Αυτή τη στιγμή μοιάζει περισσότερο σαν μια δαπανηρή παράπλευρη απώλεια στην περαιτέρω ώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως το 2060 θα πρέπει το ελληνικό κράτος κάθε χρόνο να επιτυγχάνει πλεονάσματα στον προϋπολογισμό, ώστε να εμβάζει το μεγαλύτερο μέρος του στους δανειστές, σύμφωνα με όσα ορίζουν οι κανόνες. Κάτι που είναι ένα δύσκολο καθήκον για μια οικονομικά πετυχημένη χώρα. Για τους Έλληνες θα πρέπει να είναι αδύνατο. Επειδή η δημογραφική ανάπτυξη συνδέεται άμεσα με την οικονομική ανάπτυξη».
Πρόκειται, λοιπόν, περισσότερο για μια κρίση θεσμών, παρά για μια οικονομική κρίση, ενώ αν δεν σταματήσει άμεσα η μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό, σταθεροποιηθούν οι συνθήκες ζωής και δοθεί κίνητρο στις ελληνικές οικογένειες να τεκνοποιήσουν, η Ελλάδα θα χαθεί οριστικά.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/spiegel#ixzz5Ntywpn1x