Στο περιβάλλον των ειδήσεων σήμερα, ένα περιβάλλον που πλημμυρίζει από χιλιάδες πληροφορίες ποικίλης βαρύτητας, είναι δύσκολο να ξεχωρίζει κανείς τις ειδήσεις από τις προσωπικές απόψεις ή την αλήθεια από την δολίως κατευθυνόμενη πολιτική γραμμή. Ανάμεσα σε όλες τις ειδήσεις που φτάνουν στα αυτιά και στα μάτια μας σχετικά με τον πόλεμο στην Συρία, έφτασε πρόσφατα και μια εξαιρετικά ιδιαίτερη είδηση. Μια είδηση πράγματι «αποκαλυπτική» και όχι κάποια από εκείνες που θα δείτε στα πρωτοσέλιδα.
Βλέπετε, οι αριθμοί όχι μόνο δεν λένε ψέματα, αλλά αποκαλύπτουν και την γυμνή αλήθεια.
Οι διαβόητοι «Free Syrian Fighters» οι οποίοι επίσημα οργανώθηκαν και υποστηρίζονται από τους τούρκους και μάχονται ενάντια στην νόμιμη κυβέρνηση του Προέδρου Άσαντ, απαίτησαν από την τουρκία να τους πληρώνει σε… Συριακή λίρα αντί για τουρκική!
Η είδηση αυτή έχει μεγάλο βάθος και απαιτεί ουσιώδη ανάλυση.
Κατ’ αρχήν μας καταδεικνύει ποιος πραγματικά έχει κερδίσει τον πόλεμο στην Συρία. Αυτοί που μάχονται εναντίον του Άσαντ, προτιμούν φανερά να πληρώνονται με το ανθεκτικό νόμισμα του!
Ούτε σε τουρκικές λίρες… ούτε σε δολάρια ή ρούβλια. Όσο και να προσπαθεί να μας πείσει το δυτικό κατεστημένο των media, ότι ο Άσαντ είναι τάχα ανίσχυρος, ή ότι έχει απόλυτη ανάγκη τους Ρώσους, ή ότι δεν έχει τον έλεγχο που θα ήθελε, ή επίσης ότι δεν θα έχει την εξουσία για πολύ ακόμη, η είδηση αυτή έρχεται κυριολεκτικά «να βάλει τα πράγματα στη θέση τους». Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που μάχονται τον Άσαντ, θεωρούν την Συριακή οικονομία ισχυρότερη και πιο σίγουρη από την τουρκική, δηλαδή εκείνη την οικονομία που τους «γέννησε», τους παρήγαγε και τους εξέθρεψε.
Μια άλλη πτυχή αυτής της ειδήσεως, είναι αυτή της φθίνουσας τουρκικής οικονομίας. Έχουμε δηλαδή στην τουρκία μια οικονομία σε κλιμακούμενη κρίση, που υποβαθμίζει -ξανά και ξανά- το εθνικό της νόμισμα, αλλά ταυτόχρονα, μπορεί και συντηρεί μιαν αρκετά εκτεταμένη πολεμική βιομηχανία, η οποία παράγει τυφέκια, πυροβόλα, αεροπλάνα και διάφορα άλλα στρατιωτικά μέσα, ενώ συγχρόνως έχει εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Συρία (για να μην μιλήσουμε καθόλου για τους Κούρδους) σε έναν από τους σημαντικότερους πολέμους αυτού του αιώνα, προστατεύοντας τα εθνικά της συμφέροντα.
Μοιραία κάνουμε σύγκριση με την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα : Εμείς στην Πατρίδα μας έχουμε ως νόμισμα το «ευρώ», που θέλει να λέγεται το δεύτερο ισχυρότερο στον πλανήτη, αλλά ουσιαστικά έχουμε εξαναγκαστεί να διαλύσουμε την όποια στρατιωτική βιομηχανία είχαμε, έχουμε εξαναγκαστεί να μειώσουμε τους εξοπλισμούς και έτσι να χάσουμε μοιραία την απαιτούμενη για την προάσπιση της επιχειρησιακή ικανότητα.
Σταδιακά έχουμε εξαναγκαστεί να υποχωρήσουμε, από όλα τα εθνικά μας συμφέροντα, χάριν μιας αόριστης «οικονομικής βελτίωσης», που όμως δεν φαίνεται… πουθενά στον ορίζοντα. Πως γίνεται λοιπόν μια χώρα με εθνικό νόμισμα και οικονομική δυσπραγία, να είναι ισχυρότερη από μια χώρα με διεθνές νόμισμα και οικονομική δυσπραγία; Βεβαίως η απάντηση δεν είναι καθόλου υπέρ του δήθεν ισχυρού ευρώ. Είναι φανερό ότι όταν ένα κράτος έχει στην διάθεσή του την ευελιξία του εθνικού του νομίσματος, τελικά είναι ισχυρότερο από κάποιο άλλο που εξαρτάται από ένα νόμισμα, το οποίο ουδόλως ελέγχει.
Τέλος μια ακόμη πτυχή αυτής της ειδήσεως, φανερώνει το τεράστιο έλλειμμα της τρέχουσας «ελληνικής» πολιτικής. Ανέκαθεν πιστεύαμε ότι οι τούρκοι έχουν ικανούς πολιτικούς και ατυχώς φαίνεται ότι αυτό είναι η ωμή αλήθεια. Έχουμε λοιπόν μια τουρκία με μείζονα οικονομικά προβλήματα. Μια χώρα που πρόσφατα πέρασε από τον κίνδυνο ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος σε μια σκληρή ημι-δημοκρατική κυβέρνηση. Αγκυλωμένη σε μιαν αιματηρή πολύχρονη σύρραξη με τους Κούρδους. Μια τουρκία που έχει εμπλακεί στον Συριακό πόλεμο, με δικές της δυνάμεις και ταυτόχρονα χρηματοδοτεί τους «Free Syrian Fighters». Επίσης η «αρπακτική γείτων» μας βρίσκεται σε μια τουλάχιστον περίεργη διπλωματική σχέση με την Ε.Ε., αλλά και την Ρωσία και το Ισραήλ.
Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί πόσες ευκαιρίες σε πολιτικό επίπεδο, πόσες δυνατότητες σε διπλωματικό και διαπραγματευτικό επίπεδο, γεννιούνται για την χώρα μας, από αυτή την κατάσταση της γείτονος.
Και όμως : Οι «ελληνικές κυβερνήσεις» δεν μπορούν να εκμεταλλευθούν καμία από αυτές. Δεν καταφέρνουν να πιέσουν την τουρκία, δεν καταφέρνουν να αναδειχθούν ως σύμμαχοι σημαντικότερης αξίας για τους Συμμάχους μας, δεν μπορούν εν τέλει να χρησιμοποιήσουν τα προβλήματα της τουρκίας, υπέρ της Ελλάδος.
Είναι τελικά τόσο ανίκανοι και ψοφοδεείς από την φύση τους, ή μήπως ως ξενόδουλοι οσφυοκάμπτες δεν θέλουν;
Ή μήπως συμβαίνουν και τα δύο;
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/anazhtwntas-thn-alhtheia-gia-thn-tourkia#ixzz5PfEbk6tP