Η αναγνώριση οποιασδήποτε εγκυρότητας στα διάφορα ψευτοπατριωτικά κατάλοιπα, η καθ’ οιονδήποτε τρόπο συσχέτισή τους με παραδοσιακές αξίες κι η επικύρωσή τους μ’ αυτές τις προθέσεις που έχουμε ήδη περιγράψει, είτε θα επιδείκνυε μιαν ασθενική κι’ υποτονική σύλληψη των ίδιων των παραδοσιακών αξιών ή αλλιώς την εκ μέρους μας υποβάθμισή τους και τον διασυρμό τους σε μιαν άθλια, ελεεινή, οικτρή και επικίνδυνη μορφή συμβιβασμού.
Επικίνδυνη, διότι όπως και αν επισυνάψει κανείς τις παραδοσιακές ιδέες στις υπολειμματικές μορφές του «αστικού πολιτισμού», τις εκθέτει στην από κάποιες απόψεις, αναπόφευκτη, δικαιολογημένη και επί του παρόντος απαραίτητη επίθεση, στραμμένη ενάντια σ’ εκείνον ακριβώς τον πολιτισμό. Επομένως, είναι κανείς υποχρεωμένος να στραφεί στην αντίθετη λύση, έστω κι αν τα πράγματα καθίστανται έτσι ακόμη πιο δύσκολα και πιθανώς διατρέχει άλλους τύπους κινδύνου. Είναι καλό ν’ αποκόπτουμε κάθε δεσμό μ’ όλα εκείνα που είναι προορισμένα αργά ή γρήγορα να καταρρεύσουν.
Η σημασία των κρίσεων και των διαλύσεων τις οποίες τόσοι πολλοί άνθρωποι αποδοκιμάζουν σήμερα, πρέπει ν’ ανακοινωθεί και να εκτεθεί, καταδεικνύοντας το πραγματικό κι άμεσο αντικείμενο των καταστροφικών διαδικασιών: τον αστικό πολιτισμό και την αστική κοινωνία, σε όλη τους την αθλιότητα. Ο υλόφρων και ψευδεπίγραφος αστικός πολιτισμός, αλλά και η αστική κοινωνία, αντιτιθέμενα στις παραδοσιακές αξίες, υπήρξαν ήδη η πρώτη βαθιά άρνηση ενός προτέρου και ανώτερού τους κόσμου. Συνεπώς η ραγδαία εξελισσόμενη κρίση του συγχρόνου κόσμου θα μπορούσε ν’ αντιπροσωπεύει με εγελιανούς όρους την «άρνηση μιας άρνησης», κατά τρόπον ώστε να δηλωθεί και να σημασιοδοτηθεί ένα φαινόμενο που με τον δικό του τρόπο είναι εν τέλει θετικό («η βλάβη του κακού είναι αγαθό»).
Αυτή η διπλή άρνηση μπορεί να καταλήγει σε σκληρή ανυπαρξία, στην ανυπαρξία που εκρήγνυται με πολλαπλές μορφές χάους, διασκορπισμού, εξέγερσης και «διαμαρτυρίας», μορφές οι οποίες χαρακτηρίζουν πολλές τάσεις των
προσφάτων γενεών ή σ’ εκείνη την άλλη ανυπαρξία, που μόλις και μετά βίας κρύβεται πίσω από τ’ οργανωμένο σύστημα του ηδονοθηρικού και φαύλου υλικού πολιτισμού. Όμως για τους ανθρώπους της Παράδοσης, αυτή η διπλή
άρνηση μπορεί να δημιουργήσει εναλλακτικά ένα νέο ελεύθερο χώρο, ο οποίος εν τέλει μπορεί να καταστεί η θεμελιώδης εισαγωγική προϋπόθεση για μια μελλοντική διαμορφωτική και σωτήρια πολιτικοκοινωνική δράση.
Αυτό ο «νέος ελεύθερος χώρος», το ιδεολογικοπολιτικό κενό που αυτόματα και αναπόφευκτα γεννιέται μέσα από την παραπάνω αναφερόμενη, ατέρμονα διαδικασία της διπλής άρνησης, κλιμακώθηκε ιδιαίτερα μεταψυχροπολεμικά, μετά την αξιοθρήνητη κατάρρευση του «ανύπαρκτου» υπαρκτού σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ και προσέλαβε παροξυντικές μορφές αντίθεσης και τριβής του ΔΟΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΥ διπόλου «εξουσίας» – «αντιεξουσιαστών». Αυτό το δίπολο είναι οι δύο όψεις του ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΥ – ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΥ καθεστώτος!
Η ιδεολογικοπολιτική μας στρατηγική για να αναπτύσσεται γόνιμα «πέραν οποιουδήποτε άμεσου σκοπού», σε βάθος χρόνου και τόπου, ώστε να μπορούμε να εκδηλώνουμε μιαν ουσιαστική «δράση ανάσχεσης» οφείλει να έχει ως κύρια και ασάλευτη συνιστώσα της, την κατεύθυνση που υποδεικνύει τις τρέχουσες κρίσεις που υφίσταται το σύγχρονο πολιτικοκοινωνικό οικοδόμημα: Πρέπει συστηματικά και λεπτομερειακά να καταδείχνουμε την πραγματική υφή του πολιτικοκοινωνικού δρωμένου και ν’ αποκαλύπτουμε το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας, που κρύβεται κάτω από τα απειράριθμα προσωπεία με τα οποία το Καθεστώς προσπαθεί να την εξωραΐσει.
Να παραδώσουμε τους εξουσιαστές συνωμότες, τα άθλια ακροδεξιά δεκανίκια τους και τους πρόστυχους «αντιεξουσιαστές» μισθοφόρους τους στην καταδίκη της Ιστορίας και στη χλεύη του Λαού. Το φανέρωμα του σοσιαλφιλελεύθερου και του αμερικανόδουλου «αριστερού» σοσιαλκομμουνιστικού φκιασιδώματος της φαύλης και ξενόδουλης, πλουτοκρατικής, αστικής Γ΄ «ελληνικής» δημοκρατίας είναι πρωταρχικό καθήκον της πολιτικής πάλης μας. Καλούμαστε ν’ ανασκευάσουμε την νεοεποχίτικη θύελλα, να καταπολεμήσουμε την αποχαύνωση και τον φόβο που στοιχειώνει τα ηθικά ερείπια των Εθνών.
Οι ξενοκίνητοι διαχειριστές της Πατρίδας μας ζητούν επειγόντως να διαλύσουν τους αρμούς ύπαρξης του Έθνους. Να αγωνισθούμε με κάθε κόστος, ενάντια στις ποικιλόχρωμες εστίες σήψης που φύτεψε στο Λαό μας η εκκωφαντική και αυθάδης ύβρις των μαρξιστών και των φιλελεύθερων. Μόνοι, παλεύοντας εναντίον όλων, μετατρέψαμε τους αυθάδεις κομπασμούς των εξουσιαστών και των πρακτόρων τους, σε ελεεινό φοβικό τραύλισμα.
Οφείλουμε να συνεχίσουμε ακούραστα να εξασκούμε, σε κάθε πεδίο και τομέα της δημοσίας και κοινωνικής ζωής, την ανειρήνευτη «δράση ανάσχεσης» ενάντια στα ποικίλα εμφανή και αφανή όργανα του Καθεστώτος. Για να διευρύνουμε τον περίκλειστο εθνικό και κοινωνικό ορίζοντα και ν’ απελευθερώσουμε απόλυτα τις δυνάμεις της Λαϊκής Κοινότητας. Να διαδώσουμε δυναμικά και ακούραστα τα απαραίτητα ιδεολογικά εφόδια, να προτείνουμε με συμπαγή, απλά και ξεκάθαρα επιχειρήματα τα δικά μας μέτρα και τους κανόνες. Να διασώσουμε την ιδιαιτερότητα του Έθνους μας και να διευρύνουμε τις αποστάσεις της χιλιάκριβης Λαϊκής Κοινότητας από τους αριστερούς αρνησιπάτριδες και τους δεξιούς πατριδέμπορους.
Ν’ αναδείξουμε τις «άλλες», τις «ζωογόνες», τις εθνικές και φυλετικές ιδέες, ανοίγοντας πράγματι νέες διαστάσεις ουσιώδους και άφοβου πολιτικού προβληματισμού, αναδεικνύοντας μεστά και διαχρονικά νοήματα ζωής σ’ εκείνους που είναι Έτοιμοι και Ικανοί να περιφρονήσουν το άθλιο «Σήμερα, της δουλείας» πολεμώντας μαζί μας για το λαμπρό «Αύριο της Ελευθερίας».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-apo-to-thlibero-shmera-ths-upotaghs-sto-lampro-aurio-ths-ethni#ixzz5QEbjvYQd