Από το ποίημα: «Οι Γάτες τ’ Αϊ – Νικόλα»
«Τον καιρό της μεγάλης στέγνιας,
-σαράντα χρόνια αναβροχιά-
ρημάχτηκε όλο το νησί˙
πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τούτο το ακρωτήρι,
χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου
και φαρμακερά.
………………………
Αλλά: τους έσωσαν οι γάτες
…………………………….
Την κάθε αυγή χτυπούσε μία καμπάνα
και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη.
Όλη μέρα χτυπιούνταν ως την ώρα
που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι.
Ήτανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε,
άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη
χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι.
Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος
χαθήκανε˙ δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι
……………………….
Γραμμή ! Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα
το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
Αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι»
Οι «Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες» γάτες του Αϊ Νικόλα, περήφανες και θαυμαστές εκτελούν ανυποχώρητες ηρωϊκά το καθήκον τους, καθώς κάθε αυγή «ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη». Στο τέλος, μ’ έναν δονκιχωτικό δραστικό πεσιμισμό, «ξολόθρεψαν τα φίδια», έστω κι αν οι ίδιες χάθηκαν, κατά πως είχαν νοιώσει «παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα το αίμα το φαρμακερό των ερπετών».
Ιδού μια στάση ζωής ελληνική, ηρωική και ευεργετική !
Ο αδιάφορος αντίλαλος του τιμονιέρη στο τέλος του ποιήματος : «Γραμμή!», σαν να επισημαίνει έξοχα την ροζεμπέργκια προσέγγιση: «Σημασία δεν έχει προς τα πού πάει μια φάλαγγα, αρκεί να συνεχίζει τη πορεία της αμετάβλητη και συντεταγμένη !» ή την προμηθεϊκή επιταγή του μεγάλου ταξιδευτή Σβεν Χέντιν : «Fram» – «ΕΜΠΡΟΣ» !
Ας πολεμήσουμε λοιπόν τα φίδια !
Έτσι σώζεται ο Ελληνισμός διαχρονικά. Έτσι στην Επανάσταση, έτσι και στο συμμοριτοπόλεμο. Αλλά δυστυχώς αμέσως μετά, τότε, όπως τώρα, «… τα βρέφη τρέφονται με τη βρώμα και τις αμαρτίες των γονιών», κατά πως λέει κι ο ποιητής.
Έτσι και οι νεοέλληνες χρόνια τώρα τρέφονται με τη βρώμα που οι τρεις «Φόρκυδες κόρες» της πολιτικής τους ζωής («Δεξιά», Κέντρο, Αριστερά), μονόδοντες και μ’ ένα μονάχα μάτι και για τις τρεις, ταϊζουν το λαό σκουπίδια. Ως άλλες φρικτές «Γραίες αναδυόμενες χωρίς βλέφαρα», γνωστές από την ελληνική μυθολογία σαν περιβόητα σύμβολα τρομακτικής ασχήμιας, αποτέλεσμα αιμομιξίας. Καλώς μας ήρθατε … αρχόντοι. Τράγοι και μαϊμούδες»!
Όσους όμως κι αν εξοντώσει το «φαρμάκι» και η «βρώμα» σας, πάντα μένουν Έλληνες που δεν ξεχνούν. Έλληνες που μπορούν να ονειρεύονται εκείνη την «παμπάλαιη ελιά να δακρύζει», να περπατούν ανάμεσα στις «μεγάλες πέτρες», αγγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλά τους την αφή των προγόνων τους πάνω σ’ αυτές και να αφουγκράζονται τη μυστική φωνή που τους ψιθυρίζει:
«…το αίμα, το αίμα ένα πρωί θα σηκωθεί σαν τον Αι-Γιώργη τον καβαλάρη για να καρφώσει με το κοντάρι πάνω στο χώμα το δράκοντα».
Τα λόγια αυτά ηχούν παράδοξα στους τεχνοκράτες και τους πολιτικούς μας, αλλά τα λόγια αυτά δεν απευθύνονται σ’ αυτούς.
Απευθύνονται στο θεοφόρο λαό μας, στο πλήρωμα του Γένους.
Σε ’κείνους που μπορούν να αντικρύσουν τους αγγέλους που φτερουγίζουν πάνω από την Ελλάδα, γιατί:
«Οι άγγελοι είναι λευκοί πυρωμένοι λευκοί και το μάτι
μαραίνεται που θα τους αντικρίσει
και δεν υπάρχει άλλος τρόπος πρέπει να γίνεις σαν την
πέτρα όταν γυρεύεις τη συναναστροφή τους
και όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα
σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων
γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί
μέσα στις φλέβες των ανθρώπων!»
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/me-ta-logia-tou-poihth-afierwmeno-sto-athlio-kai-misellhniko…-suntagmatik#ixzz5RN8UWFKs