Θα συνεχίσει άραγε η Ιρανική ηγεσία να περιφρονεί τις απειλές των Αμερικανών ιμπεριαλιστών και των φανερών ή αφανών συμμάχων τους; Θα επιχειρήσει η «μοναδική» υπερδύναμη της «δημοκρατικής Δύσης» έναν ακόμη… προληπτικό πόλεμο για το αναγκαστικό «καλό» της ανθρωπότητας ή μήπως η φρενήρης πορεία προς την εκχυλίζουσα ανυποληψία και το προδιαγεγραμμένο της τέλος θα συνεχιστεί, αλλά αυτή τη φορά χωρίς ντουφεκιά; Θα χρειαστεί να πάρει κάποια… μέτρα η Ευρώπη για να προστατευθεί από τον «κίνδυνο που διατρέχει» από το πυρηνικό Ιράν ή θα κατορθώσει να διαφοροποιήσει στοιχειωδώς την πορεία της από τον ολέθριο δρόμο στον οποίο την παρασύρει η υπερδύναμη;
Όμως ότι κι αν συμβεί η ουσία μια είναι: όπως στο παλαιό δανέζικο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», φάνηκε πως ο «αυτοκράτορας είναι γυμνός», κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Ήταν αρκετός ένας μόνο τρελός για να φωνάξει ότι είναι γυμνός, ώστε ο καθένας να συνειδητοποιήσει ότι η γύμνια που βλέπει στην υπερδύναμη είναι αληθινή. Για να αρχίσει ένας – ένας να σηκώνει κεφάλι. Για να αρχίσει η απομυθοποίηση, η καζούρα του «μεγάλου».
Η αλήθεια είναι ότι η εκλογή Τράμπ και το «America first», δημιούργησαν αρχικά κάποιες ελπίδες στην ανθρωπότητα για αντιστροφή της αυτοκαταστροφικής πορείας της υπερδύναμης με την παύση, την λήξη των επιθετικών πολέμων και την πιθανή επικέντρωση των προσπαθειών ανάκαμψης των ΗΠΑ στο εσωτερικό της υπερατλαντικής χώρας. Όμως τα γεράκια της αμερικανικής ηγεσίας, (φανερές ή αφανείς προσεκβολές του σιωνιστικού λόμπυ), τα οποία ενδημούν παγίως στους κόλπους της εκάστοτε αμερικανικής κυβέρνησης και χρόνια τώρα οδηγούν την υπερδύναμη σε μια πορεία ανοικτής σύγκρουσης με όποιον αντιδρά στην ολοκληρωτική ποδηγέτηση, είχαν άλλη άποψη. Μιαν άποψη που απορρέει ξεκάθαρα από το «αμερικανικό» δόγμα: «Zionism first» και όχι «America first».
Αποκωδικοποιώντας σαφέστατα αυτό το δόγμα ο ακραιφνής σιωνιστής πρώην πρωθυπουργός της μικρής πλέον «Μεγάλης» Βρετανίας, ο διαβόητος Τόνι Μπλερ, δήλωσε κυνικά σε μια παλαιότερη συνέντευξή του: «…ή θα ζήσουμε όλοι μαζί ειρηνικά ή όλοι μαζί θα χαθούμε». Πράγμα που δίχως διπλωματικές αλληγορίες και γρίφους πολιτικής ορθότητας σημαίνει: «…ή θα υποκύψετε όλοι και θα αποδεχτείτε μια “παγκόσμια ειρήνη” όπως την εννοούμε εμείς ή θα σας “πάρουμε όλους μαζί μας”» [θέση γνωστή και ως σύνδρομο Σαμψών: Στη Βίβλο υπάρχει η διάσημη ιστορία του Σαμψών, ο οποίος είναι ένας ήρωας. ένας Ισραηλίτης που του έχει χορηγηθεί από τον Γιαχβέ θεϊκή δύναμη και γκρεμίζει το ναό των συναθροισμένων εχθρών Φιλισταίων και τους αφανίζει, πεθαίνοντας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μια πράξη που φαίνεται παράλογη (ο Σαμψών πεθαίνει στη διαδικασία) είναι και πολύ λογική γιατί γίνεται ο τρόπος με τον οποίο ο εχθρός νικήθηκε ουσιαστικά και αμετάκλητα. Το σύνδρομο, δόγμα ή «επιλογή Σαμψών» αποτελεί την πεμπτουσία της υψηλής στρατηγικής του Ισραήλ όπως αυτή εκφράζεται με τις λέξεις «Ποτέ Ξανά».]
Έτσι ο Τραμπ αντιλήφθηκε γρήγορα ότι αν συνέχιζε έχοντας σαν πολιτική του πυξίδα το America first της προεκλογικής του καμπάνιας – που προϋποθέτει τον άμεσο εξοβελισμό του πατερναλιστικού σιωνισμού από την αμερικάνικη πολιτική – σύντομα μάλλον θα τον «χτυπούσε» κι αυτόν η «κατάρα των Κένεντι». Για αυτό φρόντισε και έδιωξε εσπευσμένα όλους τους Έλληνες από την αμερικανική κυβέρνηση και το προσωπικό του επιτελείο και ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με τη γραμμή των «ιεράκων». Έτσι σήμερα η Αμερική, συνεχίζει πλέον αδιατάρακτα την αυτοκαταστροφική της πορεία που προς στιγμήν έδειξε πως αμφισβητεί ο νυν πρόεδρος. Μια πορεία που προφανώς δεν συνάδει με τη θέληση του αμερικανικού λαού, αλλά με τη θέληση του κυρίαρχου πλουτοκρατικού σιωνισμού και που αργά ή γρήγορα δυνατόν το στρατηγικό σύμπλοκο να νικήσει; Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι δεν θα καταφέρουν να μας «πάρουν όλους μαζί τους».
Πρέπει επίσης πέραν από την δραστηριότητα των σιωνιστικών κύκλων στις ΗΠΑ να κατανοήσουμε ότι θεμελιώδης συνιστώσα της υψηλής στρατηγικής του Ισραήλ (από την ίδρυση του κράτους) υπήρξε πάντοτε η Μεσόγειος και ειδικότερα η Ανατολική Μεσόγειος. Η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί τον γεωπολιτικό ομφάλιο λώρο του Ισραήλ με τη Δύση και την Αμερική. Συνεπώς η Ανατολική Μεσόγειος δεν μπορεί να ελέγχεται ή να ηγεμονεύεται από κράτη μη φιλικά ή εχθρικά προς το κράτος του Ισραήλ.
Το στρατηγικό αυτό ζήτημα για το Ισραήλ τέθηκε ευθέως και σαφώς από τον Αμερικανο-Ισραηλινό στρατηγιστή, τον «Μακιαβέλι του Μέρυλαντ», πάγιο σύμβουλο των Αμερικανών προέδρων, Έντουαρντ Νικολάε Λούτβακ, τον Μάρτιο του 1987 σε εκπομπή του αμερικανικού Νational Ρublic Radio: «Ό έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου από μη φιλικές προς το Ισραήλ δυνάμεις είναι ασυμβίβαστος με την επιβίωση του Ισραήλ». Ιδού η ρίζα του συριακού πολέμου και της κλιμακούμενης ιρανοαμερικανικής αντίθεσης.
Εν πάσει περιπτώσει εκλύεται έντονη θυμηδία από την βαθιά «επιστημοσύνη» των αναλυτών διεθνών σχέσεων, οι οποίοι πλάϊ-πλάϊ με τους καλοπληρωμένους χρυσοκάνθαρους και καταξιωμένους … λαδοπόντικες της «συστημικής» δημοσιογραφίας, εξηγούν (σχεδόν καθημερινά) από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως την δήθεν νομοτελειακά επικείμενη συντριβή όλων όσων αντιτίθενται στην Πλανητική Μονοδύναμη, την μία και μόνη υπερδύναμη και στην μεταψυχροπολεμική καθεστηκυία διεθνή «ιεραρχία». Ποικίλοι «μαϊντανοί» των τηλεπαραθύρων, προφέσορες της συμφοράς που συνωθούνται σε φανερές και μυστικές σιωνιστικές συγκεντρώσεις, όψιμοι κήρυκες ενός δουλικού «φιλοαμερικανισμού» διαγκωνιζόμενοι για τα εύσημα των «παντοδύναμων» αφεντικών τους. Η ιστορία πολύ σύντομα θα δώσει τις δικές της σκληρές απαντήσεις σε όλους αυτούς τους δολοπλόκους, κατ’ εξακολούθηση ψεύτες.
Αυτά όλα όμως προσλαμβάνουν εξόχως ιδιαίτερη σημασία για το τραγικό ψευτορωμαίικο. Διότι στο κράτος που συγκρότησαν οι Νέο-Έλληνες μετά την απελευθέρωσή τους από τους Τούρκους, αντανακλώνται άμεσα όλες οι διεθνείς ισορροπίες που τώρα βρίσκονται υπό κλιμακούμενη αμφισβήτηση και ισχυρή διακύβευση. Και επίσης επειδή οι ελίτ που το εξουσίασαν από την πρώτη στιγμή της απελευθέρωσής του, (οι «τουρκοπροσκυνημένοι δουλοπρίγκηπες», αντί για του ηρωικούς καπεταναραίους της Εθνεγερσίας που ήταν η φυσική Ηγεσία του Λαού μας) ελίτ υποταγμένες δουλικότατα, στα νέα αφεντικά, σε όλες αυτές τις δυνάμεις που πάντα κατονόμαζαν ως «Συμμάχους» και «Εταίρους» (βεβαίως των ελίτ και όχι της Ελλάδας), σήμερα κινδυνεύουν μαζί με την υπερδύναμη και τους «συμμάχους» να απολέσουν την ισχύ και την κυριαρχία τους.
Το ελληνικό κρατίδιο ή ψευτορωμαίικο, ως γνωστόν συγκροτήθηκε όχι με βάση την ελληνική ταυτότητα της πολιτικής, αλλά με την πρόθεση και την ενεργό επιδίωξη να μην είναι ελληνικό και απλά να μιμείται δουλικά και παθητικά. αλλά και με προθυμία να αντιγράφει μεταπρατικά τα «πολιτισμένα» έθνη της δημοκρατικής «Δύσης». Για πρώτη λοιπόν φορά από την απελευθέρωση και ένθεν το κρατίδιο αυτό, η ολότελα άτιμη «μικρά αλλά έντιμος ελλάς» αντιμετωπίζει το ρευστό ενδεχόμενο σε μια πιθανή κατάρρευση των διεθνών ισορροπιών ισχύος να μπορέσει να διεκδικήσει έναν τρόπο ύπαρξης πολύ πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά ανέκαθεν ήταν ο Ελληνισμός.
Γιατί για τον Έλληνα υπήρξε πάντοτε ακατανόητο, αδιανόητο και απερινόητο το «Πολιτικό γεγονός» και το «Πολιτικό δρώμενο» δίχως Δελφούς, Παρθενώνα ή Αγια-Σοφιά ως μεταφυσικό άξονα, δηλαδή ως γνώμονα και «κριτήριο αληθείας» του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι.
Επειδή στην αληθινή πολιτική παράδοση και τους ιστορικούς εθισμούς του Έθνους των Ελλήνων ποτέ δεν είχε τον καθοριστικό ρόλο το «Φυσικό Δίκαιο» (του «δυτικού» κόσμου), το οποίο βασίζεται στην κοινή λογική και αποσκοπεί αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση της χρησιμότητας, διεπόμενο από κάθε λογής απάνθρωπη χρησιμοθηρία. Διότι στον υλόφρονα δυτικό κόσμο η ανάμιξη της μεταφυσικής στην πολιτική (ήτοι το κύριο στοιχείο του «Ελληνικού Τρόπου»), αποκλείστηκε συστηματικά με το «δαιμονολογικό» πρόσχημα της θεοκρατικής αυθαιρεσίας και την απειλή μιας αντιδημοκρατικής τυραννίας.
Δηλαδή από τη μια πλευρά παρίσταται η «Λαϊκή Ουσία», η εθνοφυλετική ψυχή των Ελλήνων και ο πυρήνας των κοινοτικών τους παραδόσεων και από την άλλη οι θεσμοί που τους επιβλήθηκαν έξωθεν μετά την απελευθέρωση από την μιαρή τουρκοκρατία. Θεσμοί εντελώς ξένοι προς τον Ελληνικό Τρόπο, οι οποίοι απλά αναπαράγουν ασταμάτητα την εξάρτηση και την σηπτική παρακμή του Ελληνισμού.
Βιώνουμε τραυματικά τις παρενέργειες, τα εκτρωτικά αποτελέσματα των «φώτων», του μύθου του διαφωτισμού που διέρρηξε και κερμάτισε την ελληνική πολιτική ταυτότητα εν ονόματι μιας σκόπιμα ελειμματικής και δόλια στρεβλής αρχαιολατρίας. Ενός τοξικού μύθου που ακρωτηριάζει χωροχρονικά τον εθνικό κορμό, νοθεύοντας κάθε εθνικό πνευματικό κίνημα αλλά και διευκολύνοντας τα εμφυτεύματα της δυτικής επιβουλής. Διαχύθηκαν και καλλιεργούνται κάθε είδους ανθελληνικά ψεύδη προκαλώντας τη μόνιμη και διαρκή κρίση ταυτότητας που μαστίζει τον τόπο μας ως σήμερα.
Όμως η Ελληνική Επανάσταση, η Εθνεγερσία που μας έδωσε το δικαίωμα να είμαστε σήμερα παρόντες στην ιστορία, μας δημιούργησε συνάμα ένα τρομερό χρέος απέναντι στο παράδειγμα ζωής που εκείνη χάραξε. Ένα χρέος πραγματικής αναβίωσης του Ελληνισμού που παραμένει μέχρι σήμερα ανεκπλήρωτο μεν αλλά ζωντανό!
Ότι κι αν αποπειραθούν οι σφετεριστές, οι διαχειριστές και οι ενοικιαστές του εθνικού μας βίου σβήνοντας την λαϊκή μνήμη, ο Λαϊκός Εθνικισμός που υπήρξε η κινητήρια δύναμη της Επανάστασης, αποτελεί τον θεματοφύλακα αυτής της ανεκτίμητης κληρονομιάς. Εκεί θα επανακάμπτουμε πάντοτε με ένθεο δέος, σε κάθε δύσκολη στιγμή του βίου μας, προσμένοντας το «Θαύμα της Μεγάλης Στιγμής», την Άνοιξη. Αυτή λοιπόν η Μεγάλη Στιγμή, υπό το πρίσμα των διεθνών γεωπολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, φαίνεται ότι βρίσκεται πολύ κοντά. Βρίσκεται πολύ κοντά καθώς αλλάζουν άρδην οι γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές συγκροτήσεις στην γειτνιάζουσα μείζονα περιοχή μας. [Η εξελισσόμενη καταστροφική ανθελληνική τροπή του «Μακεδονικού» με την ξενοκίνητη και εθνοπροδοτική «Συμφωνία των Πρεσπών», όπως επήλθε από την κυβέρνηση του «νέου Άρη» (!) και του «νέου Ζέρβα» (!!), αποτελεί απόλυτο πειστήριο της πρόσφατης εθνοαποδομητικής κορύφωσης, που αποτυπώνει την προσπάθεια διάρρηξης της Ελλάδας και αφανισμού του Ελληνισμού. ]
Με πραγματική αιτία την ανεπάρκεια της υπερδύναμης να επιβάλλει τη θέλησή της και αφορμή ενδεχομένως τη Συρία που συνεχίζει να αντιστέκεται (ή κάποιο άλλο μέτωπο που ακόμη δεν είναι στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος), κάποια στιγμή η σύγκρουση θα γενικευτεί και θα ξεσπάσει ανεξέλεγκτη από τους εμπορικούς περιορισμούς και τις δυνάμεις του χρήματος. Αυτή θα είναι η μεγάλη ευκαιρία για τον Ελληνισμό. Προφανή προϋπόθεση βεβαίως αποτελεί το να βρεθεί η Ελλάδα στο στρατόπεδο των νικητών. Η γεωπολιτική στροφή προς τη Ρωσία που επανειλημμένα έχει προταθεί από το Λαϊκό Σύνδεσμο, αλλά και από πραγματικά έγκριτους αναλυτές ως μια νέα υψηλή στρατηγική για την Ελλάδα, βρίσκεται σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Η αμφισβήτηση από τον Λαϊκό Σύνδεσμο του γνωστού δόγματος: «ανήκωμεν εις την Δύσιν» και η απήχηση της ρηξικέλευθης πρότασής του περί γεωπολιτικής στροφής στον ελληνικό λαό, είναι στην πραγματικότητα αυτή που ενόχλησε και συσπείρωσε τους ελληνικές πολιτικοοικονομικές ελίτ και τους «συμμάχους» και «εταίρους» τους εναντίον του Λαϊκού Συνδέσμου. Αν οι προτάσεις των Ελλήνων Εθνικιστών, περιείχαν κάποιες διαφορετικές μεν ιδέες, αλλά κινούνταν εντός των λερών λιμναζόντων «υδάτων» του δυτικού «στρατοπέδου», ο τάχα…. «ναζισμός» δεν θα τους ενοχλούσε καθόλου. Ίσως μάλιστα και να τους βόλευε, καθώς θα προσέδιδε μια ψευδή εικόνα άρτιου πλουραλισμού στο φάσμα των κομμάτων της Βουλής, (χωρίς βεβαίως να ενοχλείται πραγματικά το Καθεστώς). Όπως συνέβη στην ρωσο-ουκρανική κρίση, όπου η φιλοδυτική «δημοκρατική» κυβέρνηση συνεργάστηκε με του ντόπιους …Ουκρανούς «ναζί» εναντίον της Ρωσίας.
Αυτό ακριβώς κάνει επιτυχημένα το ΚΚΕ, το οποίο παρά την «ταξική»- επαναστατική ρητορική του, έχοντας ενταχθεί στο φερόμενο «συνταγματικό τόξο», απολαμβάνει όλες τις προνομίες των αστικών κομμάτων, καθώς και την απεριόριστη προβολή από τα ΜΜΕ. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας, όπου οι «ναζί» ήταν οι αγαπημένοι συνεργάτες των δυτικών «συμμάχων» στην πρόσφατη κρίση, κατά την ίδια έννοια που βλέπουμε και τους «εχθρούς του καπιταλισμού», τους κομουνιστές, να είναι οι καλύτεροι συνοδοιπόροι τους.
Αν θέλουμε λοιπόν να μετέχουμε στην πραγματική Παλιγγενεσία που δεν ολοκληρώθηκε με την Επανάσταση, ένας είναι ο δρόμος:
Ο γνήσιος Ελληνικός Λαϊκός Εθνικισμός που εκφράζεται μόνο από τον Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή. Για την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική Ανασυγκρότηση.
Α.Κ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/diethneis-ejelijeis-kai…-pseutorwmaiiko#ixzz5S8Jc0wiw