Έπειτα από την αποτυχία αυτή, οι δυο στρατηγοί, αντιλαμβανόμενοι την απελπισία, αλλά και την αρνητικότητα που επιδείκνυαν τα στρατεύματα τους την συγκεκριμένη στιγμή, προσπάθησαν να πείσουν τον Νικία να διατάξει υποχώρηση και λύση της πολιορκίας. Αν και ο Νικίας στην αρχή υπήρξε ανένδοτος, τελικά πείστηκε. Ωστόσο, η υποχώρηση καθυστέρησε λόγω έκλειψης της σελήνης, γεγονός που την εποχή εκείνη θεωρείτο κακός οιωνός.
Η αποχώρηση των Αθηναίων, η εγκατάλειψη των τραυματισμένων συμπολεμιστών τους στο στρατόπεδο, η αγωνία τους για το αν θα κατάφερναν να ξεφύγουν από τους εχθρούς, η δίψα που τους ταλαιπωρούσε και που συνέβαλε στο να σφαγιαστούν στα νερά του ποταμού Ασσίναρου, αλλά κυρίως η φυλάκιση των επιζώντων αιχμαλώτων στα ορυχεία της Αχραδινής, ήταν η κατάσταση που επικρατούσε.
Έτσι, ο Νικίας και ο Δημοσθένης καταδικάστηκαν σε ποινή θανάτου, η οποία επεβλήθη από τους Συρακούσιους. Στην ουσία η νίκη των Συρακουσών οφειλόταν στην ευφυΐα του στρατηγού Γύλιππου και όχι στην αριθμητική τους υπεροχή.
Πράγματι,…
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση
Reblogged this on Macedonian Ancestry.