Τρία χρόνια μετά από άλλη μια υπόκλιση στα αμερικανικά συμφέροντα από τους Τσίπρα-Καμμένο και έπειτα από αρκετά εκατομμύρια δολάρια σε προκαταβολές ούτε ένα αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) P3-Orion δεν έχει παραδοθεί, όμως δυστυχώς ακόμη και η παράδοση αυτών των αεροσκαφών δεν ενισχύει την αποτρεπτική ικανότητα της πατρίδας μας, απλά πλουτίζει την Lockheed Martin ενισχύοντας στην ουσία την αμερικανική οικονομία σε βάρος της ελληνικής.
Έχουν περάσει περισσότερα από τρία ολόκληρα χρόνια από τον Μάρτιο του 2015 που ενεργοποιήθηκε η σύμβαση για την αναβάθμιση των υπέργηρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3 Orion. Δυστυχώς το θέμα δεν είναι ότι ακόμη δεν έχει παραδοθεί ούτε μια μονάδα αλλά ότι υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες στην επιχειρησιακή ικανότητα για το Αιγαίο Πέλαγος αυτού του αναλογικά (αποτελεσματικότητα προς τιμή) πανάκριβου εξοπλιστικού προγράμματος που αγγίζει τα 500 εκατομμύρια δολάρια με μεγάλες προκαταβολές για μόνο 5 αεροσκάφη.
Για παράδειγμα από το 2003 υπάρχει η μελέτη των Garber & Williamson (Multi-Mission Maritime Aircraft Survivability in Modern Maritime Patrol & Recon Missions) που αναφέρει ότι το P-3 Orion εξ αρχής δεν είχε σχεδιαστεί με μεγάλο βαθμό επιβιωσιμότητας σε πεδίο μάχης που περιέχει εγγύς αντίπαλες αντιαεροπορικές δυνάμεις.
Συγκεκριμένα για την αυτοπροστασία ενός αεροσκάφους όπως το Orion είχαν διεξαχθεί μελέτες από το Naval Weapons Center κατά την δεκαετία του 80 που ανέφεραν την ανάγκη εγκατάστασης μιας πλειάδας ηλεκτρονικών συστημάτων προστασίας και ανίχνευσης απειλών καθώς ακόμη και προσθήκες συστημάτων προστασίας των δεξαμενών καυσίμων.
Επιπροσθέτως, το P-3 Orion εκ της αρχικής κατασκευής του ως ενός πολιτικού αεροσκάφους της δεκαετίας του 1960 (Lockheed Electra) είναι αρκετά αργό σε ταχύτητα και δίνει εξαιρετικά υψηλά ίχνη σε ηλεκτροπτικούς αισθητήρες και συστήματα ραντάρ. Με απλά λόγια το επιχειρησιακό δόγμα του P-3 είναι η επιτήρηση ανοικτής θάλασσας και το κυνήγι υποβρυχίων μακριά από εχθρικές απειλές, ιδιαίτερα αντιαεροπορικών πυραυλικών συστοιχιών όπως τα ρωσικά συστήματα S-200/S-300/S-400.
Αντιθέτως σε ακτογραμμές κορεσμένες από αντίπαλες δυνάμεις με απελευθερωμένους τους κανόνες εμπλοκής, όπως σήμερα στην Συρία, τέτοιου είδους αεροσκάφη δυστυχώς έχουν ελάχιστο ποσοστό επιβιωσιμότητας. Το λυπηρό γεγονός της κατάρριψης ενός αντίστοιχου με το P-3 ρωσικού αεροσκάφους Il-20 (Coot-A) από ένα πύραυλο του αντιαεροπορικού συστήματος S-200 επιβεβαιώνει την αμφισβητούμενη καταλληλότητα των Orion για στρατιωτικές επιχειρήσεις ναυτικής συνεργασίας στο Αιγαίο Πέλαγος.
Η σωστή ρότα για την υπεράσπιση του Αιγαίου Πελάγους βρίσκεται στην χρησιμοποίηση μη-επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών (UCAV), ισχυρού ναυτικού με συμπληρωματικές αντιαεροπορικές και ανθυποβρυχιακές μονάδες, αποτελεσματικού υποβρύχιου στόλου εξοπλισμένου με τις κατάλληλες τορπίλες και ορθά εξοπλισμένης Πολεμικής Αεροπορίας, δηλαδή ορθής επιλογής αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και αεροσκαφών κρούσης με υψηλή επιβιωσιμότητα. Συμπερασματικά τα ορθά εξοπλιστικά προγράμματα ενισχύουν την αμυντική αποτρεπτικότητα αλλά και την διπλωματική σθεναρότητα μιας χώρας.
Μόνο μια Εθνική Κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής θα μπορέσει πραγματικά να ενισχύσει την άμυνα και την διπλωματική δύναμη της Πατρίδας μας σε μια εποχή που η σκοπιανή επεκτατικότητα βρίσκει συνεργάτες τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την Νέα Δημοκρατία που θεωρεί ότι “το όνομα της Μακεδονίας δεν είναι πρόβλημα και… θα ξεχαστεί!“.
Θ. Γ. Κωστής
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sklhres-alhtheies-gia-tis-epicheirhsiakes-dunatothtes-twn-p3-orion#ixzz5Slh1k6mt