Η Βουλευτής Β΄ Αθηνών, Ελένη Ζαρούλια τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο για τα υδατοδρόμια, σημειώνοντας πως η κυβέρνηση ξεπουλά ακόμα μια επένδυση στους ιδιώτες μεγαλοεργολάβους εις βάρος του Δημοσίου συμφέροντος.
Ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση:
“Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κατά τη διάρκεια των Επιτροπών Παραγωγής και Εμπορίου η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας, ο Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή, υπέστη μια αήθη επίθεση από τον προεδρεύοντα κ. Δρίτσα με ύβρεις κατηγορίες κ.λπ. Δεν θα ήθελα να δώσω συνέχεια, απλά θέλω να καταθέσω για τα Πρακτικά ποιοι είναι οι κατήγοροί μας.
Έχω εδώ την αιτιολογική έκθεση της 28ης Ιουνίου 2016 και την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης του ΟΛΠ, όπου ο κ. Δρίτσας έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στο ξεπούλημα του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, κατά τη στιγμή που είχε κάνει σημαία του ότι δεν θα επέτρεπε την πώλησή του. Ο αρχηγός του, όμως, ο σημερινός πρωθυπουργός, είχε άλλα σχέδια και φρόντισε να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα και δια βίου στην αριστερή πελατεία του στο «λιμάνι της αγωνίας». Αυτά είναι για τα Πρακτικά. Εδώ να δείξουμε ότι είναι η υπογραφή του: Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Θεόδωρος Δρίτσας.
Ας έρθουμε τώρα στο σχέδιο νόμου το οποίο αφορά θέματα υδατοδρομίων, αστικών οδικών μεταφορών και λοιπές διατάξεις. Μέσω αυτού του νομοσχεδίου -και ιδίως του πρώτου μέρους- η Κυβέρνηση φιλοδοξεί να τονώσει το επενδυτικό κλίμα και να δώσει τις ευκαιρίες που ζητάνε οι επενδυτές στον τομέα των υδροπλάνων για να επενδύσουν στη χώρα. Να ξεκαθαρίσω ότι κανένας δεν μπορεί να είναι αντίθετος στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη αυτού του τόπου. Προφανώς και τα υδατοδρόμια είναι ένας πρόσφορος τομέας για επενδύσεις, δεδομένου, μάλιστα, ότι εδώ και δεκαπέντε χρόνια περίπου επικρατεί ένα εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον για αυτές τις δραστηριότητες.
Ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει από το 2003 και εντεύθεν, όταν ο τότε υπουργός Μεταφορών επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ είχε προβλέψει τη λειτουργία υδατοδρομίων. Ο ν.3333/2005 για την ίδρυση αεροδρομίων επί υδάτινης επιφάνειας παρέπεμπε τη ρύθμιση κρίσιμων θεμάτων σε προεδρικό διάταγμα, το οποίο δεν εκδόθηκε ποτέ. Για να μην κατηγορούμε, όμως, μόνο το ΠΑΣΟΚ, στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί και επί Νέας Δημοκρατίας ο τότε Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το 2012, όταν είχε εξαγγείλει την κατασκευή μέσω ΣΔΙΤ ενός υδατοδρομίου ως κεντρική βάση στην Αττική και δώδεκα μικρότερων στην περιφέρεια. Τελικά, μόνο του Βόλου λειτούργησε και αυτό με προσωρινή άδεια, ενώ ανενεργά παρέμειναν τα υπόλοιπα είκοσι ανά την επικράτεια που είχαν λάβει επισήμως άδειες.
Ο μεταγενέστερος νόμος 4146/2013 δεν ευνόησε ούτε και αυτός την ανάπτυξη κατάλληλου δικτύου υδατοδρομίων, καθώς υπήρξαν γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, δικαστικές εμπλοκές και πιέσεις ανταγωνιστικών κλάδων. Τρία επιπλέον χρόνια πέρασαν αυτή τη φορά μέχρι να τεθεί σε διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ακόμη είκοσι τέσσερις μήνες μέχρι να έρθει τελικά προς επεξεργασία και ψήφιση στη Βουλή. Είναι, λοιπόν, κατανοητό ότι διαχρονικά -από το 2000 και μετά- όλες οι κυβερνήσεις φέρνουν ευθύνη για την παύση λειτουργίας των υδατοδρομίων και την ανακοπή της οποιασδήποτε αναπτυξιακής προοπτικής.
Θα αναφερθώ τώρα σε κάποιες διατάξεις. Σε ό,τι αφορά τα άρθρα 4 και 6 είμαστε αντίθετοι στην αδειοδότηση υδατοδρομίων σε περιοχές που έχουν υπαχθεί στο δίκτυο NATURA 2000. Δεν θα έπρεπε να χορηγείται καμμία άδεια ίδρυσης σε τέτοιες περιοχές, καθώς σκοπός της προστασίας των συγκεκριμένων περιοχών είναι η διατήρηση και ανάδειξη των προστατευόμενων περιοχών ώστε να αποτελέσουν τοπικούς πόλους βιώσιμης ανάπτυξης.
Εδώ υπάρχει η μεγάλη τομή με τον ν.4146, καθώς διαχωρίζεται η διαδικασία αδειοδότησης σε δύο στάδια, ώστε να διαφοροποιείται ο κάτοχος της άδειας ίδρυσης υδατοδρομίου από τον κάτοχο της άδειας λειτουργίας και εκμετάλλευσης του υδατοδρομίου με στόχους -όπως αναφέρεται- την υποστήριξη, διευκόλυνση και προώθηση συνεργειών Σύμπραξης Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα, ΣΔΙΤ. Η ιδιωτική πρωτοβουλία ενθαρρύνεται, λοιπόν, και η σύμπραξη με το Δημόσιο -προγράμματα ΣΔΙΤ- δεν αποτελεί δικλείδα ασφαλείας του δημοσίου συμφέροντος, ειδικά όταν βλέπουμε να ενδιαφέρονται εταιρικά σχήματα στα οποία περιλαμβάνονται οι εθνικοί μεγαλοεργολάβοι.
Όσο δε για μια παλαιότερη «διαφωνία» μεταξύ Κυβερνήσεως και Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως σχετικά με δημοσιεύματα που είχαν κυκλοφορήσει με τίτλο «Η κυβέρνηση μπλοκάρει τις ιδιωτικοποιήσεις και φρενάρει τις επενδύσεις», έχουμε να πούμε ότι αυτά είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου, αφού εντέλει και οι δύο έχετε σχεδιάσει την πορεία της χώρας μας ως αποικία χρέους και συμφερόντων που θα νομοθετεί κατά παραγγελία συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Και είναι αυτονόητο ότι θέλετε να συνεχίσουμε να εξαρτώμεθα από αλλότρια συμφέροντα, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες, μια από τις αιτίες καθυστέρησης κατάθεσης του παρόντος νομοσχεδίου ήταν ότι έπρεπε να λάβει τη σχετική άδεια από την Επιτροπή Μεταφορών και Κινητικότητας της Κομισιόν.
Προβλέπεται ότι οι άδειες λειτουργίας μπορεί να δοθούν και σε φυσικά πρόσωπα που έχουν την έδρα τους στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με την προϋπόθεση στην τελευταία περίπτωση να οριστεί αντίκλητος που εδρεύει στη χώρα. Έτσι, λοιπόν, θα γίνουν οι επενδύσεις. Ας μην ξεχνάμε πόσες φορές οι αναπληρωτές ή οι αντίκλητοι είναι απλή βιτρίνα ξένων εταιρειών που εδρεύουν σε φορολογικούς παραδείσους εντός Ευρωπαϊκής Ενώσεως, γεγονός που έχουμε καταδείξει πολλάκις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν δίκαιοι κανόνες ανταγωνισμού, αλλά και διαφεύγοντα κέρδη από τα κρατικά ταμεία.
Ένα ακόμη ζήτημα που υπάρχει -και θέλω να σταθώ- αφορά τα υδατοδρόμια όπου πραγματοποιούνται πτήσεις από και προς χώρες που δεν έχουν κυρώσει τη Συνθήκη Σένγκεν του άρθρου 4, παράγραφος 8. Να θυμίσω ότι κατά το παρελθόν αρκετοί επενδυτές είχαν αποσύρει το ενδιαφέρον τους λόγω των εξελίξεων στο προσφυγικό και λόγω του αν θα παρέμενε η χώρα μας εντός Σένγκεν. Τελικά, όπως φαίνεται, οι εγκλωβισμένες προσφυγικές ροές στη χώρα μας δεν πτοούν κανέναν και όπως έχουμε λιμάνια που έχουν χαρακτηριστεί ως «πύλη Σένγκεν», το ίδιο θα γίνει και με τα υδατοδρόμια. Αν δούμε τώρα αυτό συνδυαστικά με τη δυνατότητα ίδρυσης και λειτουργίας υδατοδρομίων από δημόσιους φορείς, τότε το ζήτημα της Σένγκεν λύθηκε, αφού προβλέπεται ότι το Δημόσιο μπορεί να λειτουργήσει τέτοιες εγκαταστάσεις εφόσον δεν υπάρχει άλλος ενδιαφερόμενος φορέας. Αυτό είναι στο άρθρο 29.Τότε και οι ξένοι επενδυτές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε, καθότι διασφαλίζονται τα συμφέροντά τους και το Δημόσιο θα αναλάβει να τα βγάλει πέρα με τους λαθρομετανάστες.
Χρήσιμο, δε, θα ήταν να τεθούν κριτήρια, βάσει των οποίων θα καθορίζεται ο τύπος κάθε υδατοδρομίου σε υδατοδρόμιο εσωτερικού ή εξωτερικού-πύλη. Τα υδροπλάνα έχουν αναμφισβήτητα αρκετά πλεονεκτήματα συγκριτικά με τα λοιπά θαλάσσια μέσα μετακίνησης. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα πτήσεων, έχουν τη δυνατότητα απογείωσης και προσγείωσης σε χερσαίο αεροδρόμιο, αλλά και σε υδάτινη επιφάνεια, είναι φιλικά προς το περιβάλλον, ο χρόνος μετακίνησης είναι πολύ μικρότερος από το αντίστοιχο ταξίδι με καράβι και το κόστος μικρότερο από το αντίστοιχο με το αεροπλάνο.
Όταν ψηφιζόταν ο ν. 4146/2013, είχα πει χαρακτηριστικά: «Τα υδατοδρόμια, καθώς και η λειτουργία υδατοδρομίων, μας βρίσκει σύμφωνους, αρκεί η επένδυση να γίνει προς εξυπηρέτηση των πολιτών, η τιμή των κομίστρων να είναι προσιτή και να διευκολυνθούν στη μεταφορά τους οι συμπατριώτες μας των νησιωτικών περιοχών». Με το παρόν και συγκεκριμένα με το άρθρο 21, η διαμόρφωση των τιμολογίων δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και περιορισμό και θα διαμορφώνεται από τον φορέα λειτουργίας του υδατοδρομίου, με στόχο την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του. Συνεπώς, βάσει των κανόνων του ελεύθερου ανταγωνισμού, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το χαμηλό κόστος και κατά πόσο θα αντέχει το κόστος το βαλάντιο του μέσου φορολογούμενο Έλληνα πολίτη.
Όσο δε για τη διευκόλυνση των μετακινήσεων των συμπατριωτών μας, και αυτό τίθεται σε αμφισβήτηση με το παρόν νομοσχέδιο, αφού ήδη από την αιτιολογική έκθεση δίνετε υπέρμετρη έμφαση στη συνεπακόλουθη ανάπτυξη του τουρισμού και δεν αναφέρεστε -παρά ελάχιστα- στη χρήση των υδροπλάνων που είναι πολύτιμη όταν πρόκειται για κοινωνικού χαρακτήρα εξυπηρετήσεις, όπως παραδείγματος χάρη μία αεροδιακομιδή ή μία επείγουσα μεταφορά εμπορευμάτων σε σημεία της επικράτειας όπου δεν προσεγγίζει άλλο μεταφορικό μέσο.
Στο άρθρο 22 ορίζεται πως το τέλος αναχωρούντων επιβατών είναι 5% του καθαρού ναύλου και με απόφαση του Υπουργού Υποδομών θα θεσπιστεί το τέλος ανά σκέλος πτήσης. Και τα δύο τέλη είναι υπέρ του Υπουργείου και όχι του Δημοσίου ή των οικείων δημοτικών ΟΤΑ και ουσιαστικά θα πηγαίνει κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό του Υπουργείου και θα χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση των υδατοδρομίων, αφού μιλάμε για έργα κατασκευής, συντήρησης, ηλεκτρονικών συστημάτων, την επιδότηση γραμμών υδροπλάνων σε προορισμούς απομακρυσμένων νησιών ή περιορισμένης επιβατικής κίνησης. Συνεπώς, οι ιδιώτες θα εκμεταλλεύονται τα υδατοδρόμια, αλλά το κράτος θα πληρώνει γι’ αυτά.
Το άρθρο 29 είναι εκείνο στο οποίο γίνεται η μόνη αναφορά για τη δυνατότητα ίδρυσης και λειτουργίας υδατοδρομίων από το Δημόσιο, εφόσον δεν υπάρχει άλλος ενδιαφερόμενος φορέας. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι προτεραιότητα έχουν οι επενδυτές για τους προορισμούς που τους ενδιαφέρουν και οι λοιποί, δηλαδή τα απομονωμένα νησιά, οι άγονες γραμμές, μένουν στο Δημόσιο. Δημιουργείτε, με λίγα λόγια, μόνοι σας, επενδύσεις δύο ταχυτήτων και αυτομάτως υποβαθμίζετε τη συμμετοχή του Δημοσίου στη διαδικασία. Οι επενδυτές που θα έχουν στην εκμετάλλευση και επίβλεψή τους τους πιο τουριστικούς προορισμούς θα είναι οι καλοί και το κράτος θα είναι το κακό αν κάτι δεν πάει καλά με μία μεταφορά σε ένα απομονωμένο νησί ή σε κάποια άλλη δυσπρόσιτη περιοχή.
Ο υπουργός στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο ηλεκτρονικό σύστημα και συγκεκριμένα ανέφερε: «Μέχρι να γίνει ηλεκτρονικό σύστημα, προφανώς θα λειτουργεί και θα γίνονται οι παρατηρήσεις και η παρακολούθηση των διαφόρων εγκρίσεων σε μορφή φυσικού αρχείου, αλλά έχουμε αποδείξει ότι κάνουμε γρήγορα τα ηλεκτρονικά συστήματα. Θα συνεργαστούμε και με το Τεχνικό Επιμελητήριο, που το ζήτησε, γι’ αυτό το θέμα κι έχει εμπειρία σε αυτό». Έχουμε ξαναπεί ότι όσο καλή κι αν είναι η πρόθεσή σας να δημιουργείτε ηλεκτρονικά συστήματα προκειμένου να μειωθεί η γραφειοκρατία, ο χρόνος και ο κόπος, εντούτοις δεν μπορούμε να μην καταδείξουμε ότι πολλές φορές είναι δυσλειτουργικά ή δέχονται τέτοιο φόρτο με αποτέλεσμα να τίθενται εκτός λειτουργίας.
Βεβαίως, το φυσικό αρχείο είναι πάντα μια διασφάλιση. Θα πρέπει, όμως, να διασφαλιστεί η λειτουργικότητα του συστήματος. Το γεγονός, δε, πως το άρθρο 30 προβλέπει τη λειτουργία έναν χρόνο μετά την έκδοση σχετικής ΚΥΑ -παράγραφος 4- μπορεί να μας προϊδεάσει για τα χρονικά κωλύματα που θα υπάρξουν κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, τη στιγμή, μάλιστα, που μιλάτε για δεκάδες αιτήσεις που θα προχωρήσουν ώστε να τεθούν σε λειτουργία τα υδατοδρόμια το 2019. Εις ό,τι αφορά τις παραχωρήσεις λιμένων, μαρίνων κλπ., ο υπουργός ανέφερε ότι αν δεν υπάρχει στις αρχικές συμβάσεις και στο master plan η χωροθέτηση υδατοδρομίου, τότε θα έρθει αργότερα προς κύρωση στη Βουλή, όπως θα γίνει με το Εμπορευματικό Κέντρο του Θριασίου.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως θα εισρεύσουν μεγάλα ποσά από τη σύμβαση αυτή στα κρατικά ταμεία, δεν παύει ένα υδατοδρόμιο να είναι ένα asset, εξασφαλίζοντας υπεραξία στον ιδιοκτήτη του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι με πρωτοβουλία και πίεση από το ΤΑΙΠΕΔ αδειοδοτήθηκε το υδατοδρόμιο στην Κέρκυρα και «τρέχουν» αντίστοιχα οι διαδικασίες για τα υδατοδρόμια σε Παξούς, Πάτρα, Λαύριο, Αγία Μαρίνα, Ηράκλειο, Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, Βόλο και αλλού.
Ας αναφερθώ τώρα στην Αρχή Συντονισμού Πτήσεων του άρθρου 51. Τροποποιούνται διατάξεις που αφορούν στη λειτουργία της Εθνικής Αρχής Συντονισμού Πτήσεων, ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που συνεστήθη με τον ν. 4233/2014 σε αντικατάσταση της Αρχής Συντονισμού Πτήσεων του ν. 3534/20007. Συνεπώς, δεν είναι νέα αρχή. Επανακαθορίζονται η σύνθεση των μελών της Αρχής, τα τέλη για τις παρεχόμενες υπηρεσίες της Αρχής ανά φορέα διαχείρισης αερολιμένα, θέματα που ρυθμίζονται με τον κανονισμό εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας και θέματα που αφορούν τη διαδικασία πρόσληψης προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
Τα προβλήματα της Αρχής είναι πολλά. Λειτουργεί χωρίς μόνιμο προσωπικό, ενώ το επιχειρησιακό της έργο υποστηρίζεται με συμβάσεις έργου ετήσιας διάρκειας από εξωτερικούς συνεργάτες και υπάρχει διαγωνισμός του ΑΣΕΠ που παραμένει σε αναστολή. Με τις διατάξεις του παρόντος δημιουργούνται είκοσι πέντε νέες μόνιμες θέσεις και δύο εξ αυτών θα καλυφθούν από νομικούς. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι πρόκειται ακόμη μία φορά για βόλεμα «ημετέρων», πάντα με στόχο τη διασφάλιση της απρόσκοπτης και αδιάκοπης λειτουργίας της Αρχής.
Ο δε Υπουργός έκανε λόγο περί της ανεξαρτησίας της Αρχής. Και θα ήθελα να πω επ’ αυτού –όπως είχε πει και ο ειδικός αγορητής μας, όταν ψηφιζόταν ο νόμος 4233- ότι θα έπρεπε να διασφαλίζεται η εποπτεία της από το ΓΕΕΘΑ και την Πολεμική Αεροπορία, καθώς επίσης και ότι θα μπορούσε να στελεχωθεί από προσωπικό που θα διέθετε η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Παρ’ όλα αυτά, θα θέλαμε πολύ να γίνει μια εκτενής συζήτηση για τον ρόλο των Ανεξάρτητων Αρχών και πώς διασφαλίζεται η ανεξαρτησία τους, όπως πρότεινε και ο Υπουργός, μιας και επί της δική σας Κυβερνήσεως έχετε δημιουργήσει και στελεχώσει ουκ ολίγες «Ανεξάρτητες Αρχές».
Για να ολοκληρώσω, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ενδιαφέρουσες διατάξεις για τις οποίες θα μπορούσαμε να είμαστε θετικοί υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Ο αναπτυξιακός του χαρακτήρας τίθεται υπό αμφισβήτηση, όπως και το κατά πόσον θα ωφεληθεί η εθνική μας οικονομία. Αναγνωρίζουμε τα πλεονεκτήματα που θα μπορούσε δυνητικά να έχει η χώρα μας, αν και η δική σας πολιτική ήταν διαφορετική και δεν θέτατε στο επίκεντρο τα συμφέροντα των ιδιωτών και δεν μειώνατε την κοινωνική διάσταση της επένδυσης.
Για ακόμη μία φορά, όμως, καλείστε να υπακούσετε στους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας και δεν δίνετε την ελάχιστη ευκαιρία στο δημόσιο, στο κράτος να αναπτύξει δημόσιες δομές στο ακέραιο. Το πρόβλημα της νησιωτικότητας και των απομακρυσμένων νησιών δεν θα επιλυθεί. Ούτε και θα ωφεληθούν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, που ελπίζουν ότι θα έχουν ένα μέσο μεταφοράς που θα εκτελεί δρομολόγια περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα ή ένα κάθε δεκαπέντε ημέρες, που θέλουν να ελπίζουν ότι δεν τους έχει ξεχάσει κανένας. Θα ήταν μια καλή ευκαιρία -όπως και οι προγενέστερα νομοθετημένες, εάν υπήρχαν διαφορετικές αρχές- εάν στο επίκεντρο ήταν ο Έλληνας πολίτης.
Όσο δεν είναι και όσο φέρνετε νομοσχέδια που περιλαμβάνουν διατάξεις αντικοινωνικές, αντιλαϊκές, αντεθνικές και διατάξεις ρουσφετολογικές για λίγους δικούς σας, εμείς δεν μπορούμε να είμαστε συμπαραστάτες σας σε αυτό το έργο.
Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι το παρόν νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει τη σειρά εκείνων των νομοσχεδίων που έχουν ξεπουλήσει τα πάντα σε αυτή τη χώρα. Αυτοκινητόδρομοι, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ. βρίσκονται στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ενώ θα έπρεπε να τελούν υπό την εκμετάλλευση και τον έλεγχο του κράτους.
Είναι αλήθεια πως οτιδήποτε κινείται και πετάει αυτήν τη στιγμή είναι ιδιωτικό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το αποδεχτούμε χωρίς καμία αντίρρηση, χωρίς καμία κριτική, χωρίς καμία θέληση να το αλλάξουμε. Εάν θέλουμε να μιλάμε για αδειοδότηση και ανάπτυξη υδατοδρομίων, θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια βιομηχανία υδροπλάνων, διότι μόνο έτσι θα είναι και ανταγωνιστική η αγορά και μέσω της βιομηχανίας θα αναδειχθεί η ανάγκη για τη βιωσιμότητά τους και θα είναι προς όφελος του ελληνικού λαού και της εθνικής οικονομίας. Γι’ αυτό ο Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή θα καταψηφίσει.
Ένα λεπτό θα ήθελα να αναφερθώ σε μία τροπολογία, κύριε Πρόεδρε. Η τροπολογία είναι η 1760, η οποία αφορά απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ ακινήτων σε πυρόπληκτες περιοχές. Προβλέπεται η απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητα που βρίσκονται στις περιοχές της περιφέρειας Αττικής που επλήγησαν από τις πυρκαγιές της 23ης και 24ης Ιουλίου 2018. Προφανώς και είμαστε θετικοί σε οποιοδήποτε μέτρο φέρετε και είναι ευνοϊκό για τους συμπατριώτες μας που επλήγησαν από τις φονικές πυρκαγιές.
Ωστόσο, το μέτρο αυτό θα πρέπει να μην ισχύσει μόνο για το τρέχον έτος αλλά και για όσο χρονικό διάστημα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ιδιοκτησίες, δεδομένου ότι η αποκατάστασή τους συνεπάγεται ήδη ένα σημαντικό οικονομικό βάρος για τους κατόχους τους. Επίσης, η διάταξη θα πρέπει να γενικευτεί και να ισχύει για την ανακούφιση των πληγέντων από φυσικές καταστροφές σε περιοχές που έχουν κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Τέλος, είναι περιττό να αναφέρουμε ότι, δράττοντας την ευκαιρία, θα μπορούσατε να καταργήσετε εντελώς τον ΕΝΦΙΑ, που λέγατε ούτως ή άλλως ότι θα τον καταργούσατε. Σε αυτήν την τροπολογία είμαστε υπέρ. Για τις υπόλοιπες θα τοποθετηθούμε στη συνέχεια. Ευχαριστώ”.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elenh-zaroulia-h-kubernhsh-jepoula-stous-idiwtes-kai-ta-udatodromia-binteo#ixzz5Ss3iHcF6