Ακολούθως, το θέρος του 411 π.Χ. ο Σπαρτιάτης Ναύαρχος Μίνανδρος έπλευσε στον Ελλήσποντο, έπειτα από πρόσκληση του σατράπη Φαρνάβαζου. Τον αθηναϊκό στόλο που ήταν παραταγμένος, τον αντιμετώπισε στην θέση Κυνός Σήμα. Ο δε πελοποννησιακός στόλος, αν και υπερτερούσε αριθμητικά, δεν κατόρθωσε να υπερφαλαγγίσει τον αθηναϊκό. Εντούτοις, οι Πελοποννήσιοι που νικούσαν στο κέντρο, παρασύρθηκαν από τους πανηγυρισμούς, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Θρασύβουλο, ο οποίος κατείχε το δεξιό κέρας, να τους επιτεθεί, προκαλώντας σύγχυση στις γραμμές τους.
Έπειτα από την νίκη τους αυτή, οι Αθηναίοι κατάφεραν να ανακτήσουν την Κύζικο και την Άβυδο, πόλεις οι οποίες είχαν αποστατήσει προηγουμένως. Μετά από ένα έτος οι δυο αντίπαλοι στόλοι προχώρησαν σε εκ νέου αναμέτρηση, στην Κύζικο της Προποντίδας. Ακόμη, ο Μίνδαρος είχε επιδοθεί στην πολιορκία της πόλης, την στιγμή που τρεις μοίρες του αθηναϊκού στόλου κατάφεραν να περάσουν στο στενό δίχως να γίνουν αντιληπτές και να βρουν καταφύγιο στην γειτονική Προκόννησο. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σφοδρότατη. Οι Αθηναίοι νίκησαν κατά κράτος τους Πελοποννήσιους κατά ξηράν και κατά θάλασσα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μίνδαρος σκοτώθηκε πολεμώντας στη στεριά, ενώ εξήντα περίπου πλοία είτε αιχμαλωτίστηκαν, είτε καταστράφηκαν ολοσχερώς. Τώρα πια ο πελοποννησιακός στόλος είχε καταστραφεί και ο Ελλήσποντος παρέμενε υπό την κατοχή των Αθηναίων. Αμέσως, οι Έφοροι ζήτησαν…
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση