Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Η γνωστή ρήση «η ζωή κύκλους κάνει», την οποία έχουμε χρησιμοποιήσει ξανά στο παρελθόν, μας θυμίζει τις αναλογίες της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών με αυτές της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1960 για το μέλλον της Κύπρου. Όπως εκείνες δεν δημιουργήθηκαν για να λύσουν το «Κυπριακό», αλλά για να το διαιωνίσουν, έτσι και η «λύση» που προκρίνεται για το «Μακεδονικό» με την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την παραχώρηση της Μακεδονίας ΜΑΣ, καθώς και προς μια πολιτική ρευστοποίηση των Βαλκανίων από την κυρίαρχη σκεπή των ΗΠΑ.
Το δημοψήφισμα στα Σκόπια έδειξε τον ζήλο «θεών και δαιμόνων» προκειμένου να επικρατήσει το «ναι». Άλλη μια ομοιότητα-ταύτιση του «Μακεδονικού» με το «Κυπριακό» βρίσκεται στο ότι και σήμερα ζούμε ημέρες «σχεδίου Ανάν», με το δημοψήφισμα του 2004. Και τότε είχαν επιστρατευθεί όλοι και όλα για να βγει το «ναι» από το δημοψήφισμα που θα διέλυε κάθε υπόσταση της Κύπρου. Ας μην ξεχνάμε, ότι από παλιά η προτεκτορατοποίηση αποτελούσε πάγια πολιτική των μεγάλων δυνάμεων.
Μια ακόμη ομοιότητα είναι το ότι και το 2004 το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας αριστεράς ήταν υπέρ της αποδοχής του σχεδίου Ανάν. Έτσι και τώρα, εμφανίζεται αναφανδόν υπέρ της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία» η κυβερνητική αριστερά, ενώ στον ίδιο δρόμο κινείται και το σύνολο σχεδόν της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του «αντιεξουσιαστικού» χώρου, ως αποτέλεσμα μιας (τουλάχιστον) περίεργης ανάγνωσης του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση των Εθνών μέσω της πλήρους δορυφοριοποίησής τους στο ΝΑΤΟ. Ωραίοι αριστεροί…
Αλλά και από την συμπόρευση κοσμοπολιτών φιλελεύθερων με διεθνιστές αριστερούς στον κοινό αγώνα κατά του επάρατου «εθνολαϊκισμού». Μια τέταρτη ομοιότητα είναι ότι, όπως το «Κυπριακό» έτσι και το «Μακεδονικό», διαπερνά την πολιτική ζωή της Χώρας, δημιουργώντας αναταράξεις και κρίσεις βρίσκοντας αντιμέτωπο ένα διάχυτο και ισχυρό πατριωτικό ρεύμα Εθνικής Αντίστασης, το οποίο καταγγέλλει και στιγματίζει το ξεπούλημα και την προδοσία της Μακεδονίας ΜΑΣ.
Όπως και με τον αγώνα της ΕΟΚΑ, έτσι και τώρα, η αριστερά όχι απλώς στέκεται εχθρικά απέναντι σε αυτό το ρεύμα, αλλά δεν διστάζει να στέλνει τους πραιτωριανούς της (επισήμως τα ΜΑΤ, ανεπισήμως το παρακρατικό ασκέρι των «αντίφα»). Οι εθνικές μειοδοσίες που ζητούνται κάθε φορά από τις εκάστοτε εθελόδουλες κυβερνήσεις του «Συνταγματικού τόξου» από την μια έχουν τεράστιο κόστος για την Εθνική Κυριαρχία της Χώρας, αλλά ταυτόχρονα φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση πολιτικά, ακόμη κι εκείνους που επί της ουσίας έχουν την ίδια γνώμη με την νυν κυβέρνηση για το ξεπούλημα της Μακεδονίας ΜΑΣ, σκέφτονται όμως το δυσβάσταχτο πολιτικό κόστος και γι’ αυτό προσπαθούν «να θολώσουν τα νερά».
Την ώρα που η «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση κλείνει την συμφωνία-ξεπούλημα, όπως επιθυμούν (και) οι εκ των ΗΠΑ εντολείς τους, ειδικοί προεκλογικοί λόγοι ωθούν την ΝΔ και τον Μητσοτάκη να «καταδικάζει» την συμφωνία των Πρεσπών και να δηλώνει πως θα την καταψηφίσει. Θέση εκ του ασφαλούς, βεβαίως, καθώς στην πραγματικότητα ΝΔ και Μητσοτάκης εύχονται να προλάβει να την υπερψηφίσει η τωρινή κυβέρνηση, ώστε να δηλώσουν στην συνέχεια ότι είναι… αναγκασμένοι να την αποδεχθούν, δεσμευμένοι στην «συνέχεια του κράτους»… Την ίδια ώρα, ο Καμμένος βλέποντας την σαφή εικόνα πλήρους κατάρρευσης του μορφώματός του δηλώνει ότι «θα ρίξει» την κυβέρνηση, όταν το θέμα αυτό τεθεί στην Βουλή. Ο Θεοδωράκης ψηφίζει την συμφωνία, παζαρεύοντας ταυτόχρονα την υποψηφιότητα για την δημαρχία της Αθήνας. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει μια αλλοπρόσαλλη στάση, έχοντας ως δεδομένο ότι θα υπάρχουν διαρροές εκ μέρους του όταν γίνει η ψηφοφορία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «το χρέος» να εκτελέσει τα «συμβόλαια θανάτου» παράδοσης της Μακεδονίας ΜΑΣ στους σκοπιανούς σφετεριστές, ταυτόχρονα όμως σκέπτεται ακόμη την ιδέα «να τα φορτώσει όλα» στην ΝΔ («Μακεδονικό», ασφαλιστικό, αφορολόγητο, πλειστηριασμοί κτλ).
Αυτό σχετίζεται με τον τελικό χρόνο των εκλογών και το συμπέρασμα το οποίο βγαίνει είναι ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση της πολιτικής ζωής του Τόπου, μετά την τυπική λήξη των Μνημονίων (αλλά την ουσιαστική συνέχισή τους). Το γεωπολιτικό στάτους, η θέση της Χώρας στην ΕΕ και η οργανωμένη εσωτερική της υπόσταση, δεν μπορούν να παραμένουν αμετάβλητα. Όλα συγκλίνουν στο ότι ο πολιτικός χάρτης θα αλλάξει στην πορεία προς τις εκλογές και βέβαια μετά απ’ αυτές. Οι συσχετισμοί θα τροποποιηθούν, κάποια από τα κόμματα του νυν Κοινοβουλίου (ΑΝΕΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) θα καταποντιστούν και θα εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη και το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αρκετά πιο ενδυναμωμένο, κοινωνικά και πολιτικά, θα σηκώσει ψηλά και ουσιαστικά το Λάβαρο της Εθνικής Αντίστασης.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/shkwnoume-to-labaro-ths-ethnikhs-antistashs#ixzz5TcWLumh6