Η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη, το «Μεγάλο Παράσιτο» της ανθρωπότητας, είναι σε θέση να παραμένει κρυμμένη ή συγκαλυμμένη, και οπωσδήποτε ανενόχλητη, καθώς σήμερα έχει τον πλήρη έλεγχο όλων των κέντρων εξουσίας της γης. Ουσιαστικά οι κυβερνήσεις των κρατών είναι ανδρείκελά της, είναι μαριονέτες στα χέρια της. Οι Διεθνείς Οργανισμοί αποτελούν εκπορεύσεις της. Ο τύπος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος, είναι μέσα εξαρτημένα από αυτήν, αποτελούν δε τα εργαλεία με τα οποία υλοποιεί την πνευματική διαχείριση και την υποταγή των λαών. Ο Ελευθεροτεκτονισμός αποτελεί ένα αποτελεσματικότατο διεισδυτικό και φυλακτήριο χέρι της.
Μάλιστα οι Ελευθεροτέκτονες – Μασόνοι με αληθινά αξιοθαύμαστη πειθαρχία πορεύονται τηρώντας σιωπηρά, πιστά και απαρασάλευτα τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην τεκτονική αδελφότητα. «Από όλες τις τέχνες πού διατείνονται οι Μασόνοι, τούς διακρίνει ειδικώς η τέχνη της μυστικότητος» έγραψε ο George Oliver, επιφανής Μασόνος ιστορικός στό «The Antiquities of Freemasonry», εκδόσεις G.& W.B. Whittaker, London 1823, σελίδα 265 (επί λέξει από τό βιβλίο του William Preston, «Illustrations of Freemasonry», 3ο βιβλίο, μέρος 2). Επίσης και ο William Akerman, στο «The Bible and the Square», Montreal 1875, σελίδα 23, γράφει: «Από όλες τις εταιρείες, εκείνη των “Ελευθέρων και Αποδεκτών Τεκτόνων” έχει κατά το πλείστον διακριθεί για την απαραβίαστη μυστικότητα την οποίαν έχουν διατηρήσει ομοιόμορφα τα μέλη της, Και αυτό αψηφώντας επίσης τους κεραυνούς του Βατικανού, και το βάσανο της Ιεράς Εξετάσεως. Ναι, και με περιφρόνηση των λιπόψυχων και ποταπών προσπαθειών των ολίγων ατόμων, που έχουν κοπιάσει με ακούραστο ζήλο να ανακαλύψουν κάτι, για το οποίο είχαν καταδικαστεί να είναι εντελώς ανάξια».
Από την άλλη πλευρά, ανάμεσα στους διανοούμενους, κανείς δεν τολμά να αψηφήσει και να αφήσει το προχαραγμένο αυλάκι της επιτρεπτής ιστοριογραφίας και της «εγκεκριμένης» κοινωνιολογίας, ενώ καθένας από αυτούς γνωρίζει καλά ότι η παραμικρή παραβίαση της επιβεβλημένης «πολιτικής ορθότητας» θα περικόψει και θα αφανίσει την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία τους, θα ξεσχίσει το κοινωνικό τους περιτύλιγμα και θα μετατρέψει σε τραγωδία την ζωή τους.
Henry Ford,…Robert Brasillach,….Ezra Pound,…Aleksandr Soljenitzin, …Andrei Sacharov,….Robert Faurisson….: Αυτά τα ονόματα υποστηρίζουν πλήρως την αντιστασιακή υπόθεση ως παραδείγματα αξιοπρέπειας. Δηλαδή αποδεικνύουν ότι, παρά την προσεκτική διαρκή προληπτική εποπτεία σε παγκόσμια κλίμακα, μπορεί πάντα να αναπτυχθεί ένα κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής και να προχωρήσει εμπρός, στηριγμένο σε κάποιους αδιάφθορους, κάποιους γενναίους και αδάμαστους. Ο Paul Rassinier (1906–1967) ήταν ένας Γάλλος συγγραφέας πολλών βιβλίων για την αληθινή παρουσίαση της εβραϊκής γενοκτονίας από τους Γερμανούς ναζί. Υπήρξε παθιασμένος πασιφιστής, αντιφασίστας πολιτικός ακτιβιστής, αγωνιστής της Αντίστασης κατά των Γερμανών ναζί, αλλά και αιχμάλωτος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Buchenwald και Mittelbau-Dora. Όμως είναι συνάμα ο συγγραφέας που θεωρείται ως πατέρας της «άρνησης του Ολοκαυτώματος». Δημοσιογράφος και εκδότης, έγραψε εκατοντάδες άρθρων επί οικονομικών και πολιτικών θεμάτων. Επίσης εξέδωσε μια σειρά σπουδαίων (άξιων σπουδής) βιβλίων περί του Β’ Μεγάλου Πολέμου, των παρασκηνίων και των παρεπομένων του, καθώς και του ζητήματος του διωγμού των Εβραίων : «Το πέρασμα της γραμμής – Η ανθρώπινη αλήθεια» («Passage de la ligne – La vérité humaine», 1948) – «Το ψέμα του Οδυσσέα – Μια ματιά στην λογοτεχνία των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης»» («Le Mensonge d’Ulysse – Un clin d’œil à la littérature des camps de concentration détenus)», 1950, – «Το κοινοβούλιο στα χέρια των τραπεζών» («Le Parlement aux mains des banques»), 1955 – «Ο Οδυσσέας προδομένος από τους δικούς του» («Ulysse trahi par les siens»), εκδ. La Librairie française, 1961- «Ο αμφιλεγόμενος επαναστάτης» (« Le equivoque révolutionnaire »), εκδ. Défense de l’homme 1961 – «Η αληθινή δίκη Άϊχμαν ή οι αδιόρθωτοι νικητές» («Le véritable procès Eichmann ou les vainqueurs incorrigibles»), εκδ. Les Sept Couleurs, 1962 – « Το δράμα των Ευρωπαίων Εβραίων» («Le Drame des juifs européens») εκδ. Les Sept Couleurs, 1964- «Οι υπεύθυνοι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου» («Les Responsables de la Seconde Guerre mondiale»), εκδ. Nouvelles Éditions latines, 1967.
Για τέτοιους ανθρώπους όπως οι προαναφερόμενοι, που δίχως προκατάληψη κι’ ανεξάρτητα από το προσωπικό τους κόστος, στοχεύουν στην αφύπνιση της συνείδησης του κάθε αναγνώστη ή ακροατή καλής θέλησης και επιφέρουν την εκρηκτική συνειδητοποίηση της ύπαρξης και της συνομωσίας του Μεγάλου Παράσιτου, υπάρχει ειδικότερη συνέχεια : Τίθεται σε λειτουργία το ακραίο και πιο ύπουλο τέχνασμα των Διεθνών Τοκογλύφων, προκαθορισμένο για την αποστείρωση της αλήθειας, ώστε αυτή να εξατμιστεί γρήγορα, χωρίς να αφήσει κανένα γονιμοποιημένο σπόρο. Το εν λόγω τέχνασμα είναι ο χαρακτηρισμός της αλήθειας που αποκαλύπτεται, ως τάχα «συνωμοσιολογικής υπερβολής», δήθεν δόλιας, αρρωστημένης και αστήρικτης. Οι αποκαλύψεις, οι καταγγελίες και οι αλήθειες παρουσιάζονται ως νοσηρά παράγωγα κάποιας «θεωρίας συνωμοσίας» της ιστορίας, ως αποκυήματα της πωρωμένης σκέψης κάποιων φανατικών. Έτσι, η εκάστοτε καθεστωτική αντίληψη χαρακτηρίζει με τον όρο «θεωρία συνωμοσίας» κάθε αντικαθεστωτική προσέγγιση της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία, ένα γεγονός, ή μια σειρά από γεγονότα ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα συνωμοτικής, μυστικής, οργανωμένης και υπόγειας δράσης μιας ομάδας ανθρώπων, υπηρεσιών, πολιτικών σχηματισμών, κυβερνήσεων, μυστικών εταιρειών ή διεθνών συνασπισμών.
Αυτή η πρακτική συκοφαντικής καταστροφής ή αποσιώπησης της αλήθειας σύρεται αναπόφευκτα σε κλυδωνισμό, μόνον όταν ενίοτε ανοίγει φευγαλέα μια σχισμή στο επιτηδευμένο και πολυεπίπεδο σύστημα λογοκρισίας της Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου, σχισμή απ’ όπου διαφεύγουν δεδομένα, ενδείξεις και ειδήσεις, στοιχεία τα οποία η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη προσπαθεί να κρατήσει άγνωστα ή υποτιμημένα και απαξιωμένα σε ολόκληρη την γη, για να προστατεύσει την ίδια της την ύπαρξη. Σ’ αυτήν την περίπτωση, όταν δεν είναι σε θέση να αρνηθεί τα αποδεικτικά στοιχεία, όταν δεν μπορεί να οδηγήσει στην παράβλεψη και την εξαφάνισή τους, τα απομειώνει και τα ευτελίζει. Για τούτο χρησιμοποιεί την τεράστια δύναμη επίδρασης επί της κοινής γνώμης και συγκαλύπτει την αποκάλυψη των αποδεικτικών αυτών στοιχείων ή «επικολλά» επάνω τους, μια προκλητικά και ολοφάνερα απεχθή δογματική ετικέτα, σχεδιασμένη για την απόρριψη και τον ευτελισμό τους ως ακατάλληλων και υποτιμητικών. Δηλαδή εν τέλει πιστοποιεί στην πράξη ότι ακριβώς δηλώνει η συνωμοσιολογική θεωρία της ιστορίας.
Μια σχισμή πληροφοριακής διαρροής επέφερε στο πλέγμα λογοκρισίας και ο «Sy» Foster (Sydney H. Foster), ένας σημαντικότατος και αγνοημένος οικονομολόγος, με το (σπανιότατο πλέον) βιβλίο του «Δέκα επιστολές ενός διεθνούς τραπεζίτη προς τον γιο του» («Ten letters from an international banker to his son» εκδόσεις Sydney H. Foster Foundation, 1965). Εκεί γράφει ότι ο τραπεζίτης που έστελνε τις επιστολές αυτές ήταν ο τραπεζίτης John Pierpont –«J.P.»- Morgan (ιδρυτής της διαβόητης ομώνυμης τράπεζας) και σε κάποιο σημείο του βιβλίου αναφέρεται : «Εμείς που αποτελούμε μια χούφτα ανθρώπων που είναι γνωστοί ως Διεθνείς Τραπεζίτες, σήμερα έχουμε την διεύθυνση και τον έλεγχο σε περισσότερες από τις μισές κυβερνήσεις του κόσμου, οι οποίες είναι τώρα ενοποιημένες στην Τράπεζα Διεθνών Πληρωμών. Κανένα κόμμα δεν λειτουργεί ποτέ για το συμφέρον όλου του λαού. Αργά ή γρήγορα όλα υποτάσσονται στην κυριαρχία και τον έλεγχο μιας ηγεμονίας που απαρτίζεται από τους Διεθνείς Τραπεζίτες και τους πολιτικούς τους μισθοφόρους, οι οποίοι τους εκπροσωπούν στις νομοθετικές αίθουσες».
Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε και ο πάστωρ Lindsey Williams στο βιβλίο του «Ο παγκόσμιος έλεγχος του πλανήτη – Σύνδρομο του ελέγχου» («Syndrome Of Control», εκδόσεις Worth Publishing, 1987), καθώς και το επί 14 έτη μέλος του Αμερικανικού Κογκρέσου, στην Βουλή των Αντιπροσώπων George Vernon Hansen (1930–2014), ρεπουμπλικάνος πολιτικός από το Idaho. Αμφότεροι ήσαν απολύτως σύμφωνοι στο ότι, οι πόλεμοι στο Βιετνάμ, στον Παναμά, στην Νικαράγουα, καθώς και η κράτηση των Αμερικανών ομήρων στο Ιράν επί 444 ημέρες, όλα ήσαν έργο των Διεθνών Τραπεζιτών.
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/elegchos-amfisbhthsh-kai-kuriarchia#ixzz5UYG2gDrP