Ανατρέχοντας στο παρελθόν, παρατηρούμε ότι οι λαοί από τους οποίους «γεννήθηκε» η μυθολογία, όχι μόνο την τραγούδησαν, μεταφέροντας την στις επόμενες γενεές, αλλά την βίωσαν κιόλας. Πράγματι, για όλους εκείνους τους λαούς αποτελούσε βασικό μέσο έκφρασης, τόσο της σκέψεως, όσο και της ζωής τους, των καθημερινών τους πεπραγμένων και εμπειριών. Για αυτό, άλλωστε, μέσα από την μελέτη διαφόρων μύθων, προκύπτει ο εντοπισμός μιας ενότητας αρχετυπικών μορφών, καθώς και ο τρόπος που επηρεάζουν την ατομική και φυλετική μας ψυχοσύνθεση.
Ο μύθος, ουσιαστικά, δεν αιτιολογείται με τρόπο ορθολογιστικό, γιατί πολύ απλά δεν αποτελεί ένα επινόημα. Η επαφή μας μαζί του είναι άμεση και ζωντανή, καθώς βιώνεται. Πρόκειται για ένα αρχετυπικό περιεχόμενο, το οποίο αναδύεται αυτομάτως από τα βάθη της ψυχής, ακολουθώντας την εξέλιξη της ανθρώπινης πορείας. Αυτό, δε, που απαιτείται περισσότερο για την κατανόηση της μυθολογίας, είναι η διαίσθηση και το συναίσθημα, και όχι η λογική εξήγηση.
Για να αναζωογονηθούν οι κρυμμένες προς εμάς μυθολογικές ρίζες, πρέπει να αναζητήσουμε τον τρόπο βαθιά μέσα μας. Πρωταρχικά, πρέπει να κατανοήσουμε την σχέση της μυθολογίας με την «ΑΡΧΗ», έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε και εμείς ως άτομα την σχέση μας με την μυθολογία και κατά συνέπεια την σχέση μας με την «ΑΡΧΗ».
Εντός του μύθου εντοπίζουμε την ζωντανή ρίζα του ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση