Άρθρο από την εφημερίδα «Χρυσή Αυγή»
Μια τοποθέτηση πριν από λίγο καιρό της Φώφης Γεννηματά προκάλεσε αίσθηση. Μιλάμε, βεβαίως, για την πρότασή της για ένα ενδεχόμενο τρικομματικής συγκυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), η οποία τροφοδότησε μια περεταίρω συζήτηση, καθώς επανέφερε στο προσκήνιο το παλιό σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού».
Να υπενθυμίσουμε ότι υπήρξε και άλλο άτομο μέσα στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο παλαιότερα είχε προτείνει το ίδιο πράγμα. Συγκεκριμένα, ο Βενιζέλος ήταν αυτός που εδώ και αρκετό καιρό επαναλαμβάνει ότι το ζητούμενο είναι να ηττηθεί αρχικά ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά να ζητηθεί απ’ αυτόν να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση «εθνικής ευθύνης».
Δεν μας προξενεί εντύπωση η στάση του Βενιζέλου χθες, της Γεννηματά σήμερα και (σίγουρα) κάποιου άλλου πασόκου αύριο. Οι τύποι αυτοί είναι απόλυτα εξουσιομανείς, καθώς άσκησαν την εξουσία για δεκαετίες, γι’ αυτό σκοπός της ζωής τους είναι να παραμένουν δεμένοι σ’ αυτήν, ακόμη και ως δευτεροκλασάτοι-κομπάρσοι. Από κει και πέρα, όμως, η πρόταση- «πόθος» της Γεννηματά ανοίγει το πεδίο για μια διερευνητική ματιά πάνω στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις, σε σχέση και με την όποια αλλαγή των κομματικών συσχετισμών στις επόμενες εκλογές.
Η Γεννηματά ομολογεί ότι και τα τρία προτεινόμενα για συγκυβέρνηση κόμματα είτε έβαλαν την Χώρα στα Μνημόνια είτε τα στήριξαν στην συνέχεια. Επομένως, αφού έχουν την… εμπειρία, γιατί να μην προσπαθήσουν από κοινού να (ξανά)διαχειριστούν την εξουσία, μπροστά στις νέες απαιτήσεις των δανειστών; Καθώς διαφαίνονται στον ορίζοντα πραγματικοί τυφώνες σε όλα τα μέτωπα (εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωπολιτικά), οι πεπειραμένοι μνημονιακοί διαχειριστές των εντολών των διεθνών τοκογλύφων (και οι πλέον βασικοί μέτοχοι της νοηματικής και λεκτικής απάτης του «Συνταγματικού τόξου», για να μην ξεχνιόμαστε) είναι οι μόνοι που μπορούν να ανταπεξέλθουν στο εθελόδουλο «ύψος» των περιστάσεων.
Έτσι κι αλλιώς, πέρα από τους εξομολογημένους «πόθους» της Γεννηματά, είναι ευρέως γνωστό ότι οι διεθνείς τοκογλύφοι υποστηρίζουν περισσότερο σχήματα ευρύτερης συνεργασίας κομμάτων και διακυβέρνησης, παρά κυβερνήσεις που στηρίζονται αποκλειστικά σε ένα κόμμα. Επιπροσθέτως, το «δώρο» που προσέφερε στους δανειστές ο αριστερός Τσίπρας και έχει την κωδική ονομασία «Μνημόνιο χωρίς πεζοδρόμιο» είναι κάτι που μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της φιλελεύθερης ΝΔ δεν μπορεί να το δώσει.
Ο Μητσοτάκης, παρά τις ομολογουμένως «θαυμαστές» προσπάθειές του να δείξει προς τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο πόσο καλός και υπάκουος είναι κι αυτός, δεν τυγχάνει (μέχρι στιγμής) της ίδιας υποστήριξης με τον Τσίπρα από τα διεθνή κέντρα αποφάσεων. Αναμφίβολα, τα κέντρα αυτά θα προτιμούσαν έναν «μεγάλο συνασπισμό» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (το αποκάλυψε πρόσφατα και ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος), σίγουρα όμως δεν μοιάζει εφαρμόσιμο την παρούσα χρονική στιγμή. Για τους δικούς τους λόγους, δεν το θέλουν ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας.
Ο μεν Μητσοτάκης ποντάρει στο ότι θα κατορθώσει την αυτοδυναμία, ειδάλλως θα συνεργαστεί μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να νικηθεί στα επίπεδα μιας διαχειρίσιμης ήττας, τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο (κυρίως) και για τον ίδιο. Με την «άνεση» που παρέχει η αντιπολίτευση θα μπορεί να «πυροβολεί» την νέα κυβέρνηση (ΝΔ σκέτο ή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), η οποία θα είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει την «μεταμνημονιακή» πολιτική που οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν ήδη συμφωνήσει με τους δανειστές, με προφανή στόχο να επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση, αφού προηγουμένως θα έχει αναβαπτιστεί στην αντιπολιτευτική «κολυμβήθρα του Σιλωάμ».
Όμως, η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα έχει τέτοιες δομές που, ορισμένες φορές, υιοθετούνται στάσεις που μέχρι πριν από λίγο απορρίπτονταν. Ένα κυβερνητικό σχήμα, έστω «κουτσής-στραβής» ενότητας, τριών «δοκιμασμένων» μνημονιακών κομματικών σχηματισμών, ίσως σε λίγο καιρό να είναι μονόδρομος σε σχέση με μία μονοκομματική κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ, έστω και «μαδημένο» και κινούμενο στα ίδια ποσοστά, θα είναι απαραίτητη «τσόντα» σ’ αυτόν τον (όχι και τόσο μελλοντικό) «μεγάλο συνασπισμό». Άλλωστε, έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι δεν υπάρχει κανένα «αγεφύρωτο χάσμα» ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Από κοινού ψήφισαν τα Μνημόνια και τις λοιπές εντολές των διεθνών τοκογλύφων, ενώ υπηρετούν και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στα Βαλκάνια με αηδιαστική υποτέλεια. (Και) Στις παρούσες συνθήκες, η ενδυνάμωση της Εθνικής Αντίστασης στα σχέδια πλήρους αποδόμησης της Εθνικής Κυριαρχίας και αποικιοποίησης της Χώρας, με ταυτόχρονη απομύζηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της και φτωχοποίησης του Λαού της, συνεχίζει να αποτελεί Πρώτιστο Καθήκον του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία επιδεικνύει διαρκή προσοχή σε μια στιβαρή πολιτικοποίηση που ιχνηλατεί μια πρόταση Εθνικού και Κοινωνικού διεξόδου από τις δύσκολες και πολύπλοκες συνθήκες που γέννησε ο αντεθνικός και αντιλαϊκός εφιάλτης των Μνημονίων. Μια πρόταση, την οποία ΟΦΕΙΛΕΙ να συνδράμει ενεργητικά και ευεργετικά με την ουσιαστική παρουσία του κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/o-megalos-sunaspismos-kai-h-chrush-augh#ixzz5UpufqDQi