Επ’ ευκαιρία της εθνικής επετείου του «ΟΧΙ», η Huffington Post επέλεξε να πάρει την γνώμη της Μαρίας Ρεπούση, για να εκπροσωπηθεί το μίσος του αντεθνισμού στην αγνότερη μορφή του, σε μία μέρα που ενώνει όλους τους Έλληνες, πλην κάποιων γραφικών όπως η εν λόγω.
Στην παραληρηματική παράθεση της «απόψεώς» της, η γνωστή από την θητεία της στο CDRSEE του Soros καθηγήτρια γαλλικών, υποστηρίζει την κατάργηση των παρελάσεων, με το «επιχείρημα» ότι καθιερώθηκαν επί Μεταξά.
Όπως έχουμε δείξει με σωρεία αναρτήσεών μας αυτό είναι ένα ψεύδος, αφού μαθητικές παρελάσεις γινόντουσαν στην Ελλάδα ήδη από το 1899 τουλάχιστον. Αυτό το ψεύδος το ξεκίνησε η ίδια η Ρεπούση χρόνια πριν, αλλά πλέον υπό το βάρος των αποδείξεων που της παρουσίασε η Χρυσή Αυγή πλέον ανασκευάζει, λέγοντας ότι «επιμένω ότι οι μαθητικές παρελάσεις καθιερώθηκαν επί Μεταξά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σποραδικά δεν υπήρξαν πριν».
Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν σίγουρη πως τις ξεκίνησε ο Μεταξάς, όμως καλό είναι που έμαθε λίγη ιστορία από την Χρυσή Αυγή η εν λόγω καθηγήτρια που ΚΑΚΩΣ διδάσκει ιστορία και μάλιστα σε πανεπιστημιακή έδρα. Και λέμε ΚΑΚΩΣ διότι πολύ απλά ούτε τα τυπικά προσόντα διαθέτει, ούτε – πολύ περισσότερο – τα ουσιαστικά, γεγονός που αποδεικνύεται από την συνέχεια της συλλογιστικής της.
Παραθέτουμε αυτούσια: «Επιλέγεται να μνημονεύεται μόνο το ΟΧΙ και να αποσιωπάται τι το ακολούθησε, πόσοι Έλληνες φυλακισμένοι για τα φρονήματά τους παραδόθηκαν από το καθεστώς Μεταξά στους Γερμανούς».
Δυστυχώς, και πάλι, για την συγκεκριμένη «καθηγήτρια», πιάνεται επ’ αυτοφόρω να ψεύδεται ασύστολα, ίσως από αμόρφωτη άγνοια. Το καθεστώς Μεταξά, δυστυχώς για την Ελλάδα και τους Έλληνες, είχε σταματήσει να υπάρχει πριν την παράδοση της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, ο Ιωάννης Μεταξάς απεβίωσε στις 29 Ιανουαρίου του 1941, μήνες πριν υπάρξει η γερμανική επέμβαση και η μάχη των οχυρών Μεταξά που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941. Ο δε Αλέξανδρος Κορυζής, διάδοχος του Ιωάννη Μεταξά, και τελευταίος πρωθυπουργός του καθεστώτος Μεταξά αυτοκτόνησε στις 18 Απριλίου, πριν οι γερμανοί καταλάβουν την Αθήνα. Αυτό ήταν και το τέλος του καθεστώτος Μεταξά.
Ερχόμενοι στον πυρήνα της απόψεώς της, η Ρεπούση αντιδρά στις μαθητικές παρελάσεις επειδή δείχνουν ότι «με βήμα στρατιωτικό οι μαθητές και οι μαθήτριες στην Ελλάδα έρχονται στις μαθητικές παρελάσεις να εγγράψουν στην ιστορική μας κουλτούρα ότι το ελληνικό σχολείο δεν τους ετοιμάζει για να γίνουν κριτικοί πολίτες αλλά πιστοί στρατιώτες».
Όπως δείξαμε ήδη, η εν λόγω καθηγήτρια δεν γνωρίζει το αντικείμενο, συνεπώς δεν μπορεί να μιλάει περί «κριτικών πολιτών», πόσω μάλλον περί «πιστών στρατιωτών». Με καλή προαίρεση, όμως, να την πληροφορήσουμε ότι οι Έλληνες γιορτάζουν το «ΟΧΙ», διότι ένας «φασίστας» είχε την λεβεντιά να μην σκύψει εμπρός στους ισχυρούς, όπως κάνουν τόσες δεκαετίες οι «δημοκράτες», ενώ οι μαθητικές παρελάσεις και ο εορτασμός των Εθνικών Επετείων δεν είναι μόνο θέμα Εθνικής Μνήμης και συνέχειας του Ελληνικού Έθνους, ιδιότητα φυσικά σημαντικότατη. Εντάσσονται και στο γεωπολιτικό παίγνιο, εξυψώνοντας το Εθνικό Φρόνημα, προσθέτοντας συνεκτικούς δεσμούς στους ήδη υπάρχοντες, θωρακίζει την Κοινωνία ολόκληρη από την διχόνοια και τις μικροδιαφορές, δείχνει προς όλες τις κατευθύνσεις την ομόνοια και την αμυντική ισχύ του Έθνους, καθιστώντας σαφές ότι η Ελλάς δεν πρόκειται να ανεχθεί επιθετικές συμπεριφορές που θέτουν σε αμφισβήτηση τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Ψιλά γράμματα αυτά, όμως, για την Ρεπούση…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-repoush-pou-thn-ebale-sthn-politikh-zwh-h-nea-dhmokratia-aschhmonei-enant#ixzz5VFgG4DK7