Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Αν για την Νότιο Ελλάδα ο Μελιγαλάς είναι το σύμβολο της κομμουνιστικής θηριωδίας, για την Βόρειο Ελλάδα είναι το Κιλκίς. Και μάλιστα με πολύ περισσότερα θύματα!
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Στις 26 Οκτωβρίου 1944, απεχώρησαν οι Γερμανοί από την περιοχή του Κιλκίς. Στην πόλη του Κιλκίς κατέφυγαν πολλοί εθνικιστές μαχητές της Μακεδονίας, μετά την είσοδο των εαμοβουλγάρων στην Θεσσαλονίκη. Επίσης, πολλοί Έλληνες των γύρω χωριών, προκειμένου να προστατευθούν από τις συμμορίες των Κομιτατζήδων που σίγουρα θα περνούσαν από τα χωριά τους, δια πυρός και σιδήρου!
Την άμυνα της πόλεως οργάνωσε ο Υπολοχαγός του Εθνικού στρατού Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος, που ήταν ντόπιος.
Κατά του Κιλκίς σπεύδουν χιλιάδες αφιονισμένοι συμμορίτες, με βαρύ οπλισμό. Θέλουν οπωσδήποτε να καταλάβουν το Κιλκίς, για τρεις λόγους:
1ον) Για να εξοντώσουν τους εθνικιστές που έχουν καταφύγει εκεί, φοβούμενοι ότι θα τους βρουν μπροστά τους όταν εν συνεχεία θα επιχειρήσουν την απόσχιση της Μακεδονίας και της Θράκης από τον εθνικό κορμό και την παράδοσή τους στα βουλγάρικα σκυλιά.
2ον) Θεωρούν το Κιλκίς πόλη-κλειδί, γιατί βρίσκεται στα σύνορα με την Γιουγκοσλαβία και
3ον) Θέλουν με τις σφαγές που είχαν προγραμματίσει να κάνουν, να δώσουν μήνυμα ότι θα είναι ανελέητοι σε όσους Έλληνες σκόπευαν να αντισταθούν στα αντεθνικά σχέδιά τους.
Διαβάστε την συνέχεια στο ethnikismos.net