Άρθρο της διευθύντριας της “Εμπρός”, Ειρήνης Δημοπούλου στην στήλη “Εγέρθητι”
Η διαφορά ανάμεσα στις δυο επιλογές που έχει ο πολίτης, είναι ποιοτική. Η Αριστερά και η Δεξιά προτάσσουν το Χρήμα και την διαχείρισή του από τους κυβερνώντες και τους υψηλούς τους πάτρονες και προστατευόμενους. Οι Εθνικιστές έχουμε τις Ιδέες μας οι οποίες πηγάζουν από την Παράδοση του Λαού μας και αυτές προασπιζόμαστε με την ίδια την ζωή μας.
Για την Αριστερά, οι επικοινωνιακές στρατηγικές και οι ιδεοληπτικές εμμονές προηγούνται του γενικού συμφέροντος. Κουβέντα γίνεται για το Έθνος μόνον εάν πρόκειται να δρομολογηθεί το γκρέμισμά του. Αυτό κάνει η Αριστερά και μαζί της συμφωνεί και η Δεξιά, μόνο που η Δεξιά θέλει ακόμα μεγαλύτερη ισοπέδωση στο όνομα της ελευθέριας αντίληψης της Οικονομίας.
Για την κολλημένη με την πλάτη στον τοίχο Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα, ο δρόμος από τον Τσε και τον Μπολιβάρ, δυο εθνικιστές που αήθως χρησιμοποιούνται από την Αριστερά, ως τις αγκάλες της πλουτοκρατίας με την οποίαν υλοποιεί την πολιτική του συναγελαζόμενος μαζί της, είναι πλατύς, και γεφυρώνεται από το θράσος και την αυθάδεια.
Οι αστεϊσμοί με την γραβάτα, που κατέστησαν τον πρωθυπουργό της Ελλάδος αντικείμενο γέλωτος ακόμη και από τους σκοπιανούς, είναι ενδεικτικοί της απουσίας σοβαρότητος με την οποία βλέπει και αντιμετωπίζει αυτή η κυβέρνηση τις διεθνείς σχέσεις και την προοπτική της Ελλάδος. Βάλτε τον απειλητικό γείτονα Ερντογάν από την μια, τον εκλεκτό των τραπεζιτών Μακρόν -ο οποίος δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί προσωπικά με ανέργους και μαθητές προκειμένου να υπερασπιστεί την πολιτική του- από την άλλη, και στην μέση τον Τσίπρα και τον απίθανο κυβερνητικό θίασο. Η σύγκριση είναι συντριπτικά εναντίον του.
Το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς πήγε και επικοινωνιακά περίπατο μαζί με τις καρπαζιές από τον μέθυσο των Βρυξελλών και τα χαστουκάκια της εγχώριας οικονομικής ελίτ στην πρωθυπουργική σύντροφο. Έξυπνη όμως γυναίκα η κυρία Περιστέρα Μπαζιάνα, με πολιτικό μυαλό προτού φέρει στο κόμμα (ένα είναι το κόμμα) τον διψασμένο για επανάσταση Αλέξη, πρόλαβε τουλάχιστον να αδράξει από τον καρπό το χέρι που θα της έριχνε την «ψιλή» (από το θάρρος της γνωριμίας; υποτιμητικά; ή μήπως προειδοποιητικά; ) Το αισθητήριό της δεν έπεσε έξω ούτε όταν εκστόμισε το περίφημο «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά δεν πήρε την εξουσία».
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στους οικονομικούς επικυρίαρχους στο Παρίσι για το φιλί στο δαχτυλίδι της παγκόσμιας εξουσίας δεν αρκεί αν δεν υλοποιηθούν τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές του. Η κυβέρνηση πρέπει να περάσει στα χέρια της πλουτοκρατίας, και για να συμβεί αυτό, ο Αλέξης πρέπει να αλλάξει το κλίμα, να αλλάξει τα πρόσωπα, και ταυτόχρονα να ισορροπήσει το «βαθύ» κόμμα το οποίο στηρίζεται ακόμη στους κατά φαντασίαν υπερασπιστές των δικαιωμάτων της λαϊκής πλειοψηφίας.
Κάποτε, όχι πολύ μακριά, γιατί ήδη έχουν αντιληφθεί την δραματική στροφή της ελληνικής κοινωνίας, θα νιώσουν ότι ο λαός έχει γυρίσει την πλάτη στην Αριστερά, που δεν αφορά πλέον τον Ελληνικό λαό αλλά γκρουπούσκουλα και μειονότητες. Η πίεση είναι έκδηλη στην σκληρότητα των εκφράσεων του πρωθυπουργού. Για αυτό τα υπόγεια του Μαξίμου του πρότειναν να μαζέψει γύρω του έναν ικανό αριθμό διψασμένων για εξουσία «κούγκαρ» της πολιτικής και του χρήματος.
Με αυτό το νέο πολιτικό προσωπικό που διψά να πάρει εκδίκηση για την απαξίωσή του από όλο το φάσμα της εξουσίας, από συζύγους ως πολιτικούς αρχηγούς, ο Αλέξης θα επιχειρήσει να αναλάβει δυνάμεις. Το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρίζει, κι όπου μιλά, οι ιδεοληπτικές ανοησίες βγάζουν τον σκασμό, λένε οι Αμερικανοί, και αυτό το γνωρίζουν οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι, οι οποίοι αγαπούν να μισούν την Αμερική.
Απέναντι στις Αριστερές επιλογές με πλουτοκρατικές πλάτες, που επιχειρεί ο Αλέξης, οι Εθνικιστές τι έχουν να παρατάξουν; Μια νέα ελπίδα την οποίαν ενεργά εκφράζει μια καινούρια γενιά Ελλήνων η οποία ενηλικιώνεται μέσα στον διχαστικό κόσμο της Αριστεράς και την ισοπέδωση της κοινωνίας από τους πλουτοκράτες. Απέναντι στους σάπιους Πάγκαλους που επιχαίρουν όταν ένας Έλληνας σκοτώνεται από Αλβανούς, απέναντι στους χορτασμένους κοιλαράδες και τα θηλυκά και αρσενικά γερασμένα βαμπίρ, στέκονται οι νέοι Έλληνες και Ελληνίδες που πιστεύουν στην δύναμη της ψυχής τους.
Είναι οι μαθητές του ΕΠΑΛ Ρεθύμνου οι οποίοι εισήλθαν στο υπό κατάληψη ΤΕΙ, αντικατέστησαν μια φθαρμένη ελληνική σημαία και, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο, έκαψαν μία αλβανική που κρατούσαν μαζί τους, ως απάντηση στην δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στην Βόρειο Ήπειρο.
Είναι οι μαθητές στην Κατερίνη οι οποίοι στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 1940, φώναξαν συνθήματα για την Μακεδονία μας.
Είναι οι μαθητές του Γέρακα οι οποίοι κατά την διάρκεια της παρελάσεως της 28ης Οκτωβρίου φώναξαν συνθήματα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και της Κύπρου, προκαλώντας την απόφαση της νομενκλατούρας του 1ου Γενικού Λυκείου της πόλης να προχωρήσει στην αποβολή των έξι μαθητών.
Είναι τέλος οι πυρόπληκτοι από το Μάτι οι οποίοι θέλοντας να στείλουν το δικό τους μήνυμα για τους 99 Έλληνες που δολοφονήθηκαν από την κρατική απάθεια και ανευθυνότητα, θα φορούν μαύρες μπλούζες με τον αριθμό 99 και ένα μεγάλο «Γιατί;» τυπωμένο στον φετινό Μαραθώνιο.
Είναι πάνω από όλα αυτοί που δεν εφείσθησαν της ακριβής ζωής τους και άνοιξαν στα ουράνια τα χέρια τους φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα», ραπίζοντας τους σάπιους, τους δειλούς, τους ανίκανους.
Για όλους αυτούς και λόγω αυτών η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει. Το παρακράτος μπορεί να δρομολογεί επιθέσεις εναντίον των Εθνικιστών, όμως η νίκη θα είναι και πάλι δική μας!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-aristera-h-ploutokratia-oi-ethnikistes#ixzz5WCggkfMr