Εν συνεχεία, μόλις η σπαρτιατική ηγεσία το αντιλήφθηκε αυτό, δόθηκε διαταγή ανάπτυξης των Σπαρτιατών προς τα δεξιά, οι οποίοι πολύ σύντομα έτρεψαν τους αντιπάλους τους σε φυγή. Ακόμη, κατάφεραν να στραφούν εναντίον των Αργείων και να τους αιφνιδιάσουν, καθώς επέστρεφαν από την καταδίωξη των αντιπάλων τους.
Στο διάστημα αυτό, οι τέσσερις φυλές των Αθηναίων που είχαν αποκοπεί κατάφεραν να προωθηθούν εις βάρος των αντιπάλων τους Τεγεατών, με αποτέλεσμα οι Αργείοι να βρεθούν ανυποψίαστοι να πλευροκοπούνται από τους Σπαρτιάτες. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, ο αντισπαρτιατικός συνασπισμός θρήνησε δύο χιλιάδες οχτακόσιους νεκρούς, έναν αρκετά μεγάλο αριθμό για τέτοιου είδους μάχες, ενώ ο λακωνικός χίλιους εκατό και οι ίδιοι οι Σπαρτιάτες μόνο οχτώ άνδρες.
Φυσικά, δεδομένου της έλλειψης πειθαρχίας και ενιαίας διοικήσεως των αντιπάλων των Σπαρτιατών, η ήττα τους ήταν σχεδόν αναπόφευκτη. Οι κυριότερες αιτίες, ωστόσο, υπήρξαν η μη προμελετημένη θηβαϊκή κίνηση για ανάπτυξη του βάθους της, η οποία συμπαρέσυρε και τις υπόλοιπες φάλαγγες, καθώς και η ανικανότητα των Αθηναίων να χρησιμοποιήσουν το καλύτερα εκπαιδευμένο ιππικό τους και να επιτεθούν εναντίον των Σπαρτιατών. Επιπροσθέτως, ενδεικτικό της έλλειψη πειθαρχίας και ενιαίας διοικήσεως είναι και το γεγονός ότι ενώ οι σύμμαχοι των Αθηναίων προήλαυναν επιτυχώς, δεν κατόρθωσαν να ανασυνταχθούν και να επιτεθούν στην σπαρτιατική φάλαγγα.
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση