Η παράνοια της «πολιτικής ορθότητας» βρίσκει ανά τακτά χρονικά διαστήματα τις ευκαιρίες που χρειάζεται για να δείξει το μέγεθος της παραχάραξης της πραγματικότητας που την χαρακτηρίζει. Στην «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Είναι Ιρλανδός, είναι λευκός, αλλά νιώθει μαύρος» διαβάζουμε τα εξής:
«Κατάγεται από Ιρλανδούς γονείς και έχει ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει ίχνος αφρικανικού γονιδίου στον γενετικό του κώδικα. Ωστόσο, ο έμπειρος ηθοποιός και σκηνοθέτης Άντονι Εκουντάγιου Λένον ισχυρίζεται πως “νιώθει μαύρος” και αυτό ήταν αρκετό για να τον ωθήσει να κάνει αίτηση στο διετές πρόγραμμα υποτροφιών που προσφέρει το Συμβούλιο Καλών Τεχνών της Αγγλίας αποκλειστικά για υποψηφίους που ανήκουν σε φυλετικές μειονότητες.
Το συμβούλιο ενθουσιάστηκε με την αίτηση του Λένον, την οποία χαρακτήρισε “όχι πράξη εξαπάτησης, αλλά γενναία επιλογή την οποία σεβόμαστε”, και του απένειμε τελικά πριν από λίγες ημέρες την πολυπόθητη χρηματοδότηση, προκαλώντας φυσικά σάλο στον βρετανικό Τύπο και την οργή εκατοντάδων υποψηφίων που πράγματι ανήκαν σε κοινωνικές μειονότητες. Πίσω από την επιμονή του Λένον για την αφρικανική φυλετική του κληρονομιά κρύβεται μια ειλικρινής αφέλεια. Μάλιστα, σε ντοκιμαντέρ του BBC που προβλήθηκε το 1990, ο ίδιος εξηγεί με διαφάνεια τη σύγχυση ταυτότητας που νιώθει παρά την ιρλανδική καταγωγή του, λόγω του μεσογειακού του δέρματος, των ψηλών ζυγωματικών και των κοντών και σγουρών του μαλλιών.
Ο καλλιτέχνης ισχυρίζεται πως αντιμετώπισε επανειλημμένες δυσκολίες όταν προσπαθούσε να πείσει τους σκηνοθέτες να τον προσλάβουν για ρόλους λευκών και πως από τότε που αποφάσισε να “αφρικανοποιήσει” το όνομά του και να δοκιμάσει την τύχη του σε ακροάσεις για ρόλους μιγάδων, η ζωή του απέκτησε αλήθεια και νόημα. Το περιστατικό μπορεί να ακούγεται πρωτοφανές, παρ’ όλα αυτά έχει αρκετές ομοιότητες με την εξίσου σουρεαλιστική υπόθεση της ακτιβίστριας Ρέιτσελ Ντόλεζαλ που εκτυλίχθηκε στις ΗΠΑ το 2015.
Παρά το ευρωπαϊκό γενεαλογικό της δέντρο, η Ντόλεζαλ απέρριψε από μικρή τη λευκή της ταυτότητα, σκούρυνε το δέρμα της και άλλαξε τα μαλλιά της, και για δεκαετίες υποκρινόταν πως ήταν μαύρη, φθάνοντας μάλιστα μέχρι τη θέση της προέδρου της Εθνικής Ένωσης για την Προώθηση των Αφροαμερικάνων στην πολιτεία της Ουάσιγκτον. Όταν η οικογένειά της αποκάλυψε την απατηλή της ταυτότητα, μια θύελλα αντιδράσεων ανάγκασε την Ντόλεζαλ να παραιτηθεί – ωστόσο η ίδια επιμένει, μέχρι και σήμερα, πως νιώθει πλήρη ταύτιση με τις φυλετικές μειονότητες της Αμερικής. Παρά τις έντονες αντιδράσεις, και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε μια μειοψηφία η οποία υπερασπίστηκε τα συγκεκριμένα αισθήματα των προσώπων, χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα “τρανσφυλετικούς”. “Πρόκειται για μια πολύ ασυνήθιστη περίπτωση και δεν πιστεύουμε ότι υπονομεύει τη στήριξη που παρέχουμε στις μειονότητες”, ανέφερε χαρακτηριστικά το Συμβούλιο Καλών Τεχνών της Αγγλίας, ξεκαθαρίζοντας πως ο Λένον θα παραμείνει υπότροφός του».
Λίγα λόγια μόνο για τα όσα, όντως απίστευτα, διαβάσαμε: α) Η «ψύχωση» του Λένον ότι «νιώθει μαύρος» όχι μόνο δεν ενόχλησε το Συμβούλιο Καλών Τεχνών της Αγγλίας, αλλά αντιθέτως αυτό «ενθουσιάστηκε». Κρίμα που ο Λένον δεν ένιωθε… αεροπλάνο, υποβρύχιο ή κάτι παρεμφερές, για να βλέπαμε εάν θα ίσχυε και τότε ο… ενθουσιασμός του συμβουλίου. Ένα άτομο, το οποίο είναι εμφανές ότι έχει σοβαρή κρίση ταυτότητας, αντί να απασχολήσει ειδικό κλάδο της ιατρικής, επιβραβεύεται με το να πάρει υποτροφία και να την στερήσει από κάποιον άλλο, που ήταν εκ της φύσεως μαύρος! β) Για την υποκρισία της Ρέιτσελ Ντόλεζαλ είχαμε γράψει όταν είχε πρωτοβγεί το θέμα με την απάτη της, καθώς υποκρινόταν ότι ήταν μαύρη, χωρίς βεβαίως να είναι.
Περιπτώσεις, δηλαδή, ατόμων τα οποία είτε έχουν χάσει εντελώς την επαφή με το περιβάλλον είτε είναι απλώς απατεώνες, αποθεώνονται από την «πολιτική ορθότητα», παρότι πρόκειται για ξεκάθαρη παραχάραξη της φυσικής πραγματικότητας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/apisteuto-leukos-irlandos-pou-niwthei-mauros-phre-upotrofia-gia-programma-p#ixzz5WSYyPVAU