Με τον όρο «Αγγλοϊσραηλιτική θεωρία» ή «Βρετανοϊσραηλιτική θεωρία» (που έφθασε μάλιστα να έχει την κοινωνική ισχύ Δόγματος!) αναφέρεται εκείνη η θεωρία κατά την οποίαν οι Άγγλοι φέρονται ως δήθεν απόγονοι των παλαιών εκείνων Ισραηλιτών οι οποίοι είχαν αιχμαλωτισθεί από τους Ασσυροβαβυλώνιους το 721 π.Χ και οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου ανεμίχθησαν με τους Σάκκες και τους Σκύθες, κατόπιν δε ήλθαν και εγκατεστάθησαν μονίμως στην Βόρειο Ευρώπη, θεωρούμενοι έτσι ως πρόγονοι διαφόρων λαών της Δυτικής και Βορείου Ευρώπης, ιδίως δε των Σαξόνων και άλλων φυλετικών ομάδων της Αγγλίας.
Αυτοί λοιπόν οι πρόγονοι των Άγγλων και λοιπών Βρετανών είναι κατά την εν λόγω θεωρία οι «γραμμικά» άμεσοι απόγονοι των δέκα χαμένων φυλών των αρχαίων Ισραηλιτών. Το δόγμα αυτό συχνά περιλαμβάνει και το δόγμα ότι η βρετανική βασιλική οικογένεια κατάγεται άμεσα από τη γραμμή του βασιλιά Δαβίδ! Η ανάπτυξη αυτής της θεωρίας οφείλεται αποκλειστικώς στους «Πουριτανούς» Άγγλους, από τον 16o αιώνα, τους ώθησε δε σε αυτήν, ο εξαιρετικός τους ζήλος στην παθιασμένη τους προσήλωση επί των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης.
Η εν λόγω θεωρία επέτρεψε στον Ιουδαϊσμό να διεκδικήσει και να επιτύχει τεραστία επιρροή στο παγκόσμιο εξουσιαστικό παίγνιο της Συναρχίας και συνακόλουθα στον διεθνή Σιωνισμό να παίξει κυρίαρχο ρόλο σε αυτό, όπως επεσήμανε συνοπτικά και σαφέστατα -εδώ και 42 χρόνια- ο Ιταλός Ούγκο ντι Νικόλα στην αναφορά του για τα σύγχρονα παγκοσμιοποιητικά κινήματα στο περιοδικό «Εναλλακτικά Τετράδια» (Ugo Di Nicola, «I movimenti mondialisti nella storia contemporanea», -«I Quaderni dell’ Alternativa», εκδόσεις Chieti, τεύχος υπ’ αριθμόν 2, Μάϊος 1976, σελίς 6.)
Τα κεντρικά δόγματα της Βρετανοϊσραηλιτικής θεωρίας ασφαλώς έχουν καταρριφθεί από αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, προερχόμενα από την σύγχρονη γενετική, γλωσσική, αρχαιολογική και φιλολογική έρευνα. Το δόγμα εξακολουθεί, ωστόσο, να έχει και σήμερα ένα μικρό αριθμό οπαδών. Το αντίστοιχο πολυεπίπεδο κοινωνικό κίνημα δεν είχε ποτέ μιαν επικεφαλής – καθοδηγητική οργάνωση ή μια συγκεντρωτική δομή. Διάφορες βρετανοϊσραηλιτικές οργανώσεις συγκροτήθηκαν σε ολόκληρη την Βρετανική Αυτοκρατορία και στην Αμερική από την δεκαετία του 1870 και ένθεν. Μάλιστα ένας μικρός αριθμός αυτών των οργανώσεων είναι ακόμα και σήμερα ενεργός, παρότι ουδεμία επιστημονική απόδειξη στηρίζει μια τέτοια θεωρία.
Το 1919 ιδρύθηκε στο Λονδίνο η Βρετανοϊσραηλιτική Παγκόσμια Ομοσπονδία (BIWF), και οι «Εκδόσεις Διαθήκη» (αναφέρεται στην Διαθήκη Ιεχωβά – Ισραήλ) το 1922. Ο Γουίλιαμ Πάσκοε Γκόαρντ ήταν ο πρώτος διευθυντής του εκδοτικού οίκου. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πολλές εξέχουσες προσωπικότητες υπεστήριξαν την οργάνωση BIWF και τον εκδότη της: Η Πριγκίπισσα Αλίκη, κόμισσα του Άθλον, ήταν η κατ’ εξοχήν προστάτις της οργανώσεως στις ημέρες προ του Β’ Μεγάλου Πολέμου. Ένα από τα πλέον αξιοσημείωτα μέλη της οργάνωσης ήταν ο Γουίλιαμ Μάσσεϋ, μετέπειτα πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας. Λόγω της επεκτατικής φύσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, οι πιστοί στο βρετανοϊσραηλιτισμό έχουν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και η BIWF επεκτάθηκε στην Βρετανική Κοινοπολιτεία. Ο Χάουαρντ Ραντ επεξέτεινε την θεωρία και έγινε Εθνικός Επίτροπος της Αγγλοσαξονικής Ομοσπονδίας της Αμερικής το 1928. Εξέδωσε «Το Δελτίο», που αργότερα μετονομάστηκε ως «Ο Αγγελιαφόρος της Διαθήκης» και πρόσφατα έχει μετονομαστεί σε «Πεπρωμένο».
Κατά την διάρκεια της ακμής της, κατά τις αρχές του 20ου αιώνος, η αγγλοϊσραηλιτική θεωρία υποστηρίχθηκε επίσης από τον διάσημο Ναύαρχο Τζων Φίσερ, 1ο Βαρόνο Φίσερ. Ένας εξόχως παραγωγικός συγγραφέας στην αγγλοϊσραηλιτική θεωρία κατά την διάρκεια των μετέπειτα δεκαετιών του 1930 και 1940 ήταν ο περιβόητος απολογητής του βρετανικού ιμπεριαλισμού Αλεξάντερ Τζέϊμς Φέρρις [του οποίου το αντιγερμανικό και «προφητικό» βιβλίο «Όταν η Ρωσία Βομβαρδίζει την Γερμανία» (1940) πούλησε πάνω από 60.000 αντίτυπα].
Πράγματι μέχρι τις αρχές του Μεσαίωνος, οι Βρετανοί προήγαγαν και διέσπειραν (μέσω των γραφίδων πολυαρίθμων αγνώστων και σκοτεινών αντιγραφέων) τις ιστορικές συλλογές του Βέδα ή Αγίου Βέδα ή Σεβάσμιου Βέδα (Λατινικά: Bēda Venerābilis/ 672 – 735). (Αυτός ήταν ένας πολυμαθής σοφός Βενεδικτίνος μοναχός σε μοναστήρι της Νορθουμβρίας, περίφημος εκκλησιαστικός συγγραφέας και ιστορικός, δημιουργός του έργου «Εκκλησιαστική ιστορία της Αγγλίας». Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ανεγνώρισε την αγιότητα του μετά τον θάνατο του. Πέρασε όλη του την ζωή διδάσκοντας και γράφοντας. Προσήλθε στον εκκλησιαστικό κλάδο από την ηλικία των 7 ετών, ενώ απέκτησε τον βαθμό του διακόνου στα 19 και του ιερέως στα 30. Ολοκλήρωσε το έργο του σε ηλικία 59 ετών. Η συλλογή της βιβλιοθήκης του περιελάμβανε περί τα 500 βιβλία. Ήταν η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή συλλογή της εποχής του. Κύρια ασχολία του πλην της γραφής ήταν η ανάγνωση και ερμηνεία αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων). Στην «Εκκλησιαστική ιστορία», (το σημαντικότερο έργο του), περιγράφεται σε 5 βιβλία και 400 σελίδες η ιστορία της χώρας του από την εποχή του Ιουλίου Καίσαρος μέχρι την ημερομηνία που ολοκλήρωσε το έργο του (731). Είναι ο μοναδικός μεσαιωνικός συγγραφέας που περιγράφει στοιχεία της ιστορίας της χώρας του στην προ Χριστού εποχή.
Σύμφωνα λοιπόν με τις ιστορικές αφηγήσεις του Βέδα συνδέθηκαν συγχυτικά οι Άγγλοι μέσα από αυθαίρετες προϋποθέσεις και παραδοχές με τους απογόνους του Σημ, γιού του Νώε, από τον οποίον ακριβώς προήλθε ο αρχαίος λαός του Ισραήλ. Σε συμμόρφωση με αυτό το συγκεκριμένο ψευδοεπιστημονικό ερμηνευτικό κλειδί των γεγονότων του μακρινού παρελθόντος, πολλές μυθικοϊστορικές μορφές της αγγλοσαξονικής παράδοσης «εβραιοποιήθηκαν» ριζικά. Για παράδειγμα, ο Σκεφ (ή Σκέφιος ή Στρέφιος ή Στρεσαίος ή Σκέαφ), ο λομβαρδικής καταγωγής, λαμπρός φανταστικός – θρυλικός Αγγλοσάξονας «βασιλιάς παιδί», αρχικά μετονομάσθηκε σε Σηθ και στην συνέχεια Σένι, κατόπιν δε παρουσιάσθηκε έτσι ώστε να ταυτίζεται κατ’ ευθείαν με τον «προφητάνακτα» Δαβίδ.
Σύμφωνα με την ιστορία του, ο Σκεφ εμφανίστηκε μυστηριωδώς, ως ένα παιδί, που ήλθε από τη θάλασσα μέσα σε ένα άδειο σκάφος. Αντίθετα η γενεαλογία του στο «Αγγλοσαξονικό Χρονικό» (855. μ.Χ), στις εκδόσεις Β΄ και Γ΄, εξηγεί ότι ο Σκεφ γεννήθηκε στην …. Κιβωτό του Νώε, ερμηνεύοντας τον ως έναν μυστικό, μη-βιβλικό γιο του Νώε, ενώ κατόπιν συνεχίζει με την καταγωγή του Νώε μέχρι τον Αδάμ όπως καταγράφεται στη Γένεση.
Ανάλογη ψευδολαογραφική δήθεν «τεκμηρίωση» συμβαίνει και στην περίπτωση του Εβρόκου (ουαλικά Εφράουγκ ή Εφρόγκ), του «χρυσού ιππότη» – θρυλικού βασιλιά των Βρετανών, όπως καταγράφεται από τον Ουαλό Επίσκοπο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ (1090 – 1155) στην «Ιστορία των βασιλέων της Αγγλίας», που εγράφη τον 11ον αιώνα, ο οποίος είχε συγκεντρώσει τους μύθους και τις παραδόσεις απο κάθε περιοχή των Βρετανικών νήσων, όπως και όλους τους μύθους του αρθουριανού κύκλου. Σύμφωνα με τον θρύλο ο ατρόμητος Εβρόκος, που βασίλευσε 39 χρόνια, ήταν ιδιαίτερα σωματώδης και ισχυρός, ενίκησε δε σε όλους τους πολέμους με τους Γαλάτες και έγινε απο τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Είχε 20 γυναίκες με τις οποίες απέκτησε 20 γιούς και 30 κόρες. Και αυτού η καταγωγή ανάγεται στον «προφητάνακτα»!
Όπως προαναφέρθηκε, το αποκορύφωμα αυτής της διαδικασίας «ταυτοποιητικής αναγνώρισης» των στρωμάτων του αγγλικού λαού με τους αρχαίους Ισραηλίτες, επήλθε με την έλευση της συγκεκριμένης μορφής του προτεσταντισμού που ονομάζεται Πουριτανισμός. Όπως απορρέει μέσα από την ιστορική πραγματικότητα, οι Πουριτανοί εθεώρησαν πως ήσαν οι κληρονόμοι του λαού του Ισραήλ, όχι μόνον ιδεοπνευματικά και θρησκευτικά, αλλά ότι αποτελούσαν πραγματικά τον νέο λαό του Ισραήλ, που διαδέχθηκε τον παλαιό. Έτσι, οι Πουριτανοί συνέπηξαν μια νέα διαθήκη με τον Θεό, πολύ πιο ακριβή και λεπτομερή από την παρελθούσα εκείνη που είχε δημιουργηθεί μεταξύ Γιαχβέ και Αβραάμ. Ο αγγλικανός πουριτανός θεολόγος Ρίτσαρντ Σιμπς (1577–1635) έγραψε: «Είναι ικανοποιημένος ο μεγάλος Θεός να αναθέσει σε εμάς, τα φτωχά πλάσματά του, μια συμφωνία και μια συνθήκη, τα άρθρα της οποίας περιλαμβάνονται εδώ. Ο Θεός, από την πλευρά του, αναλαμβάνει την υποχρέωση να μας παρέχει οτιδήποτε σχετίζεται με την ευτυχία μας, εφ’ όσον δεχόμαστε τα άρθρα αυτά με πίστη σ’ αυτόν..». Ο Σιμπς είναι γνωστός ως σπουδαίος βιβλικός εξηγητής, και ως εκπρόσωπος, του θρησκευτικού ρεύματος που ονομάζεται «Πουριτανισμός της Κύριας γραμμής», καθώς παρέμεινε πάντοτε πιστός στην Εκκλησία της Αγγλίας και τελούσε την λατρεία σύμφωνα με το «Βιβλίο της Κοινής Προσευχής».
Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και ιστορικός της διανόησης Πέρρυ Μίλλερ (1905 –1963), υπήρξε ο κορυφαίος μελετητής του αμερικανικού πουριτανισμού και ιδρυτής του πεδίου των «Αμερικανικών Σπουδών». Έγραψε το σπουδαίο βιβλίο « Ο νους της Νέας Αγγλίας: Ο δέκατος έβδομος αιών» (εκδόσεις Harvard University Press – Cambridge, Massachusetts – London, England, 1939). Σε αυτό το διάσημο βιβλίο του ο Μίλλερ υιοθέτησε μια πολιτιστική προσέγγιση ώστε να διαφωτίσει την κοσμοθεώρηση των Πουριτανών, αντίθετα με προηγουμένους ιστορικούς οι οποίοι εφήρμοσαν μόνο ψυχολογικές και οικονομικές εξηγήσεις των πεποιθήσεων και συμπεριφορών των Πουριτανών. [Ο πολυγράφος Αμερικανοεβραίος συγγραφέας και κριτικός της λογοτεχνίας Άλφρεντ Κάζιν (1915–1998), -διάσημος για πολλά γραπτά του που παρουσιάζουν την μεταναστευτική εμπειρία στην Αμερική του πρωίμου 20ου αιώνος- χαρακτήρισε εύστοχα και εμφατικά τον Μίλλερ ως «αυθεντία της αμερικανικής πνευματικής ιστορίας».]
Ειδικότερα, η πουριτανική «καινή» διαθήκη πρέπει να εξετασθεί ως παραγωγός επιπτώσεων σε ένα τριπλό επίπεδο: το της «θείας χάριτος», το κοινωνικό και το εκκλησιαστικό. Μετά την μεθοδική συνεξέταση όλων αυτών απορρέει ότι οι Πουριτανοί υλοποίησαν αριστοτεχνικά με την νέα τριεπίπεδη «διαθήκη-συμφωνία» τους με τον Θεό, αυτό ακριβώς το είδος της στάσης που η φροϋδική ψυχανάλυση ορίζει με την έννοια της απώθησης. Στην φροϋδική ψυχανάλυση ονομάζεται «απώθηση» εκείνη η ψυχική διαδικασία με την οποία ένα στοιχείο ανυπόφορα ανεπιθύμητο μεταφέρεται από την σφαίρα του «συνειδητού» σε εκείνη του «ασυνειδήτου», στο οποίο εν τέλει και διαχωρίζεται από την ενεργό ψυχοδιανοητική ζωή. Η απώθηση αποτελεί συνεπώς την βασικότερη ψυχική άμυνα, που επιτρέπει στο άτομο να παραπέμψει και να απωθήσει στο ασυνείδητο, όποιες ενορμήσεις (φαντασιώσεις, συγκινήσεις, μνήμες και εικόνες) του προκαλούν αναστάτωση και απειλούν την ακεραιότητά του. (Επισημαίνεται εδώ ότι σύμφωνα με τον μεγάλο Καρλ Γκούσταβ Γιούνγκ, ορισμένες φορές το άτομο μπορεί να οδηγηθεί συνειδητά στην απώθηση και να προχωρήσει στην απώθηση σκέψεων, συναισθημάτων, διαισθήσεων, αισθήσεων, επιθυμιών και αναγκών, όχι από φόβο ή δειλία, αλλά από έλλογη αντιμετώπιση των προβλημάτων που του δημιουργούν. Αυτή την λειτουργία ο Γιούνγκ την ονόμασε «καταπίεση» σε αντιδιαστολή με τη φροϋδική «απώθηση»).
Έτσι οι Προτεστάντες θεσμοποιώντας θεωρητικά και θεολογικά «απωθητικές» θεωρήσεις και με μια συλλογική εκλογίκευση μαγικοθρησκευτικών παραδοχών, κατέστησαν ο νέος «εκλεκτός λαός» του Θεού, από τον οποίον είχε πλέον αφαιρεθεί το όνομα του θεοκτόνου, το άγος της δολοφονίας του Σωτήρος Χριστού. Το αφόρητο βάρος της φρικτής και ανίερης πράξης, για περισσότερους από δεκαπέντε αιώνες, επέπεσε μόνον στους ώμους των Εβραίων, του παλαιού «εκλεκτού λαού» του Θεού.
Επομένως, υπό αυτή την οπτική γωνία, το ταξίδι των Πουριτανών στον Νέο Κόσμο ήταν, μια επανάληψη και επανερμηνεία της παλαιάς αναζητήσεως για την «Γη της Επαγγελίας». Και υπό αυτήν την έννοια μπορεί να ειπωθεί ότι το βιβλικό ιουδαϊκό πνεύμα διεισέδυσε για πρώτη φορά τις αποικίες της Νέας Αγγλίας και αργότερα διεμόρφωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα πολλοί σεκταριστές προτεστάντες είχαν φθάσει στο ακραίο σημείο να αυτοπροσδιορίζονται επιλέγοντας να περιτμηθούν, όπως ο «εκλεκτός λαός», ενώ ο Τζων Σάντλερ, ένας φίλος του Όλιβερ Κρόμγουελ, είχε εκφράσει την πρόθεση και το αίτημα οι αγγλοσαξονικοί νόμοι να είναι σύμφωνοι με το Ταλμούδ. Επίσης καταγράφεται ότι η μαχητική κραυγή με την οποία η πουριτανική αστική τάξη της Αγγλίας ανέτρεψε την μοναρχία φέρνοντας τον Κρόμγουελ στην εξουσία το 1649, ήταν: «Στις σκηνές σου, ω Ισραήλ!», (Leon Poliakov, «Ιστορία του« αντισημιτισμού», 1ος τόμος, εκδόσεις «La Nuova Italia», Φλωρεντία 1974, σελ 49). Αντιιστορικές φαλκιδεύσεις ; Πιθανότατα, όμως και τέλεια ταύτιση παρελθόντος – παρόντος καθώς και ανθρώπων- ιδεών, με αξιοθαύμαστη εμπράγματη επιτυχία!
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-bretanoisrahlitikh-thewria#ixzz5ZqbyyWcl