Συνέντευξη του Συναγωνιστή, Αλέξανδρου Γέροντα, στο περιοδικό της Ελληνικής Νεολαίας, την «Αντεπίθεση»

Έχουμε κοντά μας, σε μια συνέντευξη τον επιζώντα Συναγωνιστή Αλέξανδρο Γέροντα ώστε οι φίλοι και οι φίλες του κινήματος να γνωρίσουν τον αγωνιστή που κρατήθηκε στην ζωή για την Ιδέα από τις σφαίρες των τρομοκρατών – παρακρατικών όταν το ημερολόγιο έδειχνε 1/11/13

1) Πες μας λίγα λόγια για εσένα

Είμαι μέλος της κεντρικής επιτροπής του Λαϊκού-Συνδέσμου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όπως αποφασίστηκε μετά το πέρας των εργασιών του 8^ου συνεδρίου του μοναδικού Εθνικιστικού κινήματος της Πατρίδος μας το 2016. Σε επίπεδο σπουδών, ολοκλήρωσα το Τεχνικό Επαγγελματικό Εκπαιδευτήριο Γεωπονικής στην σχολή των Αναβρύτων κι αργότερα Τουριστικά Επαγγέλματα. Είχα την τύχη να κάνω οικογένεια αρκετά νέος, αντίθετα με τα σημερινά δεδομένα, που δυστυχώς έχει επιβάλλει η νέα εποχή, δίνοντας προτεραιότητα στην “μεγάλη’’ καριέρα, την στιγμή που ο θεσμός της οικογένειας χλευάζεται ή θεωρείται ένα είδος φυλακής… Απεναντίας, συναγωνιστή, έχω την χαρά και την τύχη πάνω απ’ όλα, να μοιράζομαι τον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο του χρυσαυγιτισμού, εκτός των συναγωνιστών μου, με μια σπουδαία γυναίκα, η οποία μου χάρισε κι έναν γιο το 2011, δηλαδή δύο χρόνια πριν την αποφράδα ημέρα της 1ης Νοεμβρίου του 2013.

2) Από ποια ηλικία ασπάστηκες την Εθνικιστική Ιδέα;

Συναγωνιστή, δεν σου κρύβω πως από μικρό παιδί είχα πάρει τις βάσεις του εθνικισμού από το σπίτι μου και οφείλω να σου πω, πως είμαι υπερήφανος που μεγάλωσα με Αρχές που προέρχονται από το τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΔΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» και κυρίως με Ιδέες που ανήκουν στον αντισυστημικό εθνοκοινωνισμό, Ιδέες τις οποίες έλαβα από μικρή ηλικία πρωτίστως από τον πατέρα μου. Αφού πρώτα πέρασα από αρκετά στάδια αμφιβολίας και αμφισβήτησης, ολοκλήρωσα τις ιδεολογικές μου αναζητήσεις. Σε ηλικία 19 ετών ήμουν πλέον απολύτως σίγουρος πως είμαι ένας εθνικιστής με την ευρύτερη έννοια της λέξης. Βέβαια, το να δηλώνω σε κάποια πολιτική ή ιδεολογική συζήτηση «εθνικιστής», ιδίως όταν είχα να αντιμετωπίσω λεκτικώς πολιτικούς μας αντιπάλους, μου φαινόταν κάπως αφηρημένο και δεν με κάλυπτε ουσιαστικώς! Αποφάσισα, λοιπόν, τις Ιδέες μου να τις κάνω πράξη, αλλά και να εμβαθύνω ακόμη περισσότερο τη θεία γνώση, όσον αφορά τον ορθό εθνικισμό, εντασσόμενος στις γραμμές του Λαϊκού Συνδέσμου-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

3) Πώς σε αντιμετώπισε ο περίγυρός σου όταν έμαθαν ότι είσαι Εθνικιστής;

Όταν ο περίγυρός μου έμαθε πως είμαι εθνικιστής θαρρώ πως το αντιμετώπισε σαν μια παιδική ασθένεια, που θα περάσει με τα χρόνια, μετά το τέλος της εφηβείας μου. Όμως, με τον τρόπο ζωής μου και την ακλόνητη Πίστη μου σε έναν ανώτερο σκοπό, τους διέψευδα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε κάθε σταθμό της ζωής μου, ακόμη κι όταν κλήθηκα να αντιμετωπίσω και τον ίδιο τον θάνατο. Η αναπόφευκτη σύγκρουση επήλθε όταν δήλωσα την επιθυμία μου να κάνω πράξη τις θεωρίες μου μέσω της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Τον καιρό εκείνο άλλοι απομακρύνθηκαν, άλλοι στάθηκαν δίπλα μου! Πάντως, εγώ ήξερα από την αρχή πως ο δρόμος που θα βάδιζα θα ήταν ένας δρόμος γεμάτος θυσίες και αγώνες, όπου τίποτα δεν θα μου χαριζόταν. Θα έπρεπε συνεχώς να διεκδικώ… Άλλωστε, είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Ένας χρυσαυγίτης έχει καθήκον να είναι 100% χρυσαυγίτης σε κάθε στιγμή της ζωής του, ανεξάρτητα από το τι του επιφυλάσσει η μοίρα! Εν ολίγοις, όσοι ζωντανοί ας σταθούν δίπλα μας, ειδάλλως ας σαπίσουν στην φρονιμάδα τους.

4) Πότε εντάχθηκες στις γραμμές του κινήματος της Χρυσής Αυγής;

Εντάχθηκα στις γραμμές του Εθνικιστικού Κινήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εκείνη την μοιραία νύχτα της 1^ης Νοεμβρίου του 2013… Όσο κι αν σου ακούγεται παράλογο ή περίεργο αυτό, τότε αντιλήφθηκα την ευθύνη και το καθήκον του να αυτοαποκαλείται κάποιος χρυσαυγίτης. Όταν δέχτηκα τα πυρά των ακροαριστερών μελών μιας πραγματικά εγκληματικής οργάνωσης, δηλαδή των ιδεολογικά -και όχι μόνο- πολιτικών μας εχθρών, κατάλαβα πως είχε έρθει μοιραίως η ώρα να αποδείξω με οποιοδήποτε κόστος, πρωτίστως στον ίδιο μου τον εαυτό, τον οποίο αναγνωρίζω και ως τον μεγαλύτερό μου εχθρό τις περισσότερες στιγμές, αν όντως πίστευα στις Ιδέες που πρεσβεύω τόσα χρόνια. Συναγωνιστή, εντάχθηκα λοιπόν στις γραμμές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όταν αντίκρισα και αντιμετώπισα το άγνωστο του θανάτου. Εκείνη την τραγική νύχτα οι Ιδέες μας νίκησαν τον ίδιο τον θάνατο. Εμείς παραμείναμε δυνατοί και η ψυχή μας παρέμεινε αλύγιστη. Και εις την μνήμη των δύο συναγωνιστών μας, του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη, ο Αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι την Νίκη! Η πορεία αυτή είναι μονόδρομος. Έπειτα από εκείνη την αιματηρή νύχτα, έχοντας πλέον αντιληφθεί στο έπακρο το τι σημαίνει Εθνικισμός για έναν χρυσαυγίτη, ζω ως χρυσαυγίτης, αγωνίζομαι ως χρυσαυγίτης κι αν απαιτηθεί θα θυσιαστώ ως χρυσαυγίτης για την Πατρίδα και για τον Λαϊκό Εθνικισμό.

5) Με τον Γιώργο Φουντούλη και τον Μανώλη Καπελώνη κάνατε στενή παρέα;

Με τα παιδιά γνωριστήκαμε στα γραφεία της Τ.Ο. των Βορείων Προαστίων, μέσω της ενεργής συμμετοχής μας, τόσο στις εκδηλώσεις-ομιλίες της τοπικής μας, όσο και στις κοινές ακτιβιστικές δράσεις και τις εικαστικές παρεμβάσεις στις γειτονιές της Αττικής. Όμως, για του λόγου το αληθές, με τον Γιώργο έκανα περισσότερη παρέα, αφού με τον Μανώλη, δυστυχώς, δεν προλάβαμε να τα πούμε ποτέ εκτός της τοπικής. Αυτό βεβαίως δεν σήμαινε πως δεν ήμασταν ενωμένοι σαν μία γροθιά.

6) Εκείνο το μοιραίο βράδυ μπορείς να μας πεις από αυτά που θυμάσαι τι έγινε;

Πράγματι, έχουν περάσει 5 χρόνια από την δολοφονία των δύο αδελφών μας. Σε αυτήν την περίπτωση μπορώ να σου πω ειλικρινά πως ο χρόνος, για μένα και για αρκετούς συνειδητούς χρυσαυγίτες και εθνικιστές, υπήρξε εχθρός. Διότι είναι σαν να μην πέρασε ούτε στιγμή από εκείνη την αποφράδα μέρα… Εκείνη την νύχτα, στο σημείο που δεχτήκαμε την δολοφονική επίθεση στεκόμασταν 4 συναγωνιστές: Ο Μανώλης, ο Γιώργος, ο υποφαινόμενος, και θα μου επιτρέψεις να μην αναφέρω το όνομα του 4^ου συναγωνιστή μας, αφού θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του για ευνόητους λόγους. Η ώρα ήταν περίπου 19:00 και το αυτοκίνητο των αρχών ασφαλείας, που είχε καθήκον να προστατεύει την τοπική, δεν βρισκόταν στον χώρο της Λ. Ηρακλείου. Παρόλο που και ο πιο αδαής γνώριζε πως υπήρξαμε και συνεχίζαμε να ήμαστε ο πρώτος στόχος τρομοκρατικών ομάδων, τα γραφεία τα άφησαν στην κυριολεξία απροστάτευτα… Κάποια στιγμή μια μηχανή μεγάλου κυβισμού με δύο κρανοφόρους αναβάτες σταμάτησε στην γωνιά της τοπικής, πάνω σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της Αττικής, την Λ. Ηρακλείου. Ο ένας από τους δύο κατέβηκε, στρέφοντας αμέσως ένα όπλο 9mm (σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες της αντιτρομοκρατικής) προς το μέρος μας. Από κει και πέρα λίγα δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να αδειάσει έναν ολόκληρο γεμιστήρα επάνω στα κορμιά μας. Σύμφωνα με τις αρχές και το βίντεο που δημοσιεύτηκε, στο σημείο έπεσαν 12 σφαίρες, από τις οποίες -δυστυχώς- οι πιο πολλές βρήκαν τον στόχο τους. Το αποτέλεσμα αυτής της θρασύδειλης και άνανδρης επίθεσης ήταν να πέσουν νεκροί οι δύο συναγωνιστές μας, να τραυματιστώ βαρύτητα και ευτυχώς, για μόλις λίγα μέτρα, να γλυτώσει την ζωή του ο 4^ος συναγωνιστής, που πρόλαβε να καλυφθεί στα γραφεία.

7) Είναι αλήθεια ότι πηγαίνοντας στο νοσοκομείο έλεγες: «Ζήτω ο Αρχηγός και το Κίνημα»;

Όταν τα ακροαριστερά δειλά καθάρματα ολοκλήρωσαν την αποτρόπαια και δολοφονική τους πράξη, διέφυγαν προς άγνωστη πορεία αποδεικνύοντας τον επαγγελματισμό τους στο να δολοφονούν νέους ανθρώπους και να εξαφανίζονται. Πρόκειται για μια πραγματική εγκληματική οργάνωση, καθώς γνώριζαν πολύ καλά πώς να προσεγγίσουν το σημείο, να εκτελέσουν το σχέδιο τους, αλλά κυρίως, να διαφύγουν χωρίς να συλληφθούν. Εγώ μπόρεσα να ανακτήσω τις αισθήσεις μου σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα και σε άθλια κατάσταση κατάφερα να περπατήσω προς την τοπική και τα παιδιά, που ψυχορραγούσαν. Εκείνη την στιγμή, προφανώς από την ακατάπαυστη εσωτερική αιμορραγία, ένιωσα να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου και έτσι ξάπλωσα στον δρόμο για να μείνω τουλάχιστον ξύπνιος, σύμφωνα με υποδείξεις συναγωνιστή, που μπορώ να πω πως του χρωστάω την ζωή μου, λόγω των συμβουλών και των πρώτων βοηθειών που μου προσέφερε πριν έρθουν τα ασθενοφόρα. Αν και το πνεύμα και η θέληση ήταν σιδερένια, το σώμα άρχισε να λυγίζει. Γύρω μου αισθανόμουν την αγωνία που επικρατούσε και άκουγα τους λυγμούς των συναγωνιστών και των συναγωνιστριών μου. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή με κατέλαβε μια πρωτόγνωρη δύναμη, που αδιαμφισβήτητα προερχόταν από την Πίστη στις Ιδέες μας. Ένιωσα πως είχα το καθήκον να αναπτερώσω το ηθικό των αδελφών μου, αλλά και να αποδείξω στο διεφθαρμένο και μολυσμένο καθεστώς, που λαμβάνει εντολές από τα ξένα κέντρα εξουσίας, πως ακόμη και την στιγμή του θανάτου Εμείςπαραμένουμε αμετανόητοι και υπερήφανοι χρυσαυγίτες. Στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους πως: «Ούτε οι σφαίρες, ούτε οι φυλακές λυγίζουν τους εθνικιστές». Να είναι σίγουροι πως όσες φορές κι αν ξαναρθούμε σε τούτον τον κόσμο και πάλι θα μας βρουν απέναντι τους, με τις μαύρες μπλούζες και τον μαίανδρο στο μέρος της καρδιάς, να βροντοφωνάζουμε: ΖΗΤΩ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ- ΖΗΤΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!

8) Ψάχνεις δικαίωση για τον άδικο χαμό των δολοφονηθέντων συναγωνιστών;

Κρίνοντας την αντιμετώπιση της πολιτείας απέναντι στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ιδίως τα τελευταία 5 έτη, αλλά και τις υπάρχουσες καταστάσεις όσον αφορά τις έννοιες και το νόημα που δίνει το ψευτορωμαίικο στους όρους (εντός και εκτός νομικού πλαισίου) και της κοινής λογικής «δικαίωση» και «δικαιοσύνη», τότε δεν ψάχνω ούτε και περιμένω τίποτα! Για τον απλούστατο λόγο πως από την στιγμή της άγριας δολοφονίας των δύο συναγωνιστών μας και τον τραυματισμό μου, οι αστυνομικές αρχές είχαν καθήκον να δράσουν αστραπιαία για να συλλάβουν τους ακροαριστερούς πληρωμένους φονιάδες. Αντί αυτού, άφησαν το πρώτο και κρίσιμο 48ωρο να παρέλθει κι εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια οι έρευνες της αστυνομίας βρίσκονται στο μηδέν. Ενώ, σε αντίθετη περίπτωση για μια τυχαία ανθρωποκτονία στο Κερατσίνι, όπου ουδεμία σχέση είχε η ηγεσία του Λαϊκού Συνδέσμου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, σχεδόν η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της Νικόλαο Μιχαλολιάκο, εν μια νυκτί βρέθηκαν στην φυλακή, κατόπιν παράνομων πολιτικών εντολών και παρεμβάσεων στην δικαιοσύνη. Εν κατακλείδι, εφόσον ολόκληρο το ελληνικό Σύνταγμα έγινε κουρελόχαρτο στα χέρια των πολιτικών και ιδεολογικών μας αντιπάλων, με την δικαιοσύνη να λειτουργεί μέσω ενός παραδικαστικού κυκλώματος ως εργαλείο για την πολιτική εξόντωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, καταλήγουμε πως μόνον από εμάς τους χρυσαυγίτες και τις χρυσαυγίτισσες οι 2 συναγωνιστές μας θα δικαιωθούν. Η δικαίωσή τους θα είναι ο δικός μας αδιάκοπος Εθνικός Αγώνας και η Πίστη στις Ιδέες μας.

9) Πώς βλέπεις την ζωή σου σήμερα και τι θα συμβούλευες τους νέους και τις νέες, που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του κινήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ;

Θα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω στο πρώτο σκέλος της ερώτησης σου αρκετά λακωνικά με το εξής σύνθημα: «Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ». Το παραπάνω σύνθημα μπορεί να αφορά μόνον έναν χρυσαυγίτη, γιατί όσο μας χτυπούν τόσο πιο δυνατοί γινόμαστε. Η ψυχή μας είναι δομημένη με τα εξής στοιχεία: την φωτιά και το ατσάλι! Είναι αδύνατον να υποταχθούμε στον φόβο που προσπαθούν να σπείρουν ανάμεσα μας οι άναρχοι ανθέλληνες του συστήματος. Προχωρούμε– Αγωνιζόμαστε– Νικούμε, αυτό το τρίπτυχο ας το κατανοήσουμε εμείς, αλλά ας το αντιληφθεί κι ο εχθρός μας .Κι όπως έχει πει κι ο λεοντόκαρδος Αρχηγός μας, ο συναγωνιστής Νίκος Μιχαλολιάκος στην φετινή εκδήλωση μνήμης για τους πεσόντες Σπαρτιάτες των Θερμοπυλών: «Να είστε πάντα δυνατοί, να μάθετε ότι δεν λυγίζει ποτέ κανείς αν δεν λυγίσει η ψυχή». Μέσα από αυτά τα λόγια οι νέοι και οι νέες του κινήματος μας έχουν καθήκον να πορεύονται πάντα εμπρός με πίστη στις Αρχές του Λαϊκού Εθνικισμού και ακλόνητη εμπιστοσύνη στην κρίση της Ηγεσίας μας. Αυτό που θέλω να συμπληρώσω και να πω στους νέους και στις νέες μας, είναι πως τα λάβαρα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι βαπτισμένα σε δάκρυα λύπης αλλά και σε δάκρυα χαράς, με νίκες αλλά και ήττες, μα κυρίως στο αίμα των δύο συναγωνιστών μας του Γιώργου και του Μανώλη. Έχουν τεράστια ευθύνη ως νέοι θεματοφύλακες της Ιδέας μας, αλλά και ως το λαμπρό μέλλον της Πατρίδας μας να κρατούν κάθε στιγμή αυτά τα λάβαρα ψηλά. Με ομοψυχία, με ασυμβίβαστη καρδιά και τις ψυχές των 2 νεκρών Ηρώων να μας οδηγούν, θα πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω.

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ: ΠΑΡΩΝ! – ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΠΕΛΩΝΗΣ: ΠΑΡΩΝ!

Διαβάστε περισσότερα στο 5ο τεύχος του περιοδικού “Αντεπίθεση”, το οποίο μπορείτε να παραγγείλετε από το Εθνικιστικό Βιβλιοπωλείο

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sunenteujh-tou-sunagwnisth-alejandrou-geronta-sto-periodiko-ths-ellhnikhs-n#ixzz5a2hqkKDd