Άρθρο στην εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
Ο φιλελευθερισμός ενσαρκώνει την κυρίαρχη ιδεολογία του μολυσματικού «κοινωνικού εκσυγχρονισμού» και της σηπτικής αντεθνικής «νεωτερικότητας». Ήταν η πρώτη ιδεολογία των Διεθνών Επικυριάρχων που εμφανίσθηκε ιστορικά και θα είναι η τελευταία που θα εξαφανιστεί. Στην αρχή, η φιλελεύθερη σκέψη τοποθέτησε την αυτόνομη οικονομία εναντίον της ηθικής, της πολιτικής και της κοινωνίας, στην οποία ήταν προηγουμένως ενσωματωμένη ως λειτουργία. Αργότερα, μετέτρεψε την εμπορική αξία σε ουσία της ζωής της Λαϊκής Κοινότητας. Η έλευση της «πρωτοκαθεδρίας της ποσότητας» σηματοδότησε αυτήν την μετάβαση από την οικονομία της αγοράς στις κοινωνίες της αγοράς, δηλαδή σηματοδότησε την γενικευμένη επέκταση των νόμων της εμπορικής ανταλλαγής, (που κυβερνάται και κατευθύνεται από κάποια «αόρατα χέρια»), σε όλες τις σφαίρες της ύπαρξης.
Αφ’ ετέρου, ο φιλελευθερισμός γέννησε επίσης τον σύγχρονο ξέφρενο και απάνθρωπο ατομικισμό, τόσο από μια ψευδή κι αστήρικτη ανθρωπολογία, όσο και από μιαν ευτελή και ρηχή, περιγραφική και κανονιστική άποψη που βασίζεται σε έναν ανεθνικό, άφυλο και μονοδιάστατο άνθρωπο δίχως φυλή και ρίζες. Αυτός αντλεί τάχα τα «αναφαίρετα δικαιώματα» από την ουσιαστικά α-κοινωνική και αποριζωμένη του φύση, προσπαθώντας συνεχώς να μεγιστοποιεί με κάθε τρόπο το συμφέρον του, εξαλείφοντας οποιαδήποτε μη ποσοτικοποιήσιμη αντιπαροχή και περιφρονώντας οποιαδήποτε αξία δεν σχετίζεται με τον υπολογιστικό ορθολογισμό.
Αυτή η διπλή ατομιστική και οικονομική – πλουτοσυλλεκτική ώθηση συνοδεύεται από ένα στρεβλό και μεταλλαγμένο, ψευτοδαρβινικό κοινωνικό όραμα το οποίο, τελικά, απομειώνει την κοινωνική ζωή σε έναν γενικευμένο ανταγωνισμό, σε μια νέα έκδοση ενός απάνθρωπου και ζωώδους «πολέμου όλων εναντίον όλων», ώστε να επιλεγεί δήθεν ο «καλύτερος». Εκτός από το γεγονός ότι ο «καθαρός και τέλειος» ανταγωνισμός είναι ένας αντι-φυσικός και αντι-ιστορικός μύθος, αφού πάντα υφίστανται σχέσεις ισχύος στις ανθρώπινες κοινωνίες, το φιλελεύθερο ψεύδος δεν λέει απολύτως τίποτα για την αξία αυτού που επιλέγεται: Δηλαδή τι είναι καλύτερο ή χειρότερο, και για ποιους. Η βιολογική εξέλιξη επιλέγει εκείνους που μπορούν να επιβιώσουν ως ικανότεροι. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι ικανοποιημένος με την απλή επιβίωση: Κατευθύνει και διατάσσει την ζωή του σε μιαν ιεραρχία συλλογικών αξιών, για την οποίαν οι φιλελεύθεροι ισχυρίζονται με περισσό θράσος ότι παραμένουν… «ουδέτεροι».
Στον προηγούμενον αιώνα, ο άδικος χαρακτήρας της φιλελεύθερης κυριαρχίας δημιούργησε μια δικαιολογημένη αντίδραση: Την εμφάνιση του σοσιαλιστικού κινήματος. Όμως, υπό την επιρροή του μαρξισμού, αυτό το κίνημα παραπλανήθηκε και αποπροσανατολίσθηκε, καθώς δεν υπάρχει σοσιαλισμός με μόνο γνώμονα κάποιες δήθεν οικονομικές και λογιστικές νομοτέλειες, δίχως αντικείμενο τον άνθρωπο. Ωστόσο, παρά την αμοιβαία εξωτερική τους εχθρότητα, ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός ανήκουν βασικά στο ίδιο σύμπαν και είναι και οι δύο κληρονόμοι του «σκοτεινού» Διαφωτισμού της γαλλικής επανάστασης: Μοιράζονται τον ίδιο εγωπαθή κι ανήθικο ατομικισμό, την ίδια παγκόσμια αναγκαστική ισότητα, τον ίδιο ορθολογισμό, την ίδια κυριαρχία και πρωτοκαθεδρία της οικονομίας, την ίδια τάχα χειραφετική αξία της εργασίας, την ίδια ανυπόστατη πίστη στην πρόοδο, την ίδια βλακώδη ή και δόλια ιδέα για το τέλος της ιστορίας.
Συνεχίζεται
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/pujida-idewn-o-ekfulismos-ths-fileleutherhs-skepshs#ixzz5a9Eu1INi
Reblogged this on Macedonian Ancestry.