Ο Δεκέμβριος του 1989 ήταν μια περίοδος βιαίας πολιτικής αναταραχής στην φερομένη ως «Σοσιαλιστική Δημοκρατία» της Ρουμανίας και απετέλεσε σημαντικό μέρος των αντικομμουνιστικών επαναστάσεων του 1989 που σημειώθηκαν σε αρκετές χώρες.
Μέχρι τότε, παγιδευμένος στα δίχτυα του Μνημονίου του ΔΝΤ στην Ρουμανία του Νικολάε Τσαουσέσκου, ο ρουμανικός λαός λιμοκτονούσε στην κυριολεξία και μάλιστα με μέτρα ….. περιορισμού της διατροφής.
Ήδη από τον Οκτώβριο του 1981 θεσπίσθηκαν τα πρώτα μέτρα για «περιορισμό της κατανάλωσης», με στόχο την εξασφάλιση αποθεμάτων για εξαγωγή και διασφάλιση συναλλάγματος για την αποπληρωμή των δανείων. Το ΔΝΤ για κάθε δόση απαιτούσε ακόμα πιο σκληρά μέτρα και μέχρι να επιβληθούν διέκοπτε την καταβολή για μήνες.
H «σπασμοθεραπεία» -σοκ για να αποπληρωθεί το χρέος στο ΔΝΤ ξεκίνησε με την ριζική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων με νέους πιο «σοσιαλιστικούς» νόμους. Καταργήθηκε ο εγγυημένος μισθός, μέρος των αμοιβών συνδέθηκε με την επίτευξη «πλάνων παραγωγής» ανά επιχείρηση και κλάδο, καθιερώθηκε υποχρέωση παραμονής κάθε εργαζόμενου στην ίδια δουλειά τουλάχιστον για πέντε χρόνια με ….. «προσωρινή παρακράτηση» ενός μέρους του μισθού για εγγύηση. Με ειδικό νομοθετικό διάταγμα ποινικοποιήθηκε η αδικαιολόγητη απουσία από την εργασία και εφαρμόσθηκαν αναγκαστικές μετατάξεις του πλεονάζοντος δυναμικού με ανάλογη προσαρμογή των αμοιβών του.
Επίσης επεβλήθη «δελτίο» για την προμήθεια μιας σειράς βασικών ειδών διατροφής όπως : ψωμί, λάδι, ζάχαρη, κρέας με ταυτόχρονη ποινικοποίηση (!) της κατοχής περισσοτέρων ….. τροφίμων απ’ όσα απαιτούντο για οικογενειακή κατανάλωση ενός μηνός, αυξήθηκαν κατά 35% οι τιμές των καταναλωτικών ειδών, 30% του ρεύματος και 150% του φυσικού αερίου, ενώ επεβλήθησαν αυστηροί περιορισμοί στην κατανάλωση ενέργειας, όπως δελτίο 30 λίτρων βενζίνης τον μήνα ανά Ι.Χ., απαγόρευση της θερμάνσεως πάνω από 14ο C και παροχή ζεστού νερού στα διαμερίσματα μόνο για μία φορά την εβδομάδα.
Τέλος, διελύθησαν τα «ταμεία αλληλοβοηθείας» των συνταξιούχων σε περίπτωση ασθενείας ή θανάτου, ενώ απαγορεύθηκαν και τα ταξίδια στο εξωτερικό.
Ο Τσαουσέσκου ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση κομμουνιστή τυράννου που φλερτάριζε με την Δύση, κρατώντας ιδιότυπες αποστάσεις από το σοβιετικό μπλοκ. Η υπ’ αυτόν Ρουμανία ήταν η πρώτη χώρα του «σοσιαλιστικού μπλοκ» που έγινε μέλος του ΔΝΤ, υπερχρεώθηκε στην δεκαετία του 1970 υπό τις επευφημίες των …. δυτικών ΜΜΕ, υπέγραψε «Μνημόνιο» (γνωστό και παρ’ ημίν) το 1981 και «εμηδένισε το χρέος» της το 1989. Για την επίτευξη αυτού του στόχου μηδενισμού του διεθνούς χρέους, ελήφθησαν τα προαναφερθέντα μέτρα που έφεραν την ζωή των πολιτών σε αφροασιανά τριτοκοσμικά επίπεδα και στην δεκαετία του ΄80 εδημιούργησαν μιαν ανεξέλεγκτη κοινωνική κρίση. Τα αποτελέσματα ήλθαν το 1989, την χρονιά ορόσημο για την παγκόσμιο Ιστορία με την «Περεστρόϊκα» – κατάρρευση της ΕΣΣΔ του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ να και με την πτώση του κομμουνιστικού «Τείχους του Αίσχους» της Γερμανίας που άνοιξε τον δρόμο για την Γερμανική επανένωση.
Οι χρηματοπιστωτικοί θεσμοί της Δύσης ήσαν ελκυστικοί για την Ρουμανία του Τσαουσέσκου η οποία προσχώρησε στην GATT («General Agreement on Tariffs and Trade» – «Γενική Συμφωνία Τιμών και Εμπορίου») το 1971 και την επόμενη χρονιά 1972 στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο ΔΝΤ.
Η οικονομική πολιτική που εφαρμόσθηκε κατ’ επιταγήν του ΔΝΤ και τα συντριπτικά καταπιεστικά μέτρα σε βάρος του λαού (ο οποίος λαθροβιούσε στην εξαθλίωση και στην πείνα), είχαν ευλόγως ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου»: Εδημιουργήθη ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στο καθεστώς και στα λαϊκά στρώματα, που πεινούσαν και υπέφεραν τα πάνδεινα από την φτώχεια, ενώ η εκφυλιστική οικογενειοκρατία του κόκκινου μονοκομματικού κράτους ζούσε μέσα στην κραιπάλη και στην απόλυτη χλιδή, ενώ προκαλούσε με σπατάλες –με τα χρήματα που είχε δανειστεί από την Δύση- όπως με το περίφημο «Παλάτι του Λαού», το μεγαλύτερο κτίριο της Ευρώπης με πελώριο κατασκευαστικό κόστος, όσο το 30% του ΑΕΠ της Ρουμανίας.
Αναλυτές-ιστορικοί συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα : Πως για να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος λιτότητος και η περίφημη «αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη» που οραματιζόταν ο «Καθοδηγητής» Τσαουσέσκου (αντικείμενο λατρείας και θαυμασμού των ελλήνων κομμουνιστών του ΚΚΕ Εσωτερικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ), ο δύστυχος Ρουμανικός λαός καταβυθίστηκε σε μιαν άνευ προηγουμένου εξαθλίωση. Το βιοτικό του επίπεδο καταβαραθρώθηκε, η παιδική θνησιμότης εκτοξεύθηκε σε τεράστια ύψη, η πείνα εθέριζε τον ο κόσμο που πάγωνε κατά την διάρκεια του χειμώνα και όλα αυτά σε μία πλούσια χώρα που μάλιστα διαθέτει ακόμη και πετρέλαιο. Αυτή η τραγική κατάσταση στην οποία περιήλθε η ρουμανική κοινωνία αποτέλεσε την βασική αιτία των ταραχών που οδήγησαν στην πτώση του καθεστώτος το 1989.
Η Ρουμανική επανάσταση ξεκίνησε στην πόλη της Τιμισοάρα και σύντομα εξαπλώθηκε σε όλη την κομμουνιστική χώρα, με αποκορύφωμα την δίκη και την εκτέλεση του επί πολλών ετών κομμουνιστή δικτάτορα ηγέτη Νικολάε Τσαουσέσκου, και το τέλος της 42χρονης κομμουνιστικής τυραννίας στην Ρουμανία. Ήταν επίσης η τελευταία «διάλυση» ενός βαρβάρου κομμουνιστικού καθεστώτος με «σοσιαλιστικό» πανωφόρι σε χώρα του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 1989, καθώς και η μόνη λαϊκή εξέγερση που ανέτρεψε βίαια της κυβέρνηση της κόκκινης χώρας και εκτέλεσε τον ηγέτη της.
Αρκετές πρώιμες διαδηλώσεις είχαν σημειωθεί στην πόλη Τιμισοάρα στα μέσα του Δεκεμβρίου 1989, από την πλευρά της διωκομένης ουγγρικής μειονότητος της Τιμισοάρα, ως δυναμική απάντηση σε μια προσπάθεια της κομμουνιστικής κυβέρνησης να εκδιώξει τον πάστορα της ουγγρικής αναμορφωμένης εκκλησίας Λάζλο Τοκές. Ο Τοκές τον Ιούλιο του ίδιου έτους είχε προβεί σε επικριτικά σχόλια κατά της καθεστωτικής πολιτικής «Συστηματοποίησης», στην ουγγρική τηλεόραση, (όπου η συστηματοποίηση –Sistematizarea, αναφέρεται σε ένα πρόγραμμα βιαίου πολεοδομικού ανασχεδιασμού που διεξήχθη από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τσαουσέσκου), παραπονούμενος ότι οι Ρουμάνοι δεν γνωρίζουν καν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Όπως περιέγραψε αργότερον ο πατήρ Τοκές, η συνέντευξή του, (που είχε προβληθεί σε παραμεθόριες περιοχές και εν συνεχεία εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ρουμανία), είχε προξενήσει «…ένα αποτέλεσμα σοκ στους Ρουμάνους, στην «Σεκουριτάτε» και επίσης στον λαό της Ρουμανίας. […] Είχε μιαν απροσδόκητη επίδραση στην δημόσια ατμόσφαιρα στη Ρουμανία», οπότε οι άνθρωποι εξοργισμένοι αναζητούσαν τώρα την άμεσο επανάσταση και μιαν αλλαγή στην διακυβέρνηση, υπό το φως των προσφάτων παρομοίων γεγονότων σε γειτονικές χώρες του ανύπαρκτου «υπαρκτού» σοσιαλισμού.
[Σεκουριτάτε / Ασφάλεια (Securitate ή επισήμως «Τμήμα Κρατικής Ασφαλείας») Departamentul Securității Statului) ήταν το όνομα με το οποίον ήταν γνωστή η διαβόητη Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρουμανίας. Η Σεκουριτάτε ιδρύθηκε στις 30 Αυγούστου 1948 με σκοπό να … «υπερασπίζεται τις δημοκρατικές κατακτήσεις και να εγγυάται την ασφάλεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, έναντι εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών». Το 1951 ανέλαβε την ανηλεή συστηματική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Άρχισε να παρακολουθεί πολίτες, να αρνείται το δικαίωμα της ελευθερίας λόγου και βεβαίως να λογοκρίνει τον Τύπο….
Η Σεκουριτάτε είχε την απόλυτη δικαιοδοσία να συλλαμβάνει κάθε ύποπτο που εθεωρείτο ταξικός εχθρός ή (τρισχειρότερα), κατάσκοπος. Επιπλέον, μπορούσε να προφυλακίσει τους συλληφθέντες …χωρίς δίκη, για όσο χρόνο ήθελε. Η υπηρεσία επίσης είχε τον απόλυτον έλεγχο επί της εισόδου και εξόδου από τη χώρα. Η Κρατική Ασφάλεια έγινε ακόμα ισχυροτέρα και πλέον επικίνδυνη, συμμαχώντας με τις στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες και αναλαμβάνοντας τον ρόλο του επόπτη σε όλους τους κλάδους των κρατικών δραστηριοτήτων. Ουσιαστικά ήταν «κράτος εν κράτει», δίνοντας λόγο μόνο στον ιδιοκτήτη της αρχικομμουνιστή «δημοκρατικό δικτάτορα» Νικολάε Τσαουσέσκου.
Για να κατανοήσει κάποιος τη δύναμη της πρέπει να διαβάσει τα άρθρα 28 και 29 του Συντάγματος της φερ’ ειπείν «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» της Ρουμανίας. Το άρθρο 28 όριζε: «Η ελευθερία του λόγου, του Τύπου, των συνελεύσεων, των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων είναι εγγυημένα δικαιώματα του λαού της ΣΔΡ». Στο επόμενο όμως άρθρο, το 29ο, η κατάσταση αποσαφηνίζεται… κάθετα: «Η ελευθερία του λόγου, του τύπου, των συνελεύσεων, των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων δεν πρέπει να ασκούνται για σκοπούς που είναι αντίθετοι στο σοσιαλιστικό σύστημα και στα συμφέροντα των εργαζομένων». Φυσικά, κατ’ εξοχήν εργασία της Σεκουριτάτε ήταν να εφαρμόζεται το 29ο άρθρο εις βάρος του 28ου και κατά την διάρκεια της «σοφής διακυβερνήσεως» του εγκληματία «μεγάλου ανθρωπιστή» Νικολάε Τσαουσέσκου (1965-1989) εκτιμάται ότι εξανάγκασε πάνω από 1.000.000 ανθρώπους να δίνουν πληροφορίες για τους συμπολίτες τους, να γίνουν δηλαδή κομματικοί κομμουνιστικοί χαφιέδες.
Η Σεκουριτάτε ίδρυσε επίσης και λειτούργησε φιλοτίμως στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, τα οποία εστέγαζαν φυλακισμένους οι οποίοι διατάχτηκαν να σκάψουν ένα «κανάλι» μήκους 55 χιλιομέτρων. Σύντομα ονομάσθηκε «Κανάλι του Θανάτου» και είχε μήκος από τον Δούναβη μέχρι την Μαύρη Θάλασσα. Το σχέδιο αυτό ήταν μνημειώδες και απαιτούσε την εργασία εκατοντάδων χιλιάδων φυλακισμένων, υπό άθλιες βεβαίως συνθήκες. Οι περισσότεροι από αυτούς απέθαναν κατά την διάρκεια της κατασκευής του καναλιού, όμως οι εργασίες δεν διεκόπησαν ούτε στιγμή. Αντιθέτως, συνεχίσθηκαν, γιατί ο ηγέτης της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου θεώρησε το έργο ως ιδανική ευκαιρία να απαλλάξει τη Ρουμανία από «ανεπιθύμητες μειονότητες». Γι’ αυτόν τον σκοπό, πλήθη από Τρανσυλβανούς, Μολδαβούς και Ούγγρους μετεφέρθησαν σε στρατόπεδα εργασίας, κατηγορούμενοι για τα πιο ασήμαντα εγκλήματα, όπως το ότι ….. μιλούσαν στη μητρική τους γλώσσα, οι «προδότες».
Πολλά από τα μέλη της Σεκουριτάτε ήσαν παιδιά αντιφρονούντων τους οποίους είχε φροντίσει να «εξαφανίσει» το καθεστώς. Τα παιδιά αυτά μεγάλωναν σε ορφανοτροφεία και υποβάλλοντο σε συστηματική πλύση εγκεφάλου προκειμένου να ταυτίσουν την έννοια της οικογενείας με το κομμουνιστικό κόμμα. Ως εκ τούτου για πολλούς μελετητές της περιόδου δεν φαίνεται διόλου παράξενο ότι τον Δεκέμβριο του 1989 τα μέλη της Σεκουριτάτε πολέμησαν λυσσαλέα εναντίον του εξεγερμένου ρουμανικού λαού. Ωστόσον, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου. Μάλιστα πολλοί πράκτορες της λιντσαρίστηκαν από εξαγριωμένους πολίτες.
Παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι (και ιδιαιτέρως τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη) απέφυγαν τις διώξεις. Άλλωστε η «τεχνογνωσία» τους ήταν πολύ χρήσιμη για κάθε καθεστώς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πράκτορος ήταν ο διαβόητος στρατηγός Νικολάε Πλεσίτα, ο διοικητής της Σεκουριτάτε από το 1980 έως το 1984. Ο Πλεσίτα, «προσέλαβε» τον πασίγνωστο τρομοκράτη ‘Ιλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ – «Κάρλος» για να αναλάβει την φυσική εξόντωση Ρουμάνων αντιφρονούντων στη Γαλλία, ενώ αυτός είχε καταδικαστεί ερήμην στην Γερμανία για την βομβιστική ενέργεια κατά του, χρηματοδοτούμενου από τη CIA, ραδιοφωνικού σταθμού Radio Free Europe, που εξέπεμπε φιλοδυτικές εκπομπές στα κομμουνιστικά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης.
Ο Πλεσίτα εδικάσθηκε και αθωώθηκε από στρατοδικείο για την συμμετοχή του στη βομβιστική ενέργεια του Radio Free Europe, ενώ διετήρησε μέχρι τέλους την πλουσιοπάροχη (για τα ρουμανικά δεδομένα) σύνταξη της Σεκουριτάτε, ύψους 1.500 ευρώ τον μήνα. Στην μετα-κομμουνιστική Ρουμανία, ο Πλεσίτα συνέχισε να απασχολεί τα ΜΜΕ, χάρη στις αποκαλύψεις του αλλά και χάρη στο γεγονός ότι παρέμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος της ζωής του (2009). Το 2000, συμφώνως με στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα, μία ειδική επιτροπή διερευνήσεως των φακέλων της Σεκουριτάτε, [Council for Studying the Securitate Archives – (CNSAS)], διεπίστωσε ότι τουλάχιστον 40 από τους υποψηφίους των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν τον Νοέμβριο εκείνου του χρόνου στην Ρουμανία είχαν συνεργασθεί με την διαβόητη υπηρεσία…..]
Η ολοσχερής κοινωνική και οικονομική δυσπραγία και εξαθλίωση ήταν παρούσα στη σοσιαλιστική Ρουμανία επί αρκετό καιρό, ιδιαιτέρως κατά τα χρόνια της «σοσιαλιστικής» …. λιτότητος της δεκαετίας του 1980. Τα μέτρα λιτότητος σχεδιάσθηκαν από τον Τσαουσέσκου για την …. ρωμαλέα αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Ολίγον μετά από μια κατατονική και κακότεχνη δημόσια ομιλία του βραχύσωμου πομπώδους Τσαουσέσκου, οι κληρωτοί στρατιώτες, (σχεδόν ομοφώνως), εσταμάτησαν την υποστήριξη του δικτάτορα και εστήριξαν τον σφόδρα διαμαρτυρόμενο πληθυσμό. Εξέσπασαν γενικευμένες ταραχές, ξέφρενη βία στους δρόμους και πολυάριθμοι φόνοι σε διάφορες πόλεις της Ρουμανίας κατά την διάρκεια περίπου μίας εβδομάδος. Η κλιμακούμενη αναταραχή οδήγησε τον Ρουμάνο δικτάτορα να φύγει φοβισμένος από το Βουκουρέστι στις 22 Δεκεμβρίου μαζί με την αδίστακτη σύζυγό του, την «αναπληρώτρια πρωθυπουργό» του Καθεστώτος Έλενα Τσαουσέσκου – Πετρέσκου. Συνελήφθησαν στην πόλη Τιργκόβιστε (Τέργκοβις) από την Αστυνομία, παρεδόθησαν στον στρατό και δικάσθηκαν από έκτακτο στρατοδικείο με συνοπτικές διαδικασίες κεκλεισμένων των θυρών ανήμερα Χριστούγεννα, με την κατηγορία της γενοκτονίας (του ίδιου του λαού τους !) έκθεση του σε πείνα, καταστροφή κτιρίων και κρατικών ιδρυμάτων, ζημία στην εθνική οικονομία και κατάχρηση εξουσίας για εντολές ανάληψης στρατιωτικής δράσης εναντίον του ρουμανικού λαού. Καταδικάστηκαν για όλες τις κατηγορίες και εκτελέσθηκαν αμέσως την ημέρα των Χριστουγέννων του 1989, αποτελώντας τα τελευταία άτομα που καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέσθηκαν στην Ρουμανία.
Η εκκαθάριση του ζεύγους των Ερυθρών Τυράννων από τα πυρά των Αλεξιπτωτιστών είναι η ιστορική σφραγίδα που ετέθη στα Χριστούγεννα του 1989 για να μας θυμίζει ότι : Οι σημαντικότεροι λόγοι για τους οποίους επαναστατούν οι Λαοί είναι η αδικία, η πείνα, η εξαθλίωση, η ταχεία παρακμή και η ανελέητη καταπίεση. Η ανεργία, οι συνεχώς μεγαλύτεροι φόροι που οδηγούν στην φτώχεια και τα τεράστια χρέη που έχουν συσσωρευθεί, έχει ιστορικώς αποδειχθεί ότι σηματοδοτούν ευρείες, εκρηκτικές και άγριες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, όσο και αν προσπαθούν να διασωθούν τα Καθεστώτα των Αθλίων που προξένησαν τα προβλήματα.
Α. Κωνσταντίνου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/roumanikh-epanastash#ixzz5aaa46m4g