Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ανακωχή των Χριστουγέννων

Η όντως συγκινητική Ανακωχή των Χριστουγέννων ήταν μια σειρά από εκτεταμένες ανεπίσημες εκεχειρίες οι οποίες έλαβαν χώρα στο Δυτικό Μέτωπο, στις εορτές των Χριστουγέννων του 1914, κατά την διάρκεια του Α’ Μεγάλου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά την διάρκεια της εβδομάδος προ των Χριστουγέννων, Γερμανοί και Βρετανοί στρατιώτες άρχισαν να ανταλλάσσουν γιορτινές ευχές καθώς και τραγούδια ανάμεσα στα χαρακώματά τους. Σε μερικές περιπτώσεις η ένταση ελαττώθηκε σε τόσον μεγάλο βαθμό ώστε οι στρατιώτες των δύο πλευρών περπατούσαν απέναντι για να κουβεντιάσουν με τους αντιπάλους τους και να τους δώσουν δώρα. Την παραμονή αλλά και ανήμερα των Χριστουγέννων πολλοί στρατιώτες και από τις δυο πλευρές -όπως και, σε αρκούντως μικρότερο βαθμό, Γαλλικές μονάδες- «επεχείρησαν» με δική τους πρωτοβουλία μιαν ειρηνική δράση  στην ουδέτερη ζώνη, κάνοντας συντροφιά μεταξύ τους και ανταλλάσσοντας τρόφιμα και ενθύμια. Παράλληλα διενεργήθηκαν κοινές κηδείες, ενώ σε πολλές από τις συναντήσεις αυτές οι αντίπαλοι στρατιώτες τραγούδησαν μαζί τα κάλαντα ή και έπαιξαν μεταξύ τους ποδόσφαιρο.

Η ανακωχή αυτή θεωρείται μια συμβολική στιγμή εγκαρδίου ανθρωπισμού και ειρήνης μέσα σε μιαν από τις βιαιότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας. Δεν έλαβε χώρα παντού, διότι σε κάποιες περιοχές του μετώπου οι σφοδρές μάχες συνεχίσθηκαν όλες τις ημέρες των εορτών, ενώ σε άλλες απλώς οι δυο πλευρές συνεννοήθηκαν για την αποκομιδή και ταφή των νεκρών τους. Την επομένη χρονιά τα Χριστούγεννα μερικές μονάδες οργάνωσαν ξανά εκεχειρία με τους αντιπάλους, αλλά αυτό το φαινόμενο δεν ήταν τόσο εκτεταμένο όσον υπήρξε το 1914. Αυτό οφείλετο εν μέρει στις ιδιαιτέρως αυστηρές εντολές και απαγορεύσεις από τους ανωτέρους και των δύο πλευρών, που απαγόρευσαν αυτόν τον συγχρωτισμό. Το 1916, μετά από τις άνευ προηγουμένους αιματηρές μάχες και ανθρωποσφαγές του Σομμ και του Βερντέν, καθώς και ύστερα από την εκτεταμένη χρήση των τρομακτικών χημικών όπλων, οι στρατιώτες και των δύο πλευρών ολοέν και περισσότερον θεωρούσαν τους αντιπάλους τους ως κτηνώδεις υπανθρώπους, ως τέρατα και έτσι λόγω της επελθούσης ραγδαίας και μισανθρώπου πωρώσεως δεν έγιναν πλέον απόπειρες για άλλες τέτοιες εορταστικές εκεχειρίες.

Κατά τα πρώτα έτη του άκρως στατικού «πολέμου χαρακωμάτων» οι εκεχειρίες δεν περιορίζοντο στην περίοδο των Χριστουγέννων, αντανακλώσες την προϊόντως αναπτυσσομένη διάθεση κάθε πλευρά «να κοιτάζει την δουλειά της – ζήσε κι ας τους να ζήσουν» («look your own job – live and let live»). Έτσι διάφορες αντίπαλες μονάδες πεζικού που ευρίσκοντο εγγύτατα η μια στην άλλη απέφευγαν τις υπερβολικώς βίαιες συμπεριφορές, συνεχρωτίζοντο μεταξύ τους, συζητώντας ή ανταλλάσσοντας τσιγάρα. Σε μερικούς τομείς περιστασιακώς συνεφωνήθησαν εκεχειρίες, ώστε να δυνηθούν οι στρατιώτες μεταβαίνοντες μεταξύ των δυο γραμμών να συλλέξουν τους τραυματίες και νεκρούς τους, ενώ σε άλλους τομείς υπήρξε σιωπηρά συμφωνία να μην ανταλλάσσονται πυροβολισμοί όταν οι άνδρες αναπαύονται, ασκούνται ή εργάζονται πλήρως ορατοί στον εχθρό. Οι εκεχειρίες των Χριστουγέννων είναι εξόχως αξιοσημείωτες λόγω του μεγάλου αριθμού των ανδρών που συμμετείχαν, αλλά και λόγω του βαθμού της συμμετοχής – ακόμα και στους πλέον ειρηνικούς τομείς ήταν ασυνήθιστο να ιδεί κάποιος δεκάδες αντιπάλους να ευρίσκονται μαζί στο φως της ημέρας.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/anakwchh-twn-christougennwn#ixzz5agCwlxmy

Exit mobile version